Zoals beloofd een verslagje en vooral enkele foto's van de trektocht door Torres del Paine, een nationaal park in Chili. Vrijdagmorgend vroeg met de bus vertrokken naar het park en onderweg bleek al dat de omgeving hier echt prachtig is. Bergen, meertjes, guanaco's,... In het park namen we eerst de catamaran om daarna aan de bekende W te beginnen (één van de opties om het park te ontdekken). Maren en ik vertrokken vol goede moed de berg op, met een veel te zware rugzak (eten voor vijf dagen, tent, slaapzak, matje en een paar properen onderfonskes wegen toch wel door). Na een prachtige tocht van een 15-tal km (en ook vandaag wogen de laatste loodjes enrom zwaar) bereikten we de eerste camping. Gratis, dus met een minimum aan comfort en dat is vrij letterlijk te nemen. Een houten hutje met een gat in grond was het toilet (ik verkies de vrije natuur) em buiten een bordje dat je geen vuur mocht maken was dat het enige ingerichte element op de camping. Water kwam van het beekje. Prachtig toch, dat he je water gewoon uit de beek kunt nemen. 's Avonds aten we met zicht op de gletsjer (eerste foto), samen met Jolien en Joachim, een Antwerps (maar toch sympathiek) koppel. De camping was niet erg druk, maar het leuke was dat we deze mensen vermoedelijk elke dag zouden tegenkomen. Een Engels koppel op wereldreis (Jonathan en Stacy) en een Parijsenaar (Matthieu) vervolledigden ons groepje van zeven. Verder liepen er nog wat zotte Israelieten rond (die zitten echt overal, omdat ze na hun legerdienst allemaal op reis gaan). Een eerste nacht in mijn toch wel kleine tent en ik was klaar voor de volgende dag. We liepen min of meer samen met Jolien en Joachim en de eerste pijntjes begonnen de kop op te steken. Na een behoorlijke lunch in een beschut hokje bij een refugio, kwamen we 23km later ruim op tijd aan onze volgende gratis camping. Niets lekkerder dan een blikje cola (te duur gekocht in de refugio) en daarna iets pasta-achtig (foto 2), op smaak gebracht met chilipoeder en parmesaan (de manier om zakjeseten toch wat smaak te geven). We zijn officieel met zijn zevenen om de rest van de tocht te doen. Echt leuk om dit met een toffe bende te doen. De derde dag klommen we, zonder rugzak, naar het midden van de W. De Valle del Frances. Werkelijk adembenemend mooi (foto's 3-4) en als kers op de taart waren we getuige van enkele vrij grote lawines (aan de overkant van de vallei gelukkig). Nadien met de rugzak naar de enige betaalcamping die we bezoeken en na een tocht van 21km (foto 5), kunnen we genieten van een redelijk warme douche. Zalig! Mooie camping met vooral prachtige kleuren in de lucht bij de zonsondergang (foto 6-7). 's Avonds nog een spelletje regenwormen gespeeld en terug in de koude tent. Grappig trouwens om te zien dat de mensen die binnen in de refugio slapen een heel andere ervaring hebben. Ze zitten binnen in hun T-shirt en luisteren naar muziek op de laptop, terwijl wij al onze kleren aantrekken om warm te hebben en het muzikaal moeten doen met "·My way" op de mondharmonica. Ik verkies onze manier van hiken! Het vriest hier 's nachts, dus er wordt met kleren aan geslapen en de camelback wordt met warm water gevuld om de voetjes toch een beetje op temperatuur te houden). Dag vier zou de zwaarste moeten zijn (21km, met heel wat steile stukken), maar dankzij een mooie shortcut (foto 8) en een steeds lichtere rugzak, blijkt dit nogal mee te vallen. Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt en we zoeken een uurtje beschutting in een refugio. Bovern in de laatste camping is het berekoud. Na enkele liters thee (door de koude en onze Engelse vrienden), kruipen we vroeg in bed. Morgen staan we om 4 uur op, om de zonsopgang bij de Torres te zien. Opstaan om 4 uur in de vrieskou om dan 1km af te leggen, maar wel 300 meter te stijgen, wie haalt het in zijn hoofd? We lopen een beetje verkeerd, maar komen net voor zonsopgang bij een mooi uitkijkpunt. Het was de moeite waard (foto 9-12)! Een laatste tochtje naar beneden en in de stralende zon beslissen we de laatste acht km naar de bus toch nog maar te voet te doen ipv een pendelbusje te nemen. Ma een laatste 20km is iedereen moe, maar zeer voldaan (om het met een cliche te zeggen). Ik heb echt genoten van de tocht. Niet enkel de schone natuur, maar ook het prachtige weer en vooral het gezelschap maakten dit tot een prachtige ervaring. Ik leef toch echt op als ik in een groep kan onderweg zijn en om de zoveel tijd met een onnozele opmerking de sfeer er in kan houden. Het was ook grappig om te zien hoe een groep nieuwe mensen elkaar leert kennen en evolueert als groep (deed me een beetje aan de scoutscursussen denken, waar we daar zeer actief mee bezig zijn). Na Torres del Paine brengt een bus me naar El Calafate, waar eerst en vooral een beetje rust wacht, een gletsjer en nadien een trip naar El Chalten (met misschien een nieuwe trektocht). Het idee speelt in mijn hoofd om daarna de Carretera Austral te nemen in Chili (met de bus of waarschijnlijk al liftend) om zo naar het noorden te gaan. We zullen zien...
Na een tripje naar het einde van de wereld en een trektocht in Torres del Paine heb ik nog een uurtje tijd om de blog aan te vullen en enkele mailtjes te sturen voor ik naar Calafate vertrek. Bij deze het relaas en de foto's van Ushuaia. Torres del Paine volgt weldra (en zal zeer de moeite zijn).
Buiten de stinkende Aziaat naast mij op het vliegtuig naar Ushuaia heb ik een vlotte vlucht gehad en al vanuit de lucht viel op dat de natuur hier prachtig is: besneeuwde bergtoppen en overal meertjes. Op de luchthaven kennis gemaakt met een Spaans koppel en samen de taxi genomen en een jeugdherberg gezocht. En dan het volgende gedeelte: what to do in Ushuaia? Tientallen reisagentschappen proberen boottrips, kanotochten, fietstochten, vliegtuigtripjes enzovoorts aan de man te brengen en dit uiteraard allemaal voor een hele hoop pesos. Ik beslis om de eerste dag een museum over de Yamana-indianen te bezoeken, de tweede dag een boottocht te maken en een ander museum te bezoeken en de derde dag naar het nationaal park te gaan. Het bezoek aan de pinguins was echt de moeite. Na een busritje van anderhalf uur door de prachtige natuur en een kort boottochtje, mochten we rondwandelen op het eiland waar de pinguins zaten. Aangezien het broedseizoen is, zaten veel pinguins stil op hun nest, dus ideaal om foto's te nemen. Echt wel een unieke ervaring om tussen de "wilde" pinguins te wandelen. Het nationaal park was mooi, maar ook niet super. ik durf te spreken van een mooie wandeling in een knap bos met hier en daar wat meertjes en bomen en planten die je bij ons niet ziet. De musea in Ushuaia zien er eigenlijk allemaal een beetje hetzelfde uit: een gedeelte over de indianen, een stukje over de kolonisatie, wat geografische uitleg en een beetje informatie over de plaatselijke fauna en flora. Alleen het Museo del Presidio voegt hier wat extra aan toe. Doordat het een oud gevangenisgebouw is, straalt dit een zekere sfeer uit en zijn er enkele leuke verhalen over de gevangenen, die hierheen werden gestuurd om vanalles te bouwen in erbarmelijke omstandigheden. Ushuaia was al bij al zeer mooi, maar moet het toch vooral hebben van de titel "meest zuidelijke stad ter wereld" (en eigenlijk is Puerto Williams in Chili nog iets zuidelijker). Ik zou Ushuaia alleen bezoeken als je veel tijd hebt (zoals ik) of veel geld om alle mogelijke boottochten en avontuurlijke uitstappen te doen. Na een aangenaam bezoek aan Ushuaia, heb ik donderdagmorgend de bus naar Puerto Natales genomen. 16 uren onderweg, twee keer overstappen, de grens met Chili passeren (inclusief aanschuiven en controles op het binnensmokkelen van appels en appelsienen). Er is geen nachtbus, dus dat was een hele dag door het raam kijken. Mooie landschappen, dolfijnen in het water bij de oversteek van de Magellanesstraat, zeer uitgestrekte vlaktes, één enkele film, een kleine koffiekoek en 16 uur later kwam ik aan in Puerto Natales (Chili), om mij daar klaar te maken voor een trektocht van vijf dagen in het natuurpark van Torres del Paine. Ik geniet hier nog steeds van elke dag, ontmoet steeds weer nieuwe mensen en denk dat ik dit leventje nog wel enkele maanden kan volhouden. Na de grote stad en het (voor mij iets te) toeristische Ushuaia is het park van Torres del Paine een verademing. de verhalen en vooral de foto's van de trektocht komen een van de volgende dagen op de blog. Nu nog snel een pizza eten voor ik weer zes uurtjes op de bus ga zitten naar Argentinie. Groeten uit Chili! Jan
OK, da van da sterven is een beetje voortijdig, maar wauw, wa was da! De afgelopen dagen heb ik de watervallen van Iguazu bezocht en ik heb nog niet dikwijls zoiets moois en imposants gezien. Zowel vanuit Brazilie (dinsdag gedaan en te zien op de eerste 3 foto`s) als vanuit Argentinie (donderdag en de volgende zes foto`s) een ongelofelijk mooi zicht. Aan Braziliaanse kant beperkte het bezoek zich tot een wandeling van 1200 meter, met een deel op een brug over en onder de watervallen, maar hier kreeg ik wel een mooi overzicht van de grootte van de watervallen. Aan Argentijnse kant waren er enkele wandelingen over, rond en onder de watervallen met fantastische zichten, een jeeptocht door het subtropische regenwoud en als absolute topper een boottocht op de rivier en onder (tot bijna in) de watervallen. Gevolg: een waanzinnige ervaring, prachtige beelden (door het vele water jammer genoeg niet op camera vastgelegd, al toont de voorlaatste foto wel waar we iets later onder gegaan zijn), volledig kletsnat geworden onder de watervallen en geweldig onder den indruk. De foto`s doen de watervallen geen eer aan, maar geven een klein beetje weer hoe fantastisch overweldigend ze zijn. Ik betrapte mezelf er meermaals op dat ik minutenlang stil naar het neerdonderende water heb staan kijken, met tranen in de ogen van verwondering.
Wat is er nog gebeurd de laatste dagen?
Een kleine impressie van een 17-18 uur durende busrit (2 keer uiteraard):
veel plaats en zetels die bijna plat liggen
genoeg slaap, maar te vaak onderbroken en dus twee vermoeiende ritten
4 films per busrit en geloof me, slechtere films zijn moeilijk te vinden. Komt daar nog bij dat het geluid afwezig was en er Spaanse ondertitels waren (wel weer een goeie oefening).
1 toilet voor een 40-tal mensen: aanschuiven en beslist geen dennegeur in het kleine kamertje
2 maaltijden van het niveau "matige vliegtuigmaatschappij"
1 paspoortcontrole door de Argentijnse politie
geen enkele tussenstop, nog een reden bij om blij te zijn dat ik een niet-roker ben...
Een topervaring dus, die mijn totale bustijd in Argentinie op 39 uren brengt ( de korte ritten van 1-2 uur ook meegeteld)! Woensdag was een vreemde dag. Blijkbaar doen ze in Argentinie om de tien jaar een volkstelling en dan is werkelijk alles geloten. Geen bal te beleven in Iguazu dus. Aangezien in mijn hostel ook niets te beleven viel en het 30 graden was, ben ik dan maar op zoek gegaan naar een betere plek. Bingo: een nabijgelegen hostel met gezellige tuin en zwembad. Ik heb me daar gezet, een boek gelezen en kennis gemaakt met drie Belgen en drie Duitsers. `s Avonds zeer lekker gaan eten (buiten de gegrilde maag en niertjes, die ik geproefd heb, maar niet helemaal opgegeten) en nog gezellig iets gaan drinken. Beter dan alleen in mijn jeugdherberg blijven, me dunkt! Nu juist terug in BA toegekomen en met Sophie en Magalie gegeten. Straks op restaurant en het nachtleven van BA nogmaals verkennen. Er heerst hier wel een zeer vreemde en drukke sfeer in de stad, nadat de ex-president eergisteren gestorven is. Morgen ga ik een kijkje nemen op de Plaza del Mayo, waar enkele duizenden Argentijnen met vlaggen en bloemen verzamelen.
Het bevalt me hier dus nog steeds. Op de "dode" momenten (wachten op de bus, wachten op mijn kamer,...) zou een reisgezel wel aangenaam zijn, maar rustig in `t zonneke zitten en een beetje lezen (Sarah, uw boek is bijna uit en goed bevonden, waarvoor dank) is ook best wel ok en alleen zijn opent een heleboel mogelijkheden die er anders misschien minder gemakkelijk zouden zijn. Maandag vertrek ik naar het koude zuiden (raar maar waar) en laat ik de grote stad voor een hele tijd achter mij (denk ik). Een vlucht van een goeie 3000km naar Ushuaia, door Zuid-Amerikanen het einde van de wereld genoemd. Voor de collega`s leerkrachten een fijne vakantie gewenst, voor de vormingsmensen een leuke cursus (laat vooral de zon in je hart ) en voor al de rest, tot binnenkort!
Jan
PS (das gelijk vroeger in de brieven): Mijn Argentijns telefoonnummer is 005491165042845. Ik probeer mijn Belgisch nummer wekelijks effe te checken, dus berichten daarop worden maar zeer langzaam beantwoord. Mailen is de snelste manier om mij te bereiken.
Goeiemorgen, Een kleine update over het tweede deel van de week hier in BA. De afgelopen dagen heb ik de tijd genomen om, volledig tourist-style, nen hoopbezienswaardigheden in BA te bezoeken en moet zeggen dat zeer de moeite was. De foto's geven een klein overzicht. De eerste foto is genomen op één van de bekendste pleinen in BA, de Plaza del Mayo. Elke donderdag om half vier is daar de mars der "zotte" moeders. Allemaal moeders (en vaders) die een vermist kind hebben. Een zeer beklijvende ervaring, omdat je enerzijds de serene wandeling rond de obelisk hebt gedurende een half uur, maar anderzijds valt het op dat het leven in BA gewoon door gaat. Zakenmensen passeren, het drukke verkeer blijft rijden en de toeristen nemen (vaak van beschamend dichtbij) foto's van het gebeuren. Ik moet zeggen dat ik hier wel even stil van werd. De volgende vier foto's zijn genomen in La Boca, een wijk iets meer uit het centrum, met huizen in zeer verschillende, felle kleuren. Het deed deugd om even niet meer tussen de hoge grijze gebouwen te zitten. In deze wjk bezochten we ook het voetbalstadion van de Boca Juniors (waar Maradonna god is) en zijn we empeñadas gaan eten in een typisch lokaal restaurantje. Ongelofelijk lekker, goedkoop en zeer vriendelijke mensen. Geweldig om niet tussen de toeristen te zitten, maar tussen oude Argentijnen, die het over koetjes en kalfjes hebben terwijl ze een fles Quilmes (Argentijns bier, redelijk ok) drinken. Een bezoek gebracht an het graf van Eva Perron en het museo Evita. Zeer boeiend en werkelijk een imposant kerkhof, met grote grafkelders en graven van zowat alle belangrijke mensen die ooit in BA hebben gewoond. Het klinkt vrij ongelofwaardig, maar ik heb zelfs het "Museo del bella Artes" bezocht (2 uur lang!) én er van genoten. Vooral de Argentijnse kunst was verrassend mooi. Gisteren met Vincent (Belgische scoutsvriend die hier woont) Tigre bezocht (de laatste twee foto's). Het deed me denken aan Venetië, maar dan groter en met meer groen. De mensen varen daar in plaats van te rijden. Zeer mooi en amper een uur treinen van BA. Nadien bij Vincent en Pia thuis lekker gegeten en gezelschapsspelletje gespeeld. Tussendoor heb ik nog de tijd gevonden om met veel mensen kennis te maken (werkelijk van overal ter wereld) en kleine tot grote feestjes te bouwen (wat ze zeggen is waar, BA by night in the weekend is fantastisch). Vrijdag een echt Zuid-Amerikaans feest gehad en ontdekt dat alles in Zuid-Amerika er iets heviger en sensueler aan toe gaat op een feestje dan in België. Zeer blij met mijn salsa-ervaring hier! Ik kan gerust zeggen dat ik hier graag ben en genoten heb van de eerste week. Vandaag nog een marktje en een groot park bezoeken en 's avonds is het Braziliaans feest in de jeugdherberg (Brazilianen zijn hier duidelijk bezig met een stevige invasie). Morgen of overmorgen vertrek ik naar de watervallen van Iguazu, een must-see in Argentinië, op de grens met Brazilië en Uruguay. Een busrit van 18 uren heen (en nadien ook 18 uren terug), maar blijkbaar wel een prachtig stukje natuur en dus niet te missen. Groeten daar in België en tot binnenkort! Jan
Hola a todos, Het ontbijt is nog niet klaar (ja, ik ben te vroeg wakker voor het ontbijt!), dus ik maak even gebruik van de gelegenheid om jullie op de hoogte te brengen van mijn bezigheden. Zondagmiddag vertrokken in Zaventem, nadat ik nog ene gedronken had met de vrienden, die mij bij wijze van verrassing zijn komen uitwuiven in de luchthaven. Schone verrassing! Na enkele uren vertraging ben ik maandagmorgen in BA geraakt. Zonder veel problemen de jeugdherberg gevonden, na een busrit van twee uur met el autobus publico (2 pesos ipv 120 pesos voor een taxi, een kleine 24 euro uitgespaard dus). In de jeugdherberg direct kennis gemaakt met de kamergenoten. 's Avonds lekker gegeten in een 'eet zoveel je kan' en daarna met Stevo (geschifte Canadees) en Ito (Japanese wereldreiziger) op stap geweest. Wat ze zeggen over het nachtleven in BA is waar. Zelfs op maandag kan je gemakkelijk tot in de vroege uurtjes ergens terecht. Gisteren dan maar uitgerust van de reis en van maandagavond en een beetje door de (immens grote) stad gewandeld. 's Avonds rustig in de jeugdherberg iets gedronken met een aantal mensen van over de hele wereld en vandaag vroeg wakker geworden en van plan om enkele bezienswaardigheden te bezoeken in de stad. Het is hier voor de derde dag op rij prachig weer, dus da wordt korte broek, T-shirt en teenslippers! Na de drie eerste dagen is het nog een beetje wennen aan het reizen en nog wat zoeken wat de plannen zijn voor de volgende weken, maar voorlopig vooral al interessante mensen ontmoet en onder de indruk geweest van de grootsheid van BA. Alles blijft hier spannend. Door de overdaad aan tijd, kan ik alles rustig aan doen en vooral proberen genieten van alles en iedereen op mijn weg, which is nice. Zonnige groeten uit BA! Juan
't Is de moment. Alles ingepakt, laatste frietrjes gegeten en laatste pintjes gedronken, iedereen gedag gezegd en binnen een uur of drie stap ik op het vliegtuig naar Madrid, om daar dan over te stappen naar Buenos Aires. Morgenvroeg rond half zes plaatselijke tijd zal er dus een Belgisch jongetje met zijne rugzak in de luchthaven van Buenos Aires staan. En dan ... zullen we wel zien ... Toch wel een beetje spannend!
Het aftellen is nu wel echt begonnen. Deze week nen hoop spuitjes gekregen en de volgende weken nog een paar meer te gaan, maar ik ben nu officieel beschermd tegen hepatitis A en B, gele koorts, buiktyfus en hondsdolheid. Binnen twee weken een klein feestje en dan kan ik mijne rugzak beginnen maken...
Voila, Eén maand voor het vertrek is alweer een klein stapje gezet. Een eigen blog! Voor degenen die mijn avonturen een beetje willen volgen, zal dit de place to be worden. Voor mij is het nu aftellen geblazen en tussendoor lezen, voorbereiden, nog wa geld uitgeven en nog tegen veel mensen goeiendag gaan zeggen. Tot binnenkort!
