Lente.

Er is een lied in mij ontloken
zo heerlijk als een kinderlach,
toen ik vanmorgen bij het ontwaken
de eerste lentebloesems zag
die voor het raam hingen te wiegen
terwijl de hele wereld sliep,
en ik door dat lieve lied gedreven
nog slaperig de tuin in liep.
Er glommen parels aan de bomen,
een spinrag glansde in de zon,
het leek wel of uit verre dromen
een nieuwe bron in mij ontsprong.
En daar te midden van dat wonder,
mijn voeten in ’t bedauwde gras,
kon ik heel even weer ervaren:
Hoe mooi de wereld, het leven was.