Hola, que tal?
Jawel, ik leef nog steeds!
Het was dringend tijd om nog eens wat fotootjes en verhalen te delen, dus bij deze het relaas van Santiago, Valparaiso, Vina del Mar en Mendoza.
Na een goeie maand natuurschoon in Patagonië, was het tijd om meer noordwaarts te keren, richting de hitte dus.
In Santiago ben ik 10 dagen bij Emma gebleven, in eenhuis met een 15-tal mensen van overal ter wereld.
Saniago was voor mij vooral een goede rustplek om eens wat langer te verblijven. Als stad is Santiago minder interessant dan Bueno Aires, maar het gezelschap maakte veel goed. Na de afgelegen dorpjes inhet zuiden, deed het deugd om (op bijna dagelijkse basis) feest te vieren met veel volk, te dansen, te drinken, te eten en niks te doen in de zon.
Naast het gerust en gefeest, heb ik de tijd genomen om het Museo de la Memoria te bezoeken, over de staatsgreep, het militaire regime van Pinochet (met bijhorende horrorverhalen over vervolginen, uitwijzingen en folteringen) en het einde ervan. Zeer interessant en best wel een stevige brok geschiedenis die niet lichtverteerbaar te noemen is. Zowel in Santiago als in Valparaiso heb ik het huis van Pablo Neruda bezocht (foto 4). Een Chileense dichter die voor zijn werk in '71 de nobelprijs kreeg. Zijn huizen waren uitzonderlijk mooi en zijn werk (zelfs voor mijn Spaans) heel mooi (zie verder).
Barbequeën op de Cerro San Cristobal, met zicht over de stad, is uiteraard een unieke ervaring. Tijdens de dag is de stad amper zichtbaar door de smog, maar 's avonds kan je zien hoe groot Santiago wel is (foto 1). Ndien nog een rustig terrasje om af te sluiten (foto 2).
Een bezoek aan de salsatheek (bar waar salsa gedanst wordt) maakte duidelijk dat Zuid-Amerikanen toch nog net dat tikkeltje meer gevoel voor ritme hebben en blijkbaar heupbewegingen kunnen maken waar wij Europeanen nog niet aan moeten denken. Dit neemt niet weg dat er toch ook door mij lekker gedanst kon worden en met Zuid-Amerikaanse dames is dat een zeer aangeneem tijdverdrijf.
Een flitsbezoek van twee dagen aan Valparaiso (een havenstad op twee uur rijden van Santiago), was een aangename afwisseling voor de grote stad. In Valparaiso zijn de huizen en de straten op zich kunst (foto 3)!
Hou u vast, ik ben in Santiago naar het ballet geweest (foto 5). Eerste keer ooit, maar ik moet zeggen dat het de moeite was. De dansers en danseressen zijn niet uitgemergeld zoals bij Europees ballet (werd mij verteld) en ik moet toegeven dat de controle die deze mensen over hun lichaam hebben bewonderenswaardig is. Ik denk nu niet dat ik een frequent balletbezoeker ga worden, maar het was toch weer een niuewe ervaring.
Een dagje paardrijden in de Andes, uiteraard met hoed, afgerond met een traditionele "pastel de choclo", bracht mij weer even in de mooie natuur van Zuid-Amerika (foto 6 en 7).
Een andere topper in Santiago was zwemmen op het dak van een 30 verdiepingen hoog gebouw (foto 9). Prachtig zicht over de stad, een fleske champagne en een zwembad; wat kan een mens meer willen...
Enkele feestjes (foto 8, 10 en 11) later was het dan tijd om te gaan. Na 10 dagen was het jammer om de mensen en het huis achter te laten, maar the show must go on en ik wil graag een dagje Mendoza bezoeken alvorens mijn verjaardag te vieren in Tucuman.
Mendoza was een flitsbezoek meer dan waard. Toekomen om 4 uur 's nachts, een hostel zoeken in een donkere en onbekende stad, busticket kopen voor 's avonds en een wijntoer doen. Samen met een Hollandse en twee Australiërs huurde ik een fiets bij de befaamde "Mister Hugo" (foto 12) en fietsten we van bodega naar bodega. Heel wat wijntjes en een emmertje zweet later, nam ik de bus naar Tucuman. Wijn trouwens is een prima plan om goed te slapen op een bus!
In Tucuman wacht mij een verblijf bij de familie van Lourdes (die ik in BA leerde kennen).
Reizen, rusten, feesten, cultuur, natuur, veel zon, eten en drinken: Santiago heeft me het mij allemaal kunnen bieden.
Met veel dank aan Emma om mij uit te nodigen in Housing Horizonte.
Groeten uit het foorhete Salta! Geniet van de sneeuw,
Jan

Voor de liefhebber, die een woordje Spaans verstaan: een gedicht van Neruda:

Pido silencio
Ahora me dejen tranquilo.
Ahora se acostumbren sin mi.
Yo voy a cerrar los ojos.
Y solo quiero cinco cosas,
cinco raices preferidas.
Uno es el amor sin fin.
Lo secundo es ver el otoño.
No puedo ser sin que las hojas
vuelen y vuelvan a la tierra.
Lo tercero es el grave invierno,
la lluvia que ame, la caricia
del fuego en el frio silvestre.
En cuarto lugar el verano
redondo como una sandia.
La quinta cosa son tus ojos.
Matilda mia, bienamada,
no quiero dormir, sin tus ojos,
no quiero ser sin que me mires.
Yo cambio la primavera
porque tu me sigas mirando.
Amigos, eso es cuanto quiero.
Es casi nada y casi todo.
Ahora quieren se vayan.