Na mijn avonturen in La Paz ben ik samen met 3 Israeli (Nathalie, Sharon en Eyal) richting Copacabana vertrokken. Een fijn stadje aan de oevers van het Titicacameer. Een twee uren durend boottochtje bracht ons naar Isla del Sol, waar we een tocht deden langs enkele bezienswaardigheden (voetstappen van de zon, de geboorteplaats van de zon, een oude ruïne en een hoop prachtige uitzichten: foto’s 1 tot 6). Na een nacht op dit mooie eiland namen we de boot terug en was ik klaar om naar Lima te vertrekken.

Drie uren tot in Puno, daar twee uren wachten in de terminal en dan nog eens 24 uren tot in Lima: goed voor mijn langste verplaatsing tot nu toe. Een vijftal films, een beetje slaap, een mechanisch defect aan de bus en veelgezweet later kwam ik toe in Lima. Op naar Loki...

Een rustig dagje om te starten en de tweede dag een bezoek aan het “strand”. En jawel, daar is het gebeurd. Na vier maanden en een half relatief met rust gelaten te worden ben ik overvallen. Half drie in de namiddag in de trappenhal van het strand (waar wel veel volk passeert) werd ik door twee Peruvianen vriendelijk verzocht om mijn centjes af te geven. Met een mes tegen de buik, was ik niet echt bereid de held uit te hangen en ik heb mijn 50 sol (15 euro) dus vlotjes afgegeven. Ik had de indruk dat de twee Peruvianen zenuwachtiger waren dan ik, maar echt leuk was het nu ook weer niet. Nu ja, 15 euro is niet het einde van de wereld...

De dag nadien kwam Ingeborg toe in Lima. Braaf als ik ben, ben ik ze gaan opwachten op de luchthaven (een hele trip in Lima, wat echt wel een grote stad is). In tegenstelling tot wat velen beweren, is er in Lima wel vanalles te doen en te zien. Wij bezochten enkele interessante musea en een park vol gekleurde fonteinen(foto’s 7-9) en genoten vooral van de zon. Na twee dagen Lima maakten we ons klaar voor Nasca en Arequipa. Een busrit naar het zuiden (waar ik een kleine week eerder dus al eens gepasseerd was).