Vandaag gaat het iets beter, mijn voeten en handen doen niet meer zo'n pijn. Mijn mond geneest beetje bij beetje, de pac is juist verzorgd, het deed pijn maar daar zijn we nu weeral voor een dag vanaf. Nu zit ik even te wachten op Linda, want we gaan met Anke naar de kinderarts voor een vaccinatie (tja, het gewone leven gaat door!)
Vanavond gaat Anke nog maar eens naar de nono en de nona, Christ'l gaat ze weer eens goed wassen, knippen brushen ! Johan gaat vanavond naar een receptie en kijkt er eens naar uit om eens uren over zonnepanelen te 'lullen' met vakgenoten. En ik, ik ga genieten van Silke, samen naar de troetelbeertjes kijken in het grote bed ! Het mooie zit hem in de kleine dingen !
Even niet on line geweest, ik had de 'puf' niet ! Kort verslag van de voorbije week: mottig, moe, uitgeput. De derde chemo is er één om te vergeten, het begon al in het ziekenhuis bij het ruiken van 4 C, kloteoncologie. De misselijkheid was er al vooraleer de chemo erin ging.
Weeral problemen met de 'pac', het litteken waarlangs ze die hebben ingeplant is 'ontploft', dwz de boven -en onderkant is gaan openstaan en de etter liep eruit. De chemo kan niet doorgaan , zei een 'trut' van een verpleegster, je zal hier langer moeten blijven want dat ziet er niet goed uit, we halen de chirurg erbij. Ik al snel in tranen want wat met Silke en Anke als ik langer moest blijven. Ondertussen zaten 'onze meisjes' wel lekker te genieten bij de nono en de nona vanaf zondagavond. Dus chirurg erbij, die afschuwelijk hard op de wonde duwde, ik heb hem bijna vermoord ! Terug een naald erin om te kijken of er een infectie opzat en wachten op de 'labo-uitslagen'. Ondertussen een sociaal verpleegkundige erbij want ze zagen dat ik 'zot' aan het worden was. Na een uur, wonder boven wonder geen infectie, dus conclusie: de verteerbare draadjes zijn bij mij niet verteerd en worden uitgestoten door wondvocht, vandaar ook die constante pijn en druk op de rechterkant. Niets aan te doen, slikken, aanvaarden en doorgaan ! Dan start chemo drie en ik bespaar jullie de 'onprofessionele' details van de verpleging. Ik had een kamer alleen gevraagd maar die was er weer niet, dus lag ik deze keer met een oud mens dat half in coma was maar 'pittig' detail, zo incontinent als de pest, de geuren waren om te kotsen ! Ik heb weer eens goed van mijnen tak gemaakt maar het hielp niet.
De hele nacht liggen slikken en tegenslikken, totdat ik dinsdag eindelijk naar huis mocht om daar wat verder mottig te zijn.
Toch een gezellige nieuwjaar gevierd met Silke , Anke en Johan, Silke was in haar nopjes, zij was 'chefkok' van de steengrill, Johan was hulpkok, Anke was 'slaapkok' en ondanks de misselijkheid was het stemmig. De lieve schatten hebben dit 'schitterend' gedaan.
Voor de rest doen mijn voeten en handen pijn, ik kan er bijna niet op lopen. De chemo laat je zenuwuiteinden ontsteken en dat geeft het gevoel van brandwonden, ze zien rood,ze vervellen en ik moet ze behandelen met flammazine. De misselijkheid zou niet te wijten zijn aan de chemo, ik heb een maagontsteking van de chemo, dus pillen gehad en ze helpen precies.
Maar ook wel goed nieuws, de mri was goed ! de tumors in mijn borst zijn verdwenen, en de bol in de oksel is gekrompen van 4,8 cm naar 1,4 cm , dus een schitterende reactie. We blijven 'doorgaan' of zeg ik vandaag ; 'doorkruipen ? '
