Doodgaan hoort bij het leven
zeker als je een gezegende leeftijd hebt...

maar als je in de fleur van je leven
met alle mogelijkheden nog voor je
als een levende dode wordt beschouwd en behandeld,
als je bekeken wordt als lucht,
behandeld als het vuil van de straat,
pispaal en voetveeg wordt van velen
is dat dan geen levende hellevaart?

zei daarom sartre al:
de hel dat zijn de anderen?