De ridus interruptus van deze morgen laat me niet helemaal bevredigd achter. Hoe gaat dat met dingus interruptus he... Ik heb mijn fietskleren nog aan en heb nog niet gezweet. Misschien een ideale gelegenheid om die nieuwe Michelin slicks eens te testen. Een half uurtje later zit ik op de Granville. Amai, die slicks zijn nog wel andere tortellini dan noppenbandjes... Mijn traditioneel toerke naar de Paalse Plas kost me een kleine twee uur en een half. Geen overdreven hartslag en toch snel binnen. Het ziet er naar uit dat ik mijn toerkes langer moet gaan maken om nog aan genoeg trainingstijd te komen. Hiermee komt de teller voor het weekend toch op een mooie 134 kilometer te staan.
De gegevens: Afstand : 59,4km Rijtijd : 139 minuten Gemiddelde : 25,6km/h Hartslag : 131, 70% in D1, 29% in D2
01-10-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
Freewheelen tussen Kluis en Terlaemen
Na lang aandringen had Stef toegezegd om te komen crossen in de Zolderse bossen. En aanvankelijk ging ook Saskia het 30km lange tochtje mee doen. Een ideale test voor haar om te kijken hoe ze het na al die tijd er 'in the field' van af brengt. En een maiden voyage voor haar nieuwe Cube. Helaas, haar darmtoestand de avond en nacht voordien, doen haar voor een verlengd verblijf in bed kiezen in plaats van de frisse ochtendstond op te gaan snuiven.
Stef is er op het afgesproken uur, en we rijden dan maar met twee in plaats van drie richting Vogelsanck bos. Het parcours ligt er voorlopig heerlijk bij. Net droog genoeg en veel grip dus. Die grip hebben we nodig als we aan de oostkant van de Bolderberg aan de 'wortelklim' beginnen. Met mijn terreinkennis is het een makkie voor me om boven te geraken. Daar gaat het richting de Kluis langs de singletrack. Aan de holle weg weer naar beneden en onmiddellijk links op het paardenpadje. Het is te merken dat hier al een jaar geen paarden en fietsers meer mogen komen.
We draaien terug links omhoog het kluisklimmetje op en genieten boven even van het mooiste uitzicht van Zolder [zie foto]. What goes up must come down. Het kluisklimmetje wordt nu een kluisdownhilletje. Aan de barriere naar links en dan langs het vals plat omhoog. Hier is de ondergrond wel redelijk zanderig, maar nog lang niet zo erg als boven aan de Kluis zelf. Via de snelle singletrack en de asfaltklim naar de Kluistaverne komen we in Bolderberg aan. Het eerste technische gedeelte zit erop.
Eventjes volgen we de Bolderberglaan en ik geniet telkens weer van dat zicht tussen de vijvers. Een stukje Zweden op enkele kilometers van thuis. Maar aan de manege wacht het betere fietswerk. Op de singletrack langs de vijvers is het opletten voor uitstekende boomwortels. Gelukkig ligt het tempo erg laag en vangt de fuly alle klappen op. Via het greppelbrugje komen we voor de eerste keer langs het circuit, maar dankzij het pas gevonden paadje kunnen we weer heel snel van het asfalt af. Mijn route leidt ons over het bruggetje op de vaste MTB route die ons tot in het centrum van Viversel brengt. Daar wacht ons wel een stukje asfalt.
Maar het loont de moeite, want het zanderige cross-parcours aan het kanaal betekent altijd dikke fun op de fiets. Daarna even recuperen langs het kanaal en ons weer opwarmen voor het echte werk door de asfaltklim aan de Sterrenwacht. We rijden even op het circuit om naar de kever-race te kijken, maar de donkergroene roep van het bos trekt me vandaag meer aan dan het zwarte gegil van racebanden. Aan de Pits rijden we mijn favoriete stukje bos binnen voor anderhalve ronde klim-, daal- en bochtenwerk.
Maar aan de Sasklim loopt het mis. Stef zijn body draait zot. Zijn freewheel bedoel ik dan. We proberen nog even, maar de zaak wordt er alleen maar erger op. Met een 17 kilometer op de teller moeten we de tocht afbreken en in de laatste kilometers neem ik Stef nog even op sleeptouw. Eindelijk komt mijn hartslag eens boven de 140 ;-)... Een vaststelling : volgende keer de ingeschatte rijduur voor de volle 30 kilometer iets ruimer nemen. Drie uur zou accurater geweest zijn dan twee-en-een-half.
Ik reken erop dat Stef nog eens terugkomt voor een revanche op het Terlaemenbos en voor die Leffe aan Bovy.
Ik maak gebruik van een bezoekje aan mijn ouders om wat kilometers te malen in het vlakke Waasland. Het is zaterdagochtend 8u20 wanneer ik op de fiets kruip. Ze voorspellen warm weer voor vandaag, maar in de ochtendkilte is daar nog niet veel van te merken. Ik ben mezelf dankbaar dat ik mijn armstukken draag. Op het programma staat de Tybeertroute, gedownload van het internet.
Ik had op voorhand de tocht wat aangepast met het programma van het NGI. Start- en eindpunt lagen natuurlijk in Burcht, maar ook de richting van de tocht was omgekeerd. Met de GPS op het stuur gemonteerd verwacht ik geen noemenswaardige problemen. Alleen moet ik zorgen dat ik niet langer dan 4u weg ben. Zonder batterijen werkt zo'n ding niet.
Ik vertrek thuis en na enkele honderden meters duik ik aan de kazerne het veld in. Tenminste, wat vroeger verlaten veldwegen waren, worden de laatste jaren meer en meer gebruikt als sluiproutes om de Krijgsbaan te vermijden. Het is dus steeds opletten. Eerst gaat het richting Melsele en Beveren. Mijn hartslag is zoals eerder deze week moeilijk aan de gang te krijgen. 115-120, en de snelheid ligt al redelijk hoog voor een LSD training. Ik forceer echter niks en laat de inspanning zijn werk doen. Na een half uurtje stabiliseer ik op een 125.
Aan kasteel Cortewalle en in het centrum van Beveren is het eventjes zoeken, maar al gauw zit ik terug in het veld en rij richting Vrasene. Zo gaat het naar Nieuwkerken, Haasdonk, Bazel en Kruibeke. Na 143 minuten sta ik weer thuis voor de deur. Een leuke toch al bij al , maar ik kan me niet helemaal van de indruk ontdoen dat er betere mogelijkheden zijn. Vooral het centrum van Beveren moet te vermijden zijn. Ik maak wel een mooi alternatiefje op de pc.
Wat gegevens: Rijtijd : 143 minuten Afstand : 51,7km Gemiddelde : 21,8 km/h AHB : 125 Tijd in zones : 81% D1, 12% D2
30-09-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
27-09-2006
De challenge - week 2
Twee weken geleden ben ik samen met Stef een challenge aan gegaan. We moeten allebei tegen de kerstvakantie (eigenlijk tegen 22 december) zeven kilogram afvallen. Dat zou mijn gewicht tussen de 75 en 76 kilogram moeten brengen. Mijn all-time streefgewicht.... Dat ik de 75 ga halen betwijfel ik ten zeerste. Door mijn trainingsprogramma verwacht ik nog wel wat spiermassa bij te kweken. Ik zal dus extra veel vet moeten kwijtspelen om dat te compenseren. Maar natuurlijk is die 75 ook geen absolute alleen-zaligmaker. Met onder de 79 te raken en daarbij veel van het overtollige vet kwijt te raken, zal ik al blij zijn. Ik hoop immers eens met een stevig gestel aan 2007 te kunnen beginnen. Dat het geen herhaling van dit jaar wordt.
Maar goed, de challenge loopt nu dus twee weken en er is 1,8kg af. Op een verantwoorde manier durf ik zeggen. Geen uithongering en geen vet-trainingen. Als ik de komende weken de duurtrainingen ga opvoeren zal ik ook wat meer moeten gaan eten. Het is dan enkel een kwestie van het juiste 'onevenwicht' te vinden. Genoeg energie, maar toch iets minder dan ik eigenlijk nodig heb.
Na de 22ste december volgt dan de consolidatie. Een manier vinden om op dat ideale gewicht te blijven. Misschien is het vermijden van wekenlange inactiviteit door vanalle kwaaltjes al een goed begin.
O ja... als het me lukt, heb ik wel een Polar S725x verdiend...
27-09-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
26-09-2006
Darkness darkness
De eerste trainingsrit die eindigt in het duister. Uitgerust met flikkerlichten voor en achter, en mijn 5 Watts Sigma op het stuur. Toch slaagt een automobilist er nog in me bijna van de weg te rijden. En 90% van mijn traject loopt dan al langs autovrije fietspaden. Assss-hoooole! Volgende keer mijn fluo vestje uithalen.
26-09-2006 om 00:00
geschreven door jon snow
25-09-2006
Luie hartslag
Twee uren in weerstand rijden heeft zo zijn gevolgen voor the day after. Ik wil vandaag een uurtje of twee gaan losrijden en mik op een Hf van 125-130. Maar mijn hart is met geen stokken boven de 110-115 te krijgen. Ik vlam over het fietsroutenetwerk naar de Lindeman, Houthalen en Zonhoven met snelheden over de 30km/h en pas wanneer ik 34 rij, kruipt mijn toerenteller langzaam over de 130. De benen voelen goed, maar ik besluit niet teveel risico te nemen en hou het na iets meer dan een uur voor bekeken. 23,6km, ASp : 26km/u, AHf : 108(!!)
