Deze week te weten gekomen dus dat ik er niet door ben. En iedereen weet weer wat het beste is, en iedereen weet weer perfect hoe het komt .. En ah iedereen voelt zo met me mee, en vindt het zo ongelooflijk jammer. Het enige wat ik zou willen is ergens zitten in de zon, muziekje opleggen, stoned worden en nergens meer aan hoeven te denken. Geen teleurstelling meer. Niet voor mijn ouders, niet voor mijn vrienden, niet voor de leerkrachten (? Leerkrachten die aan het huilen waren omdat ik er niet door was.. WTF?),.. niet voor mezelf..
Het is vast té zwaar. Je studiemethode moet nog wat aangepast worden. Je studeert te weinig. Blablabla.. Miljoenen mensen ..Zo moeilijk kan het toch niet zijn om gewoon te verdwijnen.
Hélla, holla, polla .. Pf. Zit hier weer even uit te blazen. Arrg ik vind studeren écht lastig. Nu ik er zo over nadenk, ik wil graag dingen bijleren maar ik zie me dit niet nog eens x- aantal jaren doen. Fack, zinloze dingen die ik er soms gewoon zit in te pompen.. Ik geef echt niet zo hard om de verschillen tussen Bach & Handel. Of die verdomde Michelangelo, oké hij is mooi en interessant maar 3 bladzijden over hem vanbuiten leren .. Sorry, gaat er een beetje over vind ik. En buiten passeren wolkjes en de wind laat bomen bewegen .. Ah, alles is zoveel leuker als je geconcentreerd moet zijn. Ik haat het hier en ik hou ervan :). Zelf mijn kamermuur wordt interessant, plots, zomaar. Veel interessanter dan de blaadjes die op mijn bureau leuk liggen te wezen. Ik hoop dat dit goed komt, ik doe echt mijn best om mijn hoofd erbij te houden maar soms glijden mijn gedachten zo ver weg. Er zijn zoveel plekker waar ik liever zou willen zijn. Ahja, ik droom al van op reis gaan deze zomer. Van de festivals en de zon op je huid. Van terrasjes doen en lang opblijven zonder moe te worden. Nog even op de tanden bijten, mezelf even vermannen. Maar hier krijg ik nog de kans om te dromen, om even voor mezelf uit te maken wat er in mijn hoofd omgaat zonder te moeten letten op regeltjes of dingen die ik niet mag zeggen. Of zonder exacte definities te gebruiken. Ik denk dat ik ben gaan houden van dit blog. Het schrijven van dit blog toch allesinds. Hoeft niet elke dag, jeetje neen. Maar eens even je gedachten kwijt kunnen. Kan verhelderend werken, zeker als je het later nog eens overnieuw kan lezen. Mijn hoofd voelt momenteel echter verdacht leeg aan haha :P. Moe geleerd denk ik, zelf te moe om simpel te zijn. Mijn buurmeisje heeft een nieuw vriendje, feest. Hij is 6 jaar ouder dan haar en zij is 13. Dat maakt hem dus even oud als ik .. Enorm veel commentaar hier, de mama en de buren. Ai ai de schande. Mij geeft het niks, als zij gelukkig is, goed, dan ik ook. Denk dat de roddels en goedbedoelde adviesen enkel averrechts effect zullen hebben. Nou ga maar even gaan verder doen..
De rem is niet beschikbaar, niet voor mij. Ben ik hier, ben ik daar, ben het allebei. Op me wolk zit ik daar, alle tijd van de wereld. Alles kan hier en ik vind het master. Om me heen is niks, het centrum van het universum ben ik. Sterren draaien, om me heen, dus ik ben niet alleen. Ik zweef in het niets, het is vreemd En ik zie jullie wel, maar het gaat aan mij voorbij. En ik hoor jullie wel, maar het gaat aan mij voorbij. Ik laat het.. Denken doe ik. Slapen moet ik. Het gaat niet, Vallen en opstaan, daarom bloed ik. Ik klaag niet, Ik praat niet Niks persoonlijks. Ik haat het. Te moe om te haten, te druk om te slapen. Ik hoor alleen mezelf praten dus laat me! En ik zweef in de lucht, op de wolk in me hoofd, er is niets om me heen..
Ik heb het lastig vandaag. Geraak moeilijk vooruit, ben constant afgeleid. Bij het minste ben ik mijn aandacht kwijt. En het lijkt wel alsof ik het geheugen heb van een goudvis en ik miss Bimbo ben vandaag. Zucht. De examenstress en vermoeidheid beginnen hun tol te eisen. Ik heb een plotse opkomst van puisten en heb niet het gevoel dat die wallen onder mijn ogen ooit nog gaan weggaan, die lijken het daar best fijn te vinden. Wat is dit toch.. En morgen is net een belangrijk vak. Nuja, de rest van de week nog. Met andere woorden, het zal weer lang doorwerken worden vanavond als er niet snel verandering in mijn toestand komt. Zucht.
Alweer genoeg gepauzeerd, ik ga verder (proberen) werken.
Vandaag. Zaterdag. Vroeg opgestaan, redelijk vroeg gaan slapen. Gisteren veel geleerd, vandaag ook al een en ander gedaan, wel minder dan gisteren maar geen nood. We hebben morgen ook nog. Weekend. En ik heb er geen zin in. Ik wil niet buitenkomen, liefst van al binnenblijven en me opsluiten. Ik heb geen zin in volgende week, in na de examens. Een overvolle, drukke planning met feestjes waarop iedereen gelukkig moet zijn, ook al vertoef je in het gezelschap van mensen die je al een heel jaar niet kunt verdragen. Ik heb moeite met zo schijnheilige vertoningen. Het enigste wat ik zou willen is een klein feestje, met dezelfde mensen als met wie ik altijd feest. Dan doen we dom en zetten we de muziek op luid, zodat de buren terug wakker worden. En dan heeft er iemand een speciale drank mee, vindt iemand anders zelf een cocktail uit waar we de volgende dag allemaal een hele dag van naar de WC moeten, en dan worden onze oogjes steeds kleiner naarmate de avond vordert, zakken we giechelend steeds verder in onze stoelen en zitten we zo ver dat we nog amper weten waarom we giechelen. Zo'n feestje wil ik, zo'n avonden wil ik. En ik wil de zon, en zwoele zomeravonden, waar het om 23u00 nog steeds lekker warm is.
Ik zweef in mijn gedachten, alles is zo twijfelachtig, en onzekerheid is een groot gedeelte van mijn karakter. Ik ben bang dat ik verdwaal op m'n pad, want ik raak in de war. Ik twijfel aan elke stap omdat falen niet mag.
