Mijn knie blijft me zorgen baren. De symptomen gaan van een gespannen kuitspier aan de buitenkant rechts, een branderig gevoel aan de rechterbuitenkant en in de knieholte, tot een zeurende pijn zowat overal op en rond de knie. Daarbij komt ook nog eens een pijnlijk gevoel aan de bovenkant van mijn quadriceps. Dit is een relaas van mijn revalidatie-pogingen
Wat vooraf ging:
Week 42 : val op training zaterdag waarbij mijn rechterbeen op een vreemde manier plooit. Na enkele minuten geen pijn meer, maar tegen het einde van de rit een duidelijke pijn in de knie en bovenkant van de dij. Zondag de training moeten afbreken na 30 minuten.
Week
43 : rechtstaan uit hurk is zeer pijnlijk. Donderdag toch een eerste
rollensessie in D1 die goed meevalt. De TT van Bierbeek op zondag is
echter een ontnuchtering: veel pijn na een uurtje fietsen.
Week
44 : eerste doktersbezoek die geen meniscusprobleem vaststelt, maar een
ontsteking aan de kniepezen. Remedie: enkel losrijden in recup en
Ibuprofen. Na 10 dagen (week 47 dus) moet het probleem verholpen zijn.
Week 45 : probleem gaat op en af. Eerste test buiten, 45 minuten aan recup tempo op zondag, verloopt redelijk, maar toch nog brandend gevoel.
Week
46 : de Houffalize-week. Gestopt met Ibuprofen ondertussen. Maandag eerste rit in de heuvels (55') lichte pijn,
woensdag (160') en vrijdag (150') veel minder tot geen last meer. Zondag bij een solo-rit meer
pijn, maar mijn Hf lag daar ook rond de 142 gemiddeld, met pieken tot
176....
Week
47 : elke weekdag massage en half uurtje losrijden. Vanaf woensdag ijs
beginnen leggen. Eerste D1 test op zaterdag (90') valt dik tegen. Na een uur weer zeurende pijn in de knieholte. Zondag probeer ik met een bang hartje nog eens een uurtje maar met het zelfde resultaat. Terug naar af.
Week 48 : maandag een afspraak gemaakt bij dokter Debruyne voor de 18de december (week 51). En een week van totale rust. Toch vrijdag weer gespannen buitenkant van de rechterkuit. Zondag een recup ritje van 60 minuten. Na 45 minuten komt de pijn weer op.
Huidige situatie en wat me nog te wachten staat:
Week 49 : maandag en dinsdag rust. Dan woensdag en vrijdag rollensessies van ongeveer 30 minuten gecombineerd met massage (voor) en ijs (na). Op de rollen heb ik zelden of nooit pijn. Wel steeds het gevoel dat de
rechterknie iets stroever werkt dan de linkerknie. Terug begonnen met
Ibuprofen, 3x daags. Hoogte zadels afstemmen op hoogte van het
Specialized zadel. Zondag of zaterdag dan 45 minuten recup proberen.
Week 50 : een dag rust afwisselen met een dag 30 minuten losfietsen op de rollen gecombineerd met massage en ijs. Zaterdag 60 recup proberen. Indien geen pijn zondag weer 60 minuten recup met enkele blokken D1.
Week 51 : doktersbezoek... Eindelijk...!
05-12-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
29-11-2006
De challenge - week 11
Gisteren pizza, bier en broodjes. Anders was er waarschijnlijk meer af gegaan. Nu dus een 'nul'-week. 78,2kg voor een vetpercentage van 14,2%. Vanaf deze week kunnen we terug in het vertrouwde dieetritme geraken. Er blijft ook niet zo heel veel tijd te gaan natuurlijk.
29-11-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
24-11-2006
Revalideren [2]
Gisterenavond zoals gepland mijn 35 minuten rond gemaakt op de rollen. Halverwege toch wat pijn in de kuit. Zadelpositie aangepast waardoor het beter ging. Ik masseerde wel op voorhand mijn rechterbeen. Na de rollen drie kwartier ijs op de buitenkant van de knie en in de knieholte. Iets te lang dus. Een half uurtje ware beter geweest.
24-11-2006 om 10:15
geschreven door jon snow
23-11-2006
Revalideren - fase 1
Ik sta te popelen om zaterdag eindelijk nog eens een serieuze duurtraining te kunnen doen. Negentig minuten in D1. In Houffalize lag mijn gemiddelde Hf immers iets te laag om van een serieuze test te kunnen spreken. Ter voorbereiding doe ik elke avond mijn halfuurtje tot drie kwartier op de rollen na een massage van mijn knie, kuit en dij. Daarna ijs op de knie voor een half uurtje. Ik twijfel ook wat of ik opnieuw Ibuprofen zou nemen.
Misschien moet ik ook wel een schema vooropstellen. We zijn nu week 48. Met dit revalidatieplan is de evolutie beter te volgen. Wat vooraf ging:
Week 43 : val op training zaterdag. Zondag de training moeten afbreken na 30 minuten
Week 44 : rechtstaan uit hurk is zeer pijnlijk. Donderdag eerste rollentraining D1 die goed meevalt. De TT van Bierbeek op zondag is echter een ontnuchtering: veel pijn na een uurtje fietsen.
Week 45 : eerste doktersbezoek die geen meniscusprobleem vaststelt, maar een ontsteking aan de kniepezen. Remedie: enkel losrijden in recup en Ibuprofen. Na 10 dagen (week 47 dus) moet het probleem verholpen zijn.
Week 46 : probleem gaat op en af. Eerste test buiten, op zondag, verloopt redelijk, maar toch nog brandend gevoel.
Week 47 : de Houffalize-week. maandag eerste rit in de heuvels lichte pijn, woensdag en vrijdag veel minder last. Zondag bij een solo-rit meer pijn, maar mijn Hf lag daar ook rond de 142 gemiddeld, met pieken tot 176....
En dan de huidige situatie en wat perspectieven:
Week 48 : elke weekdag massage en half uurtje losrijden. Vanaf woensdag ijs beginnen leggen. Eerste duurtrainingen op zaterdag (90') (en eventueel zondag 120').
Week 49 : op de rollen tijdens weekdagen aan recup tempo. In het weekend twee maal duurtraining van 120'.
Week 50 : hier kan ik mijn eerste D2 inlassen van een half uurtje.
23-11-2006 om 16:52
geschreven door jon snow
22-11-2006
De challenge - week 10
De week in Houffalize was vooral een stabiele week. Ondanks de uitgebreide menu's op sommige dagen is er weinig of niks bij gekomen. Vandaag klok ik zelfs af op een zeer mooie 78,2kg voor een vetpercentage van 14,2%. Hoewel ik iets te weinig water gedronken heb gisteren om van een gegarandeerd verlies te kunnen spreken.
Deze weekend staat voor het eerst weer een duurtraining op het programma. 90 minuten rondmaken is het doel. Dan de knie evalueren en als het goed gaat, zondag weer op de fiets, voor een training van een tweetal uren. Morgen en vrijdag wordt er trouwens nog wat rollenwerk gedaan om de knie soepel te houden.
22-11-2006 om 09:32
geschreven door jon snow
15-11-2006
De challenge - week 9
Sinds maandag zitten we met ons tweetjes in Buret (Houffalize). Lekker ontspannen, fietsen en wandelen. Allemaal gezellig dus. Alleen ben ik de weegschaal vergeten. Op zich niet zo erg want een weekje zonder elke dag controle is misschien goed voor de spankracht. Maar dus geen resultaten voor de challenge van deze week. Als ik dan toch een resultaat moet geven kan ik het laatst gemeten gewicht opgeven: dat van maandag. Maandag was een blijde dag, want ik woog nog 78,6kg voor een vetpercentage van 14,5%.
Deze week staat voor het eerst trouwens weer fietsen op het menu. Na voorzichtig ritjes de zondag en maandag waarbij ik toch duidelijk nog last ondervond aan de knie, is vandaag een eerste rit van 26km langs een licht MTB parcours quasi zonder pijn verlopen. Behalve aan het zitvlees, want dat is niet veel meer gewend. Het tempo lag niet hoog met Saskia erbij, maar enkele prikken tijdens het bergop rijden verliepen zo goed als probleemloos.
Morgen weer wandelen en vrijdag nog eens een goeie MTB tocht. Daarna tijd voor een nieuwe evaluatie.
15-11-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
08-11-2006
De challenge - week 8
Zoals eerder al aangegeven was het geen geweldige week qua gezondheidsaangelegenheden. De knie die maar niet wil beteren (al is er nu wel iets van beterschap merkbaar) en het gewicht dat vorige week was blijven steken. Reken daarbij de eet-uitspattingen van het lange weekend en de uitslag van deze week is niet echt verbazingwekkend te noemen.
79,0kg bij een vetpercentage van 14,8%. Maar er is ook een beetje reden tot juichen. Zondag wees de weegschaal in al haar glorie immers nog 80,4kg (!!) aan. Gelukkig is mijn discipline er samen met mijn eetpatroon danig op verbeterd.
Maar ik kan niet wachten om terug te beginnen met duurtrainingen. De -7kg challenge wordt in ieder geval nog moeilijk haalbaar. Volgende week een update vanuit Houffalize trouwens
08-11-2006 om 14:59
geschreven door jon snow
06-11-2006
Knie [4]
Nog geen beterschap. Niet verwonderlijk na een weekend alsmaar heen en weer lopen om de pleisterwerken wat vlot te laten verlopen. Ben ook al een week niet meer op de rollen geweest. Ik weet momenteel niet echt goed wat te doen. Op de rollen 'knakt' het nog iets te veel naar mijn goesting. Maar of ik nu op de rollen ga of niet, dat branderige gevoel in mijn knie en kuit blijft constant. De dokter zei 7 a 10 dagen, dus als het woensdag niet beter is dan ga ik terug.
Van enig fietsavontuur in Houffalize is momenteel al geen sprake meer. Ik zal al blij zijn als ik een stukje kan gaan wandelen. Toch vanavond nog eens de rollen proberen om mijn knie niet te laten verstijven.
06-11-2006 om 12:55
geschreven door jon snow
01-11-2006
De challenge - week 7
Volgens mij begint het gebrek aan duurtrainingen effect te sorteren. Deze week is een nuloperatie ten opzichte van de vorige week. 78,8kg. De frieten van zondag zullen er ook voor iets tussen zitten. En er staat nog meer aan te komen. Een verlengd weekend met een bezoekje van mijn mams... Vijf dagen niet sporten... ik hou mijn hart een beetje vast.
Enfin, het is ook niet dat ik er slecht voor sta: 78,8 kg en een vetpercentage van 14,7%. 't In elk geval een stuk beter dan 7 weken geleden.
01-11-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
31-10-2006
Knie [3]
De dokter had redelijk geruststellend nieuws voor mij. Na de nodige manipulaties en wringbewegingen kon hij me vertellen dat het hoogstwaaarschijnlijk niet mijn meniscus was. Wel een peesontsteking die zeven tot tien dagen kon aanslepen. Ibuprofen en Voltaren gel staan dus de komende dagen op het menu. Hij raadde me ook aan om elke dag een half uurtje op de rollen los te rijden. Dit helpt de genezing door een betere spier- en peesdoorbloeding.
Het doemscenario van een week binnenzitten in Houffalize, en een meniscusoperatie is voorlopig afgewend. Vanavond toch nog eens een tweede opinie vragen.
31-10-2006 om 09:01
geschreven door jon snow
30-10-2006
Knie [2]
De 'laterale' pijn in mijn knie is zo goed als verdwenen. Geen pijn meer bij het naar buiten duwen van mijn voet (i.e. laterale belasting van de knie). Maar in de plaats is nu een moeilijker te localiseren pijn. Nu lijkt het meer de spier aan de buitenkant te zijn, net onder de knie. Ik twijfel of ik straks een 10-tal minuutjes op de rollen ga. Morgen mijn 'geval' eens voorleggen aan de kinesist...
30-10-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
29-10-2006
Bierbeek
Ondanks de goed meegevallen rollentest van donderdag was ik er niet helemaal gerust in de vrijdag en zaterdag. Toen ik vrijdag op de rollen kroop voelde ik trouwens dat mijn knie helemaal niet meer soepel draaide. Het was bij elke omwenteling alsof er druk werd opgebouwd die dan na enkele malen resulteerde in een knak. Ik kreeg ook last in de bovenkant van mijn dij en aan de achterkant van mijn knie.
De geplande zaterdagtraining schrapte ik maar. Het lot niet tarten. Wel in de namiddag met de Specialized de remblokken gaan inremmen. En dat ging eigenlijk zonder noemenswaardig probleem. Zolang ik niet op de trappers zou gaan staan, zou de toertocht van zondag wel lukken.
De zondag zelf dan. Door het winteruur krijg ik een extra goeie nachtrust. Het mooie aan de tt van vandaag is dat ik zelfs Saskia heb kunnen overtuigen om mee te gaan. De rit naar Bierbeek is dezelfde die ik elke dag naar het werk doe, alleen veel rustiger qua verkeer natuurlijk. Op zondagochtend om 8u30 is er niet zo heel veel volk gek genoeg om al uit bed te zijn. Na een sanitaire pitstop bij ARM komen we tegen 10u15 bij de start aan. Een overrompeling van wagens, want we moeten een heel eind rijden voor we een plekje vinden. Snel de fietsen en onszelf 'optuigen' en naar de inschrijving. Daar staan Stef, Sven en Iris al te wachten. De laatste twee zelfs in T-shirt. Het zorgt voor een raar contrast met ons in onze lange broek en windvest.
We betalen 3,5euro voor de 45km (waarvan we er maar 37 gaan doen, door twee goed uitgekiende shortcuts te nemen) en enkele minuutjes later schuiven de herfstvelden onder onze noppenbanden door. Na een eerste klim over kasseien duiken we al snel het Meerdaelbos in. Daar blijven we zowat 30 kilometer in rond toeren. We doen de meeste leuke stukjes van de Bloso-route aan. De klim en technische afdaling aan de Kluis, een singletrack in Sint-Joris-Weert, de dolle afdaling (aka de Stef-afdaling) in de holle weg.
Saskia doet het verbazend goed die eerste helft in het bos. Op de klimmen is het duidelijk dat ze power tekort komt. Een typisch fenomeen voor wie begint met fietsen na een lange rustperiode. Op het vlakke is het geen probleem de snelheid erin te houden, maar bij de minste hoogtemeter moet ze naar het kleine blad. En dat vreet zowel aan de 'moral' als aan de energiereserves. Op de koop toe besluit ze niet te eten aan de bevoorrading omwille van haar beugel. Not smart.
Na 30 kilometer verlaten we het bos en nemen we de eerste short-cut. Bij Saskia is het beste er ondertussen af en het wordt alleen maar erger door de lange stroken vals plat door de open velden van Hamme-Mille. De tweede bevoorrading staat niet waar we ze verwachten (het is ondertussen wel al 12:15) dus bollen we gewoon verder. Mijn knie is al een kilometer of tien aan het protesteren. Geen (voelbaar) geknak vandaag, maar de spieren in mijn knieholte en bovenaan mijn dij doen pijn. Soms verdwijnt het weer even, maar ik heb nooit het gevoel volledig pijnvrij te kunnen rijden. Ik ben blij dat ik op de klimmetjes bij Saskia kan blijven hangen, want een hoger tempo zou mijn knie al veel vroeger belast hebben.
De laatste hellinkjes worstelen we ons samen omhoog en daar is eindelijk de weg naar de auto. Ik laat een compleet lege Saskia opwarmen in de auto terwijl ik de fietsen op de auto zet. Straks frietjes en een dikke Karmeliet. Als nu die knie maar goed komt...
De gegevens : (geen Hf gegevens door per ongeluk de meter te resetten zonder gekeken te hebben) Afstand : 38,9km Gemiddelde : 12,5km/h
29-10-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
27-10-2006
Knie
Mijn knieblessure van zaterdag is langzaamaan gebeterd deze week. Waar ik zondag en maandag nog moeite had om vanuit een zittende positie recht te komen, kan ik dat nu zonder problem of pijn. Maar er blijft toch iets 'niet just' voelen. Gisteren op de rollen duurde het een minuutje of vijf voor ik soepel kon ronddraaien. En na een dikke drie kwartier ben ik er maar mee opgehouden toen ik voelde dat de knie begon te trekken. Ik voelde daarenboven ook nog wat pijn aan de bovenste aanhechting van mijn quadriceps (de rectus femoris zeker?).
Al bij al toch een goed meegevallen eerste rollen-ervaring. Vanavond nog eens proberen van een 40-tal minuten recup te doen. Afhankelijk van de ontwikkeling kan ik dan zaterdag een D1 tocht overwegen. Zondag staat de TT van Bierbeek al op het programma, dus ik moet overbelasting in de volgende dagen kost wat kost vermijden. Ik mag er niet aan denken wat een iet of wat serieuze en/of aanslepende blessure aan mijn knie met zich mee zou brengen.
27-10-2006 om 16:35
geschreven door jon snow
25-10-2006
De challenge - week 6
De aanhouder wint. Deze morgen 78,8kg op de weegschaal . Dit zonder sport op dinsdag! Ook na de lichte terugval van vorige week heb ik niet echt iets speciaal gedaan. Zaterdag slaagde ik er zelfs in vier stukken taart en spek met eieren naar binnen te werken. Wel die dag ook een lange duurtraining gedaan van 3+ uren. Mijn eetpatroon is zeker lng vol te houden. 's Ochtends eet ik enkele boterhammen, en dat mag gerust met serieus vettige slaatjes zijn. Dan door de (werk)dag beginnen met een stuk fruit, daarna Lu ontbijtkoeken en meestal nog in de voormiddag een soepje. Tijdens de lunch dan rijstpap of pudding, kellogg's, één of twee stukken fruit en een petit gervais. In de namiddag nog een sultana en een stuk fruit als ik dat tijdens de lunch al niet opgegeten heb. Als ik dan 's avonds thuis kom kan ik (meestal) goed aan de verleiding weerstaan om me nog vol te proppen. En echt honger heb ik op geen enkel moment van de dag.
Mijn vetpercentage is momenteel tot 14,8% gezakt bij een waterpercentage van 59%. Ik ben zeer optimistisch over het vervolg van de challenge, want eens mijn knie hersteld is, kan ik weer een aantal vetverbrandende duurtrainingen inlassen.
25-10-2006 om 14:55
geschreven door jon snow
22-10-2006
Zondag flopdag
Na de schuiver van gisteren heb ik er niet echt goeie hoop op. En ja hoor. De eerste 10 minuten lukken nog wel, maar al gauw krijg ik zeer pijnlijke steken in de knie. Mijn hartslag is ook weer zeer lui. Amper boven de 100 te krijgen. Alsof dat nog niet genoeg is, heb ik de derailleur op de Cleveland verkeerd afgesteld met veel geratel tot gevolg. Ik heb geen gepast gereedschap bij (is nog met een moertje) en ik hou het dan ook niet lang vol. We houden het maar op een recup training.
De gegevens:
Afstand : 15km Rijtijd : 45' Gemiddelde : 19,6km/h Hartslag : 96, waarvan 8% in D1, de rest onder de 100...
22-10-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
21-10-2006
Herfst op het fietspad
Zaterdag, dat betekent dat ik weer op de fiets kan. Met de vroege duisternis zijn de weekends oases van fietsplezier in de woestijn van de werkweek. Vandaag gaan we eens kijken hoe ver het staat met mijn duur-uithouding. Een ritje van 75km in D1. Ik ga het fietsroutenetwerk naar het Noorden eens verkennen. Tot in Peer zou de tocht mij moeten brengen. Daarna terug over Opglabbeek, Winterslag en de Zonhovense Teut.
Met een proper gewassen en goed ingevette Granville vertrek ik rond half negen 's ochtends. Na een kilometer of 10 merk ik dat mijn voorband sponzig aanvoelt. Even stoppen dus. Voorband eruit, inspecteren, nog eens inspecteren, ... niks te vinden. Ik besluit het erop te wagen en de band gaat 'as-is' terug in de buitenband. Met het handpompje pomp ik zo goed en kwaad als het kan de band weer zo hard mogelijk op. Blijkbaar had ik hem 's vrijdags niet goed op druk gezet, want ik ondervind de rest van de rit geen problemen meer. Of toch niet met de band.
Eerst begint mijn knie te zeuren. Een gevolg van de overbelasting op de squash woensdag. Ik zet mijn zadel wat hoger en de pijn verdwijnt volledig. Na een 'koude' eerste 20 minuten hou ik mijn Hf gemakkelijk rond de 128. De snelheid ligt ook hoog, maar dan realiseer ik me dat mijn wielomtrek in het computertje nog altijd op noppenbanden ingesteld staat. Iets waar ik naar moet kijken als ik terug thuis ben. Maar verkeerde instelling of niet, het loopt allemaal zeer lekker. Het is mooi weer en ik geniet van de herfstkleuren die stillaan maar zeker het zomergroen beginnen te verdringen.
In het midden van de tocht - op weg tussen 04 en 33 rijd ik op een asfaltpaadje door het bos. Het ligt nat en vooral glad door de regen en de gevallen bladeren. Opeens zie ik het knooppunt 33 voor me. Een T-splitsing. Ik rem, maar gebruik vooral de achterrem. Niet doen op een spekgladde weg met slicks natuurlijk. Mijn achterwiel slipt en de fiets gaat erbij liggen. Ik geraak uitgeklikt, maar daardoor sleept mijn voet over de grond waardoor dan weer mijn knie in een heel vreemde hoek komt te staan. Een pijnlijke bedoening. Ik blijf even zitten op het lege fietspad en neem de schade op. Mijn rechterknie voelt geforceerd, maar er valt nog mee te fietsen. Verder hou ik er alleen een gaatje in mijn overschoen en een wat scheve achterderailleur aan over. De derailleur plooi ik na enkele honderden meters weer recht. Ook mijn knie voelt weer zo goed als normaal na enkele minuten fietsen. Gelukkig maar, want het is nog een eindje (nog 35km om exact te zijn).
Verder geen ongelukken meer en na drie uur fietsen zie ik de Boekterheide weer. Het is pas bij het afstappen dat ik voel dat mijn dijbeen en knie niet echt normaal aanvoelen. De even lange duurtocht die voor morgen gepland staat zou wel eens in gevaar kunnen komen.
De gegevens: Afstand : 73km (gecorrigeerd van 75,6) Rijtijd : 185 minuten Gemiddelde : 23,7km/h (gecorrigeerd van 24,5) Hartslag : 125, 74% in D1, 13% in D2
Het zat er vorige week al een beetje aan te komen. En het familieweekend met het vele snoepen en drinken heeft er niet aan geholpen. Deze week voor het eerst niet afgevallen ten opzichte van vorige week. Misschien ook omdat ik dinsdag geen fietstraining gedaan heb. Maar ik maak me absoluut nog geen zorgen hoor. Langzaam aan dan breekt het lijntje niet.
Deze ochtend dus 79,8kg op de weegschaal. Ik sukkel ook wat met een heel lichte verkoudheid en wat resterende vermoeidheid van het weekend. Een hoge rustpols met andere woorden, tussen de 56 en de 60.
Edit: Donderdag, na een zware squash-sessie gisterenavond blijkbaar niet genoeg gedronken. Resultaat : 78,9 kg. Ik ben eens benieuwd hoeveel ik daar terug van ge "bijdrinken". Mijn grafiekje ziet er in elk geval iets positiever door uit.
18-10-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
15-10-2006
Heuvelland
Het familieweekend is een jaarlijkse traditie. We zijn momenteel al aan de 17de editie toe. Ononderbroken. Voor mij is het niet alleen een mooie gelegenheid om de familieleden (na meestal een vol jaar) weer eens allemaal samen te zien. Het is een kans om op plaatsen te gaan fietsen waar ik anders niet onmiddellijk zou komen.
Dit jaar huren we een omgebouwd oud cafe in Westouter, een van de dorpjes in de gemeente Heuvelland. Andere notoire dorpjes zijn Loker, Kemmel (van de berg) en vast het bekendst: Dranouter. De Franse grens en de taalgrens liggen letterlijk op een boogscheut verwijderd. Het landschap is niet direct wat ik van West-Vlaanderen verwacht, maar dat laat de naam van de streek dan ook vermoeden. De dorpjes liggen immers idyllisch verspreid tussen de heuvels. Voor de rest: veel groene weilanden, kleine weggetjes en heerlijk weer.
Ik kies voor twee tochten. Zaterdag doe ik op mijn eentje een wegrit van een uurtje of twee. Zondag zal ik dan met Gust de rode mountainbike route rijden die aan ons gehuurde verblijf passeert.
Zaterdagochtend doet nog veel meer pijn dan gewoonlijk. Ik ben om 2u30 gaan slapen met een overdosis gin, martini en wijn in mijn lichaam. 7u30 lijkt nog beestachtiger dan anders . Maar ik ben echt te nieuwsgierig naar de fietsmogelijkheden hier om te blijven liggen. Het is één van de eerste keren dat een ferme kater mij in zijn greep houdt. Hoofdpijn, keelpijn (door Saskias overgesprongen verkoudheid) en duizeligheid doen me nog even twijfelen aan mijn plannen, maar een zeldzame koppigheid haalt me uit mijn halfslaap en even later sta ik buiten met de Granville. Gps gemonteerd en nog even dag zeggen tegen Wynke en mijn mams die op weg zijn naar de bakker.
Het is warm voor half oktober, maar koud genoeg om de eerste minuten op de fiets niet echt aangenaam te laten voelen. Dat betert al na de eerste beklimming. Het wordt me snel duidelijk dat er vandaag weinig vlakke kilometers bij zullen zitten. Ik volg de Westvlaamse Bergenroute van 45 kilometer. Een tocht die slingert door het Heuvelland, van Dranouter tot Wijtschate. De tocht is perfect bepijld en ik heb mijn gps dan ook niet vaak nodig. Af en toe eens dubbelchecken volstaat. Door mijn getreuzel van deze ochtend ben ik een half uur later vertrokken dan gepland. Ik besluit de tocht in te korten tot een goeie 38 kilometer. Dat moet me normaal op tijd voor het ontbijt en de volgende (gezamelijke) activiteit terug aan De Zevende Hemel brengen.
Eens opgewarmd voelen de benen heel goed en de kilometers vliegen voorbij. Zo snel dat ik voor ik het weet al een stuk voorbij de Kemmelberg ben. Ik wou hem graag oprijden door een afwijking van de tocht, maar ik hou het dan maar voor morgen tijdens het mountainbiken. De tocht wordt iets vlakker richting Ieper, dus dat stuk snij ik af. In Kemmel zelf stuurt de tocht me langs een aardewegje waar ik serieus moeite heb om recht te blijven op de slicks. De rest van de weg ligt er echter goed droog bij, dus ook daar verlies ik geen tijd door.
Uiteindelijk rij ik ongeveer 100 minuten op 38 kilometer. De eieren met spek staan te dampen en de helft van de familie ligt nog in bed. Had ik toch de 45 kilometer kunnen doen.
Zaterdagavond is het ook al 1u30 voor ik in mijn bed kruip. Gelukkig deze keer met een heel pak minder promilles in mijn bloed. 7u30 (weeral) voelt er echter niet minder heroisch door. Vandaag geen kater dus zitten we wel op tijd op de fiets. Het lijkt nog kouder te zijn dan gisteren, en door het gezapigere tempo van mijn medefietser duurt het iets langer voor ik wat warmer ben. Ik had beter de tenuetjes van vandaag en gisteren omgewisseld. EN mijn armstukken aan gedaan.
De mountainbikeroute heeft niet zo'n hoog off-road gehalte. Op vele plaatsen rij ik hetzelfde traject als de Bergenroute van zaterdag. De veldwegen zijn traktorsporen tussen de akkers, met veel steenpuin (steenpijn tot gevolg) en half opgedroogde modder. Nergens moet er echt technische kunde boven gehaald worden. Gelukkig mis ik deze keer de Kemmelberg niet. Een steile kasseiklim, maar geen probleem voor een beetje geoefend biker. Het laatste stukje ga ik recht op de trappers en laat een hijgende Gust een twintigtal meters achter. Hij had me al gewaarschuwd dat zijn conditie ronduit slecht was. Ik heb totaal niet de behoefte om er een uitputtingsslag van te maken, dus hou ik rustig in op de meeste beklimmingen.
Na de Kemmelberg volgt nog de off-road beklimming van de Rodeberg, veruit het leukste stukje van de hele rit. Gust besluit om het laatste stukje dat nog een lus rond Westouter maakt, af te snijden, en met het oog op een nog drukke dag volg ik hem maar. 130 minuten op 35 kilometer. Ik dacht sneller terug te zijn.
Conclusie: een prachtige fietsstreek om zeker eens naar terug te komen (ondanks de 240 kilometer rijden), maar niet voor het mountainbiken.
15-10-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
11-10-2006
De challenge - week 4
Ik vermoedde al dat het niet zo makkelijk zou blijven gaan als de voorbije weken. Met 79,5kg bedraagt het verschil met een week geleden amper 300gr. Maar ik hou mezelf een aantal dingen voor: mijn manier van eten is momenteel veel gezonder dan wat ik daarvoor gewend was. In combinatie met een continue fietstraining (die zeer goed loopt) moet er op de duur wel vet beginnen af gaan. Kan niet anders.
Gisterenavond ook weer 90 minuten op de fiets gezeten. Eigenlijk wou ik een intervaltraining doen. 5 keer 6 minuten in D2 en 4 minuten in D1. Het enige probleem was de invallende duisternis. Ik zag op de duur niet meer of ik wel in het juiste blok zat en hoe lang ik al bezig was. Omdat ik nog in de voorbereidende weken (base) zit, dan maar overgeschakeld op een D1 training door het alarm van de hartslagmeter in te stellen tussen 123 en 134.
Daarbij viel me wel iets op dat ik ook zaterdag tijdens mijn lange (OK, 136 minuten is niet zooo heel lang) duurtraining merkte. Tussen de 4 en de 5 achteraan is er net iets te veel verschil om mooi rond Hf 127 te blijven in een aangename trapfrequentie. Dat is dan de 16 en 18 neem ik aan. Of de 18 en de 21, want daar zitten ineens 3 tandjes verschil op. Misschien eens kijken voor een wegcassette.
11-10-2006 om 09:10
geschreven door jon snow
09-10-2006
Heusden-Zolder TT
8 oktober is verkiezingsdag. Vandaag kiezen we een nieuwe gemeenteraad en vandaag rij ik samen met Robby de TT van Heusden-Zolder. Robby gaat eerst zijn burgerplicht vervullen. Ik ga pas later op de dag samen met Saskia. Van aan het stemlokaal rijden we enkele honderden meters naar het parcours van de TT. Een parcours dat 95% over de vaste Meylandt-route gaat. Een weerkerend zeer bij de TTs in mijn thuisgemeente, want blijkbaar is de overheid van mening dat met een vaste route in de gemeente deze ook maar gebruikt moet worden voor elke mountainbike tocht. Of ligt het toch aan de gebrekkige creativiteit van de inrichtende verenigingen? Misschien moet ik in het vervolg maar eens een signaal proberen geven door deze TTs niet meer te rijden, of door een weloverwogen stem straks in het kieshokje?
Er loopt wel vanalles mis met de metingen tijdens het fietsen. Eerst vergeet ik mijn tellertje te resetten. Dat zou geen probleem zijn als ik mijn hartslagmeter niet te laat op zet en te laat ook weer afzet. Maar ik heb geen tellertje of meter nodig om te voelen dat dit een supersnelle rit is. Op de rechte stukken flirten we af en toe met de 30km/h, en dat vertaalt zich naar mijn hartslag. Het leukste stukje in de eerste helft blijft toch het crossparcours tussen circuit en kanaal. We stoppen halverwege even in Viversel om ons inschrijvingsgeld te betalen. Het enige leuke daarna is de lange singletrack in het bos in Eversel. Door het hoge tempo en de training van gisteren begin ik toch stilaan mijn beentjes te voelen. Vooral de verzuring dan. Toch kan ik het niet laten om weg te springen uit het wiel van enkele bikers die er eigenlijk al een mooi tempo op nahouden. Wat zei ik ook alweer over dat inhalen verslavend is? We rijden tot aan de bevoorrading voor een soepje en vijf minuten later staan we weer thuis. Goed op tijd, dus ik spendeer wat langer aan het kuisen van de fietsen en vooral kettingen.
De gegevens (bij benadering dus): Afstand : 42,8km Rijtijd : 113 minuten Gemiddelde : circa 23,7km/h (vorig jaar op deze TT nog 22,5) Hartslag : 145, 10% in D1, 37% in D2, 34% in D3
