Geen grotere plaag
dan onverschilligheid
tegenover alles en iedereen.

uitdrukkingen zoals:
ze doen maar....
het kan me niet schelen...
daar breek ik mijn hoofd niet over....
verraden die niet een hart van steen?

moeten we
die afgestomptheid
met zijn allen
niet vlijmscherp en onverzettelijk
bevechten?

hoe komt er anders
nog ooit :
nieuwer,
hoopvoller,
creatiever leven
en samenleven
om ons heen?