Het weekendje Roland Garros was fantastisch. We hebben vrijdag enorm veel matchen gezien, eigenlijk de ganse wereldtop. Voor diegene die het nog nooit live gezien hebben een korte uitleg. Wij doen het al 12 jaar en we hebben steeds een ticket waar we op alle velden kunnen kijken. Dus we lopen van match naar match en van het ene veld naar het andere. In totaal zijn er 17 velden waar op gespeeld worden. Vrijdag waren er dan ook nog eens veel Belgische spelers aan het werk. Het was dus inderdaad een geslaagd weekendje Parijs.
Vandaag koers te Beveren en nog net op tijd aan de inschrijvingstafel. We zijn met een kleine 30 deelnemers aan de start. Het parkoers is iets korter dan vorig jaar, doch verkenning is niet echt nodig. Ik heb de laatste weken zeer weinig kunnen trainen en probeer daaarom vandaag in het peleton stand te houden. Na enkele rondes blijkt het wel of iedereen er zo over denkt, want we krijgen zelden een aanvalspoging. Anderzijds valt het tempo nooit stil en we rijden constant boven de 40 km/u.
Met nog 4 rondes te gaan, probeert Coppers het alleen. Hij blijft ongeveer anderhalve ronde een 200m voor het peleton rijden en wordt dan ook nadien terug ingerekend. Ikzelf begin me af te vragen : Wordt er nu vandaag zo traag gereden of heb ik vandaag goede benen, want met nog 2 rondes te rijden heb ik nog geen enkele moeilijke fase doorgemaakt. Ik begin me te concentreren op een massaspurt.
Bij het ingaan van de laatste ronde maak ik een fout door achteraan het peleton te blijven hangen. We krijgen immers nog een messcherpe aanvalspoging van een 7-tal renners met o.a. Tas, De Naeghel, Monforts en Coppers. In het peleton wordt er niet echt getwijfeld, doch ze krijgen het gat niet dicht. Een 5-tal andere renners springen er achter. Ik zie dat anderen wederom het gat niet dicht krijgen en zoek een gaatje naar voor. In één ruk ga ik het peleton voorbij en moet nog een 80m zien dicht te krijgen. Achter mij zit Patrick De Backer. Ik nader op het vorige groepje. Net we bijna komen aansluiten laat Jo Monforts een gat vallen, verdorie we hangen er terug 15m af. Samen met De Backer krijgen ik het gatje terug dicht. We zitten ondertussen in de laatste kilometer en dus in een tweede groepje. De laatste ronde hebben we gevlamd tegen 51 km/u. De koplopers zien we rijden, doch zijn niet meer in te halen. Achter ons groepje probeert Jos Vergult ons nog bij te halen, maar zal hier niet meer in slagen. Het overblijvende peleton is definitief achter ons.
De laatste kilometer verloopt onoverzichtelijk. Iedereen blijft boven de 45km/u het wiel van zijn voorganger proberen te houden en echt spurten is er bij mij niet meer bij. Vooraan wint Helmuth Tas voor Jef De Naeghel. Ikzelf ga Patrick De Backer nog net op de finish voorbij. Ik eindig 12e bij de F1 en 15e in totaal.
Na een late vergadering op het werk, toch nog op tijd geraakt in het Nederlandse Ijzendijke. Bij de verkenning leek het eerst een criterium te gaan worden in de straten van het gezellige Nederlandse dorpje, waar de sfeer van een volkse kermis al in de lucht hing. Een orkestje en een tent waar we onderdoor moesten rijden maakten de volkssfeer nog krachtiger. Eens buiten het dorpje sloeg echter alle hoop op een criterium weg, want met 3 enorm lange rechte stukken in de polders, zou het eerder een windkoers worden en een zeer zware koers.
Met 23 deelnemers kwamen we aan de start (F1+ F2). In de eerste ronde wordt er enorm hard gereden onder impuls van Van Hove en De Neef. Op het stuk wind op kop, moeten de eerste renners al achteraan lossen. Gelukkig zie ik het net op tijd gebeuren en kan ik nog een jump maken naar het peleton. Als het tempo zo blijft doorgaan hou ik dit nooit 10 rondes vol. In de tweede ronde moet ik alle zeilen bijspannen om achteraan aan te klampen. Er wordt immers een waaier gevormd en dat betekent dat als je achteraan rijdt, dat je dan op één lint vol in de wind zit. Ik zit te smeken dat er vooraan een man of 4 wegrijden en dat het peleton het even laat begaan, doch mijn hoop wordt geen waarheid en aanklampen en diep in het rood is al wat ik hierover kan schrijven. Koersen blijft een zware sport.
Bij het uitrijden van het dorpje in de derde ronde gebeurt er halverwege ons peleton een valpartij tegen een uitschietend vluchtperronnetje. renners kletsen tegen elkaar op de grond. De rest moet uitwijken naar rechts. Ik ga in de remmen. Ik heb geen idee wie de 2 ongelukkigen zijn. Met een man of 3 zien we het peleton echter doorrijden en we kunnen de aansluiting niet meer maken. Ik moet eerlijk toegeven, waarschijnlijk had ik er de volgende windstroken ook afgelegen, doch nu kan ik een excuus inbrengen dankzij de valpartij.
In de volgende ronde zie ik de 2 ongelukkigen terug ergens langs de weg op hun fiets nog wat uitrijden, dus waarschijnlijk wiel het nog wel mee. De koers is dus over voor half wedstrijd, we proberen er nog het beste van te maken en met ons 3 (Van kerschaever en Caecekebe) beginnen we rond te rijden. Meer en meer geloste renners van andere categoriën komen bij ons aansluiten. Onder leiding van Caeckebe wordt er "in groep" rondgereden. Op den duur denk ik dat we wel met een man of 15 zitten. We zouden kunnen zeggen : "de bus is gevormd".
Vooraan zien we in de laatste ronde dat Van Hoof een kleine voorsprong heeft op De Neef. Met de korte finish, kan hij deze voorsprong behouden tot op de meet. Een groepje van een man of 10 spurt voor de 3e plaats.
Het is nu afwachten op de uitslag. Ik schat een 10e plaats bij de F1. Donderdag vertrek ik enkele dagen naar Roland Garros om te supporteren voor de Belgische tenniskampioenen. Misschien rij ik zondag terug mee.
Achteraf gezien was het het weekend van de valpartijen. Gelukkig niet voor mij. Zaterdag is onze Engelse vriend Edward Battersby zwaar gevallen tegen een vluchtheuvel. Wilde verhalen doen de ronde dat hij 4m in de hoogte is gekatapulteerd en 7 breuken heeft. Op maandag brak dan het stuur van mijn vriend Edwin Dhondt onfortuinlijk af met zware schaafwonden tot het gevolg. En nadat ik mijn uitslag vandaag was gaan halen, zag ik ineens dat mijn wagen beschadigd was. Een renner van de A's had een kwak gekregen in het peleton en is tegen mijn linkerspiegel aan gevlogen en dan over kop gegaan. Het was wel even verschieten, doch waarschijnlijk zijn de fysieke letsels van deze 3 ongelukkigen 10 keer belangrijker dan een kapotte spiegel. Ik wens iedereen spoedig herstel. Tijdens de koers lag ik er ook bijna. In een scherpe linkse bocht ging mijn acherwiel even slippen. Ik kon gelukkig op wat veldrijders capaciteiten rekenen om mij recht te houden. 't Was wederal een lesje :"niet remmen in de bocht, maar wel voor de bocht".
De wedstrijd zelf belooft een uiterst zware wedstrijd te worden. Ten eerste omdat het zeer warm is, ten tweede omdat we in de streek van Oudenaarde zijn en de wegen er niet echt vlak zijn. Gelukkig is er weinig wind. Er zijn 32 starters. Vanaf de eerste bocht krijgen we al demarrages. Ik zie Monforts, De Neef, Dezegher, De Naeghel, Van Leirberghe en Coppers met een man of 7 al vroeg wegrijden. Een omvangrijke kopgroep. Het zou wel eens kunnen dat deze al voor goed weg zijn. Toch blijf ik aandachtig. In de tweede ronde springen Boulard, Monfort, Delagrange en Helmuth Tas weg. Als ik nu niet meespring is de koers gereden. Manu De Loor zet aan en ik spring mee. Met 2 rijden we het gat vrij snel dicht. Gelukkig heb ik niet te lang getwijfeld, want het peleton laat begaan.
Nu begint een helse inhaaljacht naar de vroege vluchters. Al snel zit ik in het rood. Doch ik doe mijn werk. Vooral Boulard, Monforts en Tas zijn de hardste werkers. De voorsprong begint te slinken en we zien in de 4e ronde de koplopers een 300m voor ons uitrijden. Ik begin het echter moeilijk te krijgen. Vooral het hellende stuk naar boven vergt veel van mijn krachten om aldaar de kop te pakken. Ik zou liever in laatste positie blijven hangen, maar dan begint men toch te mekkeren en rijden ze mij er toch af. Dus volhouden en blijven meewerken.
Op het moment we het moeilijke gedeelte achter de rug hebben, kom ik net van kop. Boulard pakt stevig over, gevolgd door Tas. Ik moet een gaatje laten in derde positie. Ze springen achter mijn rug vandaan. Ik kijk achterom, nog 4 renners zijn achter mij. Monforts gaat me ook voorbij. Ik kijk naar Dalagrange en De Loor. Ze willen niet overpakken. 5m wordt 10m achterstand. Dom van mij, maar ik zit kapot. De Loor gaat aan en wederom twijfel ik (lees : ik heb niet de kracht om nog eens te versnellen). Ook Delagrange is kapot. Verdorie een tactische fout. Ik had dat gaatje vna 5m niet mogen laten vallen in derde positie. Het is ondertussen al 25m geworden.
Even later komen de eerste twee groepjes samen en we krijgen een omvangrijke kopgroep. Het spookt me 3 keer door het hoofd om het gat van 150m nog in één keer dicht te kletsen, maar ik besef dat dit zelfmoord zou zijn, voorts zitten we trouwens nog maar in de 4e ronde van de 11 af te leggen rondes. Er zit niets anders op dan terug op adem te komen en verder te rijden met Bart Delagrange. de kopgroep van een man of 13 is gaan vliegen. Ik had erbij kunnen zijn. De vraag is natuurlijk "had ik het ook kunnen volhouden vooraan"?
In de 5e ronde zie ik achter ons een groepje naderen. Het zijn Andries, De Backer, Colpaert en Verzele. We pikken aan en er wordt vrij goed rond gereden. Het gaat terug vrij goed, want ik ben iets kleiner gaan trappen. Supporters roepen dat de achterstand rond de 1 minuut zit. Andries is de sterkste van onze groep. We komen echter niet dichter.
In de 7e ronde komen dan de E's voorbij gevlogen. We proberen nog, maar gelukkig wordt er besloten om niet aan te pikken. Vanaf de 8e ronde is voor mij alle kracht verdwenen. Het wordt een zware koers. Drie keer denk ik aan lossen, maar ergens vind ik dan toch nog de moed om terug aan te sluiten. In de laatste ronde is Andries alleen weggereden in ons groepje. De Backer probeert even later een aanvalspoging. Ik ga er toch achter. Samen rijden we weg van de anderen. In de laatste 2 kilometer komt Colpaert nog terug aanluiten. Het wordt spurten voor een ereplaats, doch veel spurten is er niet meer bij. Het wordt moegestreden uitbollen over de finish lijn in 14e positie bij de F1 en 18e in totaal.
Vooraan wordt het een afvalwedstrijd. Door het hoge tempo en de steilere stukken, breekt het groepje regelmatig en sommigen kunnen dan niet telkens meer blijven weerkeren. Uiteindelijk wint Jo Monforts de wedstrijd.
We zijn vandaag met een 29 deelnemers te Oosteeklo. Op het stuk na de aankomst staat dit keer de wind los op kop. Vermits mijn zoon nog 's morgens moet tennissen, kom ik pas laat aan te Oosteeklo. Zonder opwarming schrijven we ons in en springen op de fiets voor 11 ronden. In de eerste ronde gaat Marc Dhanijns in de aanval, ik spring mee om mijn benen al direct eens te testen. Ik voel het al vrij snel, vandaag geen goede benen, hopelijk kom ik er later nog door. Alles toch vrij snel terug samen. In de tweede ronde moet ik zelfs een gat laten vallen op mijn voorganger, Gelukkig rijden anderen het voor mij terug dicht, Sorry mannen. Het peleton blijft samen, totdat Coppers het alleen probeert. Na een halve ronde houdt hij het echter voor bekeken.
In de derde ronde gaat dan Ad Monforts met José Dezegher in de aanval. Jos Vergult springt vrij snel er achter en even later gaat ook Noël Rogge op zoek naar de vluchters. Ze komen met 4 man samen. Het zijn 4x F2's dus de F1's weten niet goed wat te doen. Telkens een F1 probeert aan te zetten valt het even later terug stil. Voorts slaagt Jo Monforts (broer van Ad) erin om het peleton samen te houden. De 4 vluchters lopen telkens verder en verder weg. Vooral onder impuls van Ad Monforts wordt hun voorsprong vergroot. In de 6e ronde zien we ze niet meer rijden.
In de 7e ronde valt onze groep uit elkaar. De beteren zijn weggereden. Ikzelf zit achteraan. Eddy Van Leirberghe krijgt het gat niet dicht en ikzelf risceer het niet om hier al mijn krachten op te gebruiken. Ineens springt Jef De Naeghel weg uit onze groep. Dit is de enigste kans om nog terug bij de beteren te geraken. Het ganse stuk van de aankomstzone moet ik alles geven om zijn wiel te pakken te krijgen. Uiteindelijk komen we bij de eerste groep der beteren. Even later komen er toch nog verschillende renners terug aansluiten, doch een 6-tal zijn definitief gelost.
In de 8e ronde krijgen we een tegenaanval van Delgouffe en Andries. Ze houden het een ronde uit maar met nog 2 rondes te rijden komt alles terug samen (behalve de 4 koplopers). Door de felle wind is het steeds afzien om het tempo te volgen, zeker als je achteraan hangt. De benen zijn totaal op. Drie dagen koers achter elkaar met tussendoor nog wat tennis en op vrijdagavond nog een voetbalwedstrijd (ouders tegen scholieren vanWilrijk) is er nu teveel aan het worden. Ik heb er echter zelf voor gekozen en het heeft me ook veel plezier gegeven.
In de laatste ronde is de spurt zich aan het voorbereiden. Ikzelf zit als voorlaatste en kan niet meer opschuiven. In de laatste bocht zit enkel Luc Cocquyt nog acher mij. Plots zie ik Patrick De Backer langs rechts opschuiven en ik ruik nog een kansje om mee op te schuiven. Ik kom wonderwel ineens op een ideale 8e positie van de groep. De spurt wordt ingezet op 300m van de streep. Ik zet nog mee aan, doch ik moet even later al direct terug gaan zitten. De krachten zijn helemaal op. Ik moet me laten uitbollen en word vandaag 22e in totaal en 14e bij de F1's. Onze spurt wordt gewonnen door Jo Monforts voor Andries en Tas.
Vooraan wint Ad Monforts. Dezegher en Rogge hebben weinig kans. Jos Vergult pakt een mooie 4e plaats.
Zoals verwacht, zijn er vandaag minder deelnemers dan gisteren (slechts 24). Vooral het feit dat de meesten geen 3 dagen achter elkaar kunnen/willen koersen en het feit dat Destelbergen een vrij gevaarlijke omloop is (veel vluchtheuvels, een gevaarlijk fietspad met uitstekende blokken en tegenliggend verkeer op de brede Dendermondsesteenweg) schrikken vele renners wellicht af. Voorts valt op dat het parkoers gewijzigd is tegenover verleden jaar. Na de brug draaien we nu links af en komen alzo sneller op de drukke weg. We moeten 7 rondes afleggen.
In de eerste ronde springt Noël Dezegher weg. Op de stukken wind op kop, is het echter onbegonnen werk om alleen voorop te blijven. Alles komt terug samen in de 2e ronde. Echt grote aanvalspogingen komen er niet direct, tot in de 4e ronde wanneer 3 renners wegspringen met o.a. De Caboter en De Moor. Met nog 3 rondes te rijden springt Delgouffe aan de aankomstzone alleen in de achtervolging. Het peleton is al enkele minuten aan het twijfelen, de leiders hebben ongeveer 30sec voorsprong. Ik begin te denken dat de favorieten vandaag wel eens de wedstrijd gaan laten schieten en overlaten aan "de mindere goden". Ik ruik mijn kans en besluit om achter Delgouffe te gaan. Het peleton laat mij gaan en ik kom vrij snel bij Delgouffe. Met 2 achter de 3 leiders komen we dichter en dichter bij, doch het zal niet gemakkelijk worden. Boven op de brug zijn we zeer dicht genaderd op de koplopers. Achter ons zie ik de eerste tegenaanvallers naderen. Het zijn dit keer wel de favorieten: Boulard, Coppers , Monforts en Deneef. Ze komen zeer snel bij ons en schieten ons voorbij. Delgouffe heeft het moeilijk, ikzelf pik direct aan. Deze kanonnen mag ik niet laten gaan. We komen in een mum tijd bij de 3 koplopers. Met een man of 10 wordt er hard doorgereden. Achteruit gekeken, zie ik enkele enkelingen spartelen om nog terug bij ons te geraken. Duidelijk een belangrijke wending in deze koers en mijn uitval was zeker geen verloren inspanning.
Uiteindelijk komen er nog enkelen één voor één terug aansluiten zoals Tas, De Naeghel en Verkinderen. De rest is gelost.
Bij het ingaan van de laatste ronde is een spurt zeer dicht bij. Vlak voor de brug springt echter Jos Lissens weg en Belgisch kampioen Roland Boulard gaat erachter. Als we de brug boven zijn, zien we Boulard en Lissens al 200m voor ons uit rijden. Een tegenaanval komt er niet meer.
Boulard en Lissens rijden de laatste 4km uiterst sterk en zijn op het juiste moment weggesprongen. Boulard wint voor de moegestreden Lissens. DeNeef springt de laatste kilometer nog alleen weg en pakt de 3e plaats. Met zulke korte aankomstzone moet ik bij de eerste 5 uit de laatste bocht komen, doch ik zit rond de 12e positie. Ik schuif toch nog op en pak binnenkant bocht. Ik zit rond de 6e plaats. De gebroeders Monforts trekken de spurt aan. Ik zit rechts en ik zie me derdes eindigen, doch ineens komen langs links nog Tas en Monforts me voorbij. Uiteindelijk word ik 6e bij de F1 en 7e in totaal.
Goed gereden en op het juiste moment mee met de beslissende vlucht.
Misschien rij ik morgen ook te Oosteeklo, doch ik kan waarschijnlijk niet op tijd aanwezig zijn. Misschien rij ik wel eens bij de CD's mee.
Prachtige dag vandaag en mooi breed parkoers .We moesten 7 grote rondes doen. Op Jef de Naeghel na zijn alle favorieten vandaag present. Ik schat dat we wel met 40 à 50 vertrekkers zijn. De eerste aanvaller van de dag is Patrick De Backer. Nadat hij wordt ingelopen, krijgen we nog enkele schermutselingen met o.a. Dhanijns, Coppers, Moens, Verkinderen, Tas, Monforts. Doch niemand geraakt weg. Na 3 rondes komt er een aanval van een 10-tal renners. Samen met Jo Monforts rij ik het gat onmiddellijk dicht. We zitten met een man of 12 voorop, doch er wordt spijtig genoeg niet doorgereden. Dit had de goede ontsnapping kunnen zijn. DeNeef probeert het op zijn eentje. Hij rijdt een ganse ronde op kop, maar meer dan een ronde kan hij het niet volhouden, waarschijnlijk had hij op steun gerekend. Van Hoof is al de ganse dag in de aanval, maar krijgt steeds de verkeerde mannen mee. 2 rondes voor het einde groeit het besef op een massaspurt. We krijgen nog even een aanval van 3 renners met o.a. Coppers en Moens, doch meer dan 150m pakken ze niet. Ze worden terug gegrepen. Ikzelf begin op te schuiven. Een spurtje op een vrij brede omloop zint me wel. Spijtig is de aankomststrook iets minder smal dan de brede wegen. Met nog 3 km te gaan probeert Jos Vergult het, doch het peleton laat niet begaan. In de laatste kilometer springen Tas en Van Hoof nog even weg uit het peleton, doch het spurtende peleton zit hen op de hielen. Ikzelf zit rond 12e positie en ga er nog enkele voorbij. Ik denk dat top 10 moet kunnen lukken. Uiteindelijk 8e plaats in mijn reeks en 11e in totaal. Mooie spurt. Vooraan houdt Helmuth Tas stand en de OUTRE-ploeg pakt een triple want wint de eerste 3 plaatsen met Tas, Caeckebeke en Andries. Proficiat voor deze uiterst sympathieke ploeg.
De officiële uitslag:
Categorie F1/F2: 1.Helmuth Tas (Sijsele, winnaar cat. F1) 2.Dirk Caekebeke (F1-2) 3.Karel Andries (F1-3) 4.Roland Boulard (F1-4) 5.Noël Rogge (Asper, winnaar cat. F2) 6.José Dezegher (F2-2) 7.Julien De Bock (F2-3) 8.Jan Van Hove (F1-5) 9.Patrick De Backer (F1-6) 10.Jos Lissens (F1-7) 11.Kris Van Honsté (F1-8) 12.Jean-Pierre Pollefliet (F1-9) 13.Jo Montforts (F1-10) 14.Tony Baudonck (F1-11) 15.Jozef Deneef (F1-12) 16.Philemond Delgouffe (F1-13) 17.Robin Van Kerschaver (F2-4) 18.Bart Delagrange (F1-14) 19.François Coppers (F1-15) 20.Dirk De Cauwer (F1-16) 21.Eddie Van Leirberghe (F1-17) 22.Wim Van Den Heuvel (F1-18) 23.Jean-Paul Van Oudenhove (F2-5) 24.Luc Verkinderen (F2-6) 25.Marc Dhanijns (F1-19) 26.Ad Montforts (F1-20) 27.Adri Van Loon (F1-21) 28.Daniel Hauttekeete (F2-7) 29.Eric Pauwels (F2-8) 30.Eddy Iterbeke (F2-9)
Midweek-wedstrijd te Beveren. Er stond enorm veel wind en het leek wel of op 3 van de 4 stukken de wind in ons nadeel stond. Men had me verwittigd dat bij zulke wedstrijden er direct vanaf de eerste ronde de beuk erin zou gegooid worden en men had gelijk. Net zoals verleden week te Mol gaat Karel Andries er direct van door, doch deze keer krijgt hij geen vrij spel. De eerste ronde regent het aanvallen, tot op het moment een 5-tal renners ineens weg zijn. Het zijn o.a. Ad Monforts, DeNeef, Van Hove, Heirbout. Allemaal hardrijders en beukers tegen de wind. Helmut Tas springt ernaar toe en met een enorme inspanning komt hij nog vooraan aansluiten. Met wind op kop pakken ze meer en meer voorsprong en na 2 rondes zien we ze zelfs niet meer rijden. De vogels zijn gaan vliegen. Ikzelf probeer een eerste keer op te schuiven, doch ik voel al direct dat de benen vandaag niet aanwezig zijn. Ik zit al direct met zware benen zonder ook maar een inspanning te doen. Gevolg is dat ik de ganse koers moet toezien vanop de achterste rij.
Sommigen denken dat ik me spaar voor mijn spurt en komen me aanporren, doch ik kan u verzekeren dat het niet leuk is als je gans de koers op je tandvlees zit en enkel maar achteraan in het peleton hangt te bengelen. Ik zou liever vooraan mee de koers maken. Anderzijds zulke windkoersen zijn niets voor mij. Ik heb immers te weinig tijdrijderscapaciteiten om met een groepje een kloof te maken. Vooral Van Den Heuvel, Verkinderen, Andries, Pulmans en Vergult zie ik regelmatig wegspringen.
Gelukkig blijft het peleton gesloten en pas in de voorlaatste ronde, begin ik er dan toch nog een beetje door te komen. Misschien omdat anderen teveel krachten hebben verbruikt, dat ik nu mijn reserves nog kan aanspreken. In de laatste ronde zit ik eindelijk wat meer naar voor. Er rijden nog een 6-tal renners weg, met o.a. Andries, Hunninck e.d. Ik zie ze net te laat en de kloof van 100m is te ver. Er zijn alzo reeds een 12 tal man voor mij in de koers.
Met nog 5 km te gaan zet Coppers alleen de achtervolging in? Hij wil blijkbaar nog naar de 6 toe rijden. Ik zit in derde positie van het peleton. Achter mij springen ineens Jos Lissens en Dirk de Cauwer in één ruk weg. Ik aarzel even, doch ik zie vertwijfeling in het peleton. Ik spring recht en ga er achter. Ik heb ongeveer 30m achterstand. Lissens rijdt dit stuk beresterk en rijdt het gat op Coppers bijna in zijn eentje dicht. Ik blijf op 30m hangen.Het is om dood te gaan. Het peleton is ver achter ons. Even denk ik dat het me niet gaat lukken, doch ik versnel nog één keer. Gelukkig kom ik net voor de bocht aansluiten. Ik zit diep in het rood, doch de kans dat we voorop blijven is reeël.
Lissens blijft de kloof maken. De Cauwer helpt enorm sterk. Ikzelf zit kapot, doch probeer alles te geven en mijn werk te doen. Beter in dit groepje finishen dan door het peleton terug opgeraapt te worden. Coppers zet zich in 4e positie. Met nog 2 km te rijden, begint het peleton terug te naderen. Lissens blijft de motor van ons groepje. Gelukkig rijdt Coppers nu wel enkele beurten mee op kop. Eén van de beste hardrijders van het peleton. Het verschil is gemaakt.
Het laatste rechte eind naar de finish doe ik nog 2 kopbeurten. Een beetje dom, doch ik voel dat spurten er vandaag niet meer in zit. De benen waren helemaal niet goed en ik heb maar één inspanning kunnen leveren, gelukkig wel een goeie.
Vooraan rijden bij de koplopers nog 2 man weg. De Neef wint het voor Van Hoof. Daarna finisht Ad Monforts en deze wint alzo bij de F2's. Toch nog een leuke anekdote. Ad had zijn kousen vergeten en reed met mijn gelukskousen. Hij was me zeer dankbaar, ik heb nog een leuke babbel gedaan met deze uiterst sympathieke man. De winstpremies verzamelt hij het ganse seizoen en geeft deze dan op het einde af aan zijn kleinkinderen. Ik denk dat hij dit jaar een auto (BMW) zal kunnen kopen, als hij zo blijft voortdoen.
Uiteindelijk finish ik als 12e in mijn reeks. Het was een zware koers en ik had een slechte dag. Ik heb de laatste weken wat minder getraind en iets teveel andere competitiesporten (tennis en zaalvoetbal) gedaan. Gelukkig zijn deze volgend weekend gedaan en kan ik me de maanden mei en juni terug alleen concentreren op de koers en terug wat meer gaan trainen.
Op vrijdagavond nog de laatste competitiewedstrijd zaalvoetbal afgewerkt te Hoboken. Ondanks een doelpunt van mij, blijven we hangen op een gelijkspel (1 - 1 ). Een ongewone uitslag in het zaalvoetbal, doch we hebben ons kunnen handhaven dit seizoen en spelen volgend jaar terug in 2e Nationale. Op zaterdag was ik nog vrij moe van de zaalvoetbalwedstrijd van vrijdag, doch de goesting was wel aanwezig om naar MOL-Wezel af te zakken. Ik kon gelukkig beroep doen op de symphatieke Jos Vergult om met hem mee te rijden vanuit Antwerpen.
Eens aangekomen, kon ik me ineens het parkeors van verleden jaar herinneren. Het is een uiterst bochtrijk parkoers met een zeer lange aankomststrook. Aanvankelijk was ik van plan om het de eerste helft rustig aan te doen en dan stelselmatig naar voor te schuiven. Aan de start blijken we echter maar met 19 man aanwezig te zijn in onze categorie. Vele personen van West - en Oost Vlaanderen hebben de trip van boven de 100km NIET gemaakt.
Vanaf de allereerste meter springt ex-Belgisch kampioen Karel Andries onmiddellijk in de aanval. Hij krijgt Wim Van den Heuvel met zich mee. Het peleton laat begaan en kabbelt verder. Pas in de 2e ronde komt het peleton op gang. Het zou de rest van de koers niet meer stilvallen en nog een loodzware koers worden. Ik probeer vanaf de 2e ronde enkele keren mee in de tegenaanval te gaan, doch ik verspeel hier teveel krachten en het resultaat is nihil. Na 5 à 6 rondes springt Monforts weg. Even later Francois Coppers. Ik zie rechts van de weg Helmut Tas opschuiven in het peleton, doch ik zit uiterst links en ik heb net een rustmoment nodig. Tas versnelt en de andere Monfort springt mee. De 4 komen samen en zetten de achtervolging in op de 2 leiders. Eric Pauwels probeert nog, doch het gat is al ruim 200m en niet meer te overbruggen.
Het peleton wordt voorbij gereden door de E's. Het tempo valt nooit stil. Jos Vergult en Eric Pauwels zijn de bedrijvigste mannen. Ikzelf ben gestopt met aanvalspogingen en zit echt zo dood als een pier. Telkens we de aankomstzone passeren smeek ik dat de speaker afroept hoeveel rondes we nog moeten afleggen. In totaal moesten we 14 rondes doen. Ik zie dat we 1h10min bezig zijn, waarschijnlijk nog een minuut of 20 volhouden. Ik ga echt over de limiet en probeer aan te klampen.
De vier naderen op de 2 vroege vluchters. Er zijn nog talrijke aanvalspogingen, doch ze gaan samen naar de meet. In de laatste rechte lijn, staat er ineens een wagen in het midden van de straat geparkeerd. Een enorm uitwijkmaneuver zorgt voor gevloek en getier. Uiteindelijk wint de snelle Monforts en pakt zijn 3e overwinning voor Tas, Andries, Coppers en Van den Heuvel.
Vermits ik 2 rondes voor tijd nog een gat moet dichtrijden, schieten me duidelijk krachten tekort om nog mee te spurten. Ik probeer echter nog alles wat ik heb, doch eindig na Patrick de Backer op een 7e plaats bij de F1. In totaal ben ik 14e.
Ik heb in Beveren enkele fanatieke supporters. Ziehier de data wanneer ik in Beveren of omstreken rij.
do 06/05 Beveren 18h00 wo 02/06 Beveren 18h00 di 08/06 Kruibeke 18h00 zo 20/06 Beveren 13h00
foto hieronder : ik zit mee in de beslissende kopgroep met voor mij Andries. Achter mij Dezegher, Coppers en Caeckebeke. Boulard, Monforts en Dhanijns zijn niet in beeld.
Het parkoers is gekend en we moeten het rondje 11 keer afleggen. Ik probeer de eerste 4 rondes regelmatig mee te springen met de hoop op een vroege ontsnapping. In de 4e ronde lukt het bijna. Ik spring alleen achter de ontsnapte Pollefliet en samen rijden we weg. Op het moment het peleton terug komt aansluiten springt Jef De Naeghel weg. Hij neemt een 20 sec voorsprong. Ik heb spijt dat hij niet iets vroeger is gesprongen en ons 2 kwam vergezellen. Zelfs de sterke De Naeghel kan niet op tegen de wind en tegen een snel rijdend peleton. Een ronde later wordt hij terug gegrepen. Vanaf de 6e ronde begint bij mij het besef te groeien dat het een massaspurt zal worden.
Met nog één ronde te rijden, schuif ik op in het wiel van Luc Verkinderen. Vooraan springen Eddy Van Leirberghe en Louis Moens weg. Ze krijgen 30 sec van het peleton. Eddy wint voor Moens, doch ze houden uiteindelijk maar 40m voorsprong op het spurtende peleton. Ikzelf zit in de laatste bocht rond 12e positie. Dit blijkt achteraf iets te ver te zijn. Ik spurt langs rechts er nog enkele voorbij en uiteindelijk pak ik een 6e plaats bij de F1.
Laarne op zondag. Nieuw parkoers met enkele scherpe bochten met aan de binnenkant kasseien en losse steentjes. Ik besluit de tegenovergetelde tactiek van gisteren toe te passen. De eerste 4 rondes blijf ik in het peloton mee pedelen. Niemand geraakt immers echt weg. In de 5e van de 8 af te leggen rondes, schuif ik op. Manu De loor valt aan en ik spring mee. Er komen er nog 4 à 5 aansluiten, doch de verstandhouding is niet direct te vinden. Het peleton komt terug samen. Met nog 3 rondes te gaan springt Monforts, Caeckebeke en Dezegher weg met Coppers, Dhanijns en Andries er vlak achter. Verdorie da's gevaarlijk. Ik zie Belgisch kampioen Boulard op de loer liggen en pak attent zijn wiel. Vlak na de bocht van 90° sprint hij weg. Ik zit in zijn wiel, had het verwacht en tegen 50 km/u rijdt hij het gat bijna helemaal dicht. Hij vraagt om over te pakken en ik rij in één ruk de laatste 50m dicht. We komen met 8 man aan de leiding. Ik kijk achterom, geen peleton meer te zien. Met nog 2 rondes te rijden voel ik dat dit de beslissende vlucht van de dag is. Er is echter onverdeeldheid en echt rond wordt er niet gereden. Ik word er zot van. Het is meer spurten dan tempo rijden want steeds probeert er wel iemand alleen in de aanval te trekken. Ik begrijp er niets van. Ik vermoed onderlinge concurrentie om samen naar de meet te gaan met enkele snelle mannen Montforts, Andries en Boulard.
Ik doe mijn werk doch op het moment ik net een kopbeurt gedaan heb, springt Monforts weg. Boulard, Andries, Coppers, DeZegher en Dhanijns spurten mij voorbij. Ik kijk achterom en Caeckebe zit ten einde krachten. Verdorie ik moet hier ineens uit de pijp komen. Al snel heb ik 60m achterstand met Caeckebeke in mijn wiel. Ik vraag om over te pakken, maar hij roept "Kris dit kan ik niet meer". Ik heb nog 500m kans om terug bij te komen want bij de volgende bocht is het terug wind op kop. Aan de bocht gekomen, moet ik nog 30m dicht krijgen. Ik besluit er alles uit te gooien en trek een spurt op de grote molen wind op kop. Ik ga diep in het rood. Even denk ik eraan om definitief te lossen, maar dan besef ik ineens dat het nog maar 1,5 ronde is en eens ik er terug bij ben, ik waarschijnlijk wel tot aan de meet kan geraken.
Ik kom eindelijk tot op 5m van Dezegher, maar deze laat een gat vallen. Ik besluit er ineens over te gaan en trek door totdat ik eindelijk terug vooraan ben. Ik heb hier veel energie moeten opbruiken maar het was het ook nodig.
In de laatste ronde kom ik er terug door. Ik voel dat ik nog steeds goed zit. Ik probeer mijn aflossingsbeurten volledig door te zetten. Met nog 2km te gaan roept Andries "pasop want ze zijn er". Ik kijk achterom en zie in de verte enkele renners naderen. Moeilijk te zien of het E's zijn of de F1's. Toch denk ik dat we genoeg voorsprong zullen overhouden.
Dhanijns probeert het nog in de laatste kilometer, maar alles blijft samen. Ik ga in 5e positie zitten voor de spurt. Monforts gaat eerst aan, Boulard en Andries verliezen enkele meters. Coppers wordt 4e. Ikzelf hou mijn 5e plaats, kijk naar links en zie nog 2 anderen aandringen. Ze komen tot op 1m van mij. Ik geef nog even alles en kan toch mijn 5e plaats vasthouden. 'Weeral in de gazet' (de eerste 5 staan steeds in de nieuwe gazet).
Categorie F1/F2: 1.Jo Montforts (Wassenberg, D, winnaar cat. F1) 2.Roland Boulard (F1-2) 3.Karel Andries (F1-3) 4.François Coppers (F1-4) 5.Kris Van Honsté (F1-5) 6.José Dezegher (Dadizele, winnaar cat. F2) 7.Ad Montforts (F2-2) 8.Marc Dhanijns (F1-6) 9.Dirk Caekebeke (F1-7) 10.Marc Colpaert (F1-8) 11.Emmanuël De Loor (F1-9) 12.Paul D'Hoey (F2-3) 13.Noël Verzele (F1-10) 14.Antoine De Caboter (F1-11) 15.Julien De Bock (F2-4) 16.Donald De Vlieger (F1-12) 17.Daniel Hauttekeete (F2-5) 18.Eddy De Clercq (F2-6) 19.Jean-Paul Van Oudenhove (F2-7) 20.Luc Verkinderen (F2-8) 21.William Govaert (F1-13) 22.Eddie Van Leirberghe (F1-14) 23.Marc Steenberghe (F1-15) 24.Adri Van Loon (F1-16) 25.Eddy Iterbeke (F2-9) 26.Robin Van Kerschaver (F2-10) 27.Helmuth Tas (F1-17) 28.Luc Cocquyt (F1-18) 29.Dirk De Cauwer (F1-19) 30.Roland Van Imschoot (F2-11)
Onderaan (foto) Monforts wint voor Boulard, Andries en Coppers. Zelf zit ik links op de foto (blauw/wit/zwart) en kan nog net 5e worden.
Goed weertje en zelfde parkoers als verleden jaar. Vele renners aan de start, ik denk wel tussen de 40 à 50 deelnemers. De benen voelen goed, ik spring enkele keren mee in een vluchtpoging. Doch meer dan 100m krijgen we niet. Halverwege koers springen 4 renners weg, Kampioen van Belgie, Boulard neemt het voortouw met in zijn zog, Deneef, Jo Monforts en Dezegher. Vele achtervolgende schermutselingen zorgen ervoor dat we de leiders nog steeds in het zicht zien rijden. 6 à 7 man gaan in de tegenaanval, Andries, Tas, De Naeghel, Moens, Dhanijns en Verkinderen. Het peleton spat uiteen. Verschillende moeten lossen. Ik blijf aanklampen we zitten nog ongveer met een man of 20 in de achtervolging. De laatste 2 rondes blijven de tegenaanvallen zich opstapelen. De koers is echter in een definitieve plooi gevallen. Vooraan wint Deneef voor Boulard. Dezegeher wordt 4e en wint bij de F2. Verkinderen wordt 10e overall en wordt 2e bij de F2, hij dacht echter gewonnen te hebben want wist niet dat Dezegher mee vooraan reed. Op het moment ik opschuif en me voorbereid voor de laatste spurt, rijd ik lek achteraan en ik zie een ereplaats aan mij voorbij gaan. Uiteindelijk word ik 33e geplaatst. Top 15 had mogelijk geweest.
Foto hieronder : even in de aanval met een man of 5 waarvan Jef De Naeghel aan kop zit en ikzelf in 2e positie net van kop ben gegaan.
Vandaag te Ertvelde koers bij de F1 op een mooie omloop, doch de regen viel met bakken uit de lucht. Voor de wedstrijd enkele oude bekenden welke hun wederoptreden deden, Wim Van Den heuvel, Mark Van Steenberghe en ook Alex Van Onckelen was er wederom bij. Ik was heel de tijd aan het overwegen om in de eerste rondes mee te springen met een vroege vlucht, doch tijdens de verkenningsronde viel het me op dat er enorm veel wind was en het onmogelijk zou zijn om de ganse wedstrijd met een groepje voorop te rijden tegen een onvangrijk peleton.
In de eerste ronde al eeen aanval van Karel Andries. Ook Patrick De Backer en Jef De Naeghel proberen enkele keren weg te geraken. In de tweede ronde springt Helmut Tas alleen weg. Bijna onbegonnen werk, maar hij houdt het een ganse ronde vol. In de derde ronde wordt hij terug ingelopen door een voltallig peleton. Ondanks mijn goede start, ben ik nu acteraan het peleton beland. Door de felle regen, sluipt er enige onzekerheid bij het aansnijden van de bochten. Ik wil ten allen koste een valpartij vermijden. Ook voel ik dat de benen vandaag niet zijn, zoals ik gehoopt had. Waarschijnlijk zit de zaalvoetbalwedstrijd van gisteravond tegen La Louviere er nog voor iets tussen. (6-5 verloren). We krijgen een aanvalspoging van Luc Verkinderen met nog een tweede renner. Ze nemen 200m voorsprong. Met een tegenaanval van Mark Dhanijns spring ik mee in 3e positie. Marc rijdt het gat op zijn eentje dicht, doch het ganse peleton hangt aan ons wiel. Alles terug samen half koers.
In de 4e en 5e ronde heb ik besloten om ook vandaag niet meer aan te vallen en op een spurt te rekenen. Op de lange rechte strook komt er een afscheiding van een 8-tal renners. De Neef, Vervondel, Moens, Tas zijn mee. Ze nemen snel enkele 100-meters voorsprong en enkel De Naeghel en Coppers proberen het nog, doch de kloof is te groot. De vogels zijn vandaag gaan vliegen.
Het tempo blijft hoog en constant boven de 40km/u. Om een onduidelijke reden zijn Andries en Hunninck ineens uit onze groep achtergebleven?? Met nog 2 rondes te gaan ben ik de spurt al aan het voorbereiden. Ik moet mij laten meeslepen op het lange rechte stuk, wind mee. Moet dan geleidelijk opschuiven naar een 10e positie en in de laatste kilometer moet ik proberen bij de eerste 6 de laatste bocht aan te gaan. De laatste sprint mag niet te vroeg aangezet worden.
Ik schuif op in het wiel van Verkinderen en De Backer. Jos Lissens trekt de spurt aan. Ik ga vrij gemakkelijk enkele renners voorbij en even zie ik een gaatje om de sprint op mijn naam te zetten. Doch Lissens gaat van rechts naar links, waardoor ik moet inhouden. Ik roep dat hij rechts moet blijven, gelukkig luistert hij direct. Ik kan er nog links voorbij en wortd 4e of 5e van het peleton met in totaal een 10e plaats vandaag.
Ik had eigenlijk geen super benen vandaag, dus een 10e plaats is een goede uitslag. Ik ga nu een weekje op vakantie naar Duitsland (Eifel) en ik pik zaterdag terug aan bij de volgende koers.
Zonnig weertje en een criterium over 22 rondes, dat ligt me wel. Ik ben blij om een paar oude gezichten terug te zien, zoals Karel Andries, Patrick De Backer en Luc Van der Kinderen.
In de eerste ronde reeds een aanval van een 5-tal renners, met Marc Dhanijns, Paul Hunning en Karel Andries. Ze nemen een 30 sec voorsprong. Na 5 rondes begint dan het spel op de wagen te geraken en er komen eerste verbrokkelingen in ons peleton. Een 3-tal renners springen weg, gevolgd door nog eens 4 renners. Ik zie dat de betere renners mee zijn en bij een volgende demmarage van een 3- tal renners spring ik mee in het wiel van Helmut Tas. Langer in het peleton blijven zitten, betekent "einde wedstrijd".
Een ronde later komen achter de 5 leiders de andere groepjes samen en we zijn ongeveer met 12 man weggereden van het peleton. Het is nu 10 rondes knokken om de achterstand op de leiders dicht te fietsen. We zien ze regelmatig voor ons uitrijden, doch de laatste push ontbreekt. In mijn groepje zie ik naast Tas, nog Coppers, De Caboter, VanderKinderen, De Backer en nog enkele nieuwe renners. Ook rijden we samen met enkele F2 welke toch ook het kopwerk niet schuwen. Ik doe mijn deel van het werk, doch het is tanden bijten en diep in het rood.
Met nog 10 rondes te rijden halen we dan eindelijk de 5 vluchters terug bij. Ik zit nu in een kopgroep van een man of 16 à 17. Het tempo valt niet stil, de demmarages blijven elkaar opvolgen. Ik rij meestal achteraan de groep. Veel extra krachten heb ik niet meer over. Ik ben aan het snakken totdat de jury afroept dat we nog 5 rondes moeten rijden. Op dat moment komen de eerste E-renners aansluiten bij onze groep. Ze hebben ons dus ingehaald. Tot mijn verbazing sluiten met deze E-renners ook nog enkele F1-renners terug aan vanuit onze categorie.
Voordeel dat de E-renners bij ons zijn komen aansluiten, is dat de aanvalspogingen nu gestopt zijn en aan een egaal tempo gekoerst wordt tot het ingaan van de laatste twee rondes. Even is er nog een scheur in het peleton. Een 5-tal renners moeten nog lossen. Ik maak nog net de jump om terug aan te sluiten bij de "omvangrijke kopgroep".
Mijn taktiek ligt al enkele rondes vast. Aanklampen en achteraan eindigen want de krachten zijn op, telkens ik na een bocht moet optrekken. Eigenlijk geloof ik niet meer in een goede uitslag of overwinning.
Ik heb nog één kans, wanneer het even zou stilvallen in de laatste ronde. Zo gehoopt, zo gebeurd en ik schuif op 1km voor de aankomst nog naar voor en draai ongeveer in 15e positie uit de laatste bocht. Ik spurt er nog verschillende voorbij en eindig ongeveer als 10e in totaal van alle categoriën samen. Van mijn categorie eindig ik na De Caboter, Hunning en Andries als 4e. Wederom een mooie uitslag. Beter dan verwacht en goed dat ik 6 à 7 rondes voor het einde heb volgehouden. Veel had ik echter niet over.
Categorie F1/F2: 1.Ad Montforts (Maaseik, winnaar cat. F2) 2.Antoine De Caboter (Grimbergen, winnaar cat. F1) 3.Paul Hunninck (F1-2) 4.Karel Andries (F1-3) 5.José Dezegher (F2-2) 6.Kris Van Honsté (F1-4) 7.Luc Verkinderen (F2-3) 8.Dirk Caeckebeke (F1-5) 9.Eddie Van Leirberghe (F1-6) 10.Marc Dhanijns (F1-7) 11.François Coppers (F1-8) 12.Patrick De Backer (F1-9) 13.Daniel Hauttekeete (F2-4) 14.Eddy Iterbeke (F2-5) 15.Eric Pauwels (F2-6) 16.Adri Van Loon (F1-10) 17.Cees Van Rijsbergen (F1-11) 18.Emmanuël De Loor (F1-12) 19.Helmuth Tas (F1-13) 20.Eric De Wilde (F2-7) 21.Jos Vergult (F2-8) 22.Alfred Staljanssens (F2-9) 23.Jean-Pierre Pollefliet (F1-14) 24.Guy Dhaese (F1-15) 25.Eddy De Clercq (F2-10) 26.René Demunter (F2-11) 27.Dirk De Cauwer (F1-16) 28.Patrick Elegheer (F2-12) 29.Alex Van Onckelen (F1-17) 30.Boris Bombaerts (F1-18)
Wegens 2 afgelaste wedstrijden bij de WAOD dit weekend, koos ik om mee te koersen bij de VWF. Zaterdag te St. Amands moest ik meerijden met de C's, zondag te Hamme moest ik meerijden met de D's. Serieuze testen dus als je weet dat ik bij de WAOD meerijd met de F1's. Eén van de doelstellingen dit jaar is om met de D's een wedstrijd uit te rijden in het peleton. Vraag was dus of ik dit jaar al deze stap zou kunnen maken. Dit weekend moest al een eerste indicatie geven.
Zaterdag, stralend weertje maar slechts 3 minuten voor aanvang van de wedstrijd haal ik mijn rugnummer af. Dus nog snel gestart met de C's. De eerste ronde gaat vliegensvlug. We rijden 5km aan een stuk tegen 52km/u. Ik voel dat dit onbegonnen werk is. Als ik achteruit kijk, zie ik dat een man of 10 al moeten lossen en ik rij ondertussen in 5e laatste positie van het peleton. In de tweede ronde rijden 4 man in de aanval. Het peloton verbrokkelt in 3 groepen. Ik hou het 3 ronden vol en bij een gemiddelde van 45 km/u moet ik na 3 rondes het peleton laten gaan. Uiteindelijk kan ik nog 2 rondes aanpikken bij de na ons gestartte D renners. Van de 50 starters bij de C's word ik 36e geklasseerd. Niet slecht, maar het gaat gewoon te snel voor mij. Toch voel ik dat, mits wat extra training en meer van deze wedstrijden dat het me ooit moet kunnen lukken.
De dag erna regent het de ganse morgend. In regenweer vind ik het vrij gevaarlijk om te koersen, doch rond 13h00 stopt het met regenen en overwint de goesting om te koersen op het gezonde verstand. Hamme is slechts 24minuten van Hoboken en dus laad ik de fiets nog snel in de wagen want de wedstrijd start om 14h00. Hamme binnengereden blijkt dat het in een deelgemeente van Hamme is , nml St. Anna. Als ik de weg vraag (op de GPS vind ik niets) blijkt het nog 8km verder te zijn. Het gevolg is dat ik ook vandaag slechts 2 minuten voor aanvang van de wedstrijd aan de start kom. Gelukkig heb ik nu een rugnummer van de D-categorie kunnen krijgen van de vriendelijke voorzitter van de VWF. Doel is eenvoudig, zolang mogelijk volgen en proberen binnen enkele maanden dit niveau aan te kunnen en de wedstrijd uit te rijden in het peleton.
In tegenstelling tot gisteren, gaat het de eerste ronde aan een egaal tempo van ongeveer 42km/u. Een snelheid waar ik verleden jaar nog van opkeek. Een snelheid waarbij ik me nu al op mijn gemak voel. In de tweede ronde rijden er 6 man weg van het peloton. Het peloton laat niet begaan. Het tempo gaat verschroeiend naar boven. Het is nu aanklampen geblazen. Ik zoek verschuiling achter de rug van een bonk van een kerel. Mensen wat scheelt het als je achter hem kan rijden. Het is mijn redding want na elke bocht moeten renners lossen. Ik schuif steeds op en blijf aanklampen. Er is toch wel een verschil met de C's van gisteren. De tempoversnelling duren gewoon eindeloos lang bij de C's. Bij de D's zijn ze even hard, doch na 2 à 3 km valt het wel even stil.
In de 3e ronde zit ik nog steeds in het peleton. Er rijden na de 6 leiders nog een 15 andere mannnen weg. Van de kopgroep van 6 gaan er 2 tegen de grond in een haakse bocht naar rechts. Ze liggen nog kermend op de grond als wij voorbij snellen, zo heel veel voorsprong moeten ze dan ook weer niet gehad hebben, denk ik. Vanaf de 4e ronde begin ik te denken wanneer ik de dodelijke doodsteek zal krijgen, maar de ergste tempoversnellingen zijn voorbij. Elke ronde wordt er op dezelfde plaatsen doorgetrokken. Dit maakt dat ik nu weet dat op 3 plaatsen het gevaarlijk is om te moeten lossen. Ik schuif op naar voren in het peloton en hou stand.
De jury roept af nog 2 rondes. Ik rij constant in de buurt van mijn vriend Rudy Taleman. Ik voel dat ik nog krachten over heb en het lijkt me te gaan lukken om met de D's mijn eerste finish te halen. Er zijn nog wat aanvalpogingen. Ik spring zelfs een aantal keren mee, doch het peleton blijft samen. In de laatste ronde gebeurt er niets meer. Enkel Louis Moens probeert tot 3 keer toe een eenzame onbegonnen uitvalspoging. We spurten voor de 20e plaats. Eens kijken of mijn spurt ook hier van pas komt. In de laatste rechte lijn, schuif ik op naar een 15e plaats. Er wordt al van ver aangezet. Ik zit helemaal links en schakel mijn grootste verzet. Ik ga er vlot enkele voorbij en eindig rond een 10e plaats. In totaal dus een 30e plaats op 48 deelnemers.
Ik ben uiterst gelukkig dat ik deze wedstrijd met de D's heb uitgereden. Ik heb weeral een stap voorwaarts gezet in mijn prille wielercarriere. Een doel is weeral bereikt.
Voor de start ontmoet ik enkele vrienden van verleden jaar, Guy D'Haese en Peter VanKerckhove. Ook Monique Van Poecke is voor de eerste keer dit seizoen terug van de partij om foto's te nemen. Ook mijn vader komt nog eens supporteren vermits Bazel niet ver gelegen is van Hoboken. Met een 35 renners starten vandaag de F1/F2 als eerste, met daarna de E/E+. Na enkele 100m pikken we de laatkomer Luc Cocquyt nog op en al lachend wordt er geroepen dat hij een ronde extra moet rijden. In de eerste ronde krijgen we enkele kleine aanvalspogingen, vooral Marc Dhanijns probeert een lange vlucht op te zetten. Bij de doorkomst na de eerste ronde rij ik in 5-laatste positie en voor mij hebben sommige het al moeilijk op de stijgende aankomststrook. Ik beslis om er snel voorbij te gaan en het kost toch enige moeite om het gat dicht te rijden. Achteruit gekeken, blijkt dat het toch nodig was want sommige moeten al definitief lossen. In de tweede ronde zelfde beeld aan de aankomstzone, doch ik zit nu niet meer achteraan en ben dus gespaard van onnodige inspanningen om gaten dicht te rijden. Vooraan zijn er wel pogingen maar al vrij snel wordt het mij duidelijk dat er vandaag geen vlucht zal kunnen wegrijden. Vanaf de vierde ronde schuif ik op naar de eerste 10 posities. Het tempo ligt al de ganse koers vrij hoog (40 km/u en hoger) en achteraan staat de deur nog steeds open. Ik tel nog een 15-tal F1-renners en een 10-tal F2-renners in het peloton. Een top 10 zou vandaag wel eens mogelijk kunnen zijn. Ik begin er in te geloven. Het gaat weer uiterst goed vandaag en ik heb nog geen trap teveel gegeven.
Met nog 2 rondes te rijden hou ik nu een late aanvalsvlucht in de gaten. Als er nu nog een man of 5 wegspringen, moet ik mee zijn. Een echte ontsnapping komt er echter niet, dus ik blijf in de wachtkamer zitten en hou mijn positie. Bij het ingaan van de laatste ronde springt Noël Verzele alleen weg. Nu meespringen betekent dat ik alle kansen op een goede ereplaats in het vuur gooi, dus ik beslis om te blijven zitten. Noël is een stevige hardrijder maar neemt slechts een 100m. Ondertussen komen een 8-tal E-renners ons voorbij gesneld. Noël kan enkele minuten later aanpikken bij deze E's en kan alzo stand houden en de wedstrijd winnen. Proficiat.
Ikzelf zit voortdurend in 5e positie en reken op een sterke eindsprint bergop. Coppers probeert het met Jef De Naeghel, maar ik counter en schuif mee. Jef De Naeghel rijdt met nog 4km te gaan even alleen weg, maar het peloton onder impuls van Dhanijns heeft teveel snelheid en het wordt een peletonspurt voor de 2e plaats. Mijn plannetje is al lang gemaakt. Ik weet dat ik nu in 4e of 5e positie uit de laatste scherpe bocht moet komen en direct na de bocht al moet aangaan. De kans dat er dan nog 3 of 4 man overgaan is dan zeer klein, want zo'n spurt licht me wel. De laatste kilometers verlopen perfect. Ik heb het wiel van Jef De Naeghel (winnaar van verleden week) en deze schuift op naar een 3e plaats. Ik neem een zeer goede rechtse bocht en schiet al naar de 2e plaats. Met nog 400m te gaan, schakel ik bij en zie links van de weg nog een gaatje om naar de leiding te gaan. Met volle kracht en groot verzet zet ik alle macht in mijn armen en benen. De spurt verloopt als vanzelf. Ik neem 2 à 3 meter voorsprong op een spurtend peloton. Ik kijk naar rechts en zie ze niet direct naderen. Ik heb nog krachten over maar deze zijn niet meer nodig. Ik hou nog een goede meter voorsprong op Alfons Van Raemdonck en spurt naar een eerste goed resultaat dit seizoen. Met een tweede plaats ben ik uiterst tevreden.
Uitslag Categorie F1/F2: 1.Noël Verzele (Nazareth, winnaar cat. F1) 2.Kris Van Honsté (F1-2) 3.Alfons Van Raemdonck (F1-3) 4.Jozef De Naeghel (F1-4) 5.Karel Heirbaut (Belsele, winnaar cat. F2) 6.Paul D'Hoey (F2-2) 7.Noel Rogge (F2-3) 8.Jozef De Wever (F1-5) 9.Helmuth Tas (F1-6) 10.Emmanuël De Loor (F1-7) 11.Eddie Van Leirberghe (F1-8) 12.Daniel Hauttekeete (F2-4) 13.Eric Pauwels (F2-5) 14.Marc Dhanijns (F1-9) 15.Jean-Pierre Pollefliet (F1-10) 16.Eddy Iterbeke (F2-6) 17.François Coppers (F1-11) 18.Luc Meheus (F2-7) 19.Louis Moens (F1-12) 20.Jean-Paul Van Oudenhove (F2-8) 21.William Govaert (F1-13) 22.Peter Viette (F1-14) 23.Cees Van Rijsbergen (F1-15) 24.Jos Vergult (F2-9) 25.Luc Cocquyt (F1-16) 26.Peter Van Kerckhove (F1-17) 27.Julien De Bock (F2-10) 28.Eric De Wilde (F2-11) 29.Adri Van Loon (F1-18) 30.Hugo Martens (F2-12)
Het nieuwe seizoen kon eindelijk terug beginnen na een ijskoude winter. Grootste vraag was of de fysiek al terug op punt staat en hoelang ik het peloton zou kunnen volgen. Dit jaar rijdt onze categorie F1 samen met F2. In de eerste ronde is er direct een aanval van 5 renners met o.a. De Naeghel, Dhanijns en Moens. Het peloton laat aanvankelijk begaan, doch halverwege de eerste ronde komen er scheuren in de groep. Aanvankelijk was ik van plan om het de eerste rondes kalm aan te doen, doch nu moest ik al een serieuze tussensprint plaatsen. uiteindelijk komt het peloton terug samen, doch de 5 vroege aanvallers zijn al uit het zicht verdwenen.
In de tweede ronde rijdt Francois Coppers lek. Ik ondervind dat op het stuk wind mee na de aankomst het peleton altijd in stukken verbrokkeld wordt en besluit dan ook op dit stuk uiterst alert te zijn en aldaar steeds op te schuiven.
Halverwege wedstrijd rijd ik nog steeds zonder problemen rond in het midden van het peloton. De benen zijn goed vandaag. Met nog 3 rondes te gaan springen er nog 5 andere renners weg waaronder Noël Verzele.
Op het stuk van de aankomst komt er een aanval van 3 renners. Ik spring mee met een achtervolgend duo en samen kunnen we wegrijden van het overblijvende peloton. Met een man of 8 rijden we om de 10e plaats. Bekende gezichten in deze groep zijn Van kerschaever, Polfliet en Van Leirberghe.
In de spurt van onze groep ga ik nog enkele mannen voorbij en ik eindig 12e in mijn reeks. Vooraan komen de 5 bij de voor ons gestartte E-renners en een chaotische eindspurt zorgt ervoor dat niemand weet wie de overwinning pakt. Ik denk Jef De Naeghel. De officële uitslag:Categorie F1/F2: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem, winnaar cat. F1) 2.José Hoebeke (F1-2) 3.Louis Moens (F1-3) 4.Marc Dhanijns (F1-4) 5.Karel Heirbaut (winnaar cat. F2) 6.Helmuth Tas (F1-5) 7.Noel Rogge (F2-2) 8.Daniel Hauttekeete (F2-3) 9.Cees Van Rijsbergen (F1-6) 10.Emmanuel De Loor (F1-7) 11.Paul D'hoey (F2-4) 12.Noël Verzele (F1-8) 13.Adri Van Loon (F1-9) 14.Jos Vergult (F2-5) 15.Luc Meheus (F2-6) 16.Eric De Wilde (F2-7) 17.Jean-Pierre Pollefliet (F1-10) 18.Antoine De Caboter (F1-11) 19.Eddy Iterbeke (F2-8) 20.Kris Van Honsté (F1-12) 21.Eric Pauwels (F2-9) 22.Eddie Van Leirberghe (F1-13) 23.Henk Bolle (F2-10) 24.Julien De Bock (F2-11) 25.Robin Van Kerschaver (F2-12) 26.Alfred Staljanssens (F2-13) 27.Jean-Paul Van Oudenhove (F2-14) 28.François Coppers (F1-14) 29.Peter Viette (F1-15) 30.Dirk De Cauwer (F1-16)
Na een ongelooflijk slechte winter met veel regen en sneeuw staat het seizoen nu plots voor de boeg. De eerste wedstrijd komt er nu zaterdag aan te Oosteeklo. Ik reken op mijn fysieke paraatheid opgedaan tijdens alle andere sportactiviteiten en de doorgedreven trainingen van de laatste weken. Eerste doel is om zaterdag de wedstrijd uit te rijden.
Vrijdag zaalvoetbal in 2e Nationale tegen het Brusselse Laeken. Nipt met 5-3 verloren ondanks zelf een treffer gescoord te hebben. Zaterdag een oefentocht meegereden te Gavere. Ik kwam er enkele WAOD-collega's tegen waaronder Fillemond Delgouffe, Robin Van Kerschaever, Dirk Caeckebeke en Eddy Van Leirberghe. Pech na 10m want reeds een lekke band vooraan. Snel een ander wiel gestoken en de achtervolging op het peleton ingezet. Zonder opwarming direct de grote plaat erop was geen lachertje. Na een ganse ronde achtervolging op het peloton, dan toch de aansluiting eindelijk kunnen vinden. Eens in de groep kon ik terug tot rust komen. Wat een inspanning al zo vroeg in de training. Voor het vervolg ging het zeer goed en in de laatste ronde nog een goede versnelling in de benen. Het was een goede oefentocht.
Zondag was er zeer veel wind en het geplande solotochtje van 100km heb ik dan ook snel uit mijn hoofd gepraat. Ik had dan maar besloten om toch deel te nemen aan de laatste cross van het WTK-seizoen. Ik had in Tienen een bosrijk parkoers verwacht, doch bleek het een vlakke omloop in een open vlakte te zijn rond het plaatselijke voetbalveld. Gelukkig voor mij enorm veel 180° technische bochten, enkele ingebouwde heuveltjes en zeer weinig lange rechte stukken.
Met 20 man aan de start ging de overwinning naar Wim Kriekemans welke ook dit regelmatigheidscriterium wint. Ikzelf een ganse wedstrijd een verbeten strijd geleverd met Jef Geeraerts om de15e plaats. Met nog 2 rondes te rijden kon ik hem dan toch in de bochtrijke zone van mij afschudden en sloot alzo het crossseizoen af met een 15e plaats.
Dit jaar 2x 12e plaats kunnen rijden. Doelstelling volgend crossseizoen moet toch een top 10 plaats worden. Nu alles op het nakende wegseizoen. Kan ik de overwinning van verleden jaar ook dit jaar herhalen is de grote vraag?
