KLAPROOS

Zo teer met zacht fluwelen blaadjes
het frele aangezicht is uiterlijke schijn
Fier rechtop, slechts door de wind gebogen
het zwarte hart kloppend van leven
wendt ze zich naar de zon
De ranke stengel zet zich schrap
weet dat hij eens moet buigen
Een korte tijd is ze vol leven
bloeit in volle pracht
In de stilte van de natuur
sterft de klaproos een zachte dood