Gisteren nog eens een reunie met de mensen van het lyceum, vorig jaar heb ik dat moeten missen omwille van de chemo, de kaalheid enz....Het deed deugd sommigen terug te zien, ze waren blij dat ik er terug bij was maar opnieuw mijn verhaal doen, valt me toch wel wat zwaar. Mensen vinden dat je er goed uitziet en denken dat je genezen bent, 'je bent sterk', zeggen ze dan. Diep in mij zit er toch die angst, einde november starten terug alle onderzoeken, bloed, bot, longen en leverscans en mammografie en mensen, mijn gat gaat open en toe, een welbekend fenomeen bij ex-kankerpatienten. Als er nog iets gevonden wordt, dan is het 'game-over' om het op zijn Marie-rose morells te zeggen, dan rest er enkel nog een palliatieve behandeling. Dat klinkt afschuwelijk en dat is het ook, het behoeft geen woorden.......
Ik zou eigenlijk die onderzoeken niet willen laten doen, wat ben je ermee, een opluchting als ze goed zijn maar wat als, ze iets zien ? Ik voel me goed, zowel moreel als fysiek maar kanker is toch zo een sluipmoordenaar, zou ik liever niet in die ontkenningsfase willen blijven zitten..... pfffffff........ Aan de andere kant ben ik het mijn naasten misschien verplicht om dingen te kunnen plannen, om een toekomst uit te stippelen, ik word er zot van !
Wat zou ik me nu graag druk maken om banaliteiten, zoals bv een leerlijn van wiskunde waaraan ik gisteren uren had gewerkt en die door de pc niet wilde opgeslagen worden en die ik dus kwijt ben. Excell-sheets die niet doen wat je wil, een stomme vlek die niet uit een bloes van Silke geraakt, het weer dat afschuwelijk is...... leve de gewone alledaagse irritante dingen ! Het zal wel het vallen van de bladeren zijn , die deze maand maken tot een moeilijke maand, ons mama was er nooit een voorstander van en Saskia heeft het er moeilijk mee, ze heeft een soort herfstdepressie. De enigen die meestal wel happy zijn, zijn Silke en Anke. De schaterlachjes, Anke die begint te stappen, Silke die op K3 danst met een tutje en wij samen die elke avond met ons gevieren op de muziek van kabouter Plop als waanzinnigen door de living dansen, ik geniet daar zo van al hoeft het geen uitleg dat het weeral dubbel voelt.
Bij deze dus een oproep; kan iemand mij in coma kloppen voor de rest van de maand ???????
Reacties op bericht (2)
17-11-2010
Zo als je het zegt,ik kan het begrijpen!!!
Hallo Nicole, Ik weet wat je voelt,en het zal niet makkelijk zijn.Ook ik ben verleden week op controle geweest en alles is goed met de ander borst!Maar het kon ook anders,je weet het goed genoeg! Maar toch laten we ons niet gaan omdat jij 2 lieve kindjes hebt en ik 2 lieve kleinkindjes heb,en daar gaan we toch voor hè? En we hopen altijd op goede resultaten en als dat niet zo is dan zien we wel weer,ook al is het niet te snappen,we geven nooit op! Ik ben ook terug aan het werk bij Estee Lauder en dat valt ook helemaal niet mee hoor,je bent en blijft op een fabriek altijd maar een nummer hoor.Begrip is er helemaal niet.Ik hoop dat ze met jou meer rekening houden?!Nog veel steun wil ik je geven en kopje omhoog hè!!!!XXXX
Chris
17-11-2010, 11:13 geschreven door chris en mart
14-11-2010
Inderdaad !!!
een rotmaand. Ik kan er ook niet naast kijken en voelen dat deze maand inderdaad dikke shit is betreffende ongerustheidsgevoel. Ik sta ermee op en ga ermee slapen, misschien toch ook wat herfstblues. Volgende week moet ik ook die mammograffie terug laten maken en ook mijn gat gaat open en toe, weet zelfs nog niet of ik het wel ga laten doen en niet ga uitstellen tot na Jarni's 18de verjaardag en onze trip maar dit is niets vergeleken met hetgeen wat jij moet voelen hoor. Ik kan je hiermee niet helpen, weet geen woorden maar kan alleen maar hopen dat we 2010 normaal kunnen afsluiten. Ik wil gerust meegaan naar die onderzoeken, laat maar iets weten. Probeer toch nog efkes voort te genieten. We gaan elkaar beloven pas zorgen te maken als er daadwerkelijk terug zorgen zijn. Kopje omhoog hé !!! XXX
