We sturen u het weekend in met wat nieuws én achtergrond. Wist u bijvoorbeeld dat Richard Spooner sinds kort deel uitmaakt van een select clubje. De Amerikaanse jumpingruiter won vorige week z'n honderdste Grand Prix. Ook de Amerikaanse Margie Engle overschreed die kaap al. Ook de Zwitser Markus Fuchs reed zich naar een plaatsje in de geschiedenisboeken. Fuchs heeft meest landenwedstrijden achter z'n naam staan. De Zwitser die naar eigen zeggen nog een jaar of drie-vier wil doorgaan vooraleer hij de rijlaarzen aan de wilgen hangt reed al 141 landenwedstrijden. En nu we toch in Zwitserland zijn, de steenrijke Christina Liebherr zorgde vorig jaar voor het meeste nulrondjes voor het Zwitsers jumpingteam. Liebherr werd daarvoor gehuldigd, maar ook enkele andere van haar collega's vielen in de prijzen. En volgens het Vlaams Informatiecentrum over land- en tuinbouw is er wat op til bij onze vrienden uit de draf- en rensport. ER is zowaar sprake van een reddingsoperatie. En in Frankrijk verhuizen er weer een paar paarden. Ook in Frankrijk zijn er lange tenen want Patrice Delaveau werd door één van z'n eigenaars voor de keuze gesteld tussen Katchina Mail of Quaprice du Bois Margot. Delaveau koos voor Katchina Mail, Quaprice staat ondertussen bij Julien Epaillard op stal. Robert Breul verliest dan weer z'n toppaard, Iasco Mouche zal in de toekomst uitgebracht wordt door de Hongaarse Marian Hugyecz. Sommigen zullen zich de jonge Hongaarse amazone nog herinneren van haar optreden voor een paar jaar in Mechelen. Toen moest een ruiter haar steevast voorrijden of anders wilde haar paard de piste niet binnen. Hopelijk lukt het met Iasco Mouche beter. O ja, en we hebben er dankzij het NRPS nog een handvol hengsten bij. En het is vreemd wat er allemaal op je scherm komt als je 'horse' intikt op google of een andere zoekmachine. Wist u bijvoorbeeld dat Pamela Anderson (jaja) straks te zien zal zijn in the Crazy Horse in Parijs voor een speciale Valentijnsshow. Allen daarheen zouden we zeggen. De Amerikaanse kredietcrisis heeft ook andere gevolgen. Zo blijkt uit een studie in het Amerikaanse Michigan dat meer en meer eigenaars het paard ook opnieuw gaan gebruiken als transportmiddel.
Het was zoals steeds laat toen m'n mobieltje rinkelde en ik opnam. "Hallo. Hallo?...Hallo?", klonk het aan de andere kant aangezien ik, slaapdronken, niet meteen reageerde. "Euh ja." Enthousiast reageerde m'n nog onbekende gesprekspartner: "Mijnheer. U spreekt met de heer Borst uit Rectum!" Waarop wij repliceerden met een "Excuseer". "Ja, die reactie krijg ik wel vaker. Rectum, dat is een plaatsje in Overijssel Nederland. Om maar eens met de deur in huis te vallen. U hebt enige ervaring met keuringen zoals ik las op uw blogje, waarvoor trouwens mijn complimenten." "Heu, ja." Onze partner reageerde enthousiast. "Fijn! Fijn! Maar, hebt u ook enige ervaring met verkiezingen?" Een opsomming van alle verkiezingen waar wij als inwoner van dit Vlaanderenland mee geconfronteerd worden kon mijn gesprekspartner maar weinig enthousiasmeren. Het was pas toen we wat vertelden over de tijd waarin we als medewerker van enkele kranten zetelden in de gerenommeerde verkiezingen zoals daar zijn of waren de 'Queen of Clubs', 'Miss Meetjesland', 'Miss Sports' en anderen, om het dan nog maar niet over de verkiezing van de aardbeienprinses en 'Miss Traffic' te hebben, dat de interesse van onze gesprekspartner definitief gewekt werd. "Perfect! Dan bent u de man die wij zoeken. Ziet u, wij organiseren een streakersconventie in Sexbierum, voor u reageert, dat is een plaatsje in Friesland. Daaraan koppelen wij de uitverkiezing van een Mister Streaker en een Miss Streaker. Wij geloven dat er enorme publicitaire mogelijkheden schuilen in het streaken, mits het maar op een stijl- en smaakvolle manier gedaan wordt, uiteraard door dames en heren die weten te boeien door hun, hoe zal ik het zeggen, natuurlijke schoonheid. U begrijpt, een streaker op een groot evenement zuigt alle aandacht naar zich toe en de impact van een publicitaire boodschap, mits die op een esthetisch verantwoorde manier en op een strategisch gekozen plaats aangebracht wordt is dan ook enorm." We moeten toegeven, dit sloeg ons compleet van 'onzen melk'. "Publicitaire boodschap?" Onze partner ging onverstoorbaar verder. "Inderdaad, u zou het, zeg maar, het publicitair streaken kunnen noemen waarvoor onze mister en miss het uithangbord moeten worden. Beeld u eens in wat voor effect het niet zou hebben mocht een streaker of streakster zich straks op de keuring van het kwpn naakt in de piste begeven met een publicitaire boodschap voor, zeg maar, het BWP of Zangersheide!" Voor onze ogen doemde al een beeld op van een gespierde torso met daarop de boodschap 'Z-hengsten zijn beter' of een fraaie, rondborstige jonge dame met de niet mis te verstane boodschap 'Beter met een BWP'er'. Kortom, we zagen het helemaal zitten. Nadat wij het eens geworden waren over een royale vergoeding, taksvrij te betalen op een buitenlandse rekening, en een percent op de inkomsten uit het eerste werkjaar maakten wij de nodige afspraken. Enige dagen later vertrokken wij dus naar het Friese Sexbierum waar we aan Soos de Mir, waar net een 'happy hardcore avond' aan de gang was, opgewacht werden door de heer Borst. Die begeleidde ons vervolgens naar het plaatsje Slappeterp waar we samen met mijn Duitse collega te slapen werden gelegd. "Ik kom u beiden morgenvroeg ophalen. En o ja, we hebben nog voor een klein voorsmaakje gezorgd", knipooogde de heer Borst ons ondeugend toe bij het afscheid. We hadden ons amper te slapen gelegd toen al op de deur van ons bescheiden hotelkamertje geklopt werd. Op de drempel vonden we een fris ogende Friese deerne met blozende wangetjes en twee vrolijk opwippende paardenstaartjes. Amper waren we bekomen van onze verbazing of ze liet haar Friese klederdracht tot op de enkels zakken om met een niet mis te verstane boodschap op haar borsten en buik uit te pakken. U zult begrijpen dat we u, het goed fatsoen ter wille, de details van deze boodschap besparen. We protesteerden vruchteloos en zelfs het tonen van de foto's van onze twee bloedjes van kinderen, die we speciaal voor dit soort gelegenheden in een plastic hoesje op de behaarde borst dragen, vermocht niet onze 'verrassing' op de vlucht te jagen. Het was uiteindelijk ons Duits collegajurylid, die het tweelingzusje van onze Friese deerne reeds z'n kamer had binnengeleid, die ons kwam redden. "Kein Probleem. Ich nehme sie beide" zei hij met een vettige knipoog en trok zich vervolgens met beide jongedames op z'n hotelkamer terug. Die nacht deden wij amper een oog dicht, aangezien uit de belendende kamer constant Duitse marsmuziek weerklonk die slechts heel af en toe overstemd werd door het gegiechel van beide tweelingzusjes. 's Anderendaags schoven wij dan ook slaapmoe aan voor de uiteindelijke verkiezing waar we, tot onze grote verbazing, een montere Duitse collega aantroffen. "Ich nehme die mädchen" klonk het op een toon die geen tegenspraak duldde, waarop onze Duitse collega de tweelingzusjes tot eredames verkoos en een derde blonde schone als miss aanduidde om zich vervolgens op z'n hotelkamer terug te trekken voor de nabespreking. U zult het ons vergeven, maar wij hadden toen al niet zoveel zin meer in een verkiezing, zodat we uiteindelijk alle kandidaten ex aequo op de eerste plaats klasseerden. Dit tot grote ontsteltenis van de heer Borst die ons vlak voor de hulde nog even apart nam. "U zult begrijpen, dit is een verkiezing. Eigenlijk moeten er ook een aantal kandidaten afvallen. Kunt u niet..." We lieten de brave Borst geen kans. "Mijnheer Borst. U weet, ik heb enige ervaring met hengstenkeuringen. Dit lijken me vijf patente kerels, ik geef ze allevijf een kans. Trouwens, het is een beetje zoals met de hengsten. Wie straks niet aan de bak komt, castreert zichzelf."
Het was even slikken. Hebben we iets gemist? Is het eeuwig jeugdig makend drankje uitgevonden en uitgeprobeerd op een paard? Volgens het Zwitsese 'Pferdewoche' is Jean-Claude Vangeenberghe één van zijn toppaarden kwijt. Tresor d'Opaline is verkocht naar een amazone uit Hong Kong, Samantha Lam. Het gaat natuurlijk om Tresor, die overigens maanden terug al werd verkocht aan deze amazone die recent de nationaliteit van Hong Kong aannam en daarmee de deur voor een deelname aan de Olympische Spelen openwrikt. Voor gastland Hong Kong is het trouwens verre van evident dat ze straks met een team aan de Spelen kunnen deelnemen. Ook al kregen ze er recent via de bemiddeling van Axel Verlooy en de begeleiding van Harry Smolders nog een combinatie bij. Of Athina Onassis straks voor Griekenland naar de Spelen mag durven we te betwijfelen, maar de steenrijke Griekse redersdochter die in het verleden vooral het nieuws haalde omdat ze haar vriendje van paarden voorzag ging nu zelf shoppen. Ze kocht de hengst Untouchable. Ook een andere hengst, zij het dan een Belgische verlaat onze contreien. Het gaat om Calvaro van het Schoonhoudthof, een Toulonzoon die vorig jaar op de keuring werd gebracht en verhuist naar de Zwitserse ruiter Gregoire Oberson. Andermaal een slimme zet van Luc Tilleman die ook de carriëre van Toulon zelf definitief lanceerde door hem half te verkopen naar de Fransman Hubert Bourdy. Nu we het toch over hengsten hebben, op de nakeuring in Oldenburg zijn nog eens vijf hengsten toegelaten. En terwijl de hengstenkeuring bij het kwpn in volle gang is krijgen we er straks ook de hengstenkeuring van het SBS en het Dansk Warmblood bovenop. De lijstjes met de kandidaat-dekhengsten zijn hier terug te vinden als het om de SBS'ers gaat, als het om de Deense hengsten gaat zult u nog even moeten wachten.
Zaterdag gaan we even sfeer snuiven in de Brabanthallen in 's Hertogenbosch. De KWPN-hengstenkeuring krijgt daaar haar beslag. Was er veel sfeer en volk op de BWP-hengstenkeuring in Moorsele, dan is het bij onze noorderburen nog net dat ietsje meer. Ook al omdat ze daar de kwpn-hengstenkeuring en de keuring van de Gelderse en tuigpaarden samenbrengen in één evenement. Met dat Gelderse paard gaat het trouwens niet zo goed. De Gelderse merries die mee aan de basis liggen van de warmbloedfokkerij in ons land kampen met een dreigende inteelt. De situatie is ronduit alarmerend. Het is een probleem waarmee nogal wat andere 'kleine' rassen zoals de Hackney's en de Friezen mee kampen. Overigens kampt het Friesch Paardenstamboek voor een paar jaar nog wel met andere problemen en zorgden onderlinge twisten en intriges ervoor dat de toekomst hoogst onzeker was.
De homepage van het kwpn vind je hier . En, o ja, de hengstenkeuring in Den Bosh is, in navolging van de keuring bij een aantal Duitse stamboeken, ook live te volgen via het internet. Daarvoor heb je deze link nodig. Het programma van de hengstenkeuring is hier terug te vinden. De uitslagen staan doorgaans snel online al kun je er, zoals het zo mooi heet, eigenlijk geen bal mee als je ook de cataloog niet hebt.
Bijna gelijktijdig kregen we vanavond twee persberichten in de electronische brievenbus. Eéntje van Zangersheide en ééntje van de Haras Nationaux. En alhoewel beide persberichten over exact hetzelfde gaan zijn ze, nou ja, inhoudelijk toch wat verschillend. Zangersheide kopt triomfantelijk 'Zangersheide officieel erkend in Frankrijk'. De Fransen houden het bij 'Simplification des démarches pour les chevaux de races étrangéres en France', of vrij vertaald, het wordt een beetje simpeler om een niet Selle Francais in Frankrijk ingeschreven te krijgen. Nu lijdt het geen twijfel dat de overeenkomst tussen Zangersheide en de royaal betoelaagde Haras Nationaux een meesterzet is van het studbook van Leon Melchior. Z krijgt daardoor toegang tot de Franse markt en wil daar ook een eigen promotie opzetten. Overigens, de Haras Nationaux sloten niet alleen met Zangersheide, maar ook met het studbook du Portugais de Sport een identieke overeenkomst af. De keuzemogelijkheden voor de Franse fokker waren tot voor kort eerder beperkt. Hun producten konden in Frankrijk, dat z'n eigen markt goed afschermde, enkel ingeschreven worden als Selle Francais, Anglo-Araab of 'origine constaté' (OC). Wie z'n veulen bij een buitenlands stamboek wilde inschrijven moest daarvoor ook letterlijk naar het buitenland maar zag zich daarna uitgesloten van de in Frankrijk bij momenten royaal toegekende premies terwijl ook deelname aan een aantal wedstrijden en prijskampen problematisch was. Nogal wat Franse fokkers wisten dat min of meer te omzeilen en lieten hun veulen op een buitenlands adres geboren worden (én ingeschreven) om het nadien weer in te voeren. Dat hoeft nu dus allemaal niet meer. De Fransen kunnen straks hun veulens,als die niet tot het SF of AA behoren én als hun veulen aan de Z-standaard voldoet probleemloos inschrijven bij Zangersheide. Het is het S.I.R.E. dat zal instaan voor het papierwerk. Of de Franse fokkers met deze producten ook toegang krijgen tot de wedstrijden in de nationale cyclus en de daaraan verbonden fokkerspremies is nog niet geheeld duidelijk. Maar de deur staat in Frankrijk in alle geval op meer dan een kier voor Zangersheide en de Z-producten die daarmee een potentieel enorme markt openen.
Vrijheid van meningsuiting is een fundamenteel recht. Honderden, duizenden mensen hebben hun leven geofferd om dat recht af te dwingen en te beschermen. Maar blijkbaar zijn er nog ten overvloede mensen die de klok willen terugdraaien. Die een vraag of bedenking zien als kritiek. Anderen zien het dan weer anders en juichen een kritische noot of de vraag om na te denken over de toekomst en de richting die men uitwil dan weer toe. Blijkbaar heeft dit blogje één en ander in gang gezet. Tot vreugde van velen, tot ergernis van sommigen. Niemand moet mijn mening delen, maar ik heb wel recht op een eigen mening en ik heb het recht die mening te uiten. Die mening verdient respect. Net zoals uw mening of die van een ander respect verdient. Maar dat betekent nog altijd niet dat we het met mekaar eens moeten zijn. Gelukkig maar zou ik zeggen.
Het voortbestaan van Jumping Amsterdam heeft al een paar keer aan een zijden draadje gehangen. De knhs en de organisatoren proberen al jarenlang af te raken van het 'suffe' en elitaire karakter van de paardensport, compleet met een café Bolle Jan in het promodorp waar rijk en minder rijk de meezingers aan mekaar rijgen. Wat inrichters en knhs al jarenlang slechts met de inbreng van veel geld lijkt te gaan lukken heeft een eenvoudige atleet met beperkte middelen weten te realiseren. Na het voetbal en het tennis heeft nu ook de elitaire paardensport de deur naar de democratisering wij open gegooid, dankzij een nep-streaker: een activist in slip.
We vragen ons af wat de goede man z'n vrouw vertelde voor ie naar Jumping Amsterdam vertrok: "Schat, je moet de snert vanavond niet warm houden. Ik zal wat later zijn." Of "Wat zal ik aantrekken schat? Wat dacht je van deze slip?" en "Kun je me even helpen schilderen?" om zich vervolgens, wellicht met het openbaar vervoer of met de fiets (en onderweg een paar keer stoppen voor een hopeloos trage worm die het fietspad overkruipt), naar Amsterdam te begeven. Om zich daar na een broodje vegetarisch onder de massa te mengen en vlak voor de show nog even naar huis te bellen: "Schat, staat de video aan?", om zich vervolgens tot z'n buurman op de tribune te wenden met de vraag "Hou jij m'n rugzakje even bij" en zich nadien op gevaar voor eigen leven voor Gerco Schröder en de hoeven van de aanstormende Eurocommerce Monaco te storten.
Peter Janssen is een atleet die z'n wedstrijden loopt met een T-shirt met daarop een varkentje en de boodschap 'don't eat my friends'. Wie het optreden van Jansen moest missen moet niet treuren, via volgende link kun je het filmpje nog een keer bekijken. Of Jansen met z'n actie de 'streaking hall of fame' zal halen durven we betwijfelen. Maar dat zal natuurlijk wel niet de bedoeling geweest zijn van deze activist in slip die op z'n blote bast publiciteit voerde voor deze site. We schreven het al eerder op deze blog: dierenwelzijn en sport met elkaar weten te verzoenen, dat wordt de uitdaging van de toekomst voor de hippische sector. Ik hoor hier en daar een luide schaterlach, maar dat de officiële instanties in Nederland er als de kippen bij zijn om te reageren op het gebeuren van afgelopen zondag zegt genoeg. Nu, in een land waar de dieren hun eigen politieke partij hebben mogen we wel één en ander verwachten natuurlijk. Wat een verschil met onze minister-president Kris Peeters die we na afloop van z'n optreden in het Zilveren Spoor enkele vragen mochten stellen. Bij de vraag naar hoe de Vlaamse overheid het aspect dierenwelzijn in haar beleidsnota voor de paardensportsector denkt te gaan opnemen keek de excellentie alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Nu, voor ons hoeft het er helemaal niet in. Maar de sceptici kunnen best eens een kijkje nemen op volgende links. En neen, dit is geen aprilvis; - de site van de Nederlandse Tweede Kamer hier - de nota dierenwelzijn - het werkprogramma van de nota dierenwelzijn - een persbericht van de sectorraad paarden - een diploma om een paard te mogen houden
"Een beetje fokker met drie merries heeft tegenwoordig zijn eigen hengst". Het is een krasse uitspraak van een hengstenhouder wiens naam nu even niet ter zake doet. Maar goed, de brave man lijkt nog gelijk te zullen krijgen. Ook in Luxemburg zijn afgelopen weekend nog eens 7 hengsten goedgekeurd voor de dekdienst. Daarbij ondermeer Vertigo St-Benoit, de SBS'er die onder de naam St-Benoit ook op de BWP-keuring werd aangeboden. De hengst was daar zonder twijfel één van de opvallendste verschijningen al was het maar om het aansprekend gemak waarmee de hengst de fraaie sprongen blijft produceren. De hengst werd in Moorsele overigens verkocht aan Patrick Spits die de hengst zo binnenhaalde voor de neus van andere geïnteresseerden. De site van het studbook is hier terug te vinden. De gekeurde hengsten zijn
Rubicon, 2005 v. Rubin Cortes-Weltmeyer-Akrobat Vicomte du Faurieu 2005 v. Acaletto-Karioka del Follee-Fidjy du Fleuri Vertigo St. Benoit, 2005 v. Ogano Sitte-Capital-Picasso de Lauzelle Born to Win, 2002 v. Baloubet du Rouet-Pit II Men-Aladin Kiwi du Gibet, 2001 v. Kannan-Olisco-Genever Jefferson,1998 v. Julio Mariner xx-Fernando-Roman Lancer II, 1986 v. Landgraf I-Fantus-Matador
Vorige week hadden we het hier al uitgebreid over de eerste en tweede faze van de BWP-hengstenkeuring. Uit de analyse van de pedigrees van de hengsten uit eigen fok bleek dat geen van de doorverwezen kandidaten een raszuivere BWP'er is. Daarmee bedoelen we dat noch de moeder noch de vader over 'volle' BWP-papieren beschikken; d.w.z. een BWP-geboren en geregistreerde moeder en een BWP-geboren en -gekeurde vader hebben.
Vorig jaar verscheen in Equitime een interessant artikel van de hand van de éminence grise van de Belgische hippische journalistiek, Etienne Van Muylem. Het is goed om enkele cijfers nog eens op een rijtje te zetten. Het aantal bij het BWP-ingeschreven veulens van een BWP-dekhengst daalde op goed tien jaar tijd (1996 - 2006) van 74,1 procent naar 54,8 procent. Het SBS krikte zijn marktaandeel in dezelfde periode op van 9,7 naar 16,5 procent terwijl de buitenlandse dekhengsten hun marktaandeel zagen groeien van 16,2 naar 28,8 procent. Kortom, bijna de helft van de in het BWP geboren en geregistreerde veulens heeft een niet BWP'er als vader. Als we daarbij onthouden dat er eigenlijk amper raszuivere BWP-hengsten zijn ligt de conclusie voor de hand: de invloed van het BWP op haar fokkerij via het al dan niet aanwijzen van hengsten op de hengstenkeuring is eigenlijk verwaarloosbaar. Het leidt tot een eerste paradox: de BWP-hengstenhouders vinden (terecht) dat de BWP-hengsten gepromoot moeten worden. Maar daar schijnt de fokker zich maar weinig van aan te trekken. Opgemerkt daarbij weze dat het de hengstenhouders zelf zijn die voor een import van buitenlands bloed zorgen: op de recente keuring in Moorsele werden maar liefst 8 hengsten uit een ander stamboek doorverwezen, samen met nog eens 6 hengsten (allemaal uit andere stamboeken) in de dressuurrichting. Samen bijna de helft van de doorverwezen hengsten.
In een, vinden we zelf, interessant interview met Paul Maïs dat binnenkort in Sport Horse Breeding verschijnt, pakt de hengstenhouder uit Putte-Peulis uit met enkele interessante stellingen. 'Europa, mijn dorp' is een vaststelling die ook in de warmbloedfokkerij geldt. Sperma van eender welke hengst kan vandaag de dag zo goed als binnen de 24 uur eender waar in Europa geleverd worden. Moderne technieken als diepvriessperma en embryo-transplantatie zorgen voor een bijkomende ontwikkeling. Het lijkt op het eerste zicht voor een enorme rijkdom aan hengsten en bloedlijnen te zorgen. Een tweede paradox, want volgens Maïs zorgt die rijkdom eigenlijk voor een verarming. Simpel gesteld: jonge hengsten raken ondergesneeuwd in het massale aanbod en krijgen amper merries aangeboden. In 2006 konden van de het jaar daarvoor gekeurde hengsten slechts vier exemplaren uitpakken met een productie van meer dan 30 veulens. Van alle BWP-hengsten waren er trouwens maar goed 15 die konden pronken met 40 of meer nakomelingen. 11 procent van de BWP-hengsten is goed voor zowat de helft van het aantal geregistreerde veulens van BWP-hengsten. De gemiddelde BWP-hengst heeft jaarlijks 'slechts' 15 nakomelingen! Dit alles draagt bij tot een grote genetische variatie binnen het stamboek wat ongetwijfeld bijdraagt tot wat we 'de fitheid' van de BWP'er zouden kunnen noemen.
Kortom, de impact die het BWP via haar hengstenkeuring op de fokkerij heeft is miniem. Dat is een stelling die, zij het in mindere mate, ook voor andere stamboeken geldt. Zeker omdat die stamboeken er niet in slagen de lijnen voor een gezamenlijk fokkerijbeleid uit te tekenen zoals bijvoorbeeld ten overvloede blijkt uit het Duitse verhaal. De vraag stelt zich dan ook wat de rol van een stamboek moet zijn. Wordt het stamboek niet meer dan een instantie waar fokkers aankloppen met hun dekbewijs en een veulen laten registreren? Of heeft het stamboek ook een andere rol te spelen? Het stamboek zou, bijvoorbeeld, een rol kunnen spelen op het vlak van voorlichting en begeleiding. Of zich kunnen profileren als de verkoopsmachine voor de eigen producten. Dat zijn de vragen naar de bestaansreden van het stamboek. Vragen die in de toekomst alleen maar luider zullen klinken.
Wie meer wil weten kan ondermeer terecht op volgende links; - een bijzonder interessant eindwerk van de ons verder onbekende Annelies Benaets - de rasstandaard van het BWP - horse genome project
Bij het Süd-Deutsche Pferdezuchtverband (wat een naam) zijn 32 hengsten gekeurd. Kampioen-springhengst werd een Centozoon. De siegerhengst van de keuring is een Sir Donnerhalzoon. Meer dan 600 drie- en vierjarige hengsten werden aangemeld voor de keuring, daarvan mochten er 69 door naar de laatste selectie. Op de afsluitende veiling werden twee hengsten, waaronder de sieger verkocht voor zo'n 150.000 euro, al weten we ondertussen dat we dat soort bedragen en berichten met meer dan een korreltje zout moeten nemen.
Wie meer info wil over de keuring kan die vinden; - de site van het verband vind je hier - de pagina met de geprimeerde hengsten hier - de resultaten van de veiling hier
Jeroen Devroe is na z'n sterk optreden in Amsterdam een stukje dichter bij deelname aan de Olympische Spelen. Dachten we. De kwalificatie voor de wereldbekerfinale in 's Hertogenbosch kan Devroe nog nauwelijks mislopen. Twee wereldbekerfinales op rij, bij de beste 22 individueel op de wereldruiterspelen in Aken. Dan mag een atleet er toch van uitgaan dat kwalificatie voor de Olympische Spelen geen probleem mag zijn. Niet dus, zo blijkt na enig onderzoek. Mogen we dat even vreemd vinden? Devroe en Paganini moeten, zo blijkt, maar liefst aan drie kwalificatienormen voldoen. De norm die door FEI gesteld wordt, de norm gesteld door het internationaal Olympisch Comité en de norm gesteld door het Belgisch Interfederaal Olympisch Comité.
In de normen gesteld door FEI en IOC zit nog enige logica, de normen sluiten ook aan op elkaar. In de huidige stand van zaken is het zelfs zo dat Devroe en Paganini, gesteld dat de huidige ranking bepalend is voor kwalificatie, naar de Spelen mogen. De normen gesteld door FEI en IOC zijn glashelder en mits enkele simpele muisklikken terug te vinden. We weten het wel, over dressuur en dressuursport (een jurysport weet u wel) hangt een zweem van verdachtmakingen over beïnvloeding en vriendjespolitiek. Maar de normen zijn tenminste duidelijk. Op de vernieuwde site van de fei vinden we de glasheldere 'qualification procedure for dressage' met enkele simpele muisklikken terug. We besparen u het leeswerk: simpel gesteld komt het er op neer dat er momenteel 9 landen met een team van telkens 3 deelnemers geplaatst zijn. Eigenlijk waren dat er 10, maar zoals u weet haakten de Zwitsers af. Naast die 27 worden nog eens 23 deelnemers 'individueel' geselecteerd. Eentje uit het gastland en daarnaast de hoogste geplaatste combinaties op de wereldranglijst uit elke wereldgroep. Het addertje onder het gras is hier dat het niet automatisch de hoogst geplaatsten op de ranglijst zijn die aangeduid worden, neen, het is het nationaal Olympisch Comité van het land van de ruiters die in aanmerking komen dat een amazone of ruiter mag afvaardigen. Geen probleem zou je denken voor Devroe, want Francoise Hollogne-Joux en anderen halen momenteel het niveau van Devroe niet.
Over naar de door het BOIC en de federatie gestelde eisen. De BOIC-normen zijn, zoals dat hoort, terug te vinden op de site van het BOIC. Devroe voldoet niet aan twee van de drie mogelijkheden: top 16 op de wereldruiterspelen, top 12 op de Europese kampioenschappen. Voor Devroe blijft dus niets anders over dan te voldoen aan het derde criterium: twee keer top 8 halen op een internationale wedstrijd. Die wedstrijden zijn, zoals het zo mooi heet, vooraf door BOIC en Federatie bepaald. Over welke wedstrijden het gaat, daarnaar hebben we het gissen. Volgens Devroe zelf gaat het om de wedstrijden in Hagen en Wiesbaden. De wedstrijd in Hagen wordt gehouden van 24 tot en met 27 april, die in Wiesbaden van 9 tot en met 12 mei, dus na het afsluiten van de ranking die voor FEI en IOC bepalend is. We hebben er het gissen naar waarom het BOIC precies die twee concours uitkiest. In de wandelgangen horen we dat die wedstrijden geselecteerd zijn waar de omstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Hong Kong. Nou moe, het BOIC verwacht dus tropische hitte en typhoons in West-Europa in de periode april-mei. Wij dachten dat een dressuurring 20 bij 60 meter mat, altijd en overal en dat er bij E, H, C, M en B telkens een jurylid zat. In de dressuursport maakt het overigens niet zoveel uit of je nu indoor dan wel outdoor rijdt. Voor Devroe en Paganini betekent dat wel dat hen tot midden mei geen rust gegund wordt: Devroe moet zijn individuele ranking verdedigen, eind maart de wereldbekerfinale rijden in 's Hertogenbosch en er dan in april en mei opnieuw staan om aan de BOIC-norm te voldoen. Vreemde normen denk je dan. Zeker als je weet dat die bepaald zijn door een selectiecommissie voorgezeten door Anne d'Ieteren. Kijk, dat Dominique Monami of Philippe Rogge geen kaas gegeten hebben van dressuur én dressuursport. Tot daar. Maar Anne Van Neste d'Ieteren? Voor Devroe gaat het trouwens om meer dan alleen maar een selectie voor de Olympische Spelen. Ook een verlenging van zijn topsportcontract bij het BLOSO hangt er van af. Maar zoals we al eerder schreven, de criteria die minister Anciaux hanteert zijn al even warrig als zijn haardos. We zouden bijna nog moeten geloven dat hij Devroe als een talentvolle jongere beschouwt. Al is er hoop, Anciaux heeft, zo blijkt uit dit krantenartikel, beterschap beloofd.
Het is zaterdag. De zon schijnt en verdringt onze sluimerende midlife-crisis naar de achtergrond. Omdat we er van uitgaan dat ons steeds groeiend lezersaantal ook echt zelf kan lezen (jaja) geven we u de links naar de internationale wedstrijden van het weekend. Jos Lansink, Judy-Ann Melchior en Ludo Philippaerts kozen voor de centen in het Zwitserse Zürich. Een wat vreemde keuze is dat, zeker voor la Melchior die absoluut nog niet zeker is van een plaatsje in de wereldbekerfinale straks in Göteborg en dus nog wat punten moet zien te halen. Dirk Demeersman en Patrick Mc Entee proberen Pieter Rijmakers senior en de andere Nederlanders van een zege in de wereldbekerwedstrijd van Amsterdam te houden. Patrick Spits, Koen Vereecke, Christophe Vanderhasselt, Wilm Vermeir en co eten de Fransen in Nantes de kaas van tussen de boterham.
Een link naar de wedstrijd in Amsterdam is hier (klikken op hier dus) te vinden. Voor de uitslagen en nieuws over de wedstrijd in Zürich moet je hier zijn. Wie denkt aan Nantes klikt hier.
O ja, jumping Amsterdam is ook zo goed als live te volgen dankzij de mensen van Filmloop. De link naar de site is hier te vinden. Meer dan de moeite waard is ook een bezoekje aan de site van Rabobank-tv waar je enkele reportages over jumping Amsterdam kunt terug vinden. Daarvoor klik je hier.
Gisteren legden we het lijstje met de aangewezen driejarige hengsten uit eigen fok naast de hengstencatalogus. Zoals bleek moet dat eigen fok met een korreltje zout genomen worden, want de hoeveelheid 'zuiver' BWP-bloed in het lot van de 8 aangewezen hengsten is miniem. Vandaag kijken we hoe het met de oudere hengsten uit de zogenaamde eigen fok gesteld is.
1/ Eagle van het Hazelarenhoekje is de eerste in de rij. Moeder Carrera van de Heffinck is Z-ingeschreven, naar BWP-bloed is het speuren met het spreekwoordelijke vergrootglas. Vader is Canturo, de Holsteinerzoon van Cantus. 2/ Eldorado van de Zeshoek kent u wellicht nog als de siegerhengst van de vorige keuring. Het gaat om een zoon van de bij leven al legendarische Clinton (Holstein, v. Masetto) en Bijou Orai (bwp Toulon x Calypso III). Bijou Oai, moeder Ramourai en grootmoeder Nimfe zijn allen BWP-)ingeschreven maar hebben allen, op uitzondering van Bijou Orai zelf, een niet BWP'er als vader. Als we even kritisch mogen zijn deze kanttekening: Toulon is BWP-geboren maar SBS-gekeurd... 3/ Extra van Essene is de volgende in de rij: een mix van Frans en eigen bloed met aan vaderszijde Diamant de Semilly en als moeder Sari van Essene. ook de grootmoeder en overgrootmoeder zijn BWP-ingeschreven, met die bemerking dat de vader telkens een niet BWP-geboren hengst is. 4/ Epleaser van 't Heike dan maar. Driewerf hoera! Ook hier aan moederszijde drie generaties BWP-bloed met een BWP-ingeschreven merrielijn met alweer die bemerking dat op Nabab de Reve na (vader van de moeder Valentina van 't Heike) telkens een niet-BWP'er tekent voor het vaderschap. Aan vaderszijde geen spatje BWP-bloed met For Pleasure als vader. 5/ Met Eminem de Rialfo zijn we aan de eerste van twee Nonstop-zonen aanbeland. Als er al één aangewezen hengst het predikaat BWP-gefokt verdient dan is het wel deze Eminem. Vader Nonstop voert aan vaders- en moederszijde BWP-bloed en ook in de tweede generatie vinden we voor de helft BWP-bloed terug. Moeder Anne-Perron de Rialfo is een BWP'er van het zuiverste gehalte: zowel moeder Kalech als vader Perhaps van de Molenvondel zijn BWP-geboren en gekeurd. 6/ Eclips vh Dingenshof is de tweede Nonstopzoon die aan moederszijde een mix van Duits (Hannover) en Frans bloed voert. 7/ Ook Emir vh Moleneind doet het stamboek eer aan. Vader is de BWP-geboren Richebourg die puur Selle Francais gefokt is. Moeder Vasnura vh Moleneind heeft Darco (!) als vader en voert aan moederszijde via Nura puur BWP-bloed tot en met de tweede generatie. 8/ Diego van de Padenborre is een zoon van de legendarische Quidam de Revel, de trots van het Selle Francais die inmiddels ook in Duitsland met open armen ontvangen werd. Moeder is de bekende Himalaya van de Padenborre: BWP-geboren maar een mix van Selle Francais-bloed overgoten met een sausje volbloed. 9/ Amaretto d'Arco is zoals de naam laat vermoeden een Darcozoon. Darco, de trots van het BWP is zoals iedereen ongetwijfeld weet een Lugano van La Roche (Hannover) x Codex (Holstein) uit een Gelderse stam. Moeder is Tatouage d'Avontuur een BWP'er met een Franse vader en een Belgisch-Nederlandse moeder. 10/ Tauber van het Kapelhof dan maar, alweer een zoon van Darco (zie boven) uit de zuivere Hannoveraanse elitemerrie Pima Donna.
Kortom, de conclusie getrokken na het tegen het licht houden van de aangewezen driejarigen blijft overeind. Van een zuivere BWP-fokkerij is er ook hier geen sprake, daarvoor blijft de invloed van buitenlandse stamboeken langs vooral de vaderlijn en in mindere mate via de moederlijn te groot. Het zijn dus ook hier de fokkers die de lijnen uitzetten en het beleid bepalen terwijl het stamboek op de diverse veulenprijskampen en merrie- en hengstenkeuring alleen kan inventariseren welke richting de fokkers zijn ingeslagen. Vraag blijft welke de rol van een stamboek als het BWP in dit hele verhaal kan zijn. Daarover gaan we ons in één van de volgende bijdragen verdiepen aan de hand van enkele interessante uitspraken van enkele bevoorrechte getuigen.
De traditionele persconferentie na de tweede faze van de hengstenkeuring is een evenement op zich. Terwijl Veronique Van Geenberghe haar personeel laat aanrukken met witte wijn en broodjes laat BWP-voorzitter Carl Rijcken zijn licht schijnen op de voorbije keuring om vervolgens het woord te geven aan juryvoorzitter Boudewijn Schepers. Daarna mag het journaille vragen stellen. Die vragen komen doorgaans van de éminence grise van de Belgische hippische journalistiek, Etienne Van Muylem die voor de gelegenheid dan even z'n petje als lid van één van de BWP-commissies afzet. Daarna is het meestal de beurt aan de door het BWP en veel hengstenhouders gevreesde Rob Delafontaine. Nadien oordelen onze Nederlandse collega's dat het genoeg (welletjes) geweest is om geheel in eigen stijl over te nemen. Waarna Henk Bouwman en co een salvo afvuren tot Rijcken en zijn secondanten helemaal tureluurs zijn. Dat zijn de momenten waarop wij deemoedig het hoofd buigen en zwijgen. Want als het op encyclopedische kennis aankomt raken wij amper boven de enkels van Bouwman uit. Maar goed, als het stof is gaan liggen dan kan er opnieuw gediscussieerd worden zoals we daar in ons Vlaanderenland zo sterk in zijn: tussen de spreekwoordelijke pot en pint terwijl onze Nederlandse collega's zich weer huiswaarts spoeden. Een paar honderd lange kilometers ver met lekker veel tijd om na te denken over wat ze straks aan het papier gaan toevertrouwen. Het ene jaar heet het daarbij dat snit en type een 'blijvend aandachtspunt' zijn voor het BWP. Het jaar daarop is het dan weer dat het stamboek toch het belang van het vermogen niet uit het oog mag verliezen. Lardeer dat alles met een vrolijk sausje waarin de woorden als doorgefokte moederstam, extra kippende achterhanden en mooi afgemaakte sprongen samen met bemerkingen over de stand van de hoeven en het fraaie 'week gekoot' in voorkomen en je hebt de ingrediënten voor een onderbouwd stuk.
Maar misschien is het ook goed de nota's even terzijde te leggen en de hengstencataloog eens aan het lijstje aangewezen hengsten te paren. Dat zijn er dit jaar acht (8!) bij de driejarigen. 1/ Fantast van het Zwart Pannenhof, een zoon van de Holsteiner Clinton uit een BWP-merrie met de Selle Francais Quat'sous als vader. In de moerderlijn vinden we geen enkele BWP-gefokte hengst terug. 2/ De volgende in het lijstje is Faldiano, een zoon van de Nederlands gefokte Heartbreaker uit een BWP-moeder. In de moederlijn vinden we één BWP-gefokte hengst terug, maar het is er wel eentje die kan tellen: de legendarische Jus de Pomme. 3/ Over naar nummer 3 in de lijst: Fidjy of Colours. Een zoon van de Selle Francais Le Töt de Semilly uit een Selle Francais-moeder. BWP-inbreng in de hele bloedlijn: 0 (nul). 4/ Farius de Laubry is de volgende in de lijst. Farius is een zoon van de Hannoveraan Lux Z uit een BWP-elitemerrie (!): Magestueuze van de Begijnakker voor wie de link met het BWP daar ophoudt, want de merrie voert nagenoeg compleet Frans bloed. 5/ BWP-bloed vinden we wel terug bij Filou, een zoon van de Selle Francais Muscaris d'Ariel uit een BWP-merrie. En, zet u even schrap, Belle Fleur is een dochter van de BWP-geboren en gekeurde Nabab de Reve (die verder compleet Frans bloed voert) en de BWP-geboren merrie Elle. 6/Het gaat de goeie kant op en helemaal mooi wordt het bij Fierro Hof Ter Zeedycke, een BWP'er uit Nonstop (BWP aan moeders- en vaderszijde) en Varaconda (een dochter van de kwpn'er Concorde). 7/ Zelfde verhaal bij Fantomas de Muze, een zoon van Oldenburger Sandro Boy uit een BWP-merrie: Cordula de Laubry, zelf een dochter van de Hannoveraan For Pleasure. In alle geval, ook Fantomas de Muze voert aan moederszijde het bloed van drie BP-merries op rij. 8/ Laatste in de rij is Feingau van Koekshof, een zoon van de BWP Thunder van de Zuuthoeve. Die is dan weer een zoon van de Hannoveraan Argentinus uit een SBS-moeder. Ook Feingau voert aan moederskant het bloed van drie BWP-merries op rij.
Samengevat - één aangewezen hengst met een BWP-gekeurde en gefokte vader - één aangewezen hengst met een BWP-gekeurde, maar verder buitenlands gefokte vader - drie aangewezen hengsten met aan moederszijde drie BWP-gefokte merries op rij waarvan dan weer nagenoeg geen enkele een BWP-geboren en gekeurde vader heeft.
Sta ons heel even toe het zinvolle van de naar het BWP toe geformuleerde aandachtspunten in twijfel te trekken. Bij het BWP worden amper hengsten aangeboden uit zuivere BWP-doorgefokte stammen en moederlijnen. Het BWP blijft na al die jaren een allegaartje van Duits, Frans en Nederlands bloed. Als er al aandacht moet zijn voor type,vermogen, snit, een correcte stand van de hoeven, formaat, goed aangesloten lenden, voldoende bot en fundament dan moet die aandacht er zijn bij de BWP-fokker en dan kan het stamboek niet meer doen dan een stand van zaken opmaken. Kortom, bij het BWP is het niet het stamboek dat het beleid bepaalt, maar de fokker.
We schreven het hier al eerder. Als het vertrouwen tussen eigenaar en ruiter er niet meer is, dan houdt het op. Dat was het verhaal Demeersman-Van Oproy, dat is ook het verhaal Cleeren-Cloet. Al gaat het dit keer om een vertrouwensbreuk tussen Alain Cloet enerzijds, eigenaar van Sea Coast Conan, Silvana, Wonderful en Bjussica T enerzijds en vader Cleeren anderzijds. De komende dagen zullen we in de media overstelpt worden met verklaringen en berichten, het ene al onjuister dan het andere en steken allerlei verhalen de kop op. Wij spraken alle betrokkenen, Kristof Cleeren, Jos Lansink en Alain Cloet. Die haalde Conan eerder al als een donderslag bij heldere hemel weg bij Marc Van Dijck om die vervolgens bij Perry Geryl te stallen, nadien kwam Conan zo goed als van de ene op de andere dag terecht bij Kristof Cleeren. En nu dus bij Jos Lansink. Opgehaald afgelopen maandagmorgen ten huize Cleeren en 's avonds stonden ze op stal bij Jos Lansink. Laat ons wel wezen; dat doe je niet zomaar en onvoorbereid. Zo'n operatie is gepland en getimed. Het gerucht over de spreekwoordelijke haar in de boter tussen Cloet en Cleeren doet al een tijdje de ronde. Op zo'n momenten speelt de collegialiteit tussen ruiters niet meer en dus zal Jos Lansink wel niet de enige geweest zijn die informeerde bij Cloet naar de stand van zaken. Jos Lansink is wel de logische keuze: hoog geplaatst op de wereldranglijst en de stallen goed gevuld met competitieve paarden. Dat kan vreemd klinken, maar het is een logische keuze als je lang wilt genieten van je paarden. Dan is een topruiter met een competitieve wedstrijdstal een logische keuze. Want de echte toppers kunnen in de Super League-landenwedstrijden terecht, rijden de wedstrijden van de Global Champions Tour én de grote kampioenschappen. Dat doe je niet meer met één, twee of zelfs drie wedstrijdpaarden. Voor Cleeren is het na het vertrek van het Sea Coast-kwartet helemaal terug naar af. Bij Lansink komen Conan, Wonderful, Silvana en Bjussica T naast Cumano, Spender S, Valentina van 't Heike, Vaincqueur en andere Massimo's te staan. Dat opent perspectieven voor ruiter en eigenaar en creëert de mogelijkheid om de paarden gericht en dus met meer kans op succes in te zetten. Ongetwijfeld heeft Cloet ook aan anderen gedacht: Ludo Philippaerts bijvoorbeeld die te ver weggezakt is op de wereldranglijst, Dirk Demeersman die al een flinke wedstrijdstal heeft of Jean-Claude Van Geenberghe of Gregory Wathelet. Van Geenberghe rijdt tot nader order voor de Oekraïne en is een 'onbetrouwbare' partner, Wathelet heeft het nadeel dat hij de komende jaren geen kampioenschappen kan rijden. Dan is Jos Lansink een logische keuze. Dat betekent meteen dat de weg naar de Olympische Spelen en Hong Kong weer wijd openligt voor Jos Lansink die zich wellicht als enige samen met de Ierse Kürten of een Fransman individueel kan plaatsen. Daarvoor rekent Jos op Cumano of Silvana en niet op 'bangerd' Conan voor wie de opeenvolging van drie proeven op goed vier dagen wellicht van het goede te veel is. En dus staat Jos Lansink straks wellicht opnieuw voor de keuze die hij al eerder moest maken: die tussen twee paarden en evenveel eigenaars. In de aanloop naar Athene heetten die Caridor Z en Cumano. Straks Cumano en Silvana. Tenzij de witte reus onvoldoende hersteld zou blijken van zijn peesblessure.
Wat een berichtje op een blog als deze al niet doet. Tussendoor wist de bevallige Eva Van Eeckhoudt ons te melden dat het BWP vier nieuwe elitehengsten heeft. Daar zijn wij blij om. Don Renoir van de Helle, een zoon van de legendarische Donnerhall en Whitney van het Waaihof (Ferro) zijn de gelukkigen in de dressuurhengsten. Beide hengsten presteren internationaal met succes. Don Renoir onder het zadel van Tom Heylen, Whitney met Stefan Van Ingelgem. Don Renoir was op de hulde in het Zilveren Spoor overigens niet aanwezig. En daar is ook een goede reden voor, want eigenaar Paul Maïs was voor het eerst in wellicht dertig jaar niet op de BWP-hengstenkeuring. Maïs bleef thuis uit onvrede met de gang van zaken, maar daarop komen we later terug. In de springrichting werden Cicero Z van Paemel en Muscaris d'Ariel beloond met het elitepredikaat. Het gaat om twee interessant gefokte hengsten die zich ook in de wedstrijdring nadrukkelijk weten te bewijzen. Muscaris d'Ariel is een zoon van Diamant de Semilly en wordt gereden door Yves Van der Hasselt. Dirk Demeersman koestert dan weer hoge verwachtingen van de Carthago-zoon Cicero. De ruiter uit Tessenderlo wil met de hengst naar de wereldruiterspelen in Kentucky.
Een klein verhaaltje ter vermaak waarbij elke gelijkenis met bestaande personen vanzelfsprekend op louter toeval berust
Het was, zoals steeds, laat toen m'n gsm rinkelde. "Hallo. Ja, het is hier de Pol hé." Ik kon de stem niet meteen thuisbrengen, P.M. uit P-P is dan ook niet iemand die spontaan belt om nieuwtjes uit te wisselen, in tegenstelling tot sommige van zijn collega's. Na enige verduidelijking viel m'n spreekwoordelijke euro. "Ha, de Pol. Alles goed. Zie ik u overmorgen in Moorsele, op de hengstenkeuring?" Neen, zo bleek. "'t Is zjuust daarvoor dat ik bel. Ik zal er niet zijn, voor het eerst in 25 of ik weet niet hoeveel jaar. 30 misschien zelfs." Onze journalistieke interesse was meteen gewekt en terwijl we ons mobieltje klemden tussen oor en schouder liepen we terug naar het bureeltje dat we, de privacy ter wille, verlaten hadden, grabbelden er met de ene hand naar pen en papier en met de andere naar de hengstencatalogus om ons vervolgens opnieuw terug te trekken op de gang. "Allé Pol. Wa gij nu zegt! Da kan toch niet.! Allé, waarom doet ge nu zoiets". "Dat is tussen mij en het BWP, ze weten ginds goed genoeg wat ik er van vind." Na enig aandringen wilde onze gesprekspartner toch iets lossen. "Weet ge, die hengstenkeuring dat is een vermarkting geworden, platte commerce en de invloed van sommige van mijn collega's is te groot geworden. Veel te groot. Allé, ge weet gij ook. 't is niet de jury die bepaalt wie gekeurd wordt hé!" Omdat we een krasse uitspraak altijd wel ergens kwijt kunnen tegen een handvol euro's (ons kindjes moeten ook eten, nietwaar), veinsden we verbazing. "Dat kan ik toch niet geloven. Allé gij, dat zou betekenen..." "Zjuust, zjuust", waarop onze gesprekspartner vrolijk aan het woelen ging in de beerput van de voorbije hengstenkeuringen en er en passant de veiling in Mechelen en enkele veulenkampioenschappen bijsleepte om af te sluiten met de voor een journalist meest hatelijke zin. "Allé, ge moet daar niets over schrijven hé. Ik zeg dat nu zomaar ne keer, onder ons hé. Allé, gegroet!" Ik slofte terug naar het bureeltje waar ik m'n gesprekspartners noodgedwongen had moeten achterlaten. "Wie was het?" bromde H.H. een niet nader genoemde hengstenhouder uit E. bij wie we die avond te gast waren. "Een collega van u. Volgens hem is heel die hengstenkeuring doorgestoken kaart en hebt gij daar veel te veel in de pap te brokken". H.H. veinsde verontwaardiging en schoot vervolgens in een lach. "Wat is dat nu voor gezever, ik mag toch voor mijn commercie staan zeker. Melanie! Loopt nog ne keer achter een flaske wijn! Enfin, laat ons voortdoen", deed H.H. teken naar twee niet nader genoemde leden van de hengstenjury. "Waar zaten we. Jan, gij leest voor, Boudewijn, gij noteert. Nummer 17 zeker?" Een fatale vergissing zoals enkele dagen later zou blijken, aangezien het vorig behandeld nummer dat van Fablo (15) was van Johan Bijloos waardoor nummer 16, Fugard van 't Langehof, letterlijk door de mazen van het net glipte en aan de grillen van de BWP-jury werd overgeleverd. Aan de andere tafel klonk het ondertussen "Figo van Overis, van Jos Stevens", waarop H.H. onverstoorbaar verder ging: "niet gekeurd. De volgende".
De commercialisatie heeft ook bij het BWP haar intrede gedaan. Helaas via een achterpoortje en zonder overleg. De persconferentie na de keuring mag wat ons betreft een plaatsje in de geschiedenisboeken krijgen. Na ettelijke glazen witte wijn stak Hubert Hamerlinck er een donderpreek af waar enkele prominente BWP-leden er als koorknaapjes bijstonden. De woede van Hamerlinck vond z'n oorzaak in het niet aanwijzen voor de derde faze van Fugard van het Langehof (Contact van de Heffinck). De hengst is zo goed als verkocht naar het buitenland en het spreekt voor zich dat een 'gekeurde' hengst meer euro's in het laatje brengt dan een niet-gekeurde hengst. Of dat meteen betekent dat het stamboek en de keuringscommissie de deur wijd open moet zetten voor alle potentieel verkochte hengsten is een andere vraag. Opvallend was wel dat, altans in de coulissen, nogal wat hengstenhouders het eigenlijk wel eens zijn met Hamerlinck. Al bleven zij dan wijselijk weg van de persconferentie (waar ze eigenlijk ook niks te zoeken hebben) en de informele babbel achteraf. Maar de commentaren in de wandelgangen waren er niet minder om. Tuurlijk hebben de hengstenhouders een punt als ze stellen dat we niet heiliger moeten zijn dan de paus en we niet blind moeten blijven voor het feit dat deze platte commercie, waar het BWP voorlopig het been stijf houdt, in Duitsland ondertussen gemeengoed is geworden. Maar het mangelt het BWP niet zozeer aan platte commercie, als wel gewoon aan commercie ern inzicht. Zeker, de hengstenkeuring in het Zilveren Spoor heeft uitstraling en kan zich verheugen in een groeiende binnen- en buitenlandse belangstelling. Maar tot nader order zijn het vooral de fokkers en de hengstenhouders die het BWP promoten in het buitenland. Luk Van Puymbroeck (LVP-stables) en Eric Goossens vreëen om het hardst de gefortuneerde Edouardo Campos op, Hubert Hamerlinck pendelde tussen enkele gasten uit de Oekraïne en de vertegenwoordigers van het Zweedse stamboek terwijl de BWP-bobo's zich onledig hielden met... de buitenlandse BWP-leden. Kijk. Zo werkt dat natuurlijk niet. Des te ergerlijker vinden we het gebrek aan elementaire informatie. Amper startlijsten verkrijgbaar voor het hengstengala van vrijdagavond en al helemaal geen uitslagen achteraf. Amper communicatie over het aanwijzen van de drie nieuwe BWP-ambassadeurs en een aantal elitehengsten. Onder journalisten zijn de meningen verdeeld en zelfs BWP-officials wisten ons niet te melden of er nu twee, dan wel drie of vier nieuwe elitehengsten zijn. De bwp-webstek brengt al evenmin soelaas. En bijna drie dagen na de keuring wachten we nog altijd op een eerste BWP-persbericht... Het zou natuurlijk al te makkelijk zijn om Rudi Eerdekens en de mensen van het onderbemande BWP-secretariaat met de vinger te wijzen. Maar dat het BWP zich eens ernstig moet beraden over haar toekomstvisie op de rol van een stamboek is zonneklaar.
