verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
27-03-2011
Nieuwe start
Na al het lange werk van de laatste maanden probeer ik volop om te schakelen naar terug de korte afstanden, nl. vooral 5 en 10 km, en misschien ook wel eens een 3000m op piste. Ben daar dinsdag mee begonnen met 8x200m, en heb toen aan Jos Bijnens gevraagd om eens te proberen om zijn schema's te volgen. Gelukkig mocht dat , merci Jos! Jos heeft een mooie groep weten te verzamelen met zoon Jonas, Willy, Niky, Leo, Daisy, Samuel en waarschijnlijk nog enkele die ik vergeet. Daarna donderdag alles gegeven met een bosvariatie op 6x200m, 3x400m, 1x800m, 3x400m en opnieuw 6x200m. Gene kak . Maar wat dan gedacht van vandaag zondagmorgen? 4x200m, 6x1200m met 1' rust, en om af te sluiten 2x200m waarbij ik amper nog vooruit kwam . Enorm afgezien. Maar heb het gevoel dat ik terug vooruit aan het gaan ben, en het wordt de komende weken vooral kwestie om die omschakeling tot stand te brengen naar meer kwaliteit. Maar heb er zin in, en wil er nog eens voor gaan. Al wordt het de komende maanden vooral moeilijk om op training te geraken met alweer een aantal tripjes naar Brussel en Leuven, en Heidi's opleiding. Maar in de mate van het mogelijke ga ik toch bij de groep proberen aan te sluiten, is altijd plezanter, én effectiever, dan alweer op mijn eentje op stap te gaan.
Heb vandaag, in het lekkere zonnetje, het besluit genomen om zeker in het voorjaar geen marathon meer te lopen. Heeft met een aantal dingen te maken:
Ondanks het plezier gisteren, allez toch zeker de eerste 25 km, besef ik dat ik gewoon niet ben gemaakt voor de langere afstanden. Als ik het meer dan puur recreatief wil aanpakken, dan zullen de resultaten tegenvallen, zal de motivatie verdwijnen, en dat is het allemaal niet waard. Puur fysiek eigenlijk, zowel qua postuur als qua (veel te hoog) verbruik ben ik er niet voor gemaakt.
Het vereist ook een heel andere aanpak. Ik kan het me niet permitteren om alles heel precies uit te stippelen, dat laat de rest van mijn leven niet toe. Vijftien jaar geleden heeft dat er toe geleid dat het van het ene ogenblik op het andere afgelopen was.
En tenslotte is er toch ook wel wat meer tijd nodig om tot degelijke resultaten te komen. Tijd die ik beter in ons gezinnetje kan steken, of in het opknappen van klusjes , of in gewoon wat meer genieten.
En me nu terug te richten op kortere wedstrijden, vooral met het oog op een goede 10 km. Ooit hoop ik nog altijd onder die klote 35' te geraken, dat moet gewoon. Ik kan er beter niet meer te lang mee wachten .
Vandaag stond een eerste grote uitdaging op het menu, de Vijverrun op het mooie grensgebied van Bolderberg, Lummen en Zonhoven. Niets dan vijvers, op een glooiiend en bij momenten nogal nat parcours. Heb het de afgelopen week wat rustiger aan gedaan, maar wist niet goed wat te verwachten. Op ons beider werk en met Heidi's opleiding is het momenteel ongelooflijk niet-te-doen-druk, toch nog wat ruimte gevonden om te trainen. Een hele hoop bekenden bij de start, ook clubgenoot Benny Stulens, en o.m. ook Marc Quadflieg en Yves Wijnen (nu heb ik de juiste naam geschreven he Yves...), en nog te veel bekenden om op te noemen. Ook enigszins verrassend, Leo Van Houten die opeens heeft beslist om een marathon te gaan lopen. Later bleek hij een ferme prestatie te hebben geleverd. Heel langzaam vertrokken, Marc en Yves gingen tegen 4'30" lopen, en ik nestelde me comfortabel in hun zog (bedankt mannen!). Dat ging goed zo, tot ik bij km 10-11 heel dringend moest plassen. Toen dat ook nog eens nogal lang bleek te duren, waren ondertussen een 15tal atleten me gepasseerd. Vanaf toen vooral alleen gelopen, een aantal opnieuw gepasseerd, om het pas écht moeilijk te krijgen vanaf km 27-28. Toen kwam het moeilijkste stuk eraan, niet de helling van de Kluis was daarbij moeilijk, maar vooral het stuk daarvoor, waar je gewoonweg niet wist hoe en waar je daar moest lopen. Bij de afdaling van de Kluis nog genaderd op een drietal, en ze tenslotte nog allemaal in de sprint (na 33 km...) gepasseerd. Eindtijd 2u28'15". Kapot, maar ook wel voldaan. Achteraf toch alweer wat minder content, maar het is nu eenmaal een feit dat je voor deze langere afstanden toch wel wat ervaring en fond nodig hebt. En het is een feit dat ook de lichaamsbouw, en het verbruik onderweg belangrijk zijn, en dat pleit allemaal niet echt in mijn voordeel . Deze keer was het gebruik van de bevoorrading onderweg wel dik in orde. De recuperatie achteraf gaat blijkbaar redelijk goed, ik hoop dat de benen tegen dinsdag weer wat in orde zijn. Zodat we terug kunnen ... vlammen !
Morgen naar de Selfkant voor de mooie Westzipfellauf. Halve marathon. Als doorgedreven training en goede test. Trainingen deze week waren okay, maar wat heb ik me weer laten gaan met eten/drinken, met als apotheose bij de Griek donderdag met Roger en Miet. Alles heeft zijn prijs . Ik hoop het alleszins vlot tegen zowat 4'/km te kunnen uitlopen, en dan goed uit te rusten voor de nog zwaardere uitdaging de week erop met de Vijverrun. Maar eerst straks met Aron naar Racing Genk-Westerlo! Verslag Verdomme, nog maar eens het bewijs dat voetbal een spelleke is. Racing had misschien meer dan vijfmaal moeten scoren, en wordt dan op het einde koud gepakt. Het was wel voor zowel Aron als mij een hele belevenis om nog eens tussen de "échte" op de staantribune te gaan staan. Ferm sfeervak, zelfs toen we achterstonden, bleven die maar geven. Sjiek! Aron heeft er ook van genoten, da's het belangrijkste. Al zal de verplichte hotdog er ook wel mee te maken hebben gehad . Mijn eigen wedstrijd dan. Op voorhand al een slecht gevoel, ook bij het loslopen zaterdag. Niet fris, vrijdag nog zwaar getraind, zware benen, zelfs wat pijnlijke benen, een rug die wat vast zit, redenen genoeg om op voorhand al wat te klagen . De eerste kilometers kon ik de schijn hoog houden door zij aan zij met Yves Daenen mee te gaan en wat te kletsen, toch toen heb ik hem toch verstandig laten gaan. Want het was toen al ploegen. Heel weinig kracht in de benen. Harken vanaf het begin. Zeker toen na een zestal kilometer de wind begon mee te spelen, en het parcours toch nogal golvend bleek te zijn... Ik kon het tempo door mezelf op te peppen toch nog redelijk egaal houden, tot rond km 15 Marc Quadflieg me bij een bevoorrading passeerde. Toen ging zowel fysiek als mentaal even het licht uit. Marc, als je dit leest, het heeft niets met jou te maken he , integendeel. Effe later kon ik me terug wat herpakken, maar het groepje van Marc was vliegen. Ik kon nog ene jonge loper remonteren, en door net voor de finish nog wat te babbelen met Marcs dochter Wendy vergat ik de loper voor me nog in te halen , ik sneuvelde net achter hem op de finish. Och, gezien de omstandigheden, zowel in de wedstrijd als van mezelf, viel het tempo van 4'05"/km nog mee, met frisse benen zal het sowieso heel wat beter kunnen. Nu rustig aan werken naar de Vijverrun toe, daar wil ik een goede zeer gevorderde training van maken met het oog op, misschien, een marathon.
Tweemaal ziek op korte tijd is wat teveel van het goede. Het wordt tijd dat de lente begint. Met andere woorden, heel wat minder getraind de laatste weken, en dat voel je natuurlijk. Afgelopen week was het wel weer terug stevig, met op maandag, na vier dagen nikske, een duurloopje van 2u27', dinsdag een duurloop van 12 km, woensdag 45' crosstrainer, donderdag heuveltraining, zaterdag 80' tempoloop + 35' loslopen, zondag 45' duurloop. Maar ben nog altijd niet in orde, de rotzooi is nog niet volledig uit het lichaampje. Gelukkig ben ik dan nog gene carnavalsman, en blijft het alcoholverbruik dezer dagen redelijk beperkt .
De volgende weken staan twee stevige testen op het programma. Zondag de halve marathon van de Westzipfellauf, de week erop de 33 km van de Vijverrun. Tijden, je m'en fou, een stevig tempo en in Zolder (en deels Lummen-Zonhoven) een goede bevoorrading, en vooral een goed gevoel achteraf, da's het belangrijkste. Het alternatief is zowat alle verdere marathonplannen opbergen , want het eist toch veel van je, heel wat andere koek dan "gewoon" trainen met als doel een goede 10 km. Voordeel is dan weer wel dat marathontraining wat meer ontspannen kan, of toch zou moeten kunnen. Maar als je dan weer telkens opnieuw ziek wordt, tja... We doen ons best!
Ondertussen wordt onze Aron zaterdag al 10 jaar. Time flies. Ongelooflijk gewoon. Den andere pipo gaat binnenkort naar het eerste leerjaar, en kan maar niet wachten met lezen en rekenen. Als het weer zaterdag redelijk is, trek ik met Aron naar Racing Genk-Westerlo, en natuurlijk de onoverdekte staantribune, tussen de "echte". Zal voor hem een heel nieuwe ervaring worden, ben benieuwd hoe hij daarop reageert .
Ben alweer vier dagen ziek geweest, keel- en hoofdpijn en hondsellendig. Daardoor, met heel veel pijn in het hartje, de cross in het eigen Rekem gemist. Vier dagen ook niet gelopen. Gisteren maandag toch alweer een lange duurloop van 2u27' afgehaspeld, en dat ging wél goed. De bevoorrading onderweg blijkt opnieuw zéér belangrijk ... Hopelijk zijn we opnieuw vertrokken, want de motivatie is zeer laag momenteel, en de nodige kilootjes dreigen er opnieuw terug bij te komen.
Miserie miserie. Op loopvlak tenminste. Het ziek zijn vorige week heeft toch zijn sporen nagelaten. Voel me niet okay, ben nogal verzwakt zo lijkt me, het ziek zijn lijkt zelfs terug te komen. Maandag een duurloopje van 2u22', nadien ongelooflijk kapot. Echt niet normaal, zeker gezien de voorzichtige opbouw. Maar ja, we zien wel waar we uitkomen. Morgen Danikerbosloop, moet een pittige loop zijn, nog nooit aan deelgenomen, maar opnieuw vlakbij in de buurt, in Geleen.
Wél goed nieuws op ander vlak. Ons studentje heeft zichzelf weer overtroffen, 76% in totaal bij partieels in een afstudeerjaar op de univ, tja, daar kon ik alleen maar van dromen vroeger . Nu nog de thesis afwerken, eindexamens, en dan hopelijk genieten van een lange welverdiende zomer. Zonder examens, en met sowieso veel minder stress. Nu nog een zonnetje.
Verslag Het loslopen gisteren ging van geen kanten, dat was al een slecht voorteken. De griep annex verkoudheid is precies ook nog niet uit mijn systeem. Toch goesting om te gaan, en er dan maar een goede trainingsloop van te maken. Ter plaatse gaf Patrick Delait (trouwens de winnaar en twee weken voor de marathon van Barcelona) de nodige uitleg over de wedstrijd, en het zou niet voor doetjes zijn. Eindeloze stijgende stukken en de nodige gevaarlijke afdalingen. Hij heeft niet gelogen ... Het was eigenlijk de Mescherbergloop maal twee, nog langere en steilere hellingen, gevaarlijkere afdalingen, met naast heel dikke blubber ook de nodige stukken beton . Ook mentaal moeilijker, met liefst viermaal een zeer zware ronde. En dat ik niet in mijn dagje was, bleek al heel snel. Ben door meer mensen gepasseerd dan ik er kon inhalen. Het tempo vertraagde met de minuut/helling/ronde. Enkele uren na de wedstrijd kreeg ik ook een serieuze klop, nu 's avonds is het terug wat beter. Nu, zo'n geklim en gedaal is sowieso geen spek voor mijn bek. Nooit geweest. Doe het wel graag, maar ben er niet goed in. M'n gewicht is daarbij niet echt een voordeel. Daarom: een goede training, niet meer. De echte doelen komen er volgende maand aan, en dan zal de conditie, die er tot enkele weken geleden was, er hopelijk terug zijn. Al is het nog afwachten of die langere wedstrijden ook wel aan mij zijn besteed . We doen ons best, en we zien wel.
Op die foto, door amigo Pietro genomen, van de start, met op de eerste rij, op één hinderlijk exemplaar na (die trouwens als allerlaatste zou binnentaffelen, maar dan toch maar op de eerste rij iedereen moet kunnen hinderen ), allemaal toppers: Diederen, Smeets, Delait, en weet ik wie nog allemaal. Ik had zelf het toepasselijke nummer 13 gekregen, en zou het later geweten hebben: GRIEP ONDANKS EEN GRIEPVACCINATIE... Het moet me maar weer overkomen. In combinatie met een stevige bronchitis. Zeer pijnlijk hoesten. De conditie was net in stijgende lijn aan het gaan. Hopelijk is de miserie snel voorbij. Ben trouwens deze week op een website van een atleet van de andere zijde van de Maas gebotst, die het in zijn verslag telkens over "die Belg" heeft. Na een tijdje begon ik door te krijgen dat hij het eigenlijk over mij had... Was wel leuk , temeer daar hij achter mij eindigde
Vandaag naar het vlakbijgelegen Urmond geweest voor de jaarlijkse Overmuntheloop. Zware trainingsweek achter de rug, naar kwaliteit tenminste. De kwantiteit is al even naar 5 trainingen per week gezakt. Meer zit er momenteel niet in, veel te drukdrukdruk. De bacillen vlogen de afgelopen week hier in het rond, en ik heb er blijkbaar ook iets van meegekregen. Voel me nogal flauwtjes, maar kon die wedstrijd niet missen, al was het maar om een aantal loopcollega's nog eens terug te zien, en er een flinke harde training van te maken. En in wedstrijd ga je natuurlijk altijd wel wat harder. Ter plaatse direct een aantal bekenden en/of toppers tegengekomen. Niet zoveel deelnemers, maar wel kwalitatief enorm de moeite. Ik denk dat de envelopjes er voor iets tussen zitten . Na een verschroeiende start in de buurt van good old Rudi Smeets die een goede dag had ondanks zijn lichamelijke problemen en van René Van Uum terecht gekomen, René kom me vorig jaar nipt kloppen. En dan begon het beuken tegen de felle wind. Ook de stukken met wind in de zij waren niet simpel, maar heb een goed regelmatig wedstrijdje kunnen lopen, heb goed gedoseerd, en had op het laatst nog genoeg over om Van Uum in extremis te kunnen voorbijschieten. Waarna de alweer ongelooflijke speaker over mijn gezichtsuitdrukking van de laatste meters begon te ouwehoeren . Ruim uitgelopen, alweer 18 km op de teller, en alweer een mooie stap gezet voor de marathon. Nu kwestie om gezond te blijven, en de bacteriën niet toe te laten. Trouwens, achteraf in het cafetaria was het héél gezellig, dikke ambiance telkens een winnaar van de loterij naar voren moest gaan, zul je aan onze zijde van de Maas niet snel meemaken. Fotootje gemaakt door onze supersupporter van vandaag, Pietro Fistetti:
Vandaag stond de volgende langere duurloop op het programma. Bedoeling was om zowat 2u15' in onze glooiende bossen door te brengen. En een mooi parcours af te leggen. En ook voor een eerste keer wat te eten onderweg, kwestie om daaraan gewend te raken. Fris windje, niet zo plezant, ondanks het lekkere zonnetje. En een barstende hoofdpijn, vergezeld van een wat hogere hartslag. Toch maar vertrokken, en inderdaad een mooi parcours afgelegd: OPZC-Duivelsberg-FN Zutendaal-preventorium-ziekenhuis-Pietersheim-La Butte aux Bois en terug naar OPZC. Met nog wat extraatjes erbij toch 25 km op een zwaar parcours afgelegd. Het voelde allemaal niet goed, maar misschien heeft het ermee te maken dat onze jongste vandaag weer ziek is geworden, en hier thuis de nodige bacillen rondzweven. Ach ja, toch mooi op schema, zelfs een beetje voor omdat ik wat vroeger eraan ben begonnen, en ondertussen toch alweer een paar kilootjes ben kwijt gespeeld. Ondertussen is Heidi aan haar laatste examen (maandag) beland, de vorige waren allemaal goed geweest. Is er binnenkort opnieuw wat tijd om wat mensen te zien, want dat is de laatste jaren niet zo simpel. We snakken allemaal naar einde juni . Op het werk superdruk, nieuwe dienst, nieuwe verantwoordelijkheden, nieuwe contacten en netwerk (o.m. Binnenlandse Zaken), nieuw personeel, enzovoorts enzoverder, en vanalles moet zo snel mogelijk in orde worden gemaakt. Zie het wel zitten, is opnieuw een mooie uitdaging, heerlijk om weer in zoiets mijn tanden te kunnen zetten . Joehoe!
Vandaag toch nog een gaatje gevonden om een wedstrijd te gaan lopen. In Lier vond een van de winterse natuurlopen plaats, langsheen de Nete en zijriviertjes, schitterend parcours, alleen jammer dat het zo grijs en grauw was vandaag. Met Els en Dorine afgesproken om naar Lier te trekken, tot Els vanmorgen afzegde met een geblokkeerde nek. Op voorhand niet echt fris, toch wel wat zware benen van een aantal harde trainingen deze week. In Lier, na een aantal wegenwerken en verschrikkelijk verwarrende signalisatie te hebben overleefd, bij het complex van AC Lyra terecht gekomen. Waar al heel wat atleten hun opwachting maakten. Het parcours was voor een groot deel hetzelfde als dat van 2 jaar geleden, toen Jos Surinx ons nog op een onnavolgbare manier naar Lier had geloodst. Redelijk vlak dus, met enkele bruggen, een stuk onverhard, een dijkje schuin oplopen, er zat toch wel vanalles in. Alleen de wind wilde niet echt meewerken, er stond een ambetante bijtende noordenwind. Die zowat de helft van het parcours volledig in het nadeel blies. Een goede wedstrijd gelopen. In een leuk groepje, met een fijne gast van Westmalle, die wel niet echt overnam. En den deze kan zich dan moeilijk bedwingen. Daarom ben ik ook de laatste kilometers, toen de wind weer volledig in het nadeel stond, uit die groep gedemarreerd, ben nog een bijkomende atleet kunnen voorbijsteken, om afgescheiden op een 17de plaats te eindigen in 1u25'. Gezien de omstandigheden niet slecht, ben nog niet lang bezig met opbouw naar een ... marathon. Opnieuw, voor de tweede maal, Gilze (bij Tilburg) waar ik mijn hartje heb verpand aan het schitterende initiatief aldaar (zie http://www.delotgenoten.nl). Na de wedstrijd het toch wel zwaar gehad, vooral problemen met de maag en spijsvertering. Maar ondertussen is dat al achter de rug, een dikke friet achter de kiezen. Heb ik al weer reden om dat extra vet er morgenvroeg terug een beetje vanaf te lopen . Dorine en Thea heb ik jammer genoeg niet meer gezien, ondanks een aantal surveillances van de kantine en aanverwante ruimten. Maar ondertussen zijn we terug op de hoogte van de prestaties, Dorine was 4de en Thea tiende op de 10,6 km. Proficiat meiden! Nu verder trainen voor de marathon. Volgende week weer een volgende en langere duurloop afwerken, maar eigenlijk zie ik er momenteel niet meer zo tegenop als enkele jaren geleden, is alleen maar een positieve evolutie. Uitslagen: http://www.aclyra.com/database/uitslagen/Uitslag%20Natuurloop%203%20-%2022-01-2011.pdf
Heidi begint overmorgen aan haar examens. Maar het gaat haar niet goed. Van donderdag op vrijdag gecrasht, felle koorts, niet kunnen eten, ellendig, felle pijnen en een tand die is beginnen te ontsteken (na een bezoek aan de tandarts op woensdag ). Nu zondagavond is het iets minder slecht, maar ze heeft natuurlijk niet echt kunnen studeren de laatste dagen. Gelukkig heeft ze voor haar eerste examen al het een en ander gedaan de afgelopen weken, dus hopelijk zal het toch wel loslopen.
Vandaag jammer genoeg geen Posterholt. Doet me wel een beetje pijn als ik op FB de reacties lees. Maar natuurlijk nog wedstrijden genoeg, al had ik volgende week de halve marathon in Lier willen lopen, maar door een verjaardagsfeestje van Aron krijg ik dat ook al niet geregeld . Normaal is de volgende wedstrijd in het vlakbijgelegen Urmond, de Overmuntheloop, maar dat is pas tijdens het eerste weekend van februari. Het is hier echt aftellen tot einde juni, en hopen dat het zich hier allemaal wat stabiliseert, wat voor iedereen een goede zaak zal zijn.
4 kg erbij, ben na vele maanden nog eens op een weegschaal gaan staan. Is erbij gekomen sedert het einde van de zomer, en de baldadige eindejaarsfeesten, met ook deze week weer de nodige feestjes op het werk en in Oostham ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van een amigo. Is nu dus kwestie om het er terug af te krijgen. Deze maand niet veel wedstrijden. Normaal stonden zowel Beek (vandaag), Posterholt als Wegberg op het programma, maar het zal beperkt worden tot Lier, halve marathon, op de 22ste. Optimaal rekening houdende met het examenprogramma van mijn studentje annex echtgenote. Ondanks het gewicht ben ik nu met langere trainingen bezig, ter voorbereiding van vanalles wat er de komende maanden op me af zal komen. Maar eerst maar eens wat dood gewicht kwijtraken .
De Scandinavische toestanden buiten blijven aanhouden. Prettig voor liefhebbers van mooie prentjes, maar rottoestanden voor buitensporters. De ene kerstcorrida na de andere sylvesterloop werden hierdoor geannuleerd. Na de kerstcorrida van Meeuwen-Gruitrode, nu ook de oliebollenloop van Weert. Leek me een gepaste gelegenheid om op een vlakke omloop nog eens een goed gedacht te krijgen van mijn (verlies aan) conditie. Het was ons wederom niet gegund . Wat ons wel was gegund was een rotoudejaarsavond en -nacht. Omdat ons eerste hondje, Lara, besloot om er bij de eerste nieuwjaarsknallen op een nog steeds onbekende manier vandoor te gaan. 14 jaar oud, felle staar en zo goed als doof. Je moet het maar doen. Met als gevolg zoekenzoekenzoeken, mensen aanspreken, politie/dierenasiel raadplegen, krantebericht aanvragen, enz., tot dé zet werd gezet: facebook! Bart Winkel had 's morgensvroeg een klein zwart hondje gezien, en enkele uren later toen hij fb raadpleegde, heeft ie me direct opgebeld. Zal ik niet snel vergeten... Resultaat: een halfontblote sympathieke dame buiten op de Heirbaan, hondje terug (onderkoeld, maar gezien de omstandigheden heel goed, snap niet hoe die dat overleefd heeft), kids en vrouwtje content. Wat wil je nog meer? Beter weer misschien nog. Maar het zal binnenkort wel weer 30°C worden , dan smachten we weer naar de winter. Groetjes, en een formidabel maar bovenal gezond 2011!
Morgen geen kerstcorrida, dat is ondertussen ook geannuleerd. Komt me eigenlijk niet zo slecht uit, want de conditie gaat zienderogen achteruit. Deze week tweemaal in het bos geweest, en door de ultrawinterse omstandigheden toch wel hard getraind, maar voor de rest was het hopeloos, en me moeten behelpen met enkele malen 45' op de (saaie) crosstrainer. Ga morgen toch weer opnieuw het bos in, al moet ik skibotten aandoen om mee te lopen. Het kan me verrekken, maar de komende weken ga ik opnieuw in gang schieten. Vrijdag in Weert komt ook al op de helling te staan, maar dan zijn Posterholt en de eerste halve marathon van de Rureifel-cup volgende doelen om naar uit te kijken. En voor mij nooit meer een fucking witte kerst, het gaat ons door een leuke crash genoeg duiten kosten .
Een eerste foto, het podium van de 15 km (met dank aan Gilbert Simal, trainer van o.m. Lode), met een zondag ongenaakbare Jimmy Mathijs op het hoogste schavotje. De "actiefoto's" zijn naar het einde van de wedstrijden toe bijna onherkenbaar, de organisatie probeert ze deze week nog online te zetten.
Het is nu zondagvoormiddag 10.30 uur, en op de website van de kerstrun van As is nog geen sprake van een afgelasting... De sneeuw is vannacht nochtans alweer met bakken uit de lucht gevallen, maar de kerstrun is een organisatie van gemeente As zelf, dat helpt misschien wel, wie weet zijn nu alle gemeentearbeiders (die twee) bezig met de omloop sneeuw en -ijsvrij te maken ? Van zware looptrainingen is de afgelopen weken niet veel in huis gekomen. Het is wat behelpen, duurlopen in de sneeuw lukken nog wel, maar je echt eens goed laten gaan is er momenteel niet bij. En af en toe zijn we genoodzaakt om op de crosstrainer thuis binnen te trainen, valt wel mee, is een degelijk stuk speelgoed, maar de intensiteit is over het algemeen wat minder, en het zijn natuurlijk ook ietwat andere spieren die je gebruikt. Ook de hopen recepties van de afgelopen weken zijn niet echt bevorderlijk voor het terug bereiken van iets wat op een conditie lijkt . Seffens heb ik als afstandsloper nog een horeca-gezwel... Nog effe afwachten nu, hopelijk zijn ze er in As aan uit, en wie weet zal het toch wel lukken om de run te laten doorgaan. Verslag Bericht gekregen dat het zou doorgaan, dus wij op weg naar As. T/p bleek de organisatie een prachtig werk te hebben geleverd, alles sneeuw- en ijsvrij. Heel wat bekenden alweer, de échten kom je overal tegen! Op naar de start, begint het toch niet te sneeuwen zeker? En niet zomaar een klein beetje, hele pakken kwamen naar omlaag. Het heel goed beloopbare parcours werd daardoor heel snel een nachtmerrie, iedere ronde werd het moeilijker lopen, gladder, een dikkere sneeuwlaag, enz. Als eerst vertrokken, toch voorzichtig aangezet, na een km zowat nam Jimmy Mathijs over en ik moest hem, beetje bij heel klein beetje, laten lopen. Ondertussen was het zicht ook minder en minder geworden, de sneeuw en het ijs vormden rare dingen aan mijn muts , moeilijk ademen, enz. Vijf van de zes ronden samen met nog een andere gelopen, op plaatsen twee en drie. De laatste ronde kon ik wat versnellen, en de tweede plaats was binnen. Zeer slechte tijden, maar wat wil je in deze rotzooi. Ben blij dat het erop zit, en dat we geen ongelukken, ook onderweg naar hier, hebben mogen meemaken. Terug thuis bleek ik noch het vrouwtje die ook net terugkwam de oprit op te geraken... Resultaat: nog een uurtje keihard schuppen met vieren, en dan nog net bovenraken... Belooft voor morgen. En alweer verder van die wintershit voorspeld, yoehoe!
Morgen een hiaat invullen in onze loopgeschiedenis: de Mescherbergloop! Moet een van de zwaarste Nederlandse wedstrijden zijn, met ondermeer een ongelooflijke trappenpartij (180 ongelijke treden!) in het bos, waar we vroeger ten tijde van Jos Stegen af en toe ging trainen. Het zegt genoeg als enkel de eersten, niveau Roger Smeets en consoorten, al lopend of iets wat daar op gelijkt boven raken... De conditie is er ondertussen nog lang niet. Nog een beetje verkouden, minder getraind, en de extra kilootjes blijven eraan hangen. Maar ik kijk toch uit naar morgen, al is het een beetje een dubbel gevoel, want ik weet niet echt wat te verwachten, buiten die ongelooflijke trappenpartij. Hoop vooral opnieuw het vlot tegen een degelijk tempo te kunnen uitlopen, zonder ongelukken onderweg. Ben blij dat die witte smurrie (effe) weg is, zodat de kans op breuken toch al weer wat is verminderd . Verslag Niet voor doetjes. De enige mogelijke conclusie. Een opeenvolging van zware heuvels, ongelooflijk veel modder, glibberige stukken, en die ongelooflijke trappenpartij... Ongelooflijk, maar wel magnifiek. Als je tenminste niet direct in het rood geraakt, en dat is gelukkig niet gebeurd. Niets voor mij, deze wedstrijd, maar ben toch blij dat ik (eindelijk) eens heb deelgenomen. Zeker voor herhaling vatbaar. Met een (meestal/altijd/soms/heel soms) leuk gezelschap (Bert-Peter S-Carel) richting Mariadorp-Eijsden getrokken, waar we ook Thea, Michael, Raymond, Danny, Willy en Carin aantroffen. Veel volk bij de start. De Mescherbergloop is in Nederland bijna een mythe. De verdienste van degene die ooit op het idee is gekomen om zulk een parcours uit te tekenen. Blijkt dat toch niet onze Peter Brouwers te zijn geweest zeker . Na een stuk asfalt een lange vettige weide in, waar de miserie begon. En waar 15 km lang geen einde aan kwam. Over die trappen wil ik zelfs niets meer kwijt, alleen degenen die deze (in wedstrijd) bedwongen hebben weten hoe het voelt... In wedstrijd enkele bekende gezichten zoals Jo Schoonbroodt, Maud Goldsteyn, en Evelien Ruyters. Jazeker, mooi gezelschap . Maar meestal, vooral bergop, hadden die pluimgewichtjes zeker een voordeel. Evelien heeft uiteindelijk bij de dames de wedstrijd gewonnen, Jo werd tweede +55, Maud heb ik op het eind, toen het eindelijk nog eens "gelijkvloers" was, kunnen passeren. Na de trappenpartij ook bij de nog altijd gekwetste Lode Raskin geraakt, voor wie ik uiteindelijk nipt de duimen moest leggen. Maar dit was inderdaad geen wedstrijd voor ons, he Lode. Volgende week in As iets sneller! De volgende fotootjes geven een overzicht van het lijden. Ook een fotootje van de prijsuitreiking, waarbij Carin Brouwers fraai de overwinning behaalde bij de dames +45. Proficiat
, merci Jos! Jos heeft een mooie groep weten te verzamelen met zoon Jonas, Willy, Niky, Leo, Daisy, Samuel en waarschijnlijk nog enkele die ik vergeet. Daarna donderdag alles gegeven met een bosvariatie op 6x200m, 3x400m, 1x800m, 3x400m en opnieuw 6x200m. Gene kak 
. Maar wat dan gedacht van vandaag zondagmorgen? 4x200m, 6x1200m met 1' rust, en om af te sluiten 2x200m waarbij ik amper nog vooruit kwam 
, of in gewoon wat meer genieten.
. Deze keer was het gebruik van de bevoorrading onderweg wel dik in orde. De recuperatie achteraf gaat blijkbaar redelijk goed, ik hoop dat de benen tegen dinsdag weer wat in orde zijn. Zodat we terug kunnen ... vlammen
!
begint. Met andere woorden, heel wat minder getraind de laatste weken, en dat voel je natuurlijk. Afgelopen week was het wel weer terug stevig, met op maandag, na vier dagen nikske, een duurloopje van 2u27', dinsdag een duurloop van 12 km, woensdag 45' crosstrainer, donderdag heuveltraining, zaterdag 80' tempoloop + 35' loslopen, zondag 45' duurloop. Maar ben nog altijd niet in orde, de rotzooi is nog niet volledig uit het lichaampje. Gelukkig ben ik dan nog gene carnavalsman, en blijft het alcoholverbruik dezer dagen redelijk beperkt 
, want het eist toch veel van je, heel wat andere koek dan "gewoon" trainen met als doel een goede 10 km. Voordeel is dan weer wel dat marathontraining wat meer ontspannen kan, of toch zou moeten kunnen. Maar als je dan weer telkens opnieuw ziek wordt, tja... We doen ons best!
. Joehoe!
. Maar meestal, vooral bergop, hadden die pluimgewichtjes zeker een voordeel. Evelien heeft uiteindelijk bij de dames de wedstrijd gewonnen, Jo werd tweede +55, Maud heb ik op het eind, toen het eindelijk nog eens "gelijkvloers" was, kunnen passeren. Na de trappenpartij ook bij de nog altijd gekwetste Lode Raskin geraakt, voor wie ik uiteindelijk nipt de duimen moest leggen. Maar dit was inderdaad geen wedstrijd voor ons, he Lode. Volgende week in As iets sneller!
