Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
kanker... betekent dit dat alles ophoudt? In dit geval... ja dus.
strijd tegen een genadeloze moordenaar
02-10-2012
we beginnen het te kennen...
Het is nu woensdag en tot op vandaag zijn alle gekende symptomen van de partij: sinds zondag vermindering van de smaak. Carine begint te weten welke smaken blijven en welke verdwijnen en verwacht ook dat dit tegen het eind van de week weer oke is. Zondag begin van de pijn in de rug, ter hoogte van de heupen, dijen, enkels en voeten. Enkels en voeten zijn ietsje minder dan de vorige keer, maar toch weer voldoende om een lighouding te zoeken met behulp van een kussen. Vandaag is ze ook heel afgemat, zegt ze. Haar hersenen willen vooruit en willen van alles doen, maar haar lichaam vertikt het. Het is de eerste keer dat ze dit zo omschrijft. Het is duidelijk dat haar lichaam begint te protesteren. Ik vraag me af hoe het in de komende weken zal gaan moeten, als de dagen korten, het kouder wordt, het aangenamer is om knusjes onder een deken te verdwijnen... Ik maak me zorgen.
Vanavond heeft Carine voor de tweede maal een Dafalgan 1mg ingenomen. Te veel pijn aan haar voeten en tinteling in de handen maken een vaste slaap onmogelijk, dus dan maar toegeven aan de behoefte van een pijnstiller voor het slapengaan. Ze is ook reeds de hele week ontzettend moe, zij het dat dit vandaag minder uitgesproken is. Ook deze week zijn haar wenkbrauwen zo goed als verdwenen. Het lijkt wel of nu definitif fase twee is ingezet. Al is het niet duidelijk welke fase 2 dit is, die van de chemo, van het herstel of van de ziekte? Ik zag mijn meisje deze week duidelijk minder goed in haar vel en stukken minder enthousiast dan voor de vijfde chemo. Maar misschien mogen we ons niet te snel laten ontmoedigen. Alles wat nu gebeurt, zij het in versnelde wijze, wordt allemaal besproken in de mogelijke bijwerkingen van de chemo. Op haar kale hoofd groeien zowaar ook weer heel dunnetjes heel zachte haartjes terug, ook al zoals voorzien. Het is niet het echte haar maar een soort dons, zegden ze. Klopt, van haar kan hier nauwelijks gesproken worden. Ik hoop dat chemo 6 gauw achter de rug is. Daarna moet normaal gezien een kijkoperatie komen, en als het meezit wordt nadien dan enkel nog chemo spoelvloeistof via een buisje in de buik ingebracht. Hierdoor zou het lichaam dan minder schade toegebracht worden. Voor het ogenblik is het echter kiezen tussen de pest en de cholera.
Ik krijg het ook op mijn heupen als ik in persartikels lees dat voor de vele vorderingen op diverse niveaus van kankerbestrijding vooral lobbywerk van belang is. Lobbywerk??? In mijn eigen kleine vriendenkringetje is in de maanden sinds bij Carine de kanker is vastgesteld bij minstens 4 op 10 een kankerprobleem vastgesteld. De doder werkt snel, de politiek werkt traag. Kankerbestrijding moet hot item nummer 1 zijn. Niet de stommiteiten waarbij moet (?) worden bepaald in welke taal de kiesbrief nu verstuurd moet worden, wie welk jobke moet krijgen, hoeveel vrouwen of mannen er in een regering moeten zitten of op de kiesbrieven moeten staan, of er wel genoeg allochtonen bij de openbare besturen werken, of het nu Nederland dan wel België is die moet zorgen voor de inpoldering,... Waar zijn die zelf belangrijk verklaarde ukkies mee bezig in de Wetstraat en hun gelijken wereldwijd? Alles is te relativeren met uitzondering van de strijd voor het leven en de levenskwaliteit. En dit zowel in onze vergiftigde Westerse maatschappij als in de van honger kreperende noodlijdende landen. Maar goed, wij kleine mensjes kunnen ons er alleen maar bij neerleggen zeker?
Ik hoop van harte dat ondanks al die wereldwijde bekommernissen de strijd tegen de kanker in een iets hogere versnelling raakt en begrippen als anioneneseremmers, antilichamentherapie en dergelijke met reuzestappen meer inhoud kunnen krijgen.
