Gisteren nog eens een reunie met de mensen van het lyceum, vorig jaar heb ik dat moeten missen omwille van de chemo, de kaalheid enz....Het deed deugd sommigen terug te zien, ze waren blij dat ik er terug bij was maar opnieuw mijn verhaal doen, valt me toch wel wat zwaar. Mensen vinden dat je er goed uitziet en denken dat je genezen bent, 'je bent sterk', zeggen ze dan. Diep in mij zit er toch die angst, einde november starten terug alle onderzoeken, bloed, bot, longen en leverscans en mammografie en mensen, mijn gat gaat open en toe, een welbekend fenomeen bij ex-kankerpatienten. Als er nog iets gevonden wordt, dan is het 'game-over' om het op zijn Marie-rose morells te zeggen, dan rest er enkel nog een palliatieve behandeling. Dat klinkt afschuwelijk en dat is het ook, het behoeft geen woorden.......
Ik zou eigenlijk die onderzoeken niet willen laten doen, wat ben je ermee, een opluchting als ze goed zijn maar wat als, ze iets zien ? Ik voel me goed, zowel moreel als fysiek maar kanker is toch zo een sluipmoordenaar, zou ik liever niet in die ontkenningsfase willen blijven zitten..... pfffffff........ Aan de andere kant ben ik het mijn naasten misschien verplicht om dingen te kunnen plannen, om een toekomst uit te stippelen, ik word er zot van !
Wat zou ik me nu graag druk maken om banaliteiten, zoals bv een leerlijn van wiskunde waaraan ik gisteren uren had gewerkt en die door de pc niet wilde opgeslagen worden en die ik dus kwijt ben. Excell-sheets die niet doen wat je wil, een stomme vlek die niet uit een bloes van Silke geraakt, het weer dat afschuwelijk is...... leve de gewone alledaagse irritante dingen ! Het zal wel het vallen van de bladeren zijn , die deze maand maken tot een moeilijke maand, ons mama was er nooit een voorstander van en Saskia heeft het er moeilijk mee, ze heeft een soort herfstdepressie. De enigen die meestal wel happy zijn, zijn Silke en Anke. De schaterlachjes, Anke die begint te stappen, Silke die op K3 danst met een tutje en wij samen die elke avond met ons gevieren op de muziek van kabouter Plop als waanzinnigen door de living dansen, ik geniet daar zo van al hoeft het geen uitleg dat het weeral dubbel voelt.
Bij deze dus een oproep; kan iemand mij in coma kloppen voor de rest van de maand ???????
