verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
09-04-2011
Borgloon 5 km
Morgen naar Borgloon voor de 5 km. Afgelopen week goed getraind, vooral dinsdag (piste) en donderdag (bos) waren zeer pittig. Benen bij loslopen vandaag voelen heel goed. Het mooie weer is ook wel motiverend. Alleen de rechterbil wil maar niet mee, maar ik verzorg het ook niet goed genoeg. Ga seffens nog eens wat ijs leggen. Zal morgen waarschijnlijk weer een verschroeiende start worden, en kijken waar het schip dan strandt. Ben er alleszins klaar voor. Op het werk en in Leuven was het weer zeer druk afgelopen week, we hopen met onze dienst volgende week de eerste dingen te kunnen verhuizen. Dan kunnen we eindelijk volop van start. En zullen een aantal zaken wat vlotter kunnen verlopen, want nu is het volle bak improviseren, ook niet echt gemakkelijk. Als alle nieuwe medewerkers geactiveerd zijn, gaan we met 12 (5 deeltijds) van start. Kijk er wel naar uit, al zal het vooral in het begin zeer hectisch zijn/worden. Maar eerst morgen: Borgloon! Verslag Gilbert Simal had me een fotootje van het podium beloofd. We zijn echter woensdagavond, daarom toch maar wat verdertypen. Podium dus. Bij het inlopen twee jonge gasten van AV Tienen ontmoet, die me nogal snel leken. Voor de rest heel wat bekenden die de 10 km gingen lopen (Haspengouw Challenge): Nathalie, Olga, Thea, Dorine, Lode, Raphael, Pascal, Harie, Karel (lang geleden!), enzovoorts. Niet zo veel volk op de 5 km. De twee van Tienen die direct het voortouw namen, maar nog voorafgegaan door iemand die vertrok alsof ie een 200m ging lopen. Niet te doen gewoon. Na een kilometertje werd hij dan ook terug ingelopen door de twee, met mij daarachter. Na iets meer dan 3 km kwam ik dan bij die "sprinter" die de twee Tienenaars had moeten laten gaan, en ondanks twee heuvels (x2) en een lang vervelend stuk onverhard in het parcours, kon ik toch goed tempo blijven lopen, en eindigen tegen een tempo van 3'39"/km, en gezien het parcours en de plotse warmte was het toch wel ok. Een derde plaats dus, na het jonge geweld, niet zo ver achter de tweede. Toen nog een eeuwigheid moeten wachten op de podiumuitreiking, en met een tevreden gevoel terug naar huis. Nu alweer drie trainingskes, met gisteren een redelijk zware op Atla, achter de rug, morgen nog een superzware training, en dan goed proberen te recupereren voor waarschijnlijk de Treechloop.
Ik heb hier al een heel epistel over geschreven, maar door het ingeven van een verkeerd formaat van foto is alles verloren geraakt. Ga geen nieuw epistel schrijven, maar wel nog even de sleutelwoorden herhalen: goede benen , lekker warm, mooie streek, Els, Bult + madame, Robert Willems, veel volk, mooi doch zeer glooiend parcours, lange inhaalrace met uiteindelijk 6de plaats, geboorte van Heidi's petekindje Quinten, kindje en mama content, papa echter niet wegens voetbaluitslagen , en last but not least, deze mooie uitermate ongelooflijk prachtige foto :
Na al het lange werk van de laatste maanden probeer ik volop om te schakelen naar terug de korte afstanden, nl. vooral 5 en 10 km, en misschien ook wel eens een 3000m op piste. Ben daar dinsdag mee begonnen met 8x200m, en heb toen aan Jos Bijnens gevraagd om eens te proberen om zijn schema's te volgen. Gelukkig mocht dat , merci Jos! Jos heeft een mooie groep weten te verzamelen met zoon Jonas, Willy, Niky, Leo, Daisy, Samuel en waarschijnlijk nog enkele die ik vergeet. Daarna donderdag alles gegeven met een bosvariatie op 6x200m, 3x400m, 1x800m, 3x400m en opnieuw 6x200m. Gene kak . Maar wat dan gedacht van vandaag zondagmorgen? 4x200m, 6x1200m met 1' rust, en om af te sluiten 2x200m waarbij ik amper nog vooruit kwam . Enorm afgezien. Maar heb het gevoel dat ik terug vooruit aan het gaan ben, en het wordt de komende weken vooral kwestie om die omschakeling tot stand te brengen naar meer kwaliteit. Maar heb er zin in, en wil er nog eens voor gaan. Al wordt het de komende maanden vooral moeilijk om op training te geraken met alweer een aantal tripjes naar Brussel en Leuven, en Heidi's opleiding. Maar in de mate van het mogelijke ga ik toch bij de groep proberen aan te sluiten, is altijd plezanter, én effectiever, dan alweer op mijn eentje op stap te gaan.
Heb vandaag, in het lekkere zonnetje, het besluit genomen om zeker in het voorjaar geen marathon meer te lopen. Heeft met een aantal dingen te maken:
Ondanks het plezier gisteren, allez toch zeker de eerste 25 km, besef ik dat ik gewoon niet ben gemaakt voor de langere afstanden. Als ik het meer dan puur recreatief wil aanpakken, dan zullen de resultaten tegenvallen, zal de motivatie verdwijnen, en dat is het allemaal niet waard. Puur fysiek eigenlijk, zowel qua postuur als qua (veel te hoog) verbruik ben ik er niet voor gemaakt.
Het vereist ook een heel andere aanpak. Ik kan het me niet permitteren om alles heel precies uit te stippelen, dat laat de rest van mijn leven niet toe. Vijftien jaar geleden heeft dat er toe geleid dat het van het ene ogenblik op het andere afgelopen was.
En tenslotte is er toch ook wel wat meer tijd nodig om tot degelijke resultaten te komen. Tijd die ik beter in ons gezinnetje kan steken, of in het opknappen van klusjes , of in gewoon wat meer genieten.
En me nu terug te richten op kortere wedstrijden, vooral met het oog op een goede 10 km. Ooit hoop ik nog altijd onder die klote 35' te geraken, dat moet gewoon. Ik kan er beter niet meer te lang mee wachten .
Vandaag stond een eerste grote uitdaging op het menu, de Vijverrun op het mooie grensgebied van Bolderberg, Lummen en Zonhoven. Niets dan vijvers, op een glooiiend en bij momenten nogal nat parcours. Heb het de afgelopen week wat rustiger aan gedaan, maar wist niet goed wat te verwachten. Op ons beider werk en met Heidi's opleiding is het momenteel ongelooflijk niet-te-doen-druk, toch nog wat ruimte gevonden om te trainen. Een hele hoop bekenden bij de start, ook clubgenoot Benny Stulens, en o.m. ook Marc Quadflieg en Yves Wijnen (nu heb ik de juiste naam geschreven he Yves...), en nog te veel bekenden om op te noemen. Ook enigszins verrassend, Leo Van Houten die opeens heeft beslist om een marathon te gaan lopen. Later bleek hij een ferme prestatie te hebben geleverd. Heel langzaam vertrokken, Marc en Yves gingen tegen 4'30" lopen, en ik nestelde me comfortabel in hun zog (bedankt mannen!). Dat ging goed zo, tot ik bij km 10-11 heel dringend moest plassen. Toen dat ook nog eens nogal lang bleek te duren, waren ondertussen een 15tal atleten me gepasseerd. Vanaf toen vooral alleen gelopen, een aantal opnieuw gepasseerd, om het pas écht moeilijk te krijgen vanaf km 27-28. Toen kwam het moeilijkste stuk eraan, niet de helling van de Kluis was daarbij moeilijk, maar vooral het stuk daarvoor, waar je gewoonweg niet wist hoe en waar je daar moest lopen. Bij de afdaling van de Kluis nog genaderd op een drietal, en ze tenslotte nog allemaal in de sprint (na 33 km...) gepasseerd. Eindtijd 2u28'15". Kapot, maar ook wel voldaan. Achteraf toch alweer wat minder content, maar het is nu eenmaal een feit dat je voor deze langere afstanden toch wel wat ervaring en fond nodig hebt. En het is een feit dat ook de lichaamsbouw, en het verbruik onderweg belangrijk zijn, en dat pleit allemaal niet echt in mijn voordeel . Deze keer was het gebruik van de bevoorrading onderweg wel dik in orde. De recuperatie achteraf gaat blijkbaar redelijk goed, ik hoop dat de benen tegen dinsdag weer wat in orde zijn. Zodat we terug kunnen ... vlammen !
Morgen naar de Selfkant voor de mooie Westzipfellauf. Halve marathon. Als doorgedreven training en goede test. Trainingen deze week waren okay, maar wat heb ik me weer laten gaan met eten/drinken, met als apotheose bij de Griek donderdag met Roger en Miet. Alles heeft zijn prijs . Ik hoop het alleszins vlot tegen zowat 4'/km te kunnen uitlopen, en dan goed uit te rusten voor de nog zwaardere uitdaging de week erop met de Vijverrun. Maar eerst straks met Aron naar Racing Genk-Westerlo! Verslag Verdomme, nog maar eens het bewijs dat voetbal een spelleke is. Racing had misschien meer dan vijfmaal moeten scoren, en wordt dan op het einde koud gepakt. Het was wel voor zowel Aron als mij een hele belevenis om nog eens tussen de "échte" op de staantribune te gaan staan. Ferm sfeervak, zelfs toen we achterstonden, bleven die maar geven. Sjiek! Aron heeft er ook van genoten, da's het belangrijkste. Al zal de verplichte hotdog er ook wel mee te maken hebben gehad . Mijn eigen wedstrijd dan. Op voorhand al een slecht gevoel, ook bij het loslopen zaterdag. Niet fris, vrijdag nog zwaar getraind, zware benen, zelfs wat pijnlijke benen, een rug die wat vast zit, redenen genoeg om op voorhand al wat te klagen . De eerste kilometers kon ik de schijn hoog houden door zij aan zij met Yves Daenen mee te gaan en wat te kletsen, toch toen heb ik hem toch verstandig laten gaan. Want het was toen al ploegen. Heel weinig kracht in de benen. Harken vanaf het begin. Zeker toen na een zestal kilometer de wind begon mee te spelen, en het parcours toch nogal golvend bleek te zijn... Ik kon het tempo door mezelf op te peppen toch nog redelijk egaal houden, tot rond km 15 Marc Quadflieg me bij een bevoorrading passeerde. Toen ging zowel fysiek als mentaal even het licht uit. Marc, als je dit leest, het heeft niets met jou te maken he , integendeel. Effe later kon ik me terug wat herpakken, maar het groepje van Marc was vliegen. Ik kon nog ene jonge loper remonteren, en door net voor de finish nog wat te babbelen met Marcs dochter Wendy vergat ik de loper voor me nog in te halen , ik sneuvelde net achter hem op de finish. Och, gezien de omstandigheden, zowel in de wedstrijd als van mezelf, viel het tempo van 4'05"/km nog mee, met frisse benen zal het sowieso heel wat beter kunnen. Nu rustig aan werken naar de Vijverrun toe, daar wil ik een goede zeer gevorderde training van maken met het oog op, misschien, een marathon.
Tweemaal ziek op korte tijd is wat teveel van het goede. Het wordt tijd dat de lente begint. Met andere woorden, heel wat minder getraind de laatste weken, en dat voel je natuurlijk. Afgelopen week was het wel weer terug stevig, met op maandag, na vier dagen nikske, een duurloopje van 2u27', dinsdag een duurloop van 12 km, woensdag 45' crosstrainer, donderdag heuveltraining, zaterdag 80' tempoloop + 35' loslopen, zondag 45' duurloop. Maar ben nog altijd niet in orde, de rotzooi is nog niet volledig uit het lichaampje. Gelukkig ben ik dan nog gene carnavalsman, en blijft het alcoholverbruik dezer dagen redelijk beperkt .
De volgende weken staan twee stevige testen op het programma. Zondag de halve marathon van de Westzipfellauf, de week erop de 33 km van de Vijverrun. Tijden, je m'en fou, een stevig tempo en in Zolder (en deels Lummen-Zonhoven) een goede bevoorrading, en vooral een goed gevoel achteraf, da's het belangrijkste. Het alternatief is zowat alle verdere marathonplannen opbergen , want het eist toch veel van je, heel wat andere koek dan "gewoon" trainen met als doel een goede 10 km. Voordeel is dan weer wel dat marathontraining wat meer ontspannen kan, of toch zou moeten kunnen. Maar als je dan weer telkens opnieuw ziek wordt, tja... We doen ons best!
Ondertussen wordt onze Aron zaterdag al 10 jaar. Time flies. Ongelooflijk gewoon. Den andere pipo gaat binnenkort naar het eerste leerjaar, en kan maar niet wachten met lezen en rekenen. Als het weer zaterdag redelijk is, trek ik met Aron naar Racing Genk-Westerlo, en natuurlijk de onoverdekte staantribune, tussen de "echte". Zal voor hem een heel nieuwe ervaring worden, ben benieuwd hoe hij daarop reageert .
Ben alweer vier dagen ziek geweest, keel- en hoofdpijn en hondsellendig. Daardoor, met heel veel pijn in het hartje, de cross in het eigen Rekem gemist. Vier dagen ook niet gelopen. Gisteren maandag toch alweer een lange duurloop van 2u27' afgehaspeld, en dat ging wél goed. De bevoorrading onderweg blijkt opnieuw zéér belangrijk ... Hopelijk zijn we opnieuw vertrokken, want de motivatie is zeer laag momenteel, en de nodige kilootjes dreigen er opnieuw terug bij te komen.
Miserie miserie. Op loopvlak tenminste. Het ziek zijn vorige week heeft toch zijn sporen nagelaten. Voel me niet okay, ben nogal verzwakt zo lijkt me, het ziek zijn lijkt zelfs terug te komen. Maandag een duurloopje van 2u22', nadien ongelooflijk kapot. Echt niet normaal, zeker gezien de voorzichtige opbouw. Maar ja, we zien wel waar we uitkomen. Morgen Danikerbosloop, moet een pittige loop zijn, nog nooit aan deelgenomen, maar opnieuw vlakbij in de buurt, in Geleen.
Wél goed nieuws op ander vlak. Ons studentje heeft zichzelf weer overtroffen, 76% in totaal bij partieels in een afstudeerjaar op de univ, tja, daar kon ik alleen maar van dromen vroeger . Nu nog de thesis afwerken, eindexamens, en dan hopelijk genieten van een lange welverdiende zomer. Zonder examens, en met sowieso veel minder stress. Nu nog een zonnetje.
Verslag Het loslopen gisteren ging van geen kanten, dat was al een slecht voorteken. De griep annex verkoudheid is precies ook nog niet uit mijn systeem. Toch goesting om te gaan, en er dan maar een goede trainingsloop van te maken. Ter plaatse gaf Patrick Delait (trouwens de winnaar en twee weken voor de marathon van Barcelona) de nodige uitleg over de wedstrijd, en het zou niet voor doetjes zijn. Eindeloze stijgende stukken en de nodige gevaarlijke afdalingen. Hij heeft niet gelogen ... Het was eigenlijk de Mescherbergloop maal twee, nog langere en steilere hellingen, gevaarlijkere afdalingen, met naast heel dikke blubber ook de nodige stukken beton . Ook mentaal moeilijker, met liefst viermaal een zeer zware ronde. En dat ik niet in mijn dagje was, bleek al heel snel. Ben door meer mensen gepasseerd dan ik er kon inhalen. Het tempo vertraagde met de minuut/helling/ronde. Enkele uren na de wedstrijd kreeg ik ook een serieuze klop, nu 's avonds is het terug wat beter. Nu, zo'n geklim en gedaal is sowieso geen spek voor mijn bek. Nooit geweest. Doe het wel graag, maar ben er niet goed in. M'n gewicht is daarbij niet echt een voordeel. Daarom: een goede training, niet meer. De echte doelen komen er volgende maand aan, en dan zal de conditie, die er tot enkele weken geleden was, er hopelijk terug zijn. Al is het nog afwachten of die langere wedstrijden ook wel aan mij zijn besteed . We doen ons best, en we zien wel.
Op die foto, door amigo Pietro genomen, van de start, met op de eerste rij, op één hinderlijk exemplaar na (die trouwens als allerlaatste zou binnentaffelen, maar dan toch maar op de eerste rij iedereen moet kunnen hinderen ), allemaal toppers: Diederen, Smeets, Delait, en weet ik wie nog allemaal. Ik had zelf het toepasselijke nummer 13 gekregen, en zou het later geweten hebben: GRIEP ONDANKS EEN GRIEPVACCINATIE... Het moet me maar weer overkomen. In combinatie met een stevige bronchitis. Zeer pijnlijk hoesten. De conditie was net in stijgende lijn aan het gaan. Hopelijk is de miserie snel voorbij. Ben trouwens deze week op een website van een atleet van de andere zijde van de Maas gebotst, die het in zijn verslag telkens over "die Belg" heeft. Na een tijdje begon ik door te krijgen dat hij het eigenlijk over mij had... Was wel leuk , temeer daar hij achter mij eindigde
Vandaag naar het vlakbijgelegen Urmond geweest voor de jaarlijkse Overmuntheloop. Zware trainingsweek achter de rug, naar kwaliteit tenminste. De kwantiteit is al even naar 5 trainingen per week gezakt. Meer zit er momenteel niet in, veel te drukdrukdruk. De bacillen vlogen de afgelopen week hier in het rond, en ik heb er blijkbaar ook iets van meegekregen. Voel me nogal flauwtjes, maar kon die wedstrijd niet missen, al was het maar om een aantal loopcollega's nog eens terug te zien, en er een flinke harde training van te maken. En in wedstrijd ga je natuurlijk altijd wel wat harder. Ter plaatse direct een aantal bekenden en/of toppers tegengekomen. Niet zoveel deelnemers, maar wel kwalitatief enorm de moeite. Ik denk dat de envelopjes er voor iets tussen zitten . Na een verschroeiende start in de buurt van good old Rudi Smeets die een goede dag had ondanks zijn lichamelijke problemen en van René Van Uum terecht gekomen, René kom me vorig jaar nipt kloppen. En dan begon het beuken tegen de felle wind. Ook de stukken met wind in de zij waren niet simpel, maar heb een goed regelmatig wedstrijdje kunnen lopen, heb goed gedoseerd, en had op het laatst nog genoeg over om Van Uum in extremis te kunnen voorbijschieten. Waarna de alweer ongelooflijke speaker over mijn gezichtsuitdrukking van de laatste meters begon te ouwehoeren . Ruim uitgelopen, alweer 18 km op de teller, en alweer een mooie stap gezet voor de marathon. Nu kwestie om gezond te blijven, en de bacteriën niet toe te laten. Trouwens, achteraf in het cafetaria was het héél gezellig, dikke ambiance telkens een winnaar van de loterij naar voren moest gaan, zul je aan onze zijde van de Maas niet snel meemaken. Fotootje gemaakt door onze supersupporter van vandaag, Pietro Fistetti:
, lekker warm, mooie streek, Els, Bult + madame, Robert Willems, veel volk, mooi doch zeer glooiend parcours, lange inhaalrace met uiteindelijk 6de plaats, geboorte van Heidi's petekindje Quinten, kindje en mama content, papa echter niet wegens voetbaluitslagen 
, en last but not least, deze mooie uitermate ongelooflijk prachtige foto 
:
, merci Jos! Jos heeft een mooie groep weten te verzamelen met zoon Jonas, Willy, Niky, Leo, Daisy, Samuel en waarschijnlijk nog enkele die ik vergeet. Daarna donderdag alles gegeven met een bosvariatie op 6x200m, 3x400m, 1x800m, 3x400m en opnieuw 6x200m. Gene kak 
, of in gewoon wat meer genieten.
. Deze keer was het gebruik van de bevoorrading onderweg wel dik in orde. De recuperatie achteraf gaat blijkbaar redelijk goed, ik hoop dat de benen tegen dinsdag weer wat in orde zijn. Zodat we terug kunnen ... vlammen
begint. Met andere woorden, heel wat minder getraind de laatste weken, en dat voel je natuurlijk. Afgelopen week was het wel weer terug stevig, met op maandag, na vier dagen nikske, een duurloopje van 2u27', dinsdag een duurloop van 12 km, woensdag 45' crosstrainer, donderdag heuveltraining, zaterdag 80' tempoloop + 35' loslopen, zondag 45' duurloop. Maar ben nog altijd niet in orde, de rotzooi is nog niet volledig uit het lichaampje. Gelukkig ben ik dan nog gene carnavalsman, en blijft het alcoholverbruik dezer dagen redelijk beperkt 
, want het eist toch veel van je, heel wat andere koek dan "gewoon" trainen met als doel een goede 10 km. Voordeel is dan weer wel dat marathontraining wat meer ontspannen kan, of toch zou moeten kunnen. Maar als je dan weer telkens opnieuw ziek wordt, tja... We doen ons best!
