Normaal gaat het een beetje moeilijk en heeft mijn schatje wat oplopende last van prikkeling in de vingertoppen, de tenen en - bij drinken van drank beneden kamertemperatuur - ook in de keel, vermoeidheid... Van zodra het pompje afgekoppeld wordt, gaat het weer de goede richting op en vanaf dag 6 à 7 zijn bijna alle bijwerkingen verdwenen. 

Gisterenavond kreeg ze echter na het avondeten wat maaglast, pijn aan de maag. Ze had wat gekruid gehakt gegeten en ook bij een vorige poging enkele dagen terug, had ze hierbij al wat maagpijn. Zal dus aan het gehakt liggen dat haar maag niet zo goed verdraagt. Toch was de pijn gisterenavond iets meer en reden om paracetamol te nemen. Deze morgen was de pijn er echter nog steeds en na het drinken van wat chocolademelk, voelde ze zich ook niet zo lekker. Uiteindelijk heeft ze vandaag reeds 2 maal moeten braken en het gaat moeilijk om iets te eten... een kleine hoeveelheid rijst en een kwart banaan was het enige wat er in ging zonder maagpijn. Nu heeft ze dus weer Paracetamol genomen, kijken wat het dit keer doet want ze wil nog naar de Aziatische winkel om wat proviand.

De laatste dagen begint ze zich ook zorgen te maken over het haarverlies. Zowel de chirurg, de oncoloog als de verpleegster bij oncologie hadden haar verzekerd dat ze met het type chemo dat ze krijgt haar haar niet zou verliezen. Nu komt er bij het kammen van haar mooie lange haren toch erg veel haar los. Het vertrouwen in de artsen geraakt geschaad en het is aan mij om te doen alsof ik de artsen volop geloof niettegenstaande mijn vertrouwen ook een deuk krijgt. Sinds enkele dagen is er ook huidverkleuring rond de stoma en treden er ook wat kloofjes op in de huid rond dat rotding. Volgens de thuisverpleging is er niets om zich zorgen om te maken maar we werden toch aangeraden om er volgende woensdag toch eens de stomaverpleegkundige bij te halen. 

Gezien de eerste gunstige chemotoedieningen was er al wat moed en begonnen we reeds plannen te maken om een korte reis naar het thuisland te maken in maart. De oncoloog had immers te verstaan gegeven dat het goed ging en een reis naar huis kon overwogen worden na 4 à 5 toedieningen. Dat zou perfect uitkomen met de diploma-uitreiking in de school van de jongste dochter wat natuurlijk heel fijn zou zijn om daarbij te kunnen zijn. Het paspoort werd al vernieuwd voor alle zekerheid (morgen maandag af te halen in de Thaise ambassade in Brussel), de eerste zoektocht naar de prijs van de vluchten is ook reeds een feit en er werd al een lijstje opgemaakt wat we zeker moeten doen om de reis vlot te laten verlopen:

- reispassen o.k., contact nemen met de douane om de nodige verzorgingsmiddelen en producten bij ons te kunnen houden in de handbagage, contact nemen met de luchtvaartmaatschappij om zeker te zijn dat ze in de huidige omstandigheden de toegang tot het vliegtuig niet zal geweigerd worden en er ook een extra medicatie-tasje mee in de cabine mag en ook bijstand in de luchthaven om de afstand van de douane naar de gate te kunnen maken. Het is immers een heel eind wandelen met dan nog je handbagage. Na haar operatie in november heeft mijn schatje nog nooit zo'n afstand afgelegd en de mogelijkheid dat het nog extra zwaar wordt in geval de chemo toch voor wat meer vermoeidheid zorgt, is mogelijk. 

Maar goed, dat lijken nu weer zorgen voor later, eerst zien wat er volgende woensdag uit de bus komt. Ik heb alvast één en ander te bespreken met de oncoloog en de stomaverpleegkundige.