Zaterdag 28 april is onze jongste zoon gekomen om te helpen in onze tuin
De eigenaar gaat een nieuwe koer plaatsen dus moest alles van de koer af. en alle zware bloempotten verzet worden.
Mijn schoondochter en zoon hebben hard gewerkt. We waren zo blij want nu hebben we onze kleindochter ook nog eens gezien. Als je de kinderen niet veel ziet, groeien en veranderen ze nogal, dan valt dat het meest op.
Ik had eten voorzien en rond 17U00 hebben we samen gegeten.
Ik had een kippenstoofpotje voorzien met verse frieten en appelmoes.
Frieten, omdat ik weet dat onze jongste dat heel graag eet.
Gedurende de dag was Romeo (zoals meestal) kalm.
Maar rond 19U00 begon het. Ik ben beginnen tellen en ben gestopt bij 19 keer, broeken aan, uit, aan, uit, met schoenen, sokken en al.
Romeo heeft altijd 3 broeken klaar hangen, een pyjamabroek, een trainersbroek en een geklede broek. Die drie broeken waren zijn doelwit.
De peignoir was ook een doelwit, hij stak dan zijn voeten in de mouwen en trok hem zo naar boven als een broek.
Het ergste is dat hij niet luistert, moedwillig en heel tegendraads is,
Dat spel heeft tot bijna 01U00 geduurd en toen dacht ik van de tv uit te doen, hij heeft daar misschien last van.
Ik ben aan de pc gaan zitten om wat Mahjong te spelen om mijn gedachten een beetje te verzetten.
.
Dat was het ook niet want wat later vroeg Romeo of ik elastiek, waarom? daar antwoorde hij niet op.
Nog wat later vroeg Romeo of ik een stok had, waarom, daar kreeg ik geen antwoord op.
Rond 03U00 vroeg hij waarom hij geen eten kreeg.
Ik heb toen beslist om alles uit te doen in de hoop dat het stopte!!!!!!!
ik vraag me af waarom de regering genoeg plaatsen belooft voor mensen met psychische problemen. Is dementie niet ongeveer hetzelfde?
Moeten er eerst zware ongevallen gebeuren voor ze iets willen doen om voor betaalbare plaatsen te zorgen?
Ik ben zeker niet de enige, dat besef ik maar al te goed.
Ik hoop dat iedereen goed nadenkt voor de verkiezingen, ik al zeker wel!!!!
Véél beloven en weinig geven laat de zot in vreugde leven. Dat is hun leuze!!!!!
Gister heeft mijn schoonzus gebeld, ze was ongerust en dacht dat er iets was met de gsm.
Schoonzusjes, als er iets is laat ik het jullie direct weten.
Onze kleindochter is hier, Romeo is naar het dagcentrum en nu rijden we met ons tweetjes even weg.
Het is lang geleden dat ik nog bijgeschreven heb, dat is omdat er veel hetzelfde gebeurt.
Obi speelt in de tuin alsof er niets aan de hand is, toch voelt hij het wel aan, vooral als Romeo 's avonds agressiever wordt.
Door de dag gaat het met Romeo wel en nu hij 2 dagen per week naar het dagcentrum gaat, heb ik een dag om afspraken met instanties na te komen om toch alles vlot te laten lopen.
de andere dag is om te kuisen.
De dag OK maar in de nachten is het vervelend, hij wordt wakker, kleed zich aan en als ik dan vraag waarom? Het antwoord is soms verschillend.
Soms; Ze komen me toch halen (voor het dagcentrum bedoelt hij) of; Wij gingen toch wandelen.
Romeo staat op verschillende wachtlijsten, op een is direct plaats maar is veel duurder, heel waarschijnlijk een privé.
Dat bewijst nog maar eens als je geen geld hebt je altijd aan het kortste eindje trekt.
Vrijdag zijn we terug bij het OCMW geweest en moeten al de papieren van onze inkomsten gedurende 3 jaar terug, binnen brengen.
Om te zien of we geen fortuin of huizen hebben weg gegeven zeker. !!!!
Het weekend was mijn kleindochter ook op bezoek en wat een klein lichtpuntje in mijn leven zou moeten zijn nu, is niet zo, alleen door het feit dat ze bang geworden is van Romeo. Wat begrijpelijk is. Soms vraag ik of ze liever terug naar huis wil en dan zegt ze; Neen, ik blijf hier slapen voor U. Het is wel lief en aandoenlijk want ze heeft zelf al zoveel meegemaakt in haar jonge leven (13).
Ze geeft hem zelfs geen knuffel meer, spijtig, maar ik kan haar niet dwingen, als zij er zich niet goed bij vind, is het maar zo. Het zal hopelijk ooit wel eens veranderen zeker.
Zondagnamiddag zijn we een flinke wandeling gaan maken in Koksijde, ik vond het wel spijtig om dat het de koers, Luik-Bastenaken-luik was en ik supporter voor Philippe Gilbert en Greg Van Avermaet.
Maar ja, Romeo gaat altijd voor, als ik niet zou gaan wandelen met hem en hij zich niet moe maakt is hij nog lastiger.
Structuur is heel belangrijk bij deze mensen en een wandeling is tenslotte gezonder ook voor mezelf.
Dinsdag heb ik wat gekuist, want we kregen woensdag familiebezoek waar ik naar uit kijk.
Woensdag avond was hij moeilijk, ineens rond 23U00 deed hij zijn ogen open en vroeg of ik kon koken. Ik wil wel één maal koken per dag maar geen twee maal. Toen ik vroeg of hij terug honger had (omdat we rond 19U00 gekookt gegeten hadden) zei hij ja!!!! Dan heb ik 4 sneden brood gesmeerd met choco en die heeft hij nog opgegeten.
Als ik 's avonds geen gekookt eten geef aan Romeo, heeft hij precies niet gegeten.
Een ding staat vast, hij zal geen honger lijden want op die manier eet hij soms 4 tot 5 maal per dag, hij komt wel niet bij.
Het bezoek was gisteren, het was zeker voor herhaling vatbaar.
We hadden elkaar ongeveer 2 jaar niet gezien en hadden wel wat bij te praten.
Het was echt plezant en ontspannend.
Voor Romeo ook wel denk ik.
Morgen (vrijdag) gaat Romeo naar het dagcentrum, dat is de tijd die ik ga gebruiken om papieren te sorteren die ze nodig hebben. Hopelijk krijg ik de drie jaar compleet. Afwachten!!!
Na het afscheid van ons bezoek ging ik normaal nog koken maar heb het
Het is dinsdag, een rustige dag voor mij, Romeo is naar het dagcentrum.
Ik heb juist een was gedaan en buiten gehangen, het is zonnig en redelijk veel wind, het zal fris ruiken en rap drogen.
In het weekend is onze kleindochter geweest en enkele nachten blijven slapen.
Vrijdagavond had ze schrik en is naar boven gegaan naar haar kamer. Daar ziet ze alleen tv, pc, ds of smartphone.
Het is niet aangenaam als je kleindochter van schrik alleen gaat zitten, ikzelf ben wel blij als ze komt want het is toch een beetje een afwisseling. Dan kan ik met haar eens een praatje doen want met Romeo is dat niet meer mogelijk, die spreekt heel de dag niet, die leeft dan in zijn eigen wereldje, meestal is dat in het vroege verleden.
Het heeft een tijd geweest over zijn kindertijd toen ze in Mon Idée woonden., dan heeft het een periode geweest van zijn legertijd bij de para commando's, nu gaat het weer over Mon Idée.
Gisteravond was hij weer heel lastig, iedere keer als hij zich beweegt denk je wat gaat er nu komen, zelfs de hond was niet gerust, die kwam op mijn schoot liggen, hij komt wel altijd tegen me liggen maar niet op me, daaraan zie ik dat hij ook niet gerust is.
Gisteravond was ons eten;
Kipfilet, Gestoofde prei, gekookte aardappelen
Als ik dit geschreven heb ga ik een beetje bij onze hond liggen en daarna wat kuisen. De dag is dan vlug voorbij, het zal rap 16U45 zijn, dat is nu het uur dat Romeo thuis komt.
Vandaag heb ik een postkaart met mooi onderwaterzicht en knappe zegels ontvangen van Belize, ik heb al bijna 800 postkaarten maar de eerst van Belize.
Het is een week van ups and downs geweest. Sommige avonden was het niet te doen met Romeo. Die salontafel heeft enkele avonden van geen tel geweest maar Donderdag en vrijdagavond was het weer heel erg.
Gisteren was het zo erg dat hij de tafel tegen mijn knieën schoof en zei; breek jouw poten daar ga ik niets mee inzitten.
Het is ongelooflijk dat een zachtaardig persoon zo kan worden, want Romeo was geen agressief persoon in zijn gezonde tijd.
Donderdag zijn we gaan wandelen in Koksijde, het was koud en harde wind.
Zaterdag is mijn kleindochter 3 dagen komen logeren.
Dat brengt voor mij wat hulp en afwisseling in huis.
Zaterdagavond was zij aan tafel met de pc bezig en ineens uit het niets stond Romeo op, duwt de salontafel naar voor, weer met het gezegde; een tafel is om te eten, niet voor mijn nek te breken.
Hij ging naar de badkamer en ondertussen had de kleindochter gezegd dat ze toch bang was en naar boven wou gaan in haar kamer. Ze heeft daar tv en ze neemt de pc mee, plus haar ds.
Romeo was zeker vergeten dat onze kleindochter er was, hij kwam terug binnen en zette de salontafel terug op zijn plaats.
Ik begrijp het niet en tot vandaag heeft hij ze niet meer verzet. Is het toeval? Ik weet het niet.
Afwachten dus, hoe lang het duurt.
Onze kleindochter stelde voor van de salontafel in de garage te zetten maar dat wil ik niet.
Wat hij ook nog doet is buiten achter de kast plassen en een bloempot. Ik heb hem al gevraagd om het wc te gebruiken, maar nee, dan trekt hij de schouders een beetje op.
Het is wel raar, want toen hij eens terug kwam van het dagcentrum vroeg hij of wij een wc hadden?????
Wij hebben er twee, boven en beneden.
Hij vroeg ook eens naar de biljarttafel, wat wij nooit gehad hebben.
Buiten enkel kleine dingen is het weekend goed gepasseerd,
Het is wel mooi van onze kleindochter, alhoewel ze bang kreeg van Romeo, dat ze langer wou blijven, ze wou me niet alleen laten met hem om mij te helpen.
Dat vond ik wel ontroerend, haar schrik opzij zetten om mij te steunen.
Proficiat meisje, ik heb veel hulp en steun aan je.
Onze dochter moet ik ook bewonderen, alhoewel ze alleen is, haar kleindochter grotendeels opvoedt, terug naar de universiteit gaat, vind ze nog altijd de kracht en de tijd om met mij mee te gaan, alles op te zoeken, afspraken maken en nog iedere keer mee te gaan.
Gisteren zijn we al bij twee verschillende mensen en adressen geweest, ken je dat gevoel, van het kastje naar de muur. zo voelde ik mij. De eerste zij dat het niet voor haar was. Haar overste was een nieuwe en had het werk anders ingedeeld. Zij is dan aan haar overste gaan vragen bij wie we moesten gaan, dat was terug op een ander adres.
Toen we daar kwamen;
eerst aanmelden en toen kwam een jonge vrouw af; want de persoon die we moesten hebben was niet aanwezig.
Ik ga alles wel noteren en doorgeven, ze neemt dan wel contact op met U!!!!!!!!!!!
Wanneer weten we niet, afwachten zeker?
Nog enkele foto's van rond de kerk in Veurne, waar we deze week gingen wandelen.
Het was gisterenavond een prachtige rustige avond.
De rede daarvan is dat ik me voorgenomen had om Romeo heel moe te maken. Wij zijn naar Veurne gereden en hebben heel het centrum rond gewandeld, het park en de "Sint Walburga" kerk. Die kerk is de moeite om te bezichtigen met vele schilderijen en beelden.
Ik heb daar foto' genomen die te zien zijn.
Het park er rond is heel mooi en gezellig met ook veel beeldhouwwerken, veel banken en een heuvel die over het park uitziet. Op de achtergrond is daar een stuk van het oude Veurne te zien.
Waar ik wel van verschoot, er zijn daar een paar vogelkooien, het heeft misschien een rede waarom er vogels opgesloten worden maar ik heb voorlopig niets kunnen vinden dat daar op wijst.
Daarna zijn we naar Oostduinkerke gereden om een grote strandwandeling te maken.
Op een terras hebben we een ijsje gegeten, lekker en fris want het was redelijk warm.
Dan zijn we onze kleindochter gaan ophalen die 2 nachten bij ons blijft, alhoewel ze zich niet meer op haar gemak voelt met Romeo, was gisteren gelukkig heel rustig. Ze kon dan eens praten met mij. Ieder kind heeft de Bomma nodig om hun hartje te luchten. Dat doet hen goed.
.
Door de heel grote wandelingen was Romeo heel moe, als we thuis kwamen gaf ik hem zijn medicijn voor "Alzheimer" hij is op de zetel gaan liggen en geslapen tot deze morgen 08U00.
Hij was zo moe dat hij niet gegeten heeft en zelfs geen slaapmedicijn genomen heeft.
Ik zal dat zeker nog herhalen.
Alle dagen zulke wandelingen gaat niet met de artrose aan mijn knie, maar ik zal het zeker nog doen.
Het salontafel is dus nog eens een avond mogen blijven staan en de draperie toe.
Wat van de vorige avonden niet kan gezegd worden, dan was het weer salontafeldans en als kers op de taart de draperie open, toe, open, toe...........
Vrijdagavond ging ik naar de badkamer en zag iets op de grond liggen zonder direct te zien wat het was.
Ik laat jullie raden, het was zijn tandprothese, die lag gewoon op de grond. Ik heb ze opgeraapt en in zijn potje gestoken.
's Morgens wist hij niet dat hij ze niet in had en heb ik hem verplicht van ze terug in te steken.
Romeo heeft nog zo iets plezant gevonden, al twee maal legt hij zijn vuil toiletpapier, van je weet wel wat, op de grond naast het wc.
Gelukkig heb ik een stoommachine zodat het na het kuisen terug hygiënisch is.
Onze dochter was hier vrijdag en ze wou wachten tot Romeo terug was van het dagcentrum. Zijn taxi zette hem af, hij komt binnen en trekt gewoon zijn broek uit zodat hij in zijn onderbroek staat.
Gisteren bij onze kleindochter van het zelfde, toen begon hij zelfs zijn broek al uit te trekken in onze hall. Voor onze kleindochter is dat ook vervelend, ze weet wel van Romeo zijn ziekte maar het is toch verschietachtig. Ze is 13 jaar, we denken wel al groot maar uiteindelijk nog half een kind.
De kleindochter was zo blij, dat we met ons tweetjes buiten konden eten.
Gezellig was het met dit goede weer en onze hond heeft er mee van genoten, goed rondgelopen tot hij ook moe was.
Ik hoop vandaag op een rustige dag want het is koers, Parijs - Roubaix. Ik zie dat wel graag maar het zonnetje wenkt ook, we zullen wel zien.
Eerst en vooral mijn was buiten hangen.
Gisterenavond hebben we gegeten;
Gekookte aardappels, gestoofd witloof en kippenschnitzel.
Met al dat gedoe eet ik minder, De kleindochter heeft goed haar buikje gevuld.
Donderdagavond zijn we op afspraak bij onze huisarts geweest, buiten de "Alzheimer" is Romeo gezond.
De dokter heeft wel gezegd dat ik naar mijzelf moet beginnen zien want dat ik er onderdoor ga.
Het is nu 10U43 Romeo is gelukkig terug gaan liggen.
Ik had gezegd dat we vanavond om 19U30 bij de dokter moesten zijn. Fout van mij, ik had dat nog niet mogen zeggen.
Hij heeft zich al zeker 8 maal uit en aan gekleed, schoenen, jas en alles.
Alhoewel we nog niet weg gaan.
Als het weer mee valt gaan we in de namiddag wel wandelen aan zee, maar nu is het nog te vroeg.
Gisteren avond was het weer gezellig, deze keer was het niet de salontafel maar de overgordijnen (draperie) die er moest aan geloven, open dicht, open dicht zeker wel 8 à 10 keer, als, het niet meer was.
Iets voor 22U00 stond hij recht van de zetel, ik dacht dat hij naar het toilet moest maar hij ging naar de tv, toen ik vroeg wat hij moest hebben of wat hij ging doen, was het antwoord; "de stekkers uit trekken de tv moet uit ik wil slapen".
Toen ik ging werken zou dat niet erg geweest zijn want dan ging ik alle dagen om dat uur slapen, maar nu in pensioen is het meestal rond middernacht.
Ik heb me er dan maar bij neergelegd, alles uitgedaan en gaan slapen.
Het is geen leven meer zo.
Het rare is dat hij 's avonds zo is, door de dag doet hij ook raar maar niet naar het agressieve.
Dinsdag hebben we een afspraak bij het O.C.M.W. omdat opname veel duurder is dan het pensioen.
De opname om een plaats te hebben weten ze niet hoelang dat duurt. Dat kan 3 à 4 maanden duren.
Die tijd heb ik dan om de kleindochter, die veel komt, te verwittigen en om nog langs te gaan met Romeo bij zijn zussen.
Gisteravond hebben wij voor het eerst dit jaar gegeten;
Verse Asperges, Gebraad, Gekookte Aardappels.
De foto van deze hond was onze vorige een American Stafford.
Gisteren ben ik met onze dochter gaan inlichtingen nemen en inschrijven voor een sociale woning.
Vermoedelijk zal het nog lang duren, want volgens die heer zijn er nog 700 wachtenden voor ons.
Hij heeft ons wel ingeschreven voor drie mogelijkheden waarvan een optelt volgens noodzaak en niet volgens nummer zoals gewoonlijk. Hoe meer je mankeert hoe rapper je binnen raakt.
Met Romeo zijn ziekte en artrose aan mijn knie hoop ik daar vlugger binnen te geraken omdat die woningen zijn aangepast aan de noden van 60+.
Dat zou volgens hem ook vlugger gaan.
Ik ben ook inlichtingen gaan nemen om Romeo te laten opnemen, we moeten nog wat papieren in orde brengen omdat de prijs van zulke opname veel hoger is dan zijn pensioen en ikzelf tenslotte ook nog moet kunnen leven.
Indien hij opgenomen wordt mag hij onder begeleiding altijd een dag weg zodat we nog altijd bezoeken kunnen afleggen.
Graag zou ik in het kort op bezoek gaan bij Romeo zijn zuster in de Ardennen en nog naar zijn zuster in Brussel.
Het was eigenlijk een lange vermoeiende dag maar ook een beetje ontspannend, want tussen twee bezoeken door hadden we tussen de middag 2 uren tijd en zijn ondertussen gaan Chinees eten.
Mijn dochter trakteerde.
Gisteren avond begon de miserie van de salontafel weer. Waarom? Ik weet het niet die staat er al 15 jaar!!!!!
Het wordt echt teveel. Ik ben altijd een optimist geweest maar hiervan krijg ik het zelf moeilijk.
Het is nu 10U50, hij is juist wakker maar de salontafel mag nog niet terug hoor.
Gisterenavond hebben wij een boterham met smeerkaas gegeten omdat Romeo in het dagcentrum 's middags warm eten krijgt en ik Chinees ben gaan eten.
Het is al enkele dagen dat ik niet meer geschreven had, gisteren had ik een lang verhaal geschreven en enkele foto's erbij gezet, maar die waren te zwaar en ik was alles kwijt. Ik probeer opnieuw maar heb de foto's kleiner gemaakt.
Woensdag 28 maart was ik jarig, mijn dochter had voor enkele verrassingen gezorgd, een mooie mand narcissen, een kaart met een stuk chocola in, en een bon om samen te gaan eten in "De wereld is klein" in Varsenare.
Zij heeft Romeo zijn haar terug wat deftig gesneden met de tondeuse, nu is het een coupe zoals bij de para's. Het kon niet anders omdat hij met de schaar zo kort stukken had uitgesneden.
Vrijdag j.l. hebben wij een echte lange wandeling gemaakt in Koksijde. Een stuk van de grote baan, zo langs de zee en verder de hele winkelstraat op en af.
Heel op ons gemak, het was lang geleden dat we zo een lange wandeling hadden gemaakt.
In Koksijde staat een nieuw kunstwerk, ik kon geen naam van het kunstwerk of kunstenaar vinden, daarom deze foto.
Zaterdag was het de bedoeling om terug hetzelfde te doen maar tot onze verrassing was de winkelstraat helemaal afgesloten en was er over de gehele straat bloemenmarkt. Gezellig was dat, die bloemen die zo goed ruiken en het weer zat mee. Randanimatie was er ook. dat kan je op de foto's zien. Het was een gezellige namiddag.
Onze kleindochter was op bezoek en die kon haar ogen niet geloven van haar Bompa. Broeken aan, broeken uit drie over elkaar. Ik kon het niet op mijn vingers tellen, hoe dikwijls hij het gedaan heeft. Hij had het erg. Hetzelfde was het met zijn schoenen, aan, uit, aan, uit, aan ........
's Avonds begon de salontafeldans weer. gelukkig was onze kleindochter al naar boven, want Romeo wordt dan wel redelijk agressief.
Zondag ging het redelijk kalm, maar gisteren was het heel erg. De salontafel moest er weer aan geloven, hij zei hetzelfde zoals altijd; Een tafel dient om te eten, ik ga hier mijn nek niet over breken, maar toen zei hij agressief als ge ze nog een keer terug zet breek ik jouw nek, rotzak. Sorry voor het woord, maar zo is het letterlijk. gezegd.
Ik ben er nu echt ernstig over aan het denken om hem te laten opnemen, want wat als het nog erger wordt?
Vanaf verleden week gaat Romeo twee maal per week naar het dagcentrum, dinsdag en vrijdag.
Vrijdag was voor mij een ietwat ontspannende dag, ik heb goed kunnen kuisen, bijna heel de gelijkvloers.
De kleine margrietjes plukt Romeo uit de tuin.
Vandaag dinsdag gaan we inlichtingen nemen en eventueel inschrijven voor een sociale woning. Hopelijk komt dat ook in orde. Gelukkig heb ik mijn dochter voor al die rompslomp van papierwerk, opzoeken en afspraken maken.
Gisteravond hebben wij lekker gegeten; Kastanjechampignons met gesneden kippenfilet in een pikant tomatensausje en gekookte aardappelen. Leeeeekker. Er gaat toch niets boven je eigen potje, restaurant is plezant voor zo nu en dan maar ik eet het liefst thuis of bij familie.
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
