verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
06-02-2011
Overmuntheloop
Vandaag naar het vlakbijgelegen Urmond geweest voor de jaarlijkse Overmuntheloop. Zware trainingsweek achter de rug, naar kwaliteit tenminste. De kwantiteit is al even naar 5 trainingen per week gezakt. Meer zit er momenteel niet in, veel te drukdrukdruk. De bacillen vlogen de afgelopen week hier in het rond, en ik heb er blijkbaar ook iets van meegekregen. Voel me nogal flauwtjes, maar kon die wedstrijd niet missen, al was het maar om een aantal loopcollega's nog eens terug te zien, en er een flinke harde training van te maken. En in wedstrijd ga je natuurlijk altijd wel wat harder. Ter plaatse direct een aantal bekenden en/of toppers tegengekomen. Niet zoveel deelnemers, maar wel kwalitatief enorm de moeite. Ik denk dat de envelopjes er voor iets tussen zitten . Na een verschroeiende start in de buurt van good old Rudi Smeets die een goede dag had ondanks zijn lichamelijke problemen en van René Van Uum terecht gekomen, René kom me vorig jaar nipt kloppen. En dan begon het beuken tegen de felle wind. Ook de stukken met wind in de zij waren niet simpel, maar heb een goed regelmatig wedstrijdje kunnen lopen, heb goed gedoseerd, en had op het laatst nog genoeg over om Van Uum in extremis te kunnen voorbijschieten. Waarna de alweer ongelooflijke speaker over mijn gezichtsuitdrukking van de laatste meters begon te ouwehoeren . Ruim uitgelopen, alweer 18 km op de teller, en alweer een mooie stap gezet voor de marathon. Nu kwestie om gezond te blijven, en de bacteriën niet toe te laten. Trouwens, achteraf in het cafetaria was het héél gezellig, dikke ambiance telkens een winnaar van de loterij naar voren moest gaan, zul je aan onze zijde van de Maas niet snel meemaken. Fotootje gemaakt door onze supersupporter van vandaag, Pietro Fistetti:
Vandaag stond de volgende langere duurloop op het programma. Bedoeling was om zowat 2u15' in onze glooiende bossen door te brengen. En een mooi parcours af te leggen. En ook voor een eerste keer wat te eten onderweg, kwestie om daaraan gewend te raken. Fris windje, niet zo plezant, ondanks het lekkere zonnetje. En een barstende hoofdpijn, vergezeld van een wat hogere hartslag. Toch maar vertrokken, en inderdaad een mooi parcours afgelegd: OPZC-Duivelsberg-FN Zutendaal-preventorium-ziekenhuis-Pietersheim-La Butte aux Bois en terug naar OPZC. Met nog wat extraatjes erbij toch 25 km op een zwaar parcours afgelegd. Het voelde allemaal niet goed, maar misschien heeft het ermee te maken dat onze jongste vandaag weer ziek is geworden, en hier thuis de nodige bacillen rondzweven. Ach ja, toch mooi op schema, zelfs een beetje voor omdat ik wat vroeger eraan ben begonnen, en ondertussen toch alweer een paar kilootjes ben kwijt gespeeld. Ondertussen is Heidi aan haar laatste examen (maandag) beland, de vorige waren allemaal goed geweest. Is er binnenkort opnieuw wat tijd om wat mensen te zien, want dat is de laatste jaren niet zo simpel. We snakken allemaal naar einde juni . Op het werk superdruk, nieuwe dienst, nieuwe verantwoordelijkheden, nieuwe contacten en netwerk (o.m. Binnenlandse Zaken), nieuw personeel, enzovoorts enzoverder, en vanalles moet zo snel mogelijk in orde worden gemaakt. Zie het wel zitten, is opnieuw een mooie uitdaging, heerlijk om weer in zoiets mijn tanden te kunnen zetten . Joehoe!
Vandaag toch nog een gaatje gevonden om een wedstrijd te gaan lopen. In Lier vond een van de winterse natuurlopen plaats, langsheen de Nete en zijriviertjes, schitterend parcours, alleen jammer dat het zo grijs en grauw was vandaag. Met Els en Dorine afgesproken om naar Lier te trekken, tot Els vanmorgen afzegde met een geblokkeerde nek. Op voorhand niet echt fris, toch wel wat zware benen van een aantal harde trainingen deze week. In Lier, na een aantal wegenwerken en verschrikkelijk verwarrende signalisatie te hebben overleefd, bij het complex van AC Lyra terecht gekomen. Waar al heel wat atleten hun opwachting maakten. Het parcours was voor een groot deel hetzelfde als dat van 2 jaar geleden, toen Jos Surinx ons nog op een onnavolgbare manier naar Lier had geloodst. Redelijk vlak dus, met enkele bruggen, een stuk onverhard, een dijkje schuin oplopen, er zat toch wel vanalles in. Alleen de wind wilde niet echt meewerken, er stond een ambetante bijtende noordenwind. Die zowat de helft van het parcours volledig in het nadeel blies. Een goede wedstrijd gelopen. In een leuk groepje, met een fijne gast van Westmalle, die wel niet echt overnam. En den deze kan zich dan moeilijk bedwingen. Daarom ben ik ook de laatste kilometers, toen de wind weer volledig in het nadeel stond, uit die groep gedemarreerd, ben nog een bijkomende atleet kunnen voorbijsteken, om afgescheiden op een 17de plaats te eindigen in 1u25'. Gezien de omstandigheden niet slecht, ben nog niet lang bezig met opbouw naar een ... marathon. Opnieuw, voor de tweede maal, Gilze (bij Tilburg) waar ik mijn hartje heb verpand aan het schitterende initiatief aldaar (zie http://www.delotgenoten.nl). Na de wedstrijd het toch wel zwaar gehad, vooral problemen met de maag en spijsvertering. Maar ondertussen is dat al achter de rug, een dikke friet achter de kiezen. Heb ik al weer reden om dat extra vet er morgenvroeg terug een beetje vanaf te lopen . Dorine en Thea heb ik jammer genoeg niet meer gezien, ondanks een aantal surveillances van de kantine en aanverwante ruimten. Maar ondertussen zijn we terug op de hoogte van de prestaties, Dorine was 4de en Thea tiende op de 10,6 km. Proficiat meiden! Nu verder trainen voor de marathon. Volgende week weer een volgende en langere duurloop afwerken, maar eigenlijk zie ik er momenteel niet meer zo tegenop als enkele jaren geleden, is alleen maar een positieve evolutie. Uitslagen: http://www.aclyra.com/database/uitslagen/Uitslag%20Natuurloop%203%20-%2022-01-2011.pdf
Heidi begint overmorgen aan haar examens. Maar het gaat haar niet goed. Van donderdag op vrijdag gecrasht, felle koorts, niet kunnen eten, ellendig, felle pijnen en een tand die is beginnen te ontsteken (na een bezoek aan de tandarts op woensdag ). Nu zondagavond is het iets minder slecht, maar ze heeft natuurlijk niet echt kunnen studeren de laatste dagen. Gelukkig heeft ze voor haar eerste examen al het een en ander gedaan de afgelopen weken, dus hopelijk zal het toch wel loslopen.
Vandaag jammer genoeg geen Posterholt. Doet me wel een beetje pijn als ik op FB de reacties lees. Maar natuurlijk nog wedstrijden genoeg, al had ik volgende week de halve marathon in Lier willen lopen, maar door een verjaardagsfeestje van Aron krijg ik dat ook al niet geregeld . Normaal is de volgende wedstrijd in het vlakbijgelegen Urmond, de Overmuntheloop, maar dat is pas tijdens het eerste weekend van februari. Het is hier echt aftellen tot einde juni, en hopen dat het zich hier allemaal wat stabiliseert, wat voor iedereen een goede zaak zal zijn.
4 kg erbij, ben na vele maanden nog eens op een weegschaal gaan staan. Is erbij gekomen sedert het einde van de zomer, en de baldadige eindejaarsfeesten, met ook deze week weer de nodige feestjes op het werk en in Oostham ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van een amigo. Is nu dus kwestie om het er terug af te krijgen. Deze maand niet veel wedstrijden. Normaal stonden zowel Beek (vandaag), Posterholt als Wegberg op het programma, maar het zal beperkt worden tot Lier, halve marathon, op de 22ste. Optimaal rekening houdende met het examenprogramma van mijn studentje annex echtgenote. Ondanks het gewicht ben ik nu met langere trainingen bezig, ter voorbereiding van vanalles wat er de komende maanden op me af zal komen. Maar eerst maar eens wat dood gewicht kwijtraken .
De Scandinavische toestanden buiten blijven aanhouden. Prettig voor liefhebbers van mooie prentjes, maar rottoestanden voor buitensporters. De ene kerstcorrida na de andere sylvesterloop werden hierdoor geannuleerd. Na de kerstcorrida van Meeuwen-Gruitrode, nu ook de oliebollenloop van Weert. Leek me een gepaste gelegenheid om op een vlakke omloop nog eens een goed gedacht te krijgen van mijn (verlies aan) conditie. Het was ons wederom niet gegund . Wat ons wel was gegund was een rotoudejaarsavond en -nacht. Omdat ons eerste hondje, Lara, besloot om er bij de eerste nieuwjaarsknallen op een nog steeds onbekende manier vandoor te gaan. 14 jaar oud, felle staar en zo goed als doof. Je moet het maar doen. Met als gevolg zoekenzoekenzoeken, mensen aanspreken, politie/dierenasiel raadplegen, krantebericht aanvragen, enz., tot dé zet werd gezet: facebook! Bart Winkel had 's morgensvroeg een klein zwart hondje gezien, en enkele uren later toen hij fb raadpleegde, heeft ie me direct opgebeld. Zal ik niet snel vergeten... Resultaat: een halfontblote sympathieke dame buiten op de Heirbaan, hondje terug (onderkoeld, maar gezien de omstandigheden heel goed, snap niet hoe die dat overleefd heeft), kids en vrouwtje content. Wat wil je nog meer? Beter weer misschien nog. Maar het zal binnenkort wel weer 30°C worden , dan smachten we weer naar de winter. Groetjes, en een formidabel maar bovenal gezond 2011!
Morgen geen kerstcorrida, dat is ondertussen ook geannuleerd. Komt me eigenlijk niet zo slecht uit, want de conditie gaat zienderogen achteruit. Deze week tweemaal in het bos geweest, en door de ultrawinterse omstandigheden toch wel hard getraind, maar voor de rest was het hopeloos, en me moeten behelpen met enkele malen 45' op de (saaie) crosstrainer. Ga morgen toch weer opnieuw het bos in, al moet ik skibotten aandoen om mee te lopen. Het kan me verrekken, maar de komende weken ga ik opnieuw in gang schieten. Vrijdag in Weert komt ook al op de helling te staan, maar dan zijn Posterholt en de eerste halve marathon van de Rureifel-cup volgende doelen om naar uit te kijken. En voor mij nooit meer een fucking witte kerst, het gaat ons door een leuke crash genoeg duiten kosten .
Een eerste foto, het podium van de 15 km (met dank aan Gilbert Simal, trainer van o.m. Lode), met een zondag ongenaakbare Jimmy Mathijs op het hoogste schavotje. De "actiefoto's" zijn naar het einde van de wedstrijden toe bijna onherkenbaar, de organisatie probeert ze deze week nog online te zetten.
Het is nu zondagvoormiddag 10.30 uur, en op de website van de kerstrun van As is nog geen sprake van een afgelasting... De sneeuw is vannacht nochtans alweer met bakken uit de lucht gevallen, maar de kerstrun is een organisatie van gemeente As zelf, dat helpt misschien wel, wie weet zijn nu alle gemeentearbeiders (die twee) bezig met de omloop sneeuw en -ijsvrij te maken ? Van zware looptrainingen is de afgelopen weken niet veel in huis gekomen. Het is wat behelpen, duurlopen in de sneeuw lukken nog wel, maar je echt eens goed laten gaan is er momenteel niet bij. En af en toe zijn we genoodzaakt om op de crosstrainer thuis binnen te trainen, valt wel mee, is een degelijk stuk speelgoed, maar de intensiteit is over het algemeen wat minder, en het zijn natuurlijk ook ietwat andere spieren die je gebruikt. Ook de hopen recepties van de afgelopen weken zijn niet echt bevorderlijk voor het terug bereiken van iets wat op een conditie lijkt . Seffens heb ik als afstandsloper nog een horeca-gezwel... Nog effe afwachten nu, hopelijk zijn ze er in As aan uit, en wie weet zal het toch wel lukken om de run te laten doorgaan. Verslag Bericht gekregen dat het zou doorgaan, dus wij op weg naar As. T/p bleek de organisatie een prachtig werk te hebben geleverd, alles sneeuw- en ijsvrij. Heel wat bekenden alweer, de échten kom je overal tegen! Op naar de start, begint het toch niet te sneeuwen zeker? En niet zomaar een klein beetje, hele pakken kwamen naar omlaag. Het heel goed beloopbare parcours werd daardoor heel snel een nachtmerrie, iedere ronde werd het moeilijker lopen, gladder, een dikkere sneeuwlaag, enz. Als eerst vertrokken, toch voorzichtig aangezet, na een km zowat nam Jimmy Mathijs over en ik moest hem, beetje bij heel klein beetje, laten lopen. Ondertussen was het zicht ook minder en minder geworden, de sneeuw en het ijs vormden rare dingen aan mijn muts , moeilijk ademen, enz. Vijf van de zes ronden samen met nog een andere gelopen, op plaatsen twee en drie. De laatste ronde kon ik wat versnellen, en de tweede plaats was binnen. Zeer slechte tijden, maar wat wil je in deze rotzooi. Ben blij dat het erop zit, en dat we geen ongelukken, ook onderweg naar hier, hebben mogen meemaken. Terug thuis bleek ik noch het vrouwtje die ook net terugkwam de oprit op te geraken... Resultaat: nog een uurtje keihard schuppen met vieren, en dan nog net bovenraken... Belooft voor morgen. En alweer verder van die wintershit voorspeld, yoehoe!
Morgen een hiaat invullen in onze loopgeschiedenis: de Mescherbergloop! Moet een van de zwaarste Nederlandse wedstrijden zijn, met ondermeer een ongelooflijke trappenpartij (180 ongelijke treden!) in het bos, waar we vroeger ten tijde van Jos Stegen af en toe ging trainen. Het zegt genoeg als enkel de eersten, niveau Roger Smeets en consoorten, al lopend of iets wat daar op gelijkt boven raken... De conditie is er ondertussen nog lang niet. Nog een beetje verkouden, minder getraind, en de extra kilootjes blijven eraan hangen. Maar ik kijk toch uit naar morgen, al is het een beetje een dubbel gevoel, want ik weet niet echt wat te verwachten, buiten die ongelooflijke trappenpartij. Hoop vooral opnieuw het vlot tegen een degelijk tempo te kunnen uitlopen, zonder ongelukken onderweg. Ben blij dat die witte smurrie (effe) weg is, zodat de kans op breuken toch al weer wat is verminderd . Verslag Niet voor doetjes. De enige mogelijke conclusie. Een opeenvolging van zware heuvels, ongelooflijk veel modder, glibberige stukken, en die ongelooflijke trappenpartij... Ongelooflijk, maar wel magnifiek. Als je tenminste niet direct in het rood geraakt, en dat is gelukkig niet gebeurd. Niets voor mij, deze wedstrijd, maar ben toch blij dat ik (eindelijk) eens heb deelgenomen. Zeker voor herhaling vatbaar. Met een (meestal/altijd/soms/heel soms) leuk gezelschap (Bert-Peter S-Carel) richting Mariadorp-Eijsden getrokken, waar we ook Thea, Michael, Raymond, Danny, Willy en Carin aantroffen. Veel volk bij de start. De Mescherbergloop is in Nederland bijna een mythe. De verdienste van degene die ooit op het idee is gekomen om zulk een parcours uit te tekenen. Blijkt dat toch niet onze Peter Brouwers te zijn geweest zeker . Na een stuk asfalt een lange vettige weide in, waar de miserie begon. En waar 15 km lang geen einde aan kwam. Over die trappen wil ik zelfs niets meer kwijt, alleen degenen die deze (in wedstrijd) bedwongen hebben weten hoe het voelt... In wedstrijd enkele bekende gezichten zoals Jo Schoonbroodt, Maud Goldsteyn, en Evelien Ruyters. Jazeker, mooi gezelschap . Maar meestal, vooral bergop, hadden die pluimgewichtjes zeker een voordeel. Evelien heeft uiteindelijk bij de dames de wedstrijd gewonnen, Jo werd tweede +55, Maud heb ik op het eind, toen het eindelijk nog eens "gelijkvloers" was, kunnen passeren. Na de trappenpartij ook bij de nog altijd gekwetste Lode Raskin geraakt, voor wie ik uiteindelijk nipt de duimen moest leggen. Maar dit was inderdaad geen wedstrijd voor ons, he Lode. Volgende week in As iets sneller! De volgende fotootjes geven een overzicht van het lijden. Ook een fotootje van de prijsuitreiking, waarbij Carin Brouwers fraai de overwinning behaalde bij de dames +45. Proficiat
Van plan om morgen naar Jülich te trekken, voor de volgende manche van de Rureifel-cup. Wordt het toch niet geannuleerd zeker . Hoe durven ze! Neen, maar goed ook, want het is echt niet te doen. Een nachtmerrie voor iedere loper. Je kan wel gaan lopen, en de koude is het ergste niet, maar je moet zo geconcentreerd lopen, zeker in de sneeuw en in het bos waar je niet precies weet wat voor ondergrond het is, dat je niet echt kunt ontspannen. Ik toch niet. Door de extreme omstandigheden, en ook wel een vervelende verkoudheid, deze week niet veel getraind. Twee langere duurlopen, eenmaal op de crosstrainer, that's it. Misschien morgen nog effe op de crosstrainer omdat maandag de ganse dag Brussel op het programma staat, en hopen dat de conditie er niet te veel onder lijdt. Conditie die er nog lang niet is trouwens, onder deze omstandigheden weet ik ook niet of de Mescherbergloop van volgend weekend op het programma komt te staan. De Heilige Man is ondertussen in het land. Die van ons, en vooral de jongste, zijn zowat zot geworden. Ben blij dat deze vroomheid terug naar zijn eigen land terugkeert over enkele dagen . Al is het natuurlijk ook wel fijn, jaja zelfs ik kan genieten van de tintelende pretoogjes van ons nageslacht!
Vandaag naar Ell. Beide achillespezen zijn zeker nog niet in orde, en het was een eeuwigheid geleden dat ik nog een wedstrijd had gelopen, maar het uitgangspunt was: gewoon vlot uitlopen, liefst zonder al te veel pijn. En dat is dus gelukt! Met Bert naar Ell vertrokken, waar we naast clubgenoten Dorine, Thea, Els ook een hele rits bekenden tegenkwamen zoals de meute van Maasmechelen, Lode, Patrick Delait, e.v.a. Heel fijn. Daarnaast moest er ook gelopen worden... Het was een hele bende die op een smal veldwegje richting andere smalle veldwegjes vertrok, en den deze had zich toch alweer op de eerste rij genesteld zeker . De halve marathon vertrok samen met de kortere afstanden, al waren het vooral atleten die aan de halve marathon deelnamen. Ik zag, na een redelijk rustige start, Patrick samen met Iwan Theunisse en Lode (12,7 km) ribbedebie gaan. Daar achter was het redelijk aan elkaar gewaagd. Tussen km 15 en 19 kon ik er nog enkele remonteren, om dan de kraan helemaal open te draaien, en er nog twee op te rapen. Tot km 19 eigenlijk ook redelijk ontspannen kunnen lopen, alleen had ik wat last van de koude. Eindtijd 1u24', voortdurend rond de 4'/km gelopen. Niet slecht gezien de voorgeschiedenis. Geeft natuurlijk wel een goed gevoel, na weken op de sukkel te zijn geweest, de nodige bijkomende kilootjes te hebben verzameld, zéér gedemotiveerd te zijn geweest, maar nu lijkt de trein terug vertrokken. Het kan de komende tijd alleen maar verbeteren. Als tenminste die fucking pezen een beetje willen meewerken...
Geen bergloop in Weert vandaag. Jammer, maar het zit er echt niet in. De rechterhiel is wreed ambetant, is waarschijnlijk te wijten aan overcompensatie voor de miserie aan de linkerachillespees. Ben moe, zowel fysiek als mentaal. Zijn deze week thuis nogal bezig geweest: verhuizen van alle spullen van de woonkamer naar de veranda, verhuizen van de eetkamer die ze kwamen ophalen en die ik mee heb helpen verplaatsen (marmer is lelijk én keizwaar...), brengen en installatie van de nieuwe meubeltjes, terug inladen, sorteren en nog eens sorteren, opruimen, enz. En toch wel heel wat min of meer slapeloze nachten door 't werk, alhoewel het vooral positieve problemen zijn die de revue passeren, maar het blijven problemen. Gek genoeg schieten me 's nachts vaak mogelijke oplossingen door het gepijnigde hoofd, en is de slaap dan nog ver te zoeken . Nu, ik hoop dat alles zich terug wat gaat stabiliseren nu, en ook die blessuretjes langzaam zullen oprotten, en dan hoop ik terug mijn rentree te kunnen maken volgende week in Ell. Misschien al direct op de halve marathon, maar dat zal dan toch vooral zijn om wat weerstand op te doen, als een goede doorgedreven training. Ga dat vanmiddag ook nog doen, hoop toch een 40'-tal minuten in D3 te kunnen lopen, na een goede opbouw in D1-D2, en dan nog wat cooling-down. Hoop dat de blessure niet erger wordt, want dan wordt het weer miseriemiseriemiserie... Heidi is deze week 3 keren naar Leuven moeten trekken. De leerstof zal zeker verwerkt kunnen worden, denk ik, alleen stellen zich nu problemen rond haar masterproef/thesis, problemen volledig inherent aan haarzelf. Waardoor ze in tijdsnood dreigt te raken. Het is allemaal niet eerlijk verdeeld in de wereld, meer kan ik daar niet over zeggen . Aron heeft maandag zijn eerste grote toets, in tegenstelling tot Heidi moet ik af en toe achter zijn veren zitten, want hij neemt het allemaal wat te gemakkelijk op. Maar ja, van wie zou hij dat kunnen hebben???
Amai, wat was me dat afgelopen (verlengd) weekend. Echt geen weer om een hond laat staan een verzopen loper door te jagen. Toch nog redelijk kunnen trainen, met enkele pittige trainingen, zoals dinsdag (3x snel in de wijk in Lanaken) en donderdagMORGEN (2x1000/800/600/400m). Vooral donderdag, net voor het noodweer begon, was de moeite. Interval 's morgensvroeg is echt wel (nog) zwaarder dan meestal 's avonds. Daarna begon de miserie, daardoor enkel vrijdag nog een duurloopje (zeikzeikzeiknat geworden) en zaterdag dan maar de fucking crosstrainer opgeklommen. Maar maandag was het dan weer tijd voor een langere duurloop (1u38') in het bos, waar het soms, door het beperkte zicht door het dikke bladerdek, soms meer zwemmen dan lopen was. Hopelijk is het ergste nu geleden, zodat we nog eens een wedstrijdje kunnen gaan doen. Ben er eigenlijk nog lang niet klaar voor, vooral door een gebrek aan weerstand en enkele extra kilootjes, maar waarschijnlijk ga ik zaterdag toch naar Weert toe, voor de zeer heavy Mizuno bergloop. 12 zware hellingen (ultrasteil, vooral verschrikkelijke afdalingen) verspreid over 10 km, afzien van begin tot einde. That's the way we like it, oh yeah .
De pees is goed hersteld, alleen heb ik nu een ontsteking aan beide achillespezen , doet me denken aan vroegere tijden. Nu, de pees zelf is terug soepel, dus dat is goed nieuws. En met die ontsteking, tja, daar is wel mee te lopen, alleen moet ik het zo goed mogelijk verzorgen. Deze week terug goed beginnen trainen, met op maandag 3x10' extensief, woensdag 3x5' extensief, donderdag 8x600m en zaterdag 5x4', dinsdag/vrijdag beetje duurlopen. Was zwaar. Vooral donderdag afgezien, de eerste herhalingen waren een ramp, ik durfde ook niet goed doorlopen, maar beetje bij beetje ging het sneller. De eerste was tegen 2'16" of zoiets, de laatste zat ik al dik onder 2'. De versnellingen gisteren op mijn eentje gingen ook goed, dus ik ben alweer een beetje verder uit het dal geklauterd .
Vandaag een rustdag, vanaf morgen weer een reeksje van een achttal dagen training vooropstellen, en als dat goed gaat, dan gaat de pees (haha) er terug wat vanaf (haha) en kunnen we stilaan terug aan wedstrijden beginnen denken. Op ons werk is het op beide plaatsen momenteel een beetje kwestie van overleven, Heidi moet nog een hele hoop lessen volgen eer ze in januari partieels zal afleggen. En ondertussen maar bricoleren aan haar masterproef/thesis. Maar dat komt wel in orde. Ze zal vanaf juli volgend jaar niet meer weten hoe ze haar tijd moet gaan invullen .
Typisch aan "mid-life" is dat je het extreem druk hebt blijkbaar. Heidi die voltijds werkt én voltijds studeert, onze twee nog jonge kids, een huishouden met alles erop en eraan, en den deze die opeens een andere job krijgt aangeboden. Waardoor ik drie weken lang 's nachts weinig ogen heb dichtgedaan, maar dan uiteindelijk toch een beslissing heb genomen, want ik kon het niet weigeren. Op de loonbrief zal er niet meer komen te staan, maar de inhoud spreekt me ongelooflijk aan, dat hebben de vraagstellers ook zeer goed beseft . Maar nu is het dus ook op het werk nog extremer druk, aangezien ik ook een beetje op twee stoelen aan het balanceren ben. Op de ene stoel volle bak inwerken (deze week verlof, maar heb een heel aantal fardes met info mee om door te nemen, en er zijn al een aantal vergaderingen gepland), op de andere stoel vanalles afwerken, wat des te moeilijker is aangezien er (nog) geen opvolger is. Dat komt er dus ook nog eens bij, en dan zou een mens nog wat tijd voor zichzelf moeten vrijmaken ?
Toch zal dat gebeuren, want de kwetsuur lijkt me bijna achter de rug. Straks een 70' proberen te duurlopen, met daarin toch een aantal rustig-extensieve versnellingen. Ben eens benieuwd hoe the body zal reageren. De achillespees is nog een heel klein beetje opgezwollen, maar de pijn en zelfs het trekkende gevoel zijn volledig weg. Vervelend is wel dat ik opeens last heb van een streek waar ik nog nooit last heb gehad, de linker-quadriceps, lijkt me ook licht ontstoken. Probeer me zo goed mogelijk te verzorgen, en geleidelijk aan op te bouwen. Hopelijk is het over enkele weekjes definitief achter de rug. Zal dan terug wat meer verstevigingsoefeningen blijven doen, want blijkbaar heb ik dat wel nodig. Ook opmerkelijk is dat mijn hartslag met een tiental tellen is gestegen. Zou dat al te maken kunnen hebben met het verlies aan conditie? Bovendien zijn er enkele kg'tjes bijgekomen op de weegschaal. Die zullen vanaf NU als sneeuw voor de zon verdwijnen .
Wat ben ik blij dat onze huisarts absoluut niets van sportblessures kent . Die minimaal 3 maanden niet kunnen lopen is herleid tot zowat een week . Na enkele dagen ben ik met verstevigingsoefeningen begonnen, en dat ging al direct heel goed. 's Zaterdags een uur op de crosstrainer zonder problemen. 's Maandags dan heel rustig 40' gaan joggen. Het "trekt" natuurlijk nog wel, maar pijn doet het absoluut niet meer, ook niet na het volledig afbouwen van de ontstekingsremmers. Woensdag en vrijdag dan terug wat gaan duurlopen, en het "trekken" is er nog, maar het gaat beter en beter. Natuurlijk wachten tot dit volledig weg is, eer we terug "fatsoenlijk" kunnen trainen, maar op deze manier kan ik de conditie toch wat onderhouden, tesamen met de nodige oefeningen, en daar ben ik al héél content mee.
. Na een verschroeiende start in de buurt van good old Rudi Smeets die een goede dag had ondanks zijn lichamelijke problemen en van René Van Uum terecht gekomen, René kom me vorig jaar nipt kloppen. En dan begon het beuken tegen de felle wind. Ook de stukken met wind in de zij waren niet simpel, maar heb een goed regelmatig wedstrijdje kunnen lopen, heb goed gedoseerd, en had op het laatst nog genoeg over om Van Uum in extremis te kunnen voorbijschieten. Waarna de alweer ongelooflijke speaker over mijn gezichtsuitdrukking van de laatste meters begon te ouwehoeren 
.
. Joehoe!
). Nu zondagavond is het iets minder slecht, maar ze heeft natuurlijk niet echt kunnen studeren de laatste dagen. Gelukkig heeft ze voor haar eerste examen al het een en ander gedaan de afgelopen weken, dus hopelijk zal het toch wel loslopen.
. Seffens heb ik als afstandsloper nog een horeca-gezwel...
. Maar meestal, vooral bergop, hadden die pluimgewichtjes zeker een voordeel. Evelien heeft uiteindelijk bij de dames de wedstrijd gewonnen, Jo werd tweede +55, Maud heb ik op het eind, toen het eindelijk nog eens "gelijkvloers" was, kunnen passeren. Na de trappenpartij ook bij de nog altijd gekwetste Lode Raskin geraakt, voor wie ik uiteindelijk nipt de duimen moest leggen. Maar dit was inderdaad geen wedstrijd voor ons, he Lode. Volgende week in As iets sneller!
, doet me denken aan vroegere tijden. Nu, de pees zelf is terug soepel, dus dat is goed nieuws. En met die ontsteking, tja, daar is wel mee te lopen, alleen moet ik het zo goed mogelijk verzorgen.
