Vandaag eerste wedstrijd bij de WAOD. Veel wind, maar dat zijn we al gewoon te Oosteeklo. Proberen mee te gaan in een ontsnapping, maar geen onnodig kopwerk doen op het stuk met wind op kop, is de tactiek welke vooraf door mijn hoofd gaat. Vele sterke renners zijn afwezig. Ze zullen nog in Benidorm zitten of zijn nog niet toe aan competitie. Het is dus het moment om een prijs mee te pakken zo vroeg op het seizoen.
In de eerste ronde een aanval van Manu De Loor en José Hoebeke. We krijgen een tegenaanval van Wim VD Heuvel en ik ga mee. Het gat krijgen we echter niet dicht, dus moeten we wachten op versterking, maar die komt er niet. In de tweede ronde rijdt Patrick De Backer aan de leiding van het peleton. Ik zit vlak achter hem. We krijgen op dat moment enkele tegenaanvallers van achter onze rug .Verdorie ik had niet in tweede positie mogen zitten. Helmuth Tas gaat, Jef De Naeghel, Hautekeete en vervolgens Lievens. Hoe dom kan ik zijn om niet mee te springen. De wedstrijd is nog steeds in de tweede ronde. Als Benny Coen gaat is het dan uiteraard het moment om samen met Patrick De Backer er achter te springen. Ook Baudonck gaat mee met ons in de achtervolging.
We zien de leiders voor ons uitrijden. Ze vormen nu een kopgroep van ongeveer 8 man (6x F1 en 2x F2). Als snel blijkt dat ze sterker zijn dan ons 4-tal. Achter ons komt het peleton echter niet dichter en na enkele rondes blijken we voorgoed onze positie in de wedstrijd ingenomen te hebben. Na een uur wedstrijd gaat onverwacht de bel van de laatste ronde. De E-renners welke voor ons gestart waren, staan op het punt het peleton in te halen, dus moet de jury ingrijpen. De spurt zet ik van ver aan. Enkel de Backer en Baudonck komen me nog terugpakken. Een 8e plaats bij de F1 is een goede seizoenstart, doch er zat meer in.
Categorie F1/F2: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem, winnaar cat. F2) 2.Helmuth Tas (F2-2) 3.Karel Heirbaut (winnaar cat. F1) 4.Wim Van Den Heuvel (F2-3) 5.José Hoebeke (F2-4) 6.Daniel Hauttekeete (F1-2) 7.Emmanuël De Loor (F2-5) 8.Staf Lievens (F2-6) 9.Patrick De Backer (F1-3) 10.Tony Baudonck (F2-7) 11.Kris Van Honsté (F2-8) 12.Benny Coen (F2-9) 13.José Dezegher (F1-4) 14.Julien De Bock (F1-5) 15.Jean-Paul Van Oudenhove (F1-6) 16.Peter Viette (F2-10) 17.Eddie Van Leirberghe (F2-11) 18.William Govaert (F2-12) 19.Dirk De Cauwer (F2-13) 20.Freddy Arijs (F1-7) 21.Kurt Wille (F1-8)
Oordegem zondag 27/02/2011 VWF. (sorry voor het lange verslag, maar ik heb er weer goesting in)
Ik keek al enkele weken uit naar het begin van het nieuwe wegseizoen. Na een goed veldritseizoen, voelde ik immers dat ik ook deze winter wederom progressie heb gemaakt. Zondag te Oordegem zou al een eerste test zijn of het klopt dat ik elk jaar verbeter.
72 deelnemers staan aan de start in mijn reeks. De aankomststrook is lichtjes bergop en ongeeer 400m lang. Voor de rest veel wind op kop en 3 scherpe bochten in het parkoers. Mijn tactiek ligt vooraf al vast. Proberen de eerste 30 km geen krachten te verspelen en proberen minstens een halve koers stand te houden in het peleton. Deze wedstrijd uitrijden zou al een enorm succes zijn en vertrouwen geven voor de rest van het seizoensbegin bij de WAOD.
De eerste rondes denk ik dat ik voortdurend bij de laatste 5 van het peleton heb gehangen. De benen voelen echter zeer goed en de snelheden van 46 km/u zijn toch wel verschietachtig. Ik probeer zo klein mogelijk te blijven trappen om geen krachten te verspelen. Het valt me op dat weinig renners moeten lossen. Bij een seizoensbegin moeten de renners welke in de winter niet hebben kunnen trainen meestal al lossen na enkele rondes. Ik denk dat er slechts een man of 5 heeft moeten lossen. Ik heb het geluk dat het peleton gedurende de ganse wedstrijd niet in stukken breekt waardoor ik achteraan niet extra inspanningen moet doen om bij de grote groep te blijven.
Halfkoers is mijn eerste doel van dit jaar al geslaagd. Ik ben er nog steeds bij en heb nog geen trap teveel gegeven, ondanks een topsnelheid van 53 km/u en daarnet nog een lange lintvorming tegen 47 km/u. Gelukkig valt het terug stil door de wind op kop. 8 à 9 renners kunnen wegrijden en de speeker roep af "nog 4 rondes en 24sec achterstand voor het peleton". Ik krijg er echt een kick van. Hoe dikwijls heb ik vroeger hiervan gedroomd dat ik dit ooit eens kon meemaken om in een peleton te zitten koersen en vele toeschouwers langs de weg te horen roepen naar de renners. Ik heb vroeger duizende keren zelf gaan supporteren naar wedstrijden, nu mag ik het zelf beleven in het peleton. Ik ben blij dat al de uren training ervoor gezorgd hebben dat ik eindelijk erin luk om in een peleton te kunnen standhouden. En ja aan zulke dingen zit ik dan te denken terwijl de benen stilaan aan het afzien zijn.
Al een paar rondes ben ik aan het zoeken hoe en waar ik ergens kan opschuiven. Buiten de steigende aankomststrook zie ik geen enkele mogelijkheid. Ik besluit dan toch maar eens om aldaar door te trekken, ga ongeveer 30 man voorbij en positioneer me rond de 30 plaats in het peleton. Na de aankomststrook wordt er enorm doorgetrokken, alles gaat wederom op het lint. Ik zit goed verscholen achter "nen hele lange gast". (In deze bond ken ik immers niemand bij naam). Ik heb ook afgeleerd om teveel achterom te kijken en ga ervan uit dat er nu achteraan wel een heel pak renners hebben moeten lossen. Ik heb ze immers zien afzien daarnet aan de aankomstzone in de Speurstraat. Als het dan toch even stilvalt ( 43 km/u) zit ik perfect aan de rechterkant van de weg, terwijl de wind van links op de kop komt ergens in 30e positie. Er komen een 10-tal man voorbij gevlogen langs links, nog eens komen 5 man voorbij, nog eens 10 man. Ik besluit dan toch maar eens achterom te kijken en zie tot mijn verbazing de wagen met de groene vlag. Dus ik zit wederom in laatste positie van het peleton.
Als er iemand van de ervaren renners die dit leest mij kan uitleggen hoe ik in een peleton mijn positie kan houden, je mag het me altijd mailen. Ik heb geen idee wat ik verkeerd heb gedaan?? Had ik langs links tijdig zo'n voorsnellende waaier moeten inpikken??? Tom Boonen zei gisteren (Omloop of Kuurne) dat het een zeer vermoeiende koers was vooral omdat de wedstrijd nooit openbrak, omdat er veel cowboys tussen zaten en omdat het veel krachten kostte om de positie goed te kunnen houden. Ik begrijp ondertussen wat hij hiermee bedoelde. Je positie houden kost veel energie.
Met nog 2 rondes te gaan moet ik dus mijn tactiek veranderen. De benen voelen nog steeds goed. Het is nu een kwestie van nog één keer vooraan te geraken en dan je plaats niet meer af te staan. Op de voorlaatste "beklimming" trek ik met de grote molen volledig naar boven en ik zie velen hun laatste krachten verspelen. Bovengekomen, kan ik ongeveer in 20e positie naar links opdraaien. Het peleton gaat met een razende vaart. Nu zit ik goed, nu moet ik goed opletten. Het wiel van mijn voorganger mag ik niet lossen. Met nog 5 km te gaan, krijgen we aanval van de Wereldkampioen. 4 renners gaan er achter (50km/u). De renner voor mij springt ook mee. Ik besluit om ook mee te springen. Even later valt het terug stil, maar door een scherpe bocht naar links kan ik mijn positie behouden. De wereldkampioen blijft trekken en heeft nog ongeveer 20m voorsprong. Het ganse peleton hangt op een lint. Het is nu buigen of barsten, maar ik ga nog steeds mee in het wiel van mijn voorganger.
Het valt niet meer stil, we gaan de laatste keer naar de Speurstraat. De spurt wordt aangezet. Ik ga langs rechts. Het is gevaarlijk langs de dranghekken, Het blijft oppassen voor valpartijen. Vanuit een 20e positie ga ik er een 5 tal voorbij. Met nog 100m te gaan zie ik ze bijna allemaal stilvallen. Eindelijk vind ik nog een gaatje aan de rechterkant en kan nog extra versnellen. Ik eindig als 12e in deze peletonspurt. Spurten bergop is echt wel mijn 'hebbedingetje'. Een mooie 21e plaats, 4,5 Euro rijker, maar vooral veel voldoening, koersvreugde en vertrouwen rijker. Dit is een fantasch moment. Ik kijk uit naar de rest van het seizoen.
1 Herman PROOST 2 Hans Van Nieuwenhuyse 3 Jan Moreels 4 Luc Kinnaer 5 Daniel Van Der Mieren 6 Rudy Van De Velde 7 Kurt De Smedt 8 John De Croock 9 Ronny Paridaens 10 Peter Neckebroeck 21 Kris Van Honsté
Ik heb verleden zondag een supergoed Belgisch Kampioenschap masters B gereden in Kasterlee. Ziehier mijn verslag : Van de 28 inschrijvers was ik ongeveer als 16e de eerste helling opgereden. Na één ronde kwam ik door als 20e.
Drie rondes kunnen aanpikken bij Wim Van Looy (ook een ex-voetballer). In de 4e ronde komen we dan aansluiten bij Marc Meys, iemand die normaal 3 à 4 minuten voor mij rijdt. het gaat supergoed vandaag op deze technische omloop. Ik neem de kop van ons 3-tal op een technische bospassage en zie dat ze 30 meter moeten lossen. Da's een goed teken, de volgende ronde moet ik hier de gas volledig opdraaien en daar het verschil maken. ik laat ze terug bijkomen op het rechte stuk bergop naar de aankomst. We strijden voor een 21e plaats. in de 5e ronde neem ik dan, zoals gepland, de kop en wring me foutloos door elke haarspelbocht en rond elke boom. Marc Meys maakt een foutje en Wim Van Looy moet lossen. De leider in de wedstrijd, Nico Bergmans, heeft me bijna gedubbeld. Ik heb nog ongeveer 30sec voorsprong op hem. Ik geef nu alles, het is een prestatie op zich om niet door hem gedubbeld te worden. Ik slaag in mijn opzet en kom als 21e over de streep. dat is toch ongeveer 5 plaatsen beter dan verleden jaar. Elk jaar 5 plaatsen beter doen, is mijn doel.
Ik wens iedereen die dit leest een uiterst sportief jaar 2011.
December 2010 was nog vrij goed verlopen met een 17e plaats te Rijkevorsel, 15e te Averbode en 11e te Hoboken op mijn eigen trainingsparkoers in Fort 8.
In 2011 staan er wederom enkele sportieve uitdagingen op mijn programma : Zolang ik het fysiek kan blijven doen, blijf ik alle sporten combineren. Vooreerst het Wereldkampioenschap veldrijden op 23 januari te MOL voor masters gevolgd door het Belgisch kampioenschap op 12 februari te Kasterlee. 2 mooie technische parkoers. De 11e plaats meepakken bij de "Moedige Veldrijder" en proberen top 10 te halen bij de WTK-bond. Op zaalvoetbalniveau moeten we dit jaar onze plaats in 2e Nationale kunnen handhaven. Momenteel staan we 9e v/d 14 ploegen. Ik hoop nog enkele jaartjes te kunnen blijven meedraaien op dit niveau. Ik doe het zo graag en 't is de sport waar ik het meeste talent heb voor meegekregen. Op tennisgebied probeer ik in de zomer terug mee te draaien en enkele tornooien eruit te pikken. Verleden jaar mijn 6e plaats in het criterium te verbeteren en alzo proberen een plaats in de masters eindronde te halen (eerste 4 spelen voor kampioen van Antwerpen). Tornooiwinst van verleden jaar een keertje overdoen zal prachtig, maar moeilijk zijn. Ik kijk nu al uit naar het nakende wegwielerseizoen bij de WAOD. Vanaf februari beginnen we met specifieke trainingen op de piste om alzo vanaf maart er terug in te vliegen in deze fantastische sport. Vooral het tactische, fysieke en individuele aan deze sport spreekt met aan. Ik heb er al vele vrienden en hoop er ook dit jaar nog vele bij te maken. Vanaf september 2011 begint dan terug het veldritseizoen. Wederom een prachtige sport welke ik enkele jaren geleden heb ontdekt.
Het jaar 2010 was prachtig, hopelijk wordt 2011 nog prachtiger.
Heel wat crossen gereden in november 2011. Ik blijf me goed amuseren.
Mijn beste resultaat werd behaald in TIENEN (WTK) waar ik 8e eindigde op 21 deelnemers. Twee weken geleden ook een ideale wedstrijd gereden in de Mosten te Meer (VDN) waar ik ook 8e eindigde.
In de wielerbond Vlaanderen eindig ik meestal net achter Eric De Graef.
In het totale klassement moet ik de komende weken mijn goede posities verdedigen : Moedige veldrijder : 11e plaats WTK : 11e plaats. Wielerbond Vlaanderen : 78e plaats (op 250 deelnemers).
De volgende crossen zijn op technische parkoers (en zeker als het blijft sneeuwen en vriezen) : 1) zaterdag 4/12/10 : Rijkevorsel 2) zondag 5/12/10 : Averbode 3) zondag 5/12/10 : Lanaken 4) zondag 12/12/10 : thuiscross te Hoboken 5) zondag 12/12/10 : Dessel
Het was wederom een superweekendje met alleen maar positieve notities.
Het tennisseizoen is nu gedaan en ook het wegseizoen is achter de rug. Ik koos ervoor om deze week mijn fysiek terug aan te scherpen door elke avond 40min te gaan lopen. Wat de eerste dag een kalvarietocht was, bleek na enkele dagen terug een vlotte snelheidsloop te worden. Ik voelde me elke dag enorm verbeteren. Deze week heb ik er alzo voor gezorgd dat de rest van het veldritzeizoen mijn fysiek terug in orde is.
Vrijdag begon het weekend met een zaalvoetbalwedstrijd te Leuven in 2e Nationale. We hadden de overwinning echt nodig om het degradatiespook te ontlopen. Ik had er dan ook echt nog eens goesting in om mijn ploeg naar de overwinning te stuwen. Ik heb de volle 50min gespeeld en we hebben uiteindelijk gewonnen met 3-4. Ik voelde me echt 'super' na de wedstrijd (als in mijn beste dagen). Zaalvoetbal blijft de sport waar ik de meeste kwaliteiten in heb.
Zaterdagmorgend vroeg opstaan om naar Serskamp te gaan crossen. Wat verleden jaar een enorme slijkcross was, is nu een technische snelle cross. Dat is op mijn lijf geschreven. De aanloopstrook is langer dan verleden jaar. Ik startte vanop de derde rij, maar door een snelle spurt, schoof ik rond de 15e plaats in het veld van de 28 deelnemers. De eerste ronde hang ik in het wiel van Ronny Heremans en we komen op slechts 30sec door van de leiders na 1 ronde. Op het technsiche stuk ga ik Ronny voorbij in de2e ronde. Ik probeer aldaar voorsprong te nemen, doch bij het uitrijden van het bos schuift mijn voorwiel weg over een gladde boomstronk. We liggen er allebei. Gevloek en getier, doch er is maar één oplossing: rechtstaan en voortrijden. Na 3 rondes zit ik nog steeds rond een 15e plaats. Ik zit in een gevecht met enkele andere renners en het gaat regelmatig haasje over als de koploper een foutje maakt. Uiteindelijk eindig ik op een prachtige 17e plaats met slechts 4min30 achterstand op de winnaar. Verleden jaar werd ik nog op 8min gereden. Ik bied mijn excuses aan bij Ronny Heremans, maar deze moet er niets van weten : 'Ik rij U volgende week in de gracht' sneert hij.
Als je weet dat ik verleden jaar alhier voorlaatste was, dan kunnen we maar één zaak concluderen: Ik heb een enorme vooruitgang gemaakt. Is het omdat mijn fysiek nu volledig in orde is, of omdat ik een betere crossfiets heb vanaf dit jaar? Waarschijnlijk allebei.
Op 10/10/10 heb ik geslapen tot 10h10. Vanmiddag rond 14h00 stond de cross te OLEN op het programma. Het zou wederom een parkoers worden op mijn lijf geschreven. Bij de eerste verkenningsronde maakte ik tientallen foutjes. Ik ben dan elk stukje afzonderlijk 3 à 4 keer gaan herrijden en uiteindelijk kon ik elke bocht op voorhand inschatten en waren de haperingen eruit. De benen voelden uiterst sterk aan vandaag, want ik heb meer dan 40min aan het uittesten geweest en veel power was ik niet verloren. We moesten starten allemaal naast elkaar. Ik was van plan een uiterst snelle start te nemen want na 200m moest iedereen op een lint in het smalle bosweggetje. Het gebeurt me zelden maar op het startsignaal was ik niet goed weg. Ik zat dan ook in de te verwachten opstropping na 200m. Met wat gewring kon ik toch ongeveer als 18e aan het bospaadje beginnen. De eerste ronde pik ik aan bij het nummer 12 (Erik Thaens). Half koers komen we in een groepje van 5 renners terecht. De technische stukken neem ik voor mijn rekening en ik sla aldaar steeds een gaatje van enkele meters. Da's goed voor in de laatste ronde denk ik dan. Op de rechte stukken neemt Danny Raes ons groepje op sleeptouw. Hans Jacobs is ook komen aansluiten. Na 40min krijgen we de bel van de laatste ronde. Onze rondetijden zijn rond de 8min. De winnaar doet er 7min30 over. Aangekomen bij de technische bospassage neem ik het heft in handen. Ik neem elke bocht met risico en sla een gat van 20m. Opeens hoor ik een enorme krak. Ik denk eerst dat mijn wiel het heeft begeven, doch ik blijf doortrappen en heb niet de indruk dat er iets aan de hand is. 100m verder is dan de oorzaak gevonden. Mijn zadel is gebarsten en bij een volgende bocht vliegt ze dan ook van mijn fiets. Ik kan maar één ding doen, al rechtstaand verder rijden en het nog een halve ronde volhouden. De andere 4 komen terug aansluiten. Door het smalle bosweggetje druk ik nu het tempo. Ze kunnen me toch niet voorbij steken. Met nog 1km te gaan, gaat Erik Thaens in de aanval. Ik probeer erachter te gaan, doch dat is teveel gevraagd. Danny probeert nu de kop te trekken en ik poog om aan te pikken. Het wordt een lange spurt. Danny is 5cm sneller dan ik en ik eindig op een mooie 15e plaats van de 28. Dertiende had erin gezeten. Dat geeft vertrouwen.
Volgende week vrijdag zaalvoetbal te La Louviere, zaterdag cross te Steenhuffel en Zondag cross te Tienen. Ik heb er het volste vertrouwen in. De week nadien zijn er dan de 2 klassieke thuiscrossen voor mij op mijn trainingsparkoersen te Zwijndrecht (zaterdag) en te Wilrijk op Fort 6 (zondag 24 oktober). Daar wil ik pas goed presteren. Ik denk dat er wel 40 man komt supporteren.
Ik heb een goede cross gereden te Dessel. Met een 17e plaats op 27 deelnemers moet ik ongeveer mijn beste resultaat in een cross tot op heden hebben laten optekenen. De start was op een smal weggetje. Ik stond gans achteraan en het was de eerste 200m zeer gevaarlijk om al direct voorbij te steken. Ik kon bij de eerste bocht slechts 4 deelenemers achter mij laten. Van mijn traditionele snelle start was dan ook weinig te merken. In de eerste zandstrook zag ik voor mij een 3-tal man sukkelen en ze versperden de ganse weg. Ik besloot direct van de fiets te springen en al lopend, won ik direct al 3 plaatsen. Ik voelde me goed. De renner voor me ging ik voorbij op een gemakkelijk stuk vlak voor de bocht. Ik keek achterom en zag toch al een kloofje. Voor mij zag ik nog een 3-tal. Bij het opdraaien van het voetbalveld, kon ik komen aansluiten.
In een vrij moeilijke bocht ging de renner voor mij in de fout. Ik besloot om hem nog voor de volgende technische strook dan ook voorbij te gaan. Bij het uitrijden van de heuvelachtige technische strook was hij achter mij niet meer te bekennen. ik had een goede beslissing genomen
Na 2 rondes roepen de supporters me toe dat ik rond de 18e positie hang. Da's ongehoopt en het geeft de gedurende de ganse koers nog een extra boost om vol te houden. Ik blijf het parkoers foutloos in mijn hoofd afrollen. De benen doen de rest. Elke bocht schat ik op voorhand in en weet ik wat erna zal komen. Zeer belangrijk in de cross om het juiste verzet op voorhand te weten. Bij elke passage aan het voetbalveld kan ik de voorsprong op mijn naaste achtervolgers aanschouwen. Ik loop uit op de achteblijvers. Voor me rijdt nog Danny. Op de moeilijke zandstrook kan ik hem terug pakken. Met veel snelheid vang ik de zandstrook aan met een vrij groot verzet. Halverwege schakel ik terug en ik geraak met veel snelheid en swung tot achteraan de zandstrook. Danny gaat in de fout. Ik neem zelfs het voortouw. De 3 volgende rondes sla ik telkens op de zandstrook een beslissende kloof. Ik vlieg er door als nooit tevoren. Zelfs de laatste ronde gaat het nog zeer goed. De extra ingebouwde looptrainingen hebben ervoor gezorgd dat mijn fysiek terug op punt staat. Ik eindig op een voor mij mooie 17e plaats.
Techniek en tactiek zijn samen met ervaring essentieel in het veldrijden. Het zijn deze facetten van de sport waar ik stillaan meer en meer begin bij te benen. Ik mankeer tot op heden nog één facet van deze mooie sport en dat is kracht. Op technische crossen kan ik mijn slag slaan en een goede uitslag rijden, op krachtcrossen kom ik nog veel te kort. Slijkcrossen staan dan voor mij ook niet bovenaan mijn verlanglijstje.
Ondertussen werden reeds 5 crosswedstrijden meegereden met volgende resultaten : 5/9/2010 : Kessel : 26e plaats (van de 30) 12/9/2010 : Wiekevorst : 25e plaats van de 31 18/09 : Knesselare : 23e plaats van de 26 19/09 : Koningshooikt : 25e van de 29 25/09 : Stabroek : 17e van de 22.
Tussen alle tennistornooien door, toch nog eens een wedstrijd meegereden. Dit keer te Hamme. Vermits mijn zoon 's morgens nog moest voetballen, was de kans groot dat ik nooit om 14h30 in Hamme zou geraken, dus was ik van plan om eens bij de CD's mee te rijden.
Eens aangekomen, kon ik mij het parkoers terug herinneren. Het is een criterium met een omloop van ongeveer 2km per ronde, met slechts enkele bochten, dit is in mijn voordeel. Even nog discussie of de CD's nu samen met de A's moeten vertrekken, doch de Cd's mogen apart starten. De eerste 5 à 6 rondes gaat het verrassend goed. Het moet ongeveer 2 weken geleden zijn dat ik nog eens op mijn fiets heb gezeten en ik kan het tempo van de CD's volgen, da's al een prestatie op zich. Na 20minuten beginnen echter de eerste serieuze aanvalspogingen en het gevolg is dat er constant versneld moet worden. Op een gegeven moment rijden een 5-tal renners weg (met o.a. Peter Ballet, Walter De Veerman en Luc VDBergh). Het peleton scheurt in 3 stukken. De eerste renners moeten lossen, ikzelf kan nog net bij 2 C's als laatste aansluiten. Het is nu alles geven. De 2 C's rijden een volledige ronde alles uit de bak. Ik sleep mee en na 2 rondes achtervolgen krijgen ze het gat terug dicht. Ook de 5 koplopers zie ik terug rijden. Alles is dus blijkbaar terug samen en ik hang er wonderwel nog steeds bij.
2 rondes later blijkt echter deze inspanning er voor mij teveel aan geweest te zijn. Bij een volgende aanvalsgolf moet ik er onherroepelijk af. Mijn koers is echter nog niet gedaan. Ik blijf voort rijden want even nadien komen de A's mij voorbij snellen. Ik probeer aan te pikken. Na enkele rondes alles geven, begin ik dit egale tempo wel onder de knie te krijgen. In laatste positie tegen 43km/u toerkes rond rijden blijkt me beter te liggen dan de 10- tallen demarages van enkele minuten geleden.
Na 40 minuten koers blijken de AB's terug bij de CD's te komen. Vooraan zijn er een man of 7 van door gegaan, maar ik kan me achteraan het peleton ABCD's handhaven. Na één uur wedstrijd hebben we iets meer dan 42 km afgelegd. Het is nu nog 10 rondes tot de finish. Ik begin af te tellen. Elke ronde voel ik dat ik elk moment zal moeten loslaten. Ik besef echter dat de koers binnen 15 à 20min gedaan is en telkens vind ik de moed om aan te klampen. Stilvallen voor de bochten aan 30km/u en optrekken tot 50 km/u om alzo terug als laatste te kunnen aansluiten. Het is moordend.
Uiteindelijk slaag ik in mijn opzet. Ik rij de koers uit. Sprinten zit er echt niet meer in. Ik ben vrij diep moeten gaan om uit te rijden. Morgen eens in de krant kijken want ik eindig 5's bij de D's.
Dinsdag koers te Beveren, daar ga ik eens iets proberen. Onderaan rij ik in het geel met blauwe helm, blijkbaar toch niet de gans koers als laatste gereden (geleden).
T' is een beetje stil rond mijn blog-site. Verleden maandag nog meegereden in Bazel en aldaar 12e geeindigd, doch mijn gedachten zijn meer bij het tennis. Ik heb deze week een tornooi meegespeeld in Duffel en aldaar halve finale verloren (6/3 en 7/6). In St. Amands op het tornooi van Savanti bereikte ik wel de finale en kon deze ook naar mijn hand zetten. Finale gewonnen meet 6/2 6/1 tegen B-2/6. Halve finale was 6/3 6/2 en de kwart was 6/3 6/1. Dus tornooiwinst (het was een jaar of 4 geleden). Ik schuif op naar de 5e plaats in Antwerpen en probeer nog bij de top 4 te geraken om alzo de masters-eindronde nog mee te kunnen spelen in september.
Toch nog 2 koersen meegereden in juni. Zaterdag te Lochristi en maandag te Gavere. Te Lochristi was er een vrij nieuw parkoers uitgetekend. Een bochtrijk einde en dan 3 grote rechte stukken waar de snelheid naar boven zou gaan. We krijgen in het begin enkele aanvalspogingen van Jef de Naeghel. Na een diretal rondes gaat dan een vrij onbekende enkeling in de aanval. het blijkt de Nederlander Jo Scholten te zijn. We zien hem constant rijden met een 300m voorsprong, doch 3 rondes later rijdt hij nog steeds alleen aan de leiding. In het peleton wordt het tempo onderhouden, maar ik heb de indruk dat niemand zich zorgen maakt.
Met nog 3 rondes te rijden gaat Jos Vergult in de aanval. Wederom laat het peleton begaan. Ik acht het moment gekomen en ga er alleen achter. Met ons 2 nemen we al snel een 300m voorsprong, de koploper zien we niet meer rijden. We draaien enkele keren goed rond, doch het peleton komt ons terug halen. Bij het ingaan van de laatste ronde zien we de koploper ineens wederom een 250m voor ons uitrijden. Boulard pakt zijn verantwoordelijkheid en trekt aan de kop van het peleton. Met nog 4km te gaan komen dan ineens de E's van achter ons aansluiten. Dit is echt een ramp, het wordt een massaspurt voor de 2e plaats met een man of 50. Da's te gevaarlijk en ik besluit niet mee te spurten, vooral omdat ik volgende week op vakantie vertrek. De Nederlander wint en ik rij rond een 14e plaats over de meet. Ondanks dat ik de laatste 3 weken niet heb gefietst, bleek de conditie toch nog geod te zijn.
Maandagmiddag had ik echt veel zin om toch aan de start te komen van Gavere, nabij Oudenaarde, vooral omdat het parkoers aldaar wat naar boven gaat en het eens iets anders is dan al dat vlakke rondjes rijden. Eens aangekomen bleek het parkoers gewijzigd en er waren nu elke ronde een 2-tal straten welke naar boven gaan. Het zou een zware koers worden, vooral omdat 4 categoriën samen moeten starten en samen één koers vormen. E, E+, F1 en F2. Het tempo zou zeer hoog liggen. Ik had te weinig tijd om het parkoers te verkennen, gelukkig moeten de eerste 2 van de 11 rondes achter een wagen gereden worden. Bij het ingaan van de derde ronde gaat het tempo de hoogte in en het zou nooit meer stilvallen.
In de zesde ronde ben ik al wat opgschoven naar het midden van het peleton. Op dat moment wordt er op de helling vooraan nog maar eens serieus doorgetrokken. De eerste renners moeten hun schakeltje laten schieten en het peleton valt in verschillende scheuren. Ik voel me echter goed in het stijgende werk en schuif in het zog van enkele anderen steeds naar voor en ga er dit stuk zeker een man of 15 voorbij. In de afdaling wordt er enorm hard doorgetrokken. Een rustmoment is ons niet gegund. Ik denk dat in deze ronde er een pak renners gelost moeten geweest zijn. Helmuth Tas heeft me echter geleerd dat ik niet constant achteruit mag kijken, dus ik heb geen idee wie er allemaal gelost is.
Bij het ingaan van de laatste ronde schuif ik nogmaals op naar de top 20. Ik heb de indruk dat de anderen het moeilijk hebben. Ikzelf ga nog steeds zeer vlot naar boven. Ik besluit echter mijn krachten te sparen voor de spurt. Met nog 5 km. te gaan komen dan de eerste echte aanvalspogingen van de dag. Tony Reyniers probeert het bij het ingaan van de laatste ronde, maar heeft geen succes. Jozef de Neef gaat aan met nog 3km te gaan. Hilair Heye gaat erachter. Helmuth Tas twijfelt en wacht net iets te lang. De sterke Jef Deneef houdt stand tot aan de finish. Ikzelf spurt ronde de 12e plaats in totaal en 9e bij de F1. Ik vond het een leerrijke koers. Misschien heb ik toch ook wat klimtalent. Het was vandaag echt eens iets anders : grote groep, alles blijft te samen, hoog tempo, bergop.
De laatste weken terug aan het tennistornooien spelen en iets minder aan het fietsen. Met een halve finale op het tornooi van TC Brandt (verlies van B-4/6 Marc Bogaerts met 6/4 en 6/4) en ook verleden week een halve finale te Willebroek heb ik wederom de smaak te pakken. Na een vlekkeloze kwartfinale, gewonnen met 6/0 en 6/1 van B+4/6 Patrick Jottier, had ik kansen bij de vleet om te winnen van Geert Cleiren (B-4/6) maar uiteindelijk aan het kortste eind getrokken met 6/7 en 4/6. Deze week speel ik het tornooi te Kapellen. Donderdag speel ik aldaar kwartfinale om 19h30.
Ertvelde is altijd wel een leuke koers op een zeer afwisselend parkoers. Vandaag 28 deelnemers voor 11 rondes. Door een valpartij in een vorige reeks moeten we een half uurtje later starten. Vandaag neem ik me voor om wat meer voorin te rijden in het begin van de koers. In de eerste ronde komt er een versnelling van De Neef. Ik schuif in zijn wiel mee en we pakken enkele meters voorsprong. Enkelen komen aansluiten, doch nadien komt het ganse peleton terug samen. Ik ben toch al in beeld geweest, mocht de wedstrijd op TV uitgezonden worden.
In de derde ronde springt Coppers weg voor zijn dagelijkse solo. Op het rechte stuk springt eerst De Neef en even later Boulard, Dezegher en Hoebeke erachter. De 5 komen samen en hebben een 80m voorsprong. Het gaat nu 2 rondes lang hard tegen hard. Het peleton laat niet begaan. De vijf koplopers proberen het juiste ritme te vinden maar voelen dat het definitieve gat nog niet geslagen is. Velen liggen in het peleton op vinkenslag. Zodra het gaatje minder dan 100m is zullen er proberen weg te springen om de koplopers te vergezellen. Zeker 10 keer proberen er 1 of 2 man achter te gaan. Ikzelf probeer het 2 maal. Eén keer met Manu De Loor en één keer met Marc Colpaert. Als Ad Monforts het eens probeert, spat het peleton in verschillende stukken. Ik had het op tijd zien aankomen en kan me goed handhaven. Doch uiteindelijk is er geen enkele poging sterk genoeg om de 5 koplopers terug bij te halen.
Vanaf de 5e ronde zien we ze dan ook zelden nog rijden. Het is nu rijden voor de 6e plaats. Het gaat eigenlijk weer zeer goed met mij. Ook verleden woensdag in Beveren had ik de goede conditie en voelde ik de benen niet. Blijkbaar zit ik in een goede periode. Je hoort me niet klagen. In de voorlaatste ronde is het peleton even aan het indommelen. Ik kom op het idee om me zelf eens te testen. Met nog anderhalve ronde te gaan, maak ik links van het peleton vanuit 10e positie in één ruk een enorme jump. Ik heb veel snelheid en sla op korte tijd een gat van 150m. Met nog 9 km te gaan is het nu één tegen allen. Verleden jaar heb ik het ook eens geprobeerd om dit te testen en verder dan 2km ben ik toen niet gekomen. Aan de aankomstzone aangekomen zie ik toch al een gat van 300m op het peleton. De speaker André roept af "één man in de achtervolging. Het is het nummer 111". Hij zoekt snel de naam van het nummer 111 op zijn deelnemerslijst. Als ik 400m verder ben, hoor ik mijn naam noch ergens door de speakers klinken. Eigenlijk had ik deze jump in de laatste ronde moeten placeren. Ik had zesdes kunnen eindigen. Het doel was echter om mij zelf eens te testen tegenover het peleton.
Ik kijk op mijn snelheidsmeter. Deze flirt met de 43km/u. Da's goed genoeg. Door de bochtige stukken wind mee, kan ik meer voorsprong nemen op het peleton. Deze voorsprong wordt groter en groter. komaan Kris doorgaan, doorgaan, blijven geven, niet nadenken, alles geven, test jezelf. Met nog 4km te gaan kom ik op het lange rechte stuk wind op kop. Dit wordt natuurlijk andere kost. Al direct zakt de snelheidsmeter naar 33km/u. Ik trek nog eens op maar boven de 35km/u kom ik niet meer met de wind op kop. Verdorie waren we nu maar met 2 of 3, misschien komen er nog enkelen aansluiten. Ik kijk achterom en zie dat het peleton nog niet uit de bocht is gedraaid. Zou ik het dan toch kunnen halen. Een zesde plaats en een mooie zelftest rijker?
Halverwege het rechte stuk zijn de benen echter op en zie ik het peleton op 200m achter mij razendsnel naderen. Ik moet nu snel van tactiek veranderen. Even op adem komen, me laten inlopen en proberen nog een ereplaats bijeen te spurten. Als het peleton me voorbij raast, lijkt het wel of ik stilsta. Even spookt het door mijn hoofd om ze te laten rijden, maar toch vind ik nog de moed om snel aan te pikken. Ik heb nog 1km om terug op adem te komen en de laatste kilometer moet ik me terug naar voor positioneren. Hopelijk houden de benen het nog even uit.
In de laatste kilometer springt Helmuth Tas weg en Marc Colpaert gaat mee. Ze pakken 20m voorsprong en pakken plaats 7 en 6. Ikzelf ga er nog enkele voorbij en eindig 10e bij de F1 en 14e in totaal. Vooraan wint Belgisch kampioen Boulard voor Hoebeke en De Neef.
Het weekendje Roland Garros was fantastisch. We hebben vrijdag enorm veel matchen gezien, eigenlijk de ganse wereldtop. Voor diegene die het nog nooit live gezien hebben een korte uitleg. Wij doen het al 12 jaar en we hebben steeds een ticket waar we op alle velden kunnen kijken. Dus we lopen van match naar match en van het ene veld naar het andere. In totaal zijn er 17 velden waar op gespeeld worden. Vrijdag waren er dan ook nog eens veel Belgische spelers aan het werk. Het was dus inderdaad een geslaagd weekendje Parijs.
Vandaag koers te Beveren en nog net op tijd aan de inschrijvingstafel. We zijn met een kleine 30 deelnemers aan de start. Het parkoers is iets korter dan vorig jaar, doch verkenning is niet echt nodig. Ik heb de laatste weken zeer weinig kunnen trainen en probeer daaarom vandaag in het peleton stand te houden. Na enkele rondes blijkt het wel of iedereen er zo over denkt, want we krijgen zelden een aanvalspoging. Anderzijds valt het tempo nooit stil en we rijden constant boven de 40 km/u.
Met nog 4 rondes te gaan, probeert Coppers het alleen. Hij blijft ongeveer anderhalve ronde een 200m voor het peleton rijden en wordt dan ook nadien terug ingerekend. Ikzelf begin me af te vragen : Wordt er nu vandaag zo traag gereden of heb ik vandaag goede benen, want met nog 2 rondes te rijden heb ik nog geen enkele moeilijke fase doorgemaakt. Ik begin me te concentreren op een massaspurt.
Bij het ingaan van de laatste ronde maak ik een fout door achteraan het peleton te blijven hangen. We krijgen immers nog een messcherpe aanvalspoging van een 7-tal renners met o.a. Tas, De Naeghel, Monforts en Coppers. In het peleton wordt er niet echt getwijfeld, doch ze krijgen het gat niet dicht. Een 5-tal andere renners springen er achter. Ik zie dat anderen wederom het gat niet dicht krijgen en zoek een gaatje naar voor. In één ruk ga ik het peleton voorbij en moet nog een 80m zien dicht te krijgen. Achter mij zit Patrick De Backer. Ik nader op het vorige groepje. Net we bijna komen aansluiten laat Jo Monforts een gat vallen, verdorie we hangen er terug 15m af. Samen met De Backer krijgen ik het gatje terug dicht. We zitten ondertussen in de laatste kilometer en dus in een tweede groepje. De laatste ronde hebben we gevlamd tegen 51 km/u. De koplopers zien we rijden, doch zijn niet meer in te halen. Achter ons groepje probeert Jos Vergult ons nog bij te halen, maar zal hier niet meer in slagen. Het overblijvende peleton is definitief achter ons.
De laatste kilometer verloopt onoverzichtelijk. Iedereen blijft boven de 45km/u het wiel van zijn voorganger proberen te houden en echt spurten is er bij mij niet meer bij. Vooraan wint Helmuth Tas voor Jef De Naeghel. Ikzelf ga Patrick De Backer nog net op de finish voorbij. Ik eindig 12e bij de F1 en 15e in totaal.
Na een late vergadering op het werk, toch nog op tijd geraakt in het Nederlandse Ijzendijke. Bij de verkenning leek het eerst een criterium te gaan worden in de straten van het gezellige Nederlandse dorpje, waar de sfeer van een volkse kermis al in de lucht hing. Een orkestje en een tent waar we onderdoor moesten rijden maakten de volkssfeer nog krachtiger. Eens buiten het dorpje sloeg echter alle hoop op een criterium weg, want met 3 enorm lange rechte stukken in de polders, zou het eerder een windkoers worden en een zeer zware koers.
Met 23 deelnemers kwamen we aan de start (F1+ F2). In de eerste ronde wordt er enorm hard gereden onder impuls van Van Hove en De Neef. Op het stuk wind op kop, moeten de eerste renners al achteraan lossen. Gelukkig zie ik het net op tijd gebeuren en kan ik nog een jump maken naar het peleton. Als het tempo zo blijft doorgaan hou ik dit nooit 10 rondes vol. In de tweede ronde moet ik alle zeilen bijspannen om achteraan aan te klampen. Er wordt immers een waaier gevormd en dat betekent dat als je achteraan rijdt, dat je dan op één lint vol in de wind zit. Ik zit te smeken dat er vooraan een man of 4 wegrijden en dat het peleton het even laat begaan, doch mijn hoop wordt geen waarheid en aanklampen en diep in het rood is al wat ik hierover kan schrijven. Koersen blijft een zware sport.
Bij het uitrijden van het dorpje in de derde ronde gebeurt er halverwege ons peleton een valpartij tegen een uitschietend vluchtperronnetje. renners kletsen tegen elkaar op de grond. De rest moet uitwijken naar rechts. Ik ga in de remmen. Ik heb geen idee wie de 2 ongelukkigen zijn. Met een man of 3 zien we het peleton echter doorrijden en we kunnen de aansluiting niet meer maken. Ik moet eerlijk toegeven, waarschijnlijk had ik er de volgende windstroken ook afgelegen, doch nu kan ik een excuus inbrengen dankzij de valpartij.
In de volgende ronde zie ik de 2 ongelukkigen terug ergens langs de weg op hun fiets nog wat uitrijden, dus waarschijnlijk wiel het nog wel mee. De koers is dus over voor half wedstrijd, we proberen er nog het beste van te maken en met ons 3 (Van kerschaever en Caecekebe) beginnen we rond te rijden. Meer en meer geloste renners van andere categoriën komen bij ons aansluiten. Onder leiding van Caeckebe wordt er "in groep" rondgereden. Op den duur denk ik dat we wel met een man of 15 zitten. We zouden kunnen zeggen : "de bus is gevormd".
Vooraan zien we in de laatste ronde dat Van Hoof een kleine voorsprong heeft op De Neef. Met de korte finish, kan hij deze voorsprong behouden tot op de meet. Een groepje van een man of 10 spurt voor de 3e plaats.
Het is nu afwachten op de uitslag. Ik schat een 10e plaats bij de F1. Donderdag vertrek ik enkele dagen naar Roland Garros om te supporteren voor de Belgische tenniskampioenen. Misschien rij ik zondag terug mee.
Achteraf gezien was het het weekend van de valpartijen. Gelukkig niet voor mij. Zaterdag is onze Engelse vriend Edward Battersby zwaar gevallen tegen een vluchtheuvel. Wilde verhalen doen de ronde dat hij 4m in de hoogte is gekatapulteerd en 7 breuken heeft. Op maandag brak dan het stuur van mijn vriend Edwin Dhondt onfortuinlijk af met zware schaafwonden tot het gevolg. En nadat ik mijn uitslag vandaag was gaan halen, zag ik ineens dat mijn wagen beschadigd was. Een renner van de A's had een kwak gekregen in het peleton en is tegen mijn linkerspiegel aan gevlogen en dan over kop gegaan. Het was wel even verschieten, doch waarschijnlijk zijn de fysieke letsels van deze 3 ongelukkigen 10 keer belangrijker dan een kapotte spiegel. Ik wens iedereen spoedig herstel. Tijdens de koers lag ik er ook bijna. In een scherpe linkse bocht ging mijn acherwiel even slippen. Ik kon gelukkig op wat veldrijders capaciteiten rekenen om mij recht te houden. 't Was wederal een lesje :"niet remmen in de bocht, maar wel voor de bocht".
De wedstrijd zelf belooft een uiterst zware wedstrijd te worden. Ten eerste omdat het zeer warm is, ten tweede omdat we in de streek van Oudenaarde zijn en de wegen er niet echt vlak zijn. Gelukkig is er weinig wind. Er zijn 32 starters. Vanaf de eerste bocht krijgen we al demarrages. Ik zie Monforts, De Neef, Dezegher, De Naeghel, Van Leirberghe en Coppers met een man of 7 al vroeg wegrijden. Een omvangrijke kopgroep. Het zou wel eens kunnen dat deze al voor goed weg zijn. Toch blijf ik aandachtig. In de tweede ronde springen Boulard, Monfort, Delagrange en Helmuth Tas weg. Als ik nu niet meespring is de koers gereden. Manu De Loor zet aan en ik spring mee. Met 2 rijden we het gat vrij snel dicht. Gelukkig heb ik niet te lang getwijfeld, want het peleton laat begaan.
Nu begint een helse inhaaljacht naar de vroege vluchters. Al snel zit ik in het rood. Doch ik doe mijn werk. Vooral Boulard, Monforts en Tas zijn de hardste werkers. De voorsprong begint te slinken en we zien in de 4e ronde de koplopers een 300m voor ons uitrijden. Ik begin het echter moeilijk te krijgen. Vooral het hellende stuk naar boven vergt veel van mijn krachten om aldaar de kop te pakken. Ik zou liever in laatste positie blijven hangen, maar dan begint men toch te mekkeren en rijden ze mij er toch af. Dus volhouden en blijven meewerken.
Op het moment we het moeilijke gedeelte achter de rug hebben, kom ik net van kop. Boulard pakt stevig over, gevolgd door Tas. Ik moet een gaatje laten in derde positie. Ze springen achter mijn rug vandaan. Ik kijk achterom, nog 4 renners zijn achter mij. Monforts gaat me ook voorbij. Ik kijk naar Dalagrange en De Loor. Ze willen niet overpakken. 5m wordt 10m achterstand. Dom van mij, maar ik zit kapot. De Loor gaat aan en wederom twijfel ik (lees : ik heb niet de kracht om nog eens te versnellen). Ook Delagrange is kapot. Verdorie een tactische fout. Ik had dat gaatje vna 5m niet mogen laten vallen in derde positie. Het is ondertussen al 25m geworden.
Even later komen de eerste twee groepjes samen en we krijgen een omvangrijke kopgroep. Het spookt me 3 keer door het hoofd om het gat van 150m nog in één keer dicht te kletsen, maar ik besef dat dit zelfmoord zou zijn, voorts zitten we trouwens nog maar in de 4e ronde van de 11 af te leggen rondes. Er zit niets anders op dan terug op adem te komen en verder te rijden met Bart Delagrange. de kopgroep van een man of 13 is gaan vliegen. Ik had erbij kunnen zijn. De vraag is natuurlijk "had ik het ook kunnen volhouden vooraan"?
In de 5e ronde zie ik achter ons een groepje naderen. Het zijn Andries, De Backer, Colpaert en Verzele. We pikken aan en er wordt vrij goed rond gereden. Het gaat terug vrij goed, want ik ben iets kleiner gaan trappen. Supporters roepen dat de achterstand rond de 1 minuut zit. Andries is de sterkste van onze groep. We komen echter niet dichter.
In de 7e ronde komen dan de E's voorbij gevlogen. We proberen nog, maar gelukkig wordt er besloten om niet aan te pikken. Vanaf de 8e ronde is voor mij alle kracht verdwenen. Het wordt een zware koers. Drie keer denk ik aan lossen, maar ergens vind ik dan toch nog de moed om terug aan te sluiten. In de laatste ronde is Andries alleen weggereden in ons groepje. De Backer probeert even later een aanvalspoging. Ik ga er toch achter. Samen rijden we weg van de anderen. In de laatste 2 kilometer komt Colpaert nog terug aanluiten. Het wordt spurten voor een ereplaats, doch veel spurten is er niet meer bij. Het wordt moegestreden uitbollen over de finish lijn in 14e positie bij de F1 en 18e in totaal.
Vooraan wordt het een afvalwedstrijd. Door het hoge tempo en de steilere stukken, breekt het groepje regelmatig en sommigen kunnen dan niet telkens meer blijven weerkeren. Uiteindelijk wint Jo Monforts de wedstrijd.
Enkele actiefoto's zijn op komst :
Ik wens iedereen die dit leest een uiterst sportief jaar 2011.
Heel wat crossen gereden in november 2011. Ik blijf me goed amuseren.
Het was wederom een superweekendje met alleen maar positieve notities.
Ik heb een goede cross gereden te Dessel. Met een 17e plaats op 27 deelnemers moet ik ongeveer mijn beste resultaat in een cross tot op heden hebben laten optekenen.
