Vandaag bestraling nummer vijftien, het gaat goed, geen keelpijn meer, ik lig netjes met mijn keel achteruit. Silke gaat weer mee, ze zit zoals een 'echte' achter de balie en tettert wat met de dokters en de verpleging. Ze vindt het altijd spijtig dat ik zo snel terug ben? Morgen gaat ze met de nono en de nona een dagje fietsen, ze heeft het eergisteren in de 'Decatlon' geleerd. Er stond daar een mooi fietsje, ze zette zich erop, ik duwde haar en ze was vertrokken, ik dacht nog dat gaat hier geld kosten, ze gaat los den decor in maar mevrouwtje nam flink een bochtje en is dat blijven doen, rayon (is dat een juist woord?) in en rayon uit, gevolgd door haar idool, Kian ! Ik voelde me steeds schuldig dat ik er nog geen tijd had ingestoken omwille van mijn voze arm en 'pac' maar op één twee drie was het opgelost! Was alles maar zo simpel ...........
