Een uitdrukking die zo'n tien keer per dag uit mijn mond komt. Keiharde wind, regenbuien, geen straaltje zon. April naar mei is als van de hemel naar de hel.
Ik ben deze week dan maar al twee keer het bos ingedoken voor een uurtje. Onmogelijk om op hartslag te rijden natuurlijk. Gisteren een gemiddelde van 140 en een piek van 177.
Voorlopig lijkt de rust in mijn kuit weergekeerd. Morgen staat een lange duurtraining op het programma, daarna weet ik meer. Ik rijd bijna constant met de daver op het lijf en wacht op de eerste tekenen van de terugval die zich vorige weekend leek in te zetten. Ik zou volledig moeten terugschakelen op rustige recup en duurtrainingen, maar dat gaat blijkbaar alleen onder een aangenaam zonnetje in een zo goed als windstille omgeving. Vandaar schijtweer...
11-05-2007 om 10:27
geschreven door jon snow
08-05-2007
aprilgrap
Ik heb iets met 1 april. Vorig jaar na mijn lange periode van duizeligheid was het op 1 april dat ik terug mijn eerste tochtje maakte. Dit jaar, na meer dan vijf maanden blessure, heb ik 1 april in mijn logboek gezet als de datum waarop mijn trainingsprogramma terug begon. En ik leef nu al een dikke maand in de hoop dat het geen bittere aprilgrap wordt. De eerste weken niks dan vlotte vooruitgang. De lange adem die stilaan terug komt, het beenspiervolume dat zijn evenwicht opnieuw lijkt te vinden, de psoas die langzaamaan tot rust komt en de fietsuren die zich opstapelen. 48 uren en 40 minuten om precies te zijn. Bijna 12 uren per week. Veel uren fietsplezier. Hoe kan het ook anders in de maand dat het record gebroken werd van droogte, temperatuur en uren zonneschijn. Misschien net iets te veel fietsplezier, want vorige donderdag en tijdens het afgelopen weekend waren daar weer die gevreesde speldeprikken in de kuit.
Ik heb iets met 1 april. Hopelijk was 1 mei niet het teken dat er weer werk aan de winkel is.
