Dit is schandalig lang geleden, ik weet het . Er is niet veel nieuws te vertellen, het leven kabbelt verder en het gaat prima. Silke is braaf, Anke is braaf, Johan is braaf, meer moet dat niet zijn.
Ik ben wel onder de voet geweest van Marie-Rose Morel, ben met 'de Passe' naar haar begrafenis geweest, terwijl nono en nona buiten met Anke in de stad rondwandelden. Helaas konden we niet binnen maar dat gaf niet, we zijn buiten blijven staan en hebben de verbondenheid gevoeld, wat een straffe madame toch. En hierbij ontkracht zij de zever, dat je kanker kan overwinnen als je maar wilt. Wat had ik zo graag gehad dat ze een mirakel zou kunnen laten plaatsvinden, in de eerste plaats voor haarzelf maar stiekem ook voor mij.......
Mijn vervolgonderzoeken zijn nog niet gebeurd, ik ben een bangerik in die zaken, een uitsteller en misschien wel een zottin. Johan zou het wel laten doen, vooral om dat wanneer het fout is, we dan toch nog dingen kunnen plannen,,,,,brrrrrrrrrrrrrrr een vreselijk gesprek maar wel heel lief en heel bekommerd met als enige focus, Mega-Silke en Mega-Anke. Dus geef me nog een maand en ik doe ze. Ondertussen voel ik me goed, ik geniet nog steeds van elk moment in mijn leven, ik plan zoveel mogelijk met de kindjes , krik mijn sociale contacten terug op en amuseer me, ik ben tevreden !
Tijd tekort, geld tekort en deze twee laatste dingen zijn eindelijk voor iedereen hier herkenbaar............
