Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
26-04-2012
Flamawat?
Zaterdagmorgen kreeg ik nogal vroeg een berichtje van den André. Nogal vroeg voor bibbi dus. Ik had de avond voordien op mijn eentje, Cornetje was bij haar moeder en Copain was er op uit, nog een kroegentochtje gemaakt. Carl tegengekomen in 't ander café en samen zijn verdriet verdronken. En hij had veel verdriet. Zijn lief was lesbisch geworden. Of iets in dien aard. Rond éénen zag hij het al weer een beetje zitten. Unlike me. Ik zag helemaal niets meer. Of toch heel weinig. Mijn eerste werk 's morgens was dan ook een toerke rond mijn tuut lopen. Nie voor de fysiek maar op builencontrole.
Berichtje dus. ' Zijt ge thuis?'
Ik ' Thuis wel'.
Kwartier later was den aannemer daar. 'Vroumke, een Lancia Flaminia Superlegera, kende da? Ik heb het twee keer moeten vragen want nooit van gehoord. 't Is van voor mijn tijd ook. Fier als een gieter toonde hij mij enkele foto's van een aartslelijk ding. Ik hield mijn klep dicht. ' Mag ik hem hier zetten totdat de oude garage weer leeg is, Vroum?' ' We gaan er een nieuwe van maken.' ' Als ge wilt natuurlijk.' Den André is altijd vriendelijk. En hij betaald goed. ' Vaneigens André. Wanneer hebt ge hem?' Ze brengen hem vrijdag mee van de traveau in Frankrijk.
Enkele koetjes, JB-tjes en kalfjes later was den aannemer weg.
Ik heb nog een halfuur naar die foto's zitten kijken. Dat gedrocht werd er niet mooier op.
Vrijdag, na de computerlessen van de Ben, naar de locale biertent geweest. 't Was al geleden van de Zondag, dus zouden ze kunnen denken dat ik ziek was. Na vier uur komen de stormtroepen binnen. Je hebt er van soorten. Gasten die de ganse week hun kloten afgedraaid hebben en dan haastig een pint of drie achteroverkappen, ondertussen twintig maal op hun horloge kijkend, omdat hun wijf het niet mag weten. Lozers. Er zijn er ook die om half twaalf niet meer weten waar ze wonen. Iedere week. Lozers. De meesten zijn daar echter niet om pinten te drinken alleen. Nee. Na een week moeten ze, onder het nuttigen van een glas, de fabriek of het bedrijf waar ze werken terug op de rails zetten. Hoe langer ze blijven zitten hoe drastischer maatregelen ze zouden treffen. Zij zijn feitelijk de ruggegraat van het bedrijf en houden het dan ook recht. Het ergste is: ze menen het! Lozers eerste klas.
Wij van onze kant houden ons bezig met nuttiger zaken. Drinken, vrouwen, auto's en drinken. Toen Copain, veel later, gewassen en geschoren binnenkwam kon de wekelijkse rallyvergadering beginnen. Niet da't echt een vergadering is. We hadden het er verleden week al over gehad. We gaan niet naar de Wallonie. De rally's komen te vlug na elkaar. De mazout begint veel te kosten en het is, volgens ons, de minst mooie.
We gaan, zoals de piloten, ons budget sparen voor een andere verre rally.
Ik weet nog altijd niet waarom Copain zo uitgedost was. Hij gaf geen uitleg en ik vertikte het om te vragen. Hij zou kunnen denken dat ik 'curieus' ben.
'Te vele pornofilmkes gedouwnloud, hé manneke.' Mijne Cornet stond achter me toen de Benny die gevleugelde woorden uitsprak. De lamme trekhond. Ze duwde met haar attributen in mijn rug. 'Is da waar Vroumke? Gaat ge vreemd met Russische troelas?' De Ben was me voor. ' 't Is geen waar hoor, Brigitje. De Vroum is daar te dom voor. Als hij al iets opslaat is het per ongeluk. Zoals dat hier.' Een reklaamfilmke van een soort Jupiler. Hij dacht waarschijnlijk dat èm er twee voor niets zou krijgen. Mijn rossegekrulde wreef nog een paar keer met de 'overtuigers' tegen me. Maar nu aan de voorkant. ' 't Is al goed Benny, 'k ga hem vanavond een keer afpeigeren zodat èm geen Matroushka meer kan zien.' Ze draaide zich om en ging voort. Zonder kus. De téve. En liegebeest. We waren niet samen die avond. Ik zag dat afpeigeren anders wel zitten.
Dat was verleden vrijdag. Zoals ge al kunt raden weer met pc panne gezeten. De Benny, die in't geniep al een jaar computerlessen volgt is me komen helpen. En me een beetje wegwijs gemaakt in de wondere wereld van Fb, dat gelul met dat vogeltje en nog een paar andere inlogtruuken. Als da maar goed komt.
Ik ben de rest van de week thuis en hoop hier een beetje nieuws van verleden week te kunnen posten
'Vroum, ga je nu mee of niet?' Copain moest weten of we voor de tweede dag op rij naar Dranouter zouden gaan.
Ik was er nog niet uit. Ik kon kiezen. Een namiddagje verkleumd autootjes kijken of een verwenkoffietje bij mijn roodharig knuffeldier. De pralienen bij die koffie zijn serieuze soldaten, zulle. En nie van chokolat.
Ze zag waarschijnlijk stoom uit mijn oren komen of mijn geile blik zal me verraden hebben. Bazinneke hakte de knoop door. 'Weet je wat Vroumke, zet ons af in Ieper. Wij gaan ietske eten en een wandelingeke maken. Bel als je ons komt ophalen.' Brigitje kwam een beetje dichter staan en toonde wat ik zou missen. De téve. We reden met de Bazin haar kar. We kunnen makkelijk met zessen in en de mazout is gratis.
Aan de start staan kijken en veel te dure Jup's uit een flesje staan drinken. Opeens, regen. Geen paraplu mee vaneigens. Weer twee, de kindjes stonden aan de andere kant, Jup's gaan halen. Schoon weer. Me zenuwachtig gemaakt tegen een bende jonge gasten met een kap over hun hoofd omdat ze hun rommel gewoon in de weide smeten. Schone passage van een donkerblauwe BMW. En van een bleekeblauwe. De Snor die niet doorkwam. Twee veel te dure Jup's. De Snor die een kwartier later toch doorkwam. Eén met een oude bak tegen de balloo's zien kwakken. De Jup's waren weer uit. Copain had het eer in de gaten. In de ene hand een Jup en in de andere een braadworst. De kleintjes die startten. Respect. Ik zou 't nie kunnen. Maar 't zien nie waard. Sorry. Een klak mosterd op mijn schoenen. Gelukkig. Anders was't op mijn vest. Gefoeterd tegen een kereltje dat m'n lege fles kwam schooien. Tien cent is tien cent. In ons geval, meer dan een euro. Dat zijn vader gaat werken. Blijkbaar weer schone passage van de BMW. Niets van gezien. Stond te pissen. In't passeren weer dure Jup's gekocht.. De Snor kan het nog. Eind tweede ronde. Ik hielt het voor bekeken. De anderen ook. Ze waren mee met mij.
De wijven gaan ophalen in Ieper. Allebei goe gezind. Bazinneke had getrakteerd met bubbels. Niet per glas zo te zien. En wij maar verkleumd dure Jup's staan drinken. Klotenamiddag.
Zaterdag een leutige apero onderbroken en met volle goesting naar de achterkant van de Kemmelberg getrokken. 't Was aan mijn toer om te rijden dus we hebben geen honderd keer moeten stoppen en terugkeren of de weg vragen. Copain hielt zich stil. Het homokoppel zat gans de weg naar hun televisie te kijken. Laptop eigenlijk. Ze zijn waarschijnlijk de bruidsjurk aan het kiezen. Zou er één van de twee, ik weet nog altijd niet wie, in het wit trouwen?
'Daarvoor geef ik geen vijftien euro zulle.' Was mijn eerste volzin na de Benny zijn uitleg. De tweede was: 'Madammeke geef er hier eens vier.' Ik en copain waren het eerste cafeetje ingedoken en hadden de jonkies op inlichtingenjacht gestuurd. Wegens dorst en te koud. En nog iets. Toen we aan de kerk van Dranouter kwamen dachten we dat we van datum gemist waren. Het zou de eerste keer niet zijn.
En jawel, we waren wel van datum gemist. Maar nie veel. De Benny, tegenwoordig een computerdeskundige, had over het hoofd gezien dat ze van dag gewisseld waren. De zaterdag was nu voor de Engelsen en de zondag voor de inboorlingen. En Engelsen liepen daar ook nie veel. Ze hadden nogal wat locale krijgers moeten halen om aan 35 auto's te geraken. Verleden week zo'n Engelsman zien rondtuffen in een WRC en geen zin om er zo vijftien te zien passeren. Benny en Kevin zijn toch een rit gaan bekijken. Copain en ik zijn een braadworst gaan eten en die doorgespoeld met een aanzienlijke hoeveelheid Jup.
Kevin mocht rijden in het weerkeren. Mijne maat en ik mochten achteraan op de laptop kijken. Nee niet naar bruidsjurken.
Gisteren en vandaag nog eens een auto op de oude manier hersteld. Op de richtbank. 'n Oude bak van achttien jaar. Met die nieuwe van bakpapier gemaakte stukken verdriet moet ge dat nie meer proberen. Van de minste duw da ze krijgen zien ze eruit als de wasdraad van Martha van hier rechtover. Haar flanellen onderbroeken zijn in die karren wel vervangen door gebruikte airbags. Kutauto's zijn het tegenwoordig.
Werkje uitgevoerd in d' oude garage. Dan weet ik het wel. Goe voor 't drinkgeld. Gisteren vroeg begonnen en, wegens sluitingsdag van mijn kantoor, laat gestopt. Vandaag vroeg begonnen en vroeg gestopt. Vanwege administratie. Op de achterkant van een bierkaartje mijn uren noteren is ook papierwerk. Toch?
Copain moet van heel de week nie werken en had de grens tussen serieus klappen en zeveren al overschreden doen ik in't café toekwam. Nu, voor mij geen probleem. Wij hebben nogal veel conversaties in de tweede toestand. En we begrijpen elkaar. Opeens zegt èm: 'Ga je mee naar de Monteberg?' Ik antwoordde niet direct wegens nie veel zin. 'Kan je weer gans de namiddag een terrasje doen met die troela van verleden jaar.' De klootzak. Waarom doet èm dat toch? Ik had zin op zijn grijns te kloppen. De cafébaas was twee meter genaderd, wat wilde zeggen dat hij iets gehoord had. En hij kan zijn muil niet houden. Ik bestelde er nog twee en copain begon over Tielt. De lamme trekhond. Toen de patron op veilige afstand was haalde hij zijn gsm boven en toonde hij me de foto van verleden jaar toen Julie me een kus gaf. De godverdomse verrader. Hij zag me van kleur veranderen en duwde op de 'delete' knop. ' Ik heb het aan niemand gezegd of getoond, Vroemke. Op mijn communiezieltje.' Hij klopte me op de schouder en bestelde er twee. Terwijl we nog met een volle in onze hand stonden. 'Case closed.' Daarvoor zijn we vrienden.
Morgen nog een dag gaan klooien en het is weer weekend. En Monteberg. Zou Julie daar zijn?
Zaterdag tussen de kp's ook naar de service geweest. Het viel me op dat er zo veel jongskes en meiskes wielen aan het verleggen waren. En ruiten kuisen. En in de weg lopen ook.
Nu, het is schitterend dat de jonge gasten interesse vertonen om tijdens het weekend aan rallywagens te werken. Het viel me echter op dat bij bepaalde teams de geroutineerde en ervaren mecanicien in de minderheid was of zelfs ontbrak.
Ook opgevallen: het grote aantal flikken in actie. Groot in aantal maar klein van gestalte. Ik heb er toch enkele gezien die zonder laddertje niet op hun moto raakten. Enkele keren moeten lachen toen ik zo'n klein ventje met een reuzegrote oranje helm zag lopen. Precies 'alliennekes' uit een tweederangs siencefictionfilm.
Scheel van de dorst in de hallen een pint gaan drinken. Ik tegen de dienstdoende bierverkoper. 'Twee pinten.' Hij tegen mij 'Heb je stongs?' Ik 'Wat voor beesten?' Hij ' Je moet eerst stongs kopen' Bleek het 'Jetons' te zijn. Kunnen ze niet met bonnekes werken? Dat verstaat iederéén.
Tijdens het consumeren van de te kleine Jupkes naar het spektakel op het podium gekeken. Na de service rijden alle piloten over het podium om geïnterviewd te worden. Toch degene die de speaker kende had ik de indruk. Of zij die hem verstonden. Want diene gast stond daar in een soort Limbubelgisch in zijn micro te brabbelen. Het zal wel weer aan mij liggen maar ik versta er de bukszijnkloten van. Niets, of toch nie veel, dus. Het grote deel van de aanwezigen verstond hem blijkbaar wel want ze gooiden niet met tomaten. En ik had geen tomaten bij. Nu, diene mens deed zijn best en er is geen betere heb ik mij laten vertellen. 'Hij gaat zelfs in Nederland rally's gaan commentariëren' Zei één van de twee Roeselnarenaars. Nogal wiedes: daar verstaan ze hem. Of doen ze toch alsof.
'Vroum, ga je nu mee of niet?' Copain moest weten of we voor de tweede dag op rij naar Dranouter zouden gaan.
Ik was er nog niet uit. Ik kon kiezen. Een namiddagje verkleumd autootjes kijken of een verwenkoffietje bij mijn roodharig knuffeldier. De pralienen bij die koffie zijn serieuze soldaten, zulle. En nie van chokolat.
