verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
16-01-2011
Examenmiserie
Heidi begint overmorgen aan haar examens. Maar het gaat haar niet goed. Van donderdag op vrijdag gecrasht, felle koorts, niet kunnen eten, ellendig, felle pijnen en een tand die is beginnen te ontsteken (na een bezoek aan de tandarts op woensdag ). Nu zondagavond is het iets minder slecht, maar ze heeft natuurlijk niet echt kunnen studeren de laatste dagen. Gelukkig heeft ze voor haar eerste examen al het een en ander gedaan de afgelopen weken, dus hopelijk zal het toch wel loslopen.
Vandaag jammer genoeg geen Posterholt. Doet me wel een beetje pijn als ik op FB de reacties lees. Maar natuurlijk nog wedstrijden genoeg, al had ik volgende week de halve marathon in Lier willen lopen, maar door een verjaardagsfeestje van Aron krijg ik dat ook al niet geregeld . Normaal is de volgende wedstrijd in het vlakbijgelegen Urmond, de Overmuntheloop, maar dat is pas tijdens het eerste weekend van februari. Het is hier echt aftellen tot einde juni, en hopen dat het zich hier allemaal wat stabiliseert, wat voor iedereen een goede zaak zal zijn.
4 kg erbij, ben na vele maanden nog eens op een weegschaal gaan staan. Is erbij gekomen sedert het einde van de zomer, en de baldadige eindejaarsfeesten, met ook deze week weer de nodige feestjes op het werk en in Oostham ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van een amigo. Is nu dus kwestie om het er terug af te krijgen. Deze maand niet veel wedstrijden. Normaal stonden zowel Beek (vandaag), Posterholt als Wegberg op het programma, maar het zal beperkt worden tot Lier, halve marathon, op de 22ste. Optimaal rekening houdende met het examenprogramma van mijn studentje annex echtgenote. Ondanks het gewicht ben ik nu met langere trainingen bezig, ter voorbereiding van vanalles wat er de komende maanden op me af zal komen. Maar eerst maar eens wat dood gewicht kwijtraken .
De Scandinavische toestanden buiten blijven aanhouden. Prettig voor liefhebbers van mooie prentjes, maar rottoestanden voor buitensporters. De ene kerstcorrida na de andere sylvesterloop werden hierdoor geannuleerd. Na de kerstcorrida van Meeuwen-Gruitrode, nu ook de oliebollenloop van Weert. Leek me een gepaste gelegenheid om op een vlakke omloop nog eens een goed gedacht te krijgen van mijn (verlies aan) conditie. Het was ons wederom niet gegund . Wat ons wel was gegund was een rotoudejaarsavond en -nacht. Omdat ons eerste hondje, Lara, besloot om er bij de eerste nieuwjaarsknallen op een nog steeds onbekende manier vandoor te gaan. 14 jaar oud, felle staar en zo goed als doof. Je moet het maar doen. Met als gevolg zoekenzoekenzoeken, mensen aanspreken, politie/dierenasiel raadplegen, krantebericht aanvragen, enz., tot dé zet werd gezet: facebook! Bart Winkel had 's morgensvroeg een klein zwart hondje gezien, en enkele uren later toen hij fb raadpleegde, heeft ie me direct opgebeld. Zal ik niet snel vergeten... Resultaat: een halfontblote sympathieke dame buiten op de Heirbaan, hondje terug (onderkoeld, maar gezien de omstandigheden heel goed, snap niet hoe die dat overleefd heeft), kids en vrouwtje content. Wat wil je nog meer? Beter weer misschien nog. Maar het zal binnenkort wel weer 30°C worden , dan smachten we weer naar de winter. Groetjes, en een formidabel maar bovenal gezond 2011!
Morgen geen kerstcorrida, dat is ondertussen ook geannuleerd. Komt me eigenlijk niet zo slecht uit, want de conditie gaat zienderogen achteruit. Deze week tweemaal in het bos geweest, en door de ultrawinterse omstandigheden toch wel hard getraind, maar voor de rest was het hopeloos, en me moeten behelpen met enkele malen 45' op de (saaie) crosstrainer. Ga morgen toch weer opnieuw het bos in, al moet ik skibotten aandoen om mee te lopen. Het kan me verrekken, maar de komende weken ga ik opnieuw in gang schieten. Vrijdag in Weert komt ook al op de helling te staan, maar dan zijn Posterholt en de eerste halve marathon van de Rureifel-cup volgende doelen om naar uit te kijken. En voor mij nooit meer een fucking witte kerst, het gaat ons door een leuke crash genoeg duiten kosten .
Een eerste foto, het podium van de 15 km (met dank aan Gilbert Simal, trainer van o.m. Lode), met een zondag ongenaakbare Jimmy Mathijs op het hoogste schavotje. De "actiefoto's" zijn naar het einde van de wedstrijden toe bijna onherkenbaar, de organisatie probeert ze deze week nog online te zetten.
Het is nu zondagvoormiddag 10.30 uur, en op de website van de kerstrun van As is nog geen sprake van een afgelasting... De sneeuw is vannacht nochtans alweer met bakken uit de lucht gevallen, maar de kerstrun is een organisatie van gemeente As zelf, dat helpt misschien wel, wie weet zijn nu alle gemeentearbeiders (die twee) bezig met de omloop sneeuw en -ijsvrij te maken ? Van zware looptrainingen is de afgelopen weken niet veel in huis gekomen. Het is wat behelpen, duurlopen in de sneeuw lukken nog wel, maar je echt eens goed laten gaan is er momenteel niet bij. En af en toe zijn we genoodzaakt om op de crosstrainer thuis binnen te trainen, valt wel mee, is een degelijk stuk speelgoed, maar de intensiteit is over het algemeen wat minder, en het zijn natuurlijk ook ietwat andere spieren die je gebruikt. Ook de hopen recepties van de afgelopen weken zijn niet echt bevorderlijk voor het terug bereiken van iets wat op een conditie lijkt . Seffens heb ik als afstandsloper nog een horeca-gezwel... Nog effe afwachten nu, hopelijk zijn ze er in As aan uit, en wie weet zal het toch wel lukken om de run te laten doorgaan. Verslag Bericht gekregen dat het zou doorgaan, dus wij op weg naar As. T/p bleek de organisatie een prachtig werk te hebben geleverd, alles sneeuw- en ijsvrij. Heel wat bekenden alweer, de échten kom je overal tegen! Op naar de start, begint het toch niet te sneeuwen zeker? En niet zomaar een klein beetje, hele pakken kwamen naar omlaag. Het heel goed beloopbare parcours werd daardoor heel snel een nachtmerrie, iedere ronde werd het moeilijker lopen, gladder, een dikkere sneeuwlaag, enz. Als eerst vertrokken, toch voorzichtig aangezet, na een km zowat nam Jimmy Mathijs over en ik moest hem, beetje bij heel klein beetje, laten lopen. Ondertussen was het zicht ook minder en minder geworden, de sneeuw en het ijs vormden rare dingen aan mijn muts , moeilijk ademen, enz. Vijf van de zes ronden samen met nog een andere gelopen, op plaatsen twee en drie. De laatste ronde kon ik wat versnellen, en de tweede plaats was binnen. Zeer slechte tijden, maar wat wil je in deze rotzooi. Ben blij dat het erop zit, en dat we geen ongelukken, ook onderweg naar hier, hebben mogen meemaken. Terug thuis bleek ik noch het vrouwtje die ook net terugkwam de oprit op te geraken... Resultaat: nog een uurtje keihard schuppen met vieren, en dan nog net bovenraken... Belooft voor morgen. En alweer verder van die wintershit voorspeld, yoehoe!
Morgen een hiaat invullen in onze loopgeschiedenis: de Mescherbergloop! Moet een van de zwaarste Nederlandse wedstrijden zijn, met ondermeer een ongelooflijke trappenpartij (180 ongelijke treden!) in het bos, waar we vroeger ten tijde van Jos Stegen af en toe ging trainen. Het zegt genoeg als enkel de eersten, niveau Roger Smeets en consoorten, al lopend of iets wat daar op gelijkt boven raken... De conditie is er ondertussen nog lang niet. Nog een beetje verkouden, minder getraind, en de extra kilootjes blijven eraan hangen. Maar ik kijk toch uit naar morgen, al is het een beetje een dubbel gevoel, want ik weet niet echt wat te verwachten, buiten die ongelooflijke trappenpartij. Hoop vooral opnieuw het vlot tegen een degelijk tempo te kunnen uitlopen, zonder ongelukken onderweg. Ben blij dat die witte smurrie (effe) weg is, zodat de kans op breuken toch al weer wat is verminderd . Verslag Niet voor doetjes. De enige mogelijke conclusie. Een opeenvolging van zware heuvels, ongelooflijk veel modder, glibberige stukken, en die ongelooflijke trappenpartij... Ongelooflijk, maar wel magnifiek. Als je tenminste niet direct in het rood geraakt, en dat is gelukkig niet gebeurd. Niets voor mij, deze wedstrijd, maar ben toch blij dat ik (eindelijk) eens heb deelgenomen. Zeker voor herhaling vatbaar. Met een (meestal/altijd/soms/heel soms) leuk gezelschap (Bert-Peter S-Carel) richting Mariadorp-Eijsden getrokken, waar we ook Thea, Michael, Raymond, Danny, Willy en Carin aantroffen. Veel volk bij de start. De Mescherbergloop is in Nederland bijna een mythe. De verdienste van degene die ooit op het idee is gekomen om zulk een parcours uit te tekenen. Blijkt dat toch niet onze Peter Brouwers te zijn geweest zeker . Na een stuk asfalt een lange vettige weide in, waar de miserie begon. En waar 15 km lang geen einde aan kwam. Over die trappen wil ik zelfs niets meer kwijt, alleen degenen die deze (in wedstrijd) bedwongen hebben weten hoe het voelt... In wedstrijd enkele bekende gezichten zoals Jo Schoonbroodt, Maud Goldsteyn, en Evelien Ruyters. Jazeker, mooi gezelschap . Maar meestal, vooral bergop, hadden die pluimgewichtjes zeker een voordeel. Evelien heeft uiteindelijk bij de dames de wedstrijd gewonnen, Jo werd tweede +55, Maud heb ik op het eind, toen het eindelijk nog eens "gelijkvloers" was, kunnen passeren. Na de trappenpartij ook bij de nog altijd gekwetste Lode Raskin geraakt, voor wie ik uiteindelijk nipt de duimen moest leggen. Maar dit was inderdaad geen wedstrijd voor ons, he Lode. Volgende week in As iets sneller! De volgende fotootjes geven een overzicht van het lijden. Ook een fotootje van de prijsuitreiking, waarbij Carin Brouwers fraai de overwinning behaalde bij de dames +45. Proficiat
Van plan om morgen naar Jülich te trekken, voor de volgende manche van de Rureifel-cup. Wordt het toch niet geannuleerd zeker . Hoe durven ze! Neen, maar goed ook, want het is echt niet te doen. Een nachtmerrie voor iedere loper. Je kan wel gaan lopen, en de koude is het ergste niet, maar je moet zo geconcentreerd lopen, zeker in de sneeuw en in het bos waar je niet precies weet wat voor ondergrond het is, dat je niet echt kunt ontspannen. Ik toch niet. Door de extreme omstandigheden, en ook wel een vervelende verkoudheid, deze week niet veel getraind. Twee langere duurlopen, eenmaal op de crosstrainer, that's it. Misschien morgen nog effe op de crosstrainer omdat maandag de ganse dag Brussel op het programma staat, en hopen dat de conditie er niet te veel onder lijdt. Conditie die er nog lang niet is trouwens, onder deze omstandigheden weet ik ook niet of de Mescherbergloop van volgend weekend op het programma komt te staan. De Heilige Man is ondertussen in het land. Die van ons, en vooral de jongste, zijn zowat zot geworden. Ben blij dat deze vroomheid terug naar zijn eigen land terugkeert over enkele dagen . Al is het natuurlijk ook wel fijn, jaja zelfs ik kan genieten van de tintelende pretoogjes van ons nageslacht!
Vandaag naar Ell. Beide achillespezen zijn zeker nog niet in orde, en het was een eeuwigheid geleden dat ik nog een wedstrijd had gelopen, maar het uitgangspunt was: gewoon vlot uitlopen, liefst zonder al te veel pijn. En dat is dus gelukt! Met Bert naar Ell vertrokken, waar we naast clubgenoten Dorine, Thea, Els ook een hele rits bekenden tegenkwamen zoals de meute van Maasmechelen, Lode, Patrick Delait, e.v.a. Heel fijn. Daarnaast moest er ook gelopen worden... Het was een hele bende die op een smal veldwegje richting andere smalle veldwegjes vertrok, en den deze had zich toch alweer op de eerste rij genesteld zeker . De halve marathon vertrok samen met de kortere afstanden, al waren het vooral atleten die aan de halve marathon deelnamen. Ik zag, na een redelijk rustige start, Patrick samen met Iwan Theunisse en Lode (12,7 km) ribbedebie gaan. Daar achter was het redelijk aan elkaar gewaagd. Tussen km 15 en 19 kon ik er nog enkele remonteren, om dan de kraan helemaal open te draaien, en er nog twee op te rapen. Tot km 19 eigenlijk ook redelijk ontspannen kunnen lopen, alleen had ik wat last van de koude. Eindtijd 1u24', voortdurend rond de 4'/km gelopen. Niet slecht gezien de voorgeschiedenis. Geeft natuurlijk wel een goed gevoel, na weken op de sukkel te zijn geweest, de nodige bijkomende kilootjes te hebben verzameld, zéér gedemotiveerd te zijn geweest, maar nu lijkt de trein terug vertrokken. Het kan de komende tijd alleen maar verbeteren. Als tenminste die fucking pezen een beetje willen meewerken...
Geen bergloop in Weert vandaag. Jammer, maar het zit er echt niet in. De rechterhiel is wreed ambetant, is waarschijnlijk te wijten aan overcompensatie voor de miserie aan de linkerachillespees. Ben moe, zowel fysiek als mentaal. Zijn deze week thuis nogal bezig geweest: verhuizen van alle spullen van de woonkamer naar de veranda, verhuizen van de eetkamer die ze kwamen ophalen en die ik mee heb helpen verplaatsen (marmer is lelijk én keizwaar...), brengen en installatie van de nieuwe meubeltjes, terug inladen, sorteren en nog eens sorteren, opruimen, enz. En toch wel heel wat min of meer slapeloze nachten door 't werk, alhoewel het vooral positieve problemen zijn die de revue passeren, maar het blijven problemen. Gek genoeg schieten me 's nachts vaak mogelijke oplossingen door het gepijnigde hoofd, en is de slaap dan nog ver te zoeken . Nu, ik hoop dat alles zich terug wat gaat stabiliseren nu, en ook die blessuretjes langzaam zullen oprotten, en dan hoop ik terug mijn rentree te kunnen maken volgende week in Ell. Misschien al direct op de halve marathon, maar dat zal dan toch vooral zijn om wat weerstand op te doen, als een goede doorgedreven training. Ga dat vanmiddag ook nog doen, hoop toch een 40'-tal minuten in D3 te kunnen lopen, na een goede opbouw in D1-D2, en dan nog wat cooling-down. Hoop dat de blessure niet erger wordt, want dan wordt het weer miseriemiseriemiserie... Heidi is deze week 3 keren naar Leuven moeten trekken. De leerstof zal zeker verwerkt kunnen worden, denk ik, alleen stellen zich nu problemen rond haar masterproef/thesis, problemen volledig inherent aan haarzelf. Waardoor ze in tijdsnood dreigt te raken. Het is allemaal niet eerlijk verdeeld in de wereld, meer kan ik daar niet over zeggen . Aron heeft maandag zijn eerste grote toets, in tegenstelling tot Heidi moet ik af en toe achter zijn veren zitten, want hij neemt het allemaal wat te gemakkelijk op. Maar ja, van wie zou hij dat kunnen hebben???
Amai, wat was me dat afgelopen (verlengd) weekend. Echt geen weer om een hond laat staan een verzopen loper door te jagen. Toch nog redelijk kunnen trainen, met enkele pittige trainingen, zoals dinsdag (3x snel in de wijk in Lanaken) en donderdagMORGEN (2x1000/800/600/400m). Vooral donderdag, net voor het noodweer begon, was de moeite. Interval 's morgensvroeg is echt wel (nog) zwaarder dan meestal 's avonds. Daarna begon de miserie, daardoor enkel vrijdag nog een duurloopje (zeikzeikzeiknat geworden) en zaterdag dan maar de fucking crosstrainer opgeklommen. Maar maandag was het dan weer tijd voor een langere duurloop (1u38') in het bos, waar het soms, door het beperkte zicht door het dikke bladerdek, soms meer zwemmen dan lopen was. Hopelijk is het ergste nu geleden, zodat we nog eens een wedstrijdje kunnen gaan doen. Ben er eigenlijk nog lang niet klaar voor, vooral door een gebrek aan weerstand en enkele extra kilootjes, maar waarschijnlijk ga ik zaterdag toch naar Weert toe, voor de zeer heavy Mizuno bergloop. 12 zware hellingen (ultrasteil, vooral verschrikkelijke afdalingen) verspreid over 10 km, afzien van begin tot einde. That's the way we like it, oh yeah .
De pees is goed hersteld, alleen heb ik nu een ontsteking aan beide achillespezen , doet me denken aan vroegere tijden. Nu, de pees zelf is terug soepel, dus dat is goed nieuws. En met die ontsteking, tja, daar is wel mee te lopen, alleen moet ik het zo goed mogelijk verzorgen. Deze week terug goed beginnen trainen, met op maandag 3x10' extensief, woensdag 3x5' extensief, donderdag 8x600m en zaterdag 5x4', dinsdag/vrijdag beetje duurlopen. Was zwaar. Vooral donderdag afgezien, de eerste herhalingen waren een ramp, ik durfde ook niet goed doorlopen, maar beetje bij beetje ging het sneller. De eerste was tegen 2'16" of zoiets, de laatste zat ik al dik onder 2'. De versnellingen gisteren op mijn eentje gingen ook goed, dus ik ben alweer een beetje verder uit het dal geklauterd .
Vandaag een rustdag, vanaf morgen weer een reeksje van een achttal dagen training vooropstellen, en als dat goed gaat, dan gaat de pees (haha) er terug wat vanaf (haha) en kunnen we stilaan terug aan wedstrijden beginnen denken. Op ons werk is het op beide plaatsen momenteel een beetje kwestie van overleven, Heidi moet nog een hele hoop lessen volgen eer ze in januari partieels zal afleggen. En ondertussen maar bricoleren aan haar masterproef/thesis. Maar dat komt wel in orde. Ze zal vanaf juli volgend jaar niet meer weten hoe ze haar tijd moet gaan invullen .
Typisch aan "mid-life" is dat je het extreem druk hebt blijkbaar. Heidi die voltijds werkt én voltijds studeert, onze twee nog jonge kids, een huishouden met alles erop en eraan, en den deze die opeens een andere job krijgt aangeboden. Waardoor ik drie weken lang 's nachts weinig ogen heb dichtgedaan, maar dan uiteindelijk toch een beslissing heb genomen, want ik kon het niet weigeren. Op de loonbrief zal er niet meer komen te staan, maar de inhoud spreekt me ongelooflijk aan, dat hebben de vraagstellers ook zeer goed beseft . Maar nu is het dus ook op het werk nog extremer druk, aangezien ik ook een beetje op twee stoelen aan het balanceren ben. Op de ene stoel volle bak inwerken (deze week verlof, maar heb een heel aantal fardes met info mee om door te nemen, en er zijn al een aantal vergaderingen gepland), op de andere stoel vanalles afwerken, wat des te moeilijker is aangezien er (nog) geen opvolger is. Dat komt er dus ook nog eens bij, en dan zou een mens nog wat tijd voor zichzelf moeten vrijmaken ?
Toch zal dat gebeuren, want de kwetsuur lijkt me bijna achter de rug. Straks een 70' proberen te duurlopen, met daarin toch een aantal rustig-extensieve versnellingen. Ben eens benieuwd hoe the body zal reageren. De achillespees is nog een heel klein beetje opgezwollen, maar de pijn en zelfs het trekkende gevoel zijn volledig weg. Vervelend is wel dat ik opeens last heb van een streek waar ik nog nooit last heb gehad, de linker-quadriceps, lijkt me ook licht ontstoken. Probeer me zo goed mogelijk te verzorgen, en geleidelijk aan op te bouwen. Hopelijk is het over enkele weekjes definitief achter de rug. Zal dan terug wat meer verstevigingsoefeningen blijven doen, want blijkbaar heb ik dat wel nodig. Ook opmerkelijk is dat mijn hartslag met een tiental tellen is gestegen. Zou dat al te maken kunnen hebben met het verlies aan conditie? Bovendien zijn er enkele kg'tjes bijgekomen op de weegschaal. Die zullen vanaf NU als sneeuw voor de zon verdwijnen .
Wat ben ik blij dat onze huisarts absoluut niets van sportblessures kent . Die minimaal 3 maanden niet kunnen lopen is herleid tot zowat een week . Na enkele dagen ben ik met verstevigingsoefeningen begonnen, en dat ging al direct heel goed. 's Zaterdags een uur op de crosstrainer zonder problemen. 's Maandags dan heel rustig 40' gaan joggen. Het "trekt" natuurlijk nog wel, maar pijn doet het absoluut niet meer, ook niet na het volledig afbouwen van de ontstekingsremmers. Woensdag en vrijdag dan terug wat gaan duurlopen, en het "trekken" is er nog, maar het gaat beter en beter. Natuurlijk wachten tot dit volledig weg is, eer we terug "fatsoenlijk" kunnen trainen, maar op deze manier kan ik de conditie toch wat onderhouden, tesamen met de nodige oefeningen, en daar ben ik al héél content mee.
In bijlage een interviewtje dat ik en Els Aelbers voor ons personeelsblad (Gemeintekâl) hebben afgelegd over, jawel, het lopen. Lach vooral met mijn uitspraak over vroegere achillespeesproblemen en hoe deze uit te sluiten. De dag erop had ik prijs .
Enkele fotootjes van Geilenkirchen-Gillrath, waar het op het eind altijd pijnlijk is, en deze keer Carel een zelfs ergere grimas op zijn face heeft dan ik. Of toch niet? Ook een fotootje van achteraf, want dan staat alles in het teken van spijs en drank. En Deutsche Kuchen!
Ondertussen lijkt de achillespees-kwetsuur toch de goeie kant uit te gaan. Zondag en vooral maandag had ik er enorm de pest van in. De zwelling is door een overdaad aan ontstekingsremmers fel verminderd, de pijn is zo goed als weg, ik strompel niet fel meer (was zondag en maandag wel echt heel erg, had beter krukken aangeschaft) en ik kan al wat verstevigingsoefeningen doen. Ik denk dat het een groot geluk is dat de kuiten en daardoor ook de achillespees op voorhand al verstevigd waren, want ik doe sinds een jaar allerlei stabilisatie- en verstevigingsoefeningen. Is nodig als je een jaartje ouder wordt, en vanalles heeft de neiging om te beginnen hangen . En hopelijk wordt nog maar eens bevestigd dat huisdokters echt geen sikkepit afweten van sport .
Woensdag samen met Els over ons "geloop" een interviewtje afgelegd voor ons personeelsmagazine. En ondermeer verteld dat ik al vele jaren geen last meer van de achillespezen heb gehad, sinds ik aangepast schoeisel draag. Sinds donderdag enorme last van de linkerachillespees , ongelooflijk gewoon, ook zonder een bepaalde aanleiding. Nu zaterdag is het min of meer draaglijk, ga dus morgenvroeg met Carel naar de volgende wedstrijd van de Rureifelcup. Deze week niet ziekjes , kan geen goed teken zijn . En dan twee weekjes rust, met enkel af en toe een beetje loslopen, en misschien ook eens een pintje meer. Geloof het of niet, maar dat wordt moeilijk. Het vertrek in Geilenkirchen morgen is gelegen in de Bergstraβe, dat belooft alweer. Verslag De benaming Bergstraße leek ter plaatse nergens op te slaan, het bleek een afwisselend parcours doch niet echt keizwaar. Met Carel mooi op tijd daar geraakt, is ook helemaal niet ver, een halfuurtje vanuit Rekem. En terug heel wat bekende gezichten die ik me herinnerde van de wedstrijd in Würselen. Bij het inlopen voelde de linkerachillespees redelijk gevoelig, doch het was doenbaar. Ik hoopte het er een beetje uit te lopen. En denkende dat het een onsteking was, dat het met lopen vanzelf zou weggaan.
Niet dus. Redelijk rustige start, zelfs effe op kop gelopen, en daarna met een groepje van een tiental atleten op kop. Het voelde redelijk goed allemaal, de conditie is er uiteindelijk toch wel gekomen. Maar na 3 à 4 km begon die achillespees meer en meer op te spelen. Ondertussen was ik opgerukt naar een 6de positie, en werd het na halfweg een zeer pijnlijke bedoening. Kon de linkervoet ook niet meer helemaal afrollen. De laatste kilometers waren een hel, heb enorm veel pijn gehad. Er kwam nog iemand terug uit de achtergrond. Probeerde me te verschalken, maar ik liet me niet doen. Door het duel vergat ik de pijn een beetje, doordat we op het scherpst van de snee aan het strijden waren. We hadden op voorhand de laatste km verkend, dus we wisten wat er ons stond te wachten. Door de licht dalende laatste km kon ik de grote plateau opzetten, en bleek ik iets sneller dan mijn compagnon te zijn. En strandde ik op enkele metertjes van de 5de (ben 2de M40 geworden).
Toen begon de miserie pas echt. Net na aankomst kon ik enkel nog een beetje strompelen. De linkerachillespees voelt als een blok, is enorm pijnlijk. Na het douchen, met Carel nog wat lekkere Duitse Kuchen en Bratwurst verorberd, met een Bit erbij. 't Is bij die Duitse wedstrijden echt wel enorm gezellig. Na de terugrit thuis direct ijs op de achillespees, MAAR: er geen rekening mee gehouden dat de temperatuur van het icepack wel enorm laag was, met als gevolg: niet alleen een kanjer van een blessure maar ook de achillespees verbrand . En geen ontsteking, daarvoor is de blessure veel te plots gekomen, en verdwijnt de pijn ook niet na "warmlopen". Conclusie: het begin van een korte rustperiode is begonnen met waarschijnlijk een scheur aan de achillespees... Ga subiet wat google-en en zo snel mogelijk proberen deskundig advies in te winnen. Maar het ziet er niet al te goed uit.
). Nu zondagavond is het iets minder slecht, maar ze heeft natuurlijk niet echt kunnen studeren de laatste dagen. Gelukkig heeft ze voor haar eerste examen al het een en ander gedaan de afgelopen weken, dus hopelijk zal het toch wel loslopen.
.
, dan smachten we weer naar de winter. 
.
?
. Seffens heb ik als afstandsloper nog een horeca-gezwel...
. Maar meestal, vooral bergop, hadden die pluimgewichtjes zeker een voordeel. Evelien heeft uiteindelijk bij de dames de wedstrijd gewonnen, Jo werd tweede +55, Maud heb ik op het eind, toen het eindelijk nog eens "gelijkvloers" was, kunnen passeren. Na de trappenpartij ook bij de nog altijd gekwetste Lode Raskin geraakt, voor wie ik uiteindelijk nipt de duimen moest leggen. Maar dit was inderdaad geen wedstrijd voor ons, he Lode. Volgende week in As iets sneller!
, doet me denken aan vroegere tijden. Nu, de pees zelf is terug soepel, dus dat is goed nieuws. En met die ontsteking, tja, daar is wel mee te lopen, alleen moet ik het zo goed mogelijk verzorgen.
. En geen ontsteking, daarvoor is de blessure veel te plots gekomen, en verdwijnt de pijn ook niet na "warmlopen". Conclusie: het begin van een korte rustperiode is begonnen met waarschijnlijk een scheur aan de achillespees... Ga subiet wat google-en en zo snel mogelijk proberen deskundig advies in te winnen. Maar het ziet er niet al te goed uit.
