Soms voel ik me als de zee met haar golven waaronder ik word bedolven door emoties overspoeld door duisternis bekoeld door zonnestralen verwarmd en het water omarmd Dan weer ingetogen stil afwachtend en kil groots en enorm toch bang voor de volgende storm Telkens opnieuw word ik heen en weer gedeind wil ik worden aangelijnd weggezogen in de draaikolk van mijn gevoel niemand weet wat ik voel zoals de branding op de rotsen wordt neergeslagen blijf ik achter met zoveel vragen en als de hemel huilt vang ik zijn tranen op vermeng ze met de mijne in het ruime sop zo wordt de zee steeds bijgevuld mijn hart door een sluier omhuld bewaar ik mijn geheimen net als de zee en neem ze als mijn rugbagage mijn verdere leven mee
