El Calafate-El Chalten-Los Antiguos 10-18 november
Hey allemaal, De afgelopen week ben ik vooral bezig geweest met rusten en noordwaarts reizen. Na de 5-daagse in Torres del Paine, heb ik in El Calafate vooral van het zonneke genoten en daar (dank u wel gat in de ozonlaag) ne serieus rode neus aan overgehouden. Tussen het rusten door heb ik uiteraard de Perito Moreno gletsjer bezocht. Een prachtig stuk natuur en ook hier weer stond ik met verbazing te kijken naar de immensheid van de natuur. Een gletsjer van 60 meter hoog en enkele kilometers breed, waar voortdurend gigantische brokken ijs afvallen in het water. Dit gaat gepaard met een moeilijk te omschrijven gedonder. Een spectakel waar je uren naar kan kijken en luisteren. (eerste twee foto's) Verder had ik het geluk dat het jaarlijkse folkloristisch gauchofestival plaats vond (foto 3). Veel volk in traditionele klederdracht, weinig toeristen en vooral een rodeowedstrijd, begeleid door een uiterst ééntonige stem en dito gitaar, maken dit tot een uniek gebeuren. Zotte paarden proberen nog zottere gaucho's van hun rug te werpen. De manier waarop de paarden worden behandeld, zou ene Michel VDB van Gaia zelf doen steigeren, maar ik catalogeer het onder folklore en de paarden lopen telkens vrolijk weg nadat ze verlost zijn van de gaucho. Het was de moeite. Ik koop een boek in het Spaans om zo wat te oefenen (Isabel Allende: El Reino del Dragón de Oro) en het lukt zowaar redelijk goed om dit te lezen. Zaterdag bezoek ik een meertje, dat vooral opvalt door de vele flamingo's (foto 4). Verder ontdek ik in El Calafate dat er gigantisch veel Israelische jongeren na hun legerdienst Zuid Amerika bezoeken. De meesten zijn redelijk sympathiek, maar als ze in groep zijn (wat vrij vaak gebeurt) zijn ze enorm associaal en spreken ze enkel Hebreeuws, zelfs als er anderen bij zijn. Vreemd volkje. In de (goedkope) jeugdherberg zitten gelukkig weer zeer veel nationaliteiten en er wordt weer duchtig verbroederd. Ik zie zelfs Itto terug (de Japanner die ik in BA leerde kennen). Met twee Israeli (Tal en Neria) vetrek ik naar El Chalten om daar twee dagen te gaan wandelen (foto's 5-9). Na een ritje van een uur of vier (bijna niks dus), beginnen we direct te wandelen. Weerom zeer schone landschappen en na een nachtje op de camping, staan we op om de Fitzroy (berg van 3400meter) te zien bij zonsopgang. Pech, want de wolken belemmeren het zicht. Gelukkig geeft de zon op de wolken toch nog wat mooie beelden. De tweede dag is zwaar en het weer zeer wisselvallig, maar we komen tijdig in het dorpje aan om de superclasico (River Plate-Boca Juniors) op TV te kunnen zien. Zoals de meeste klassiekers een saaie match. De volgende dag wacht ons een busrit van 11 uur naar Los Antiguos. Een kleine, oncomfortabele bus, zonder TV of toilet brengt ons over de Ruta 40 tot in Los Antiguos. Gelukkig is de weg (meestal niet geasfalteerd) en de omgeving (onmetelijk uitgestrekte landschappen, met af en toe wat guanaco's, struisvogels, koeien, schapen en paarden, meestal met kleintjes bij) een goede bezigheid. 11 uur is evenwel lang en ik ben vooral blij dat ik zelf muziek bij heb (11 uur naar Alanis Morisette van de chauffeur luisteren is geen optie voor mij). In Los Antiguos zoeken we samen met twee Hollanders en twee Franse dames een jeugdherberg en de volgende dag bezoeken we het meer. Het tweede grootste meer van Zuid Amerika is immens groot (uiteraard). Ik steek de grens met Chili te voet over en tussen de twee grensposten, ervaar ik een aangenaam gevoel van vrijheid. Alleen met de rugzak ergens tussen twee landen in (foto 10) wandelen in een aangenaam zonnetje; het kan veel slechter. Nu wacht mij Chili Chico en de Careterra Austral. Ik hoop meer locals te zien dan toeristen en beslis dan ook om alleen te reizen en niet met Tal en Neria. Een aangename spanning maakt zich van mij meester. Terecht, zo blijkt later. Maar dat zal voor de volgende keer zijn... Groeten, Jan
