Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
kanker... betekent dit dat alles ophoudt? In dit geval... ja dus.
strijd tegen een genadeloze moordenaar
25-02-2013
thuis
Kwart voor zeven deze avond, mijn meisje komt thuis! Blijkbaar was er een misverstand in het ziekenhuis waardoor het leek of de helft van het ziekenhuis op de hoogte was van het ontslag van Carine, maar niet haar behandelende oncoloog. Jammer foutje, maar uiteindelijk heeft de oncoloog er het beste van gemaakt, het dossier nog eens grondig door genomen en uiteindelijk Carine ontslagen met een afspraak voor controle op 5 maart.
De zuurstof is geleverd, het toestel geïnstalleerd. Morgen komt er iemand langs van de medische thuiszorg om even kennis te maken. Voor de rest valt er op het ogenblik niet veel te doen, want alle medicatie is omgezet in tabletvorm. Wat me nu vooral een beetje ongerust maakt is dat er toch pijnstillers nodig zijn, wat er uiteraard op duidt dat mijn schat toch echt wel met een aanhoudend probleem zit nu. Eerst dacht ik dat het misschien enkel met de buikvliesontsteking te maken had, maar die is nu overwonnen en toch blijft er nog noodzaak aan pijnstillers. De woorden van de oncoloog komen terug naar voor van toen hij zei dat hij alles zou doen om het voor haar palliatief nog zo aangenaam mogelijk te maken, maar dat "the point of no return" al bereikt was.
Carine vindt nog even haar draai niet, ze was zeer gespannen toen we naar huis kwamen. Het betekende immers voor haar dat zij uit haar beschermende cocon van het ziekenhuis kwam om in haar eigen, maar minder ervaren omgeving terug te keren. Dus is er minstens sprake van gemengde gevoelens. Ze kan op het ogenblik nog niet genieten van het thuis-gevoel waar ze zo naar snakte. Ze voelt zich nog niet op haar gemak. Het zal na een maand ziekenhuis misschien wat tijd nodig hebben. Het was trouwens ook al lang donker toen we thuis kwamen en ook dat scheelt natuurlijk. Pas morgen zal ze kunnen genieten van het zicht op de tuin, de vogels, de ontluikende krokussen en opschietende tulpen.
Op vandaag hoop ik dat we haar toch nog een tijdje bij ons kunnen houden maar iets zegt me dat we maximaal moeten gebruik maken van de extra-tijd die ons nu gegund wordt. Morgen is het voor een stukje boodschappendag, bezoek aan de apotheek en zoektocht naar calorierijke voeding. Ik heb Fanny gezegd dat ze best wel een dagje "vrij" kan nemen, dat de druk nu heel even van de ketel kan. Maar ten laatste overmorgen moeten er weer papieren in orde gebracht worden en meer boodschappen gedaan worden. Niettegenstaande Carine vindt dat ze gerust even alleen kan zijn, heb ik er echt geen vertrouwen in. Maar dat zien we dan morgen weer, een nieuwe dag met misschien nieuwe verrassingen. Positief of negatief, dat zal enkel blijken op het moment dat we het ervaren. Ik had nooit gedacht dat er ooit een dag zou komen dat we écht zo van dag tot dag zouden gaan leven. Nog geen jaar geleden waren we volop zomerplannen aan het maken...
Eerste vijf dagen thuis achter de rug. Het lijkt allemaal nogal goed te lukken. Carine voelt zich tamelijk goed en ontspannen en ze ervaart het in elk geval aangenamer dan gewoon in een ziekenhuiskamer te liggen wachten tot het noodlot toeslaat. Bovendien voelt het hier niet aan alsof het bezoek even langs komt om "afscheid te nemen", iets wat Carine in het ziekenhuis wel had. We hebben ook kennis gemaakt met de thuisverpleging en het palliatieve zorgteam van het AZ en een extra bezoekje gekregen van de huisarts. We hebben er vertrouwen in en wat ons betreft mag het gerust zo nog even duren. Het enige wat nogal tegen valt is de strijd om de caloriën. Oké, je hebt dan wel de extra calorierijke drankjes uit de apotheek, maar we willen dat - vanwege de kostprijs - graag een beetje beperken en ik ben dus al naarstig op zoek gegaan naar wat caloriebommetjes in de supermarkt. Allemaal lekkere dingetjes en te mijden voor wie aanleg heeft om overgewicht te kweken, maar er is nogal wat variatie in de -vooral- desserts en yoghurts en ik dacht dat het allemaal van een leien dakje zou lopen. Helaas... nu blijkt nog maar eens wat Carine eigenlijk niet zo graag lust en mijn succesrijke zoektocht blijkt toch niet zo veel op te brengen als verwacht. De caloriedrankjes zullen er dus bij moeten blijven. Carine is immers slechts een pluimgewicht en grote volle maaltijden zitten er niet echt in. En ik kan haar natuurlijk ook moeilijk de ganse dag vol stoppen met snoep, cake, chocolade, nootjes en dergelijke meer. Na 5 dagen heeft ze 2 avonden wat maaglast ondervonden, dus moet ik wat op de rem gaan staan. Als je nu op bezoek komt en je krijgt een koekje bij de koffie is de kans dus ook groot dat het over voorverpakte koekjes gaat waar uitdrukkelijk het aantal caloriën op vermeld staat. Ik hou het immers voor mijn meisje bij en probeer haar toch zo ver te krijgen dat ze minstens 1500 caloriën opneemt per dag. Maar het blijft een strijd, ik heb nu eenmaal niet de "vreemde ogen die dwingen" en soms is ze moeilijk te overtuigen. Maar goed, so far so good, en als het zo door gaat, kan ik mijn meisje misschien toch nog een tijdje bij me houden. Maar het blijft een open vraag.
