Ik ga mijn Blog nog eens bijwerken.
Deze week heeft Romeo het echt uitgehangen naar de agressieve kant.
De salontafel had het weer gedaan, dat is al enkele keren deze week. Dan zit hij op de zetel, zet zijn voeten tegen de salontafel en duwt ze met macht weg dat ze twee meter verder vliegt. Zijn woorden zijn ; Ik ga mijn nek niet breken voor jou, een tafel is om te eten en niet voor mijn nek te breken, al staat die er al 500 jaar. of nog erger; als ge ze terug zet zult ge wat beleven. Zijn woorden hebben dan ook een agressieve ondertoon.
Ik ben zo al enkele tassen kwijt. Ik moet dat dan direct bijeen vegen voor de hond zijn poten zodat hij er niet op trapt.
Nogmaals, ik wil Romeo zo lang mogelijk thuis bij mij houden, maar ik denk dat het zo niet lang meer kan duren. Ik wil niet iedere avond met schrik zitten. Het rare is dat hij dat alleen 's avonds heeft. Misschien is dat omdat ik, volgens het weer, te gaan wandelen aan de kust of te winkelen.
Vanaf nu gaat hij twee dagen per week naar het dagcentrum, dinsdag en vrijdag, dan zitten er iedere keer enkele dagen tussen dat ik, zoals nu aan de PC kan zitten en kuisen.
Romeo is een beetje geminderd met zijn baard af te scheren, maar nu heeft hij iets anders gevonden, een schaar.
Toen hij uit de badkamer kwam kon ik het niet geloven, hij had plukken haar afgeknipt.
Je kan het komisch bekijken en denken dat hij een punkkapsel heeft of minder, dat hij een chemokuur volgt (wat dus niet waar is) en plukken haar verliest.
Met deze actie had ik ook een beetje schrik en vraag me dan af of hij geen gevaar wordt voor zichzelf.
Morgen komt onze dochter zijn haar terug bijwerken, zo goed het kan.
Er zijn nog dingen hoor die ik niet wou schrijven maar toch ga doen nu.
Zo heeft hij al drie maal zijn grote boodschap achter gelaten op de koer, Daar staat (als tussenmuur) een metalen kast en daarachter had hij het gedaan. Ik moet zeggen dat ik het verschrikkelijk vind om zoiets te moeten opkuisen maar kan het ook niet laten liggen.
Ik weet wat mensen zullen denken, de hond, neen, ten eerste gaat die altijd op dezelfde plaats en ten tweede, het was veel te veel voor de hond.
|