In Nazca wilden we de beroemde Nazcalijnen vanuit de lucht bezichtigen. Deels omdat dat de enige manier is om alle figuren te kunnen zien, deels omdat vliegen in een klein vliegtuigje op zich een avontuur is. Jammer genoeg lukte het ons niet om een vliegtigje vast te krijgen, om uiteenlopende redenen (geen brandstof, te veel wind, enkele kapotte vliegtuigjes, te laat,...). We beslisten de lijnen dan maar vanop een toren te bezichtigen (foto 1). Niet zo spectaculair als vliegen, maar de lijnen blijven fascinerend. Perfecte figuren en uitzonderlijk rechte lijnen, die hier een 2000 jaar geleden gemaakt zijn (sommigen beweren uiteraard dat aliens de daders zijn; waar zijn Scully en Mulder als je ze nodig hebt?).Door de extreme droogte en de hete temperaturen zijn deze lijnen bewaard gebleven en wie ze ook gemaakt heeft en waarom, toeristisch gezien was het een goede zet.

Diezelfde avond namen we de bus al naar Arequipa, de tweede grootste stad van Peru. Een prachtige stad met heel mooie koloniale gebouwen, een igantisch klooster (dat we uiteraard bezochten, toeristen als we zijn) en heel wat trekkingmogelijkheden. Wij gingen op een driedaagse trektocht naar de Colca Canyon, één van de diepste canyons van de wereld (dieper dan de Gran Canyon).

De eerste dag spotten we condors. Imposant hoe deze gigantische beesten door de lucht klieven (mooi woord toch) en als bij wonder buiten het bereik van mijn camera bleven (geen foto’s dus). Na een mooie afdaling van 4 uur (foto 2) kwamen we met ons vijven (Ingeborg, een Amerikaans koppel, de gids en ik) bij een zeer klein dorpje. Daar nam ik de beste douche van mijn leven. Eem uit bamboe opgetrokken douche, waar zowel de zonnestralen als een lichte bries doorheen kwam, terwijl het hete, door de zon opgewarmde water rijkelijk stroomde. Dit gecombineerd met het zicht op de canyon maakte van een weinig spectaculaire actie als douchen een waar festijn.(foto 3, weliswaar zonder mij er in).

Da twee was een leuke wandeling door de canyon met heel wat interessante uitleg van de gids. Topper tijdens de uitleg waren de witte insecten die op cactussen zitten die, eens platgewreven, veranderen in een felrode natuurlijke kleurstof, die ooit voor veel geld verkocht werd aan de cosmetische industrie. Na een wandeling van een drietal uren, langs een ander klein dorpje met een vrouwtje dat lekkere cactusvruchten verkocht (foto 4), kwamen we aan in het aards paradijs. Blauwe zwembaden, palmbomen, zon, hutjes van bamboe en een vrije namiddag om van dit alles te genieten (foto 5 en 6). Het aards paradijs ligt verborgen in een 1200 meter diepe canyon in Peru.

De derde dag moesten we om 5 uur ’s morgends aan een klim van 1200 hoogtemeters beginnen. Zweten, maar tegen dat de zon volledig opgekomen was, waren we blij en bezweet boven (foto 7). Na een deugddoend ontbijt, een laatste blik op de canyon (foto 8) en een bezoek aan warmwaterbaden (foto 9), keerden we terug naar Arequipa. ’s Avonds gingen we met 8 man lekker alpaca eten en daarna naar een plaatselijke discotheek, waar we, zelfs voor onze eerste danspassen, al zeer raar bekeken werden. Gringo’s!

Het werd leuk en dus zwaar om ’s morgends op te staan, maar we hadden afgesproken om ergens Cavia te gaan eten. Na een lange zoektocht met minibusjes en taxis kwamen we in een klein dorpje, waar we ons waagden aan de Peruviaanse specialiteit (foto’s 10-12). Cavia smaakt een beetje naar kip, heeft niet veel vlees en is vooral en beetje vreemd, zo met dat kopje en die pootjes. Op aanraden van een Peruviaanse vriendin beet ik het kopje open, haalde er een botje uit, beet dat ook open en vond daar een zeer klein beentje in de vorm van een vos, hetgeen blijkbaar geluk moet brengen. We zullen zien. Ik ben blij dat ik cavia geproefd heb, maar zou het nu niet bepaald als culinair hogtepunt benoemen.

Ingeborg en ik namen de bus naar Cusco, hetgeen met een bezoek aan Machu Picchu een nieuw hoogtepunt van de reis moet worden.

De verhalen en de foto's van Cusco komen weldra, nu vertrek ik naar het noorden voor een laatste trektocht en dan wat beachtime. Zon, zee en surfen roepen mij...