"Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf

We leven en sterven voor God onze Heer

Aan Hem behoren we toe"

Waar deze woorden gedeeld worden ervaar ik de Kerk als heel ver af.

Er is geen macht of nederigheid meer, maar een broeder, een hand om nooit meer los te laten.

Een Onze Vader.

Of hoe dood het leven ontmoet en deelt…

Vorige dinsdag hoorde ik deze woorden bijna als een refrein doorheen de Vespers die in de het teken stond van de gedachtenis van de overledenen.

Het was in de kerk van de Sint-Sixtusabdij van Westvleteren waar ik zo vaak mogelijk kom.

Het is er een beetje “thuiskomen”.

Midden die gemeenschap, mag ik mij herinneren, ontstond de gedachte:

“Ik mag hier leven!”

Daar hoor ik weer duidelijk de oproep van Mgr Vangheluwe uit zijn Paashomilie 2006:

“Leef! Kies voor het leven!”

Verbondenheid krijgt een kans…

19-06-2011 om 14:56 geschreven door Mariette Ghyselinck