We leven in een huisje,
een huisje in de boom,
dat deuren heeft noch ramen,
het is als een droom.
We zien de blauwe lucht niet,
maar voelen wel de zon;
we waren klein en witjes,
toen het leven hier begon.
Nu groeien we en kleuren,
ons huisje groeit ook heel hard;
en als het huisje groot is,
dan zien we bijna zwart.
Ons huisje wordt meestal opgegeten,
maar wij worden door de mens vergeten;
en vallen we op de aarde neer,
dan verbreken we onze boeien,
om verder in de grond te groeien
en komen dan als bomen weer.
Ik ben het leven van de appel of de peer.