Eerst volgende evenement na de levering was natuurlijk de doos openbreken en wat er ook in zat aan de muur hangen. Ine is de handige harry dus boor, pas en potlood uitgehaald en ondanks dat het ding vrij groot is, hing het bord vrij vlug aan de muur. Maar wat gaan we er nu aanhangen? Het leek wel klusjeszaterdag want Ine had ook nog gordijnen besteld en die moesten dus ook opgehangen worden zowel in de dining room als breakfast room.
14 februari was om de hoek en dit jaar waren we gewoon thuis, voor het eerst sinds we hier in USA werken. Eerst de kaartjes voor Valentijn maar dat was dus mis want was blijkbaar zelfde kaartje als vorig jaar, oeps. Gelukkig viel de kado meer in de smaak. Voor de rest niets speciaals gedaan: flesje bubbels gekraakt en that is it! We gaan ook nog even naar Canton poesjes kijken maar besluiten om geen te adopteren, komt nog wel. We passeren onderweg de nieuwe outlet die ze hier aan het bouwen zijn. Geen geleuter zoals in Belgie over vergunningen, milieueffectenrapporten, moboliteitssimulaties. Neen, gewoon afrit leggen, bomen kappen en bouwen maar. In minder dan een jaar stampen ze hier ganse outlet uit de grond, opening midden juli op 5 minuten rijden van bij ons..... Amaaii
Tussendoor nog vlug even heen en terug naar ons kantoor Mexico, was er al 6 maanden niet geweest en dus tijd dat baasje eens zijn kopje laat zien. Geweldig vriendelijke collega's en eten/drinken is altijd belangrijk in Mexico. Gezien het lekker weertje is doen we BBQ op kantoor met... Belgische bieren.
Volgende stop is Ine haar verjaardag en gezien dit op een Maandag is blijven we gans week-end thuis. Op Zaterdag gaan we naar Buckhead shoppen. Altijd leuk (en duur...) want de mall in Buckhead is toch iets meer upscale dan hier in Kennesaw. Zondag is prachtige dag en dus voor het eerst dit jaar BBQ! Altijd geweldig lekker. (allez voor mij den tweede) Ook nog vlug eens andere verjaardagskaart gehaald voor Ine, want wil toch ook die niet dubbel geven. Heb ze dan maar allebei gegeven en ja hoor de eerste die ik gekocht had, had ze vorig jaar gehad!! Blij dat ik nog vlug om andere gereden ben, ga af als een gieter met mijn kaarten. De Maandag doen we niet zo veel en wordt volledig door Ine gestuurd: ontbijt bij Panira, voetjes laten verzorgen, lunch bij Red Lobster (altijd lekker kreeftje, mosseltjes, garnaaltjes...) en nog wat shoppen. Voor we het weten is de dag voorbij en kruipt de 1 jaar oudere jarige moe maar voldaan in bedje.
En dit zat in die kleine camion
Alles klaar voor de aanval
En Hope dankzij Ine hangt bord in geen tijd aan de muur (en het hangt er nog steeds)
En wat is er zo allemaal gebeurd, eigenlijk niet veel, alles gaat zijn gewone gang.
Het weer? Dat was beetje raar in januari. We hebben regen gehad, iets meer dan normaal, Belgisch grijs, koud tijdens sommige nachten (tot paar graadjes onder vriespunt) maar ook geweldig warm weer voor tijd van het jaar. Al aantal dagen gehad dat we gewoon open konden rijden en we vlotjes tot 20 graden gingen, met meteen de eerste tornado's van het seizoen (ook al is tornado seizoen nog niet begonnen) en helaas ook de eerste doden in Atlanta.
Nieuwe bezoeker? Ja want blijbaar vinden onze plaatselijke eekhoorn vogelzaad zeer lekker en gemakkelijk. Op regelmatige basis zien we onze vriend de boom induiken en hangt hij ondersteboven te knabbelen. Ik vrees dat hij toch wel een keer uit de boom zal knallen. Met wie we wel terug naar de veearts moeten is onze Fluffy. Jawel de fabriek van vette os is opnieuw verstopt, dus wij naar veearts waar ze half dagje zal verblijven om verlost te worden en opnieuw op kracht te komen.
Nieuwe buren? Die zijn nu helemaal gesettled en afgelopen week-end had Ine beide buren uitgenodigd. Ine zorgde voor een typisch USA diner: ham in de oven, worteltjes, boontjes and patatjes. Het was lekker en gezellig, onze nieuwe buren zorgen alvast voor wat meer leven in de brouwerij (en houden van de brouwerij, zo hoeven we niet meer alleen te drinken). Vanaf nu hebben we dus koppel van Iran, Belgie en Amerika allemaal netjs naast elkaar wonen. Dit is typisch Amerika.
Werk? Ja tussendoor werken we ook nog beetje. Ine heeft het echt wel druk maar kan gelukkig af en toe even thuis werken. Voor mij is midden januari het reizen weer aangebroken. Eerste stop was Ghana waar ons magazijn eindelijk open is, en het mag er zijn. Na weekje thuis was het dan richting Kaapstad voor een conference over mijnindustrie. We zijn uitgenodigd en het wordt een druk programma waarbij business afgewisseld wordt met den toerist uithangen. Het is mijn derde keer Kaapstad maar het blijft wel geweldige stad. Voor we terug naar huis vliegen spenderen we nog nachtje bij Margeaux en Bram en hun geweldige bed & breakfast. Tijd om wat bij te kletsen. Natuurlijk hebben we opnieuw 6 flessen heerlijke wijn mee en dit keer is niets stuk! Ine blij.
Gemist? Shame on me maar inhuldiging van Obama, zaten we in Ghana en nog veel erger: de Superbowl. Het hoogtepunt van het American Football seizoen (zat in Kaapstad) en blijkbaar was het best aardige match.
Was da? Vandaag moesten we thuis werken van Ine want ze had 'iets' besteld en dat werd vandaag geleverd. De leverings- conditie was curb side m.a.w. men levert op de stoep en het is ons werk om het in ontvangst te nemen en binnen te sleuren. En toen stond de truck voor de deur, mijn god wat heeft Ine besteld???
Ons nieuw huisdier
Ikke ben ziek, net als mijn baasje in Belgie
Ha hier moeten we zijn
Tafelberg, 1 van de 7 natuurwonderen
Ja hallo das niet zomaar een levering met UPS truckje
Jawel veel te lang geleden dat we gepost hebben, maar December was druk. Een overzichtje.
Toen we uit het vliegtuig van onze trip naar Argentinie en Brazilie stapten zijn we meteen in Kerst mode geschakeld. Is altijd wel een gans karwei maar we kennen ondertussen de dril wel: eerst met auto om Kerstboom. Elk jaar zeg ik tegen Ine en die jaar niet te groot maar kies ik altijd wel een grote Kerstboom. Die gaat dan op het dak en hop naar huis. Het binnensleuren en optuigen is altijd een halve huwelijkscrisis waard, maar uiteindelijk staat er toch een mooi boom. Ook buiten doen wij volop mee met de plaatselijke traditie: veel lichtjes hangen in de bomen, over de struiken en dit jaar ook ons deck achteraan. Je bent er toch al vlug uurtje of vier mee bezig.
Weekje later is het tijd voor mijn laatste trip van het jaar: richting Winnemucca en dit ligt niet in Afrika maar is een klein dorpje in Nevada. Er is zelfs geen non stop vlucht vanuit Atlanta naar Reno, de dichtste luchthaven. Denk dat we volgend jaar nog wel een keer terug moeten want plaatselijke leverancier heeft toch wel paar interessante produkten voor ons. De volgende weken zijn er de gebruikelijke Kerstdiners, eerst voor Ine haar groep en weekje later voor ons bedrijf.
En dan kunnen we naar Belgie. Dit keer gaan we echt wel voor vrij lange periode van 17 December tot 2 Januari. Alhoewel de eerste week waren we beiden aan het werk. Ine die ging elke dag met de trein naar Brussel en dat was een heuse beproeving: vertraging, afgeschafte treinen, gemiste verbindingen. Ik denk dat ze het zowat allemaal meegemaakt heeft, maar blijkbaar is dit tegenwoordig normaal bij Belgische spoorwegen.... Ikke had paar meetings in Belgie en ook eentje in Parijs. Aldus was voor beiden eerste week vlug voorbij. Hadden we meteen ook tijd om ons terug aan te passen aan Belgenland: klein, smal, grijs en regen. Vooral veel regen: elke dag hebben we regen gehad en daar werden we niet vrolijk van. Natuurlijk werden we wel vrolijk om iedereen terug te zien: Geert en Els, ontbijt met Martine en Eddy, collega Wim, Kerstavond met de (schoon)familie, Kerstmarkt met ex collega;s (het leek wel herfst met veel wind en jawel regen), Stefanie en Roderik (beste vriendin van Ine) en Vicky (andere beste vriendin van Ine), Arthur en Yvonne. We hebben niet iedereen kunnen ontmoeten maar dat maken we deze zomer wel goed. Ons programma hebben we ook wat moeten inkorten want ons Bartje was de ganse trip niet zo lekker en heeft de pot een paar keer van de binnenkant gezien!
Tussen Kerst en Nieuw vliegen we naar Munchen en rijden we naar Schladming met zoon Willem in ons zog. Twee dagen kunnen we op de skilatten staan, de enige keer trouwens dat we de zon gezien hebben. Best leuk om opnieuw de Reiteralm en de Planai af te glijden, al gaat dat alvast iets trager dan toen we jong waren maar de buitenlucht doet ons goed. Ine die past voor de latten maar dank zij een uitdaging met haar schoonpa verblijven we in een hotel met de nodige facaliteiten. Zo gaan ze de eerste dag wandelen en de tweede dag wordt de spa verkend.
En zo nemen we opnieuw afscheid van familie en vrienden en gezien er geen rechtstreekse vlucht is op 2 januari, verkizen we om late vlucht via Amsterdam te nemen. Helaas heeft die bijna 2 uur vertraging waardoor late vlucht een zeer late vlucht wordt en pas rond middernacht terug in ons huisje zijn waar we onze blije poesjes aantreffen: fit en gezond.
2013 kan van start gaan, jaar 4 in de USA komt eraan, wat gaat de tijd toch vlug.
Kerst bij Verbeke - Demeulemeester
Kersatdiner Citland
Wat een zicht
Van skilatten krijgt de ene dorst, de andere honger en Bartje alletwee
We hoppen de grens over in Igazu, een vrij eenvoudig grenscontrole en vliegen daarna naar Rio met Tam (tamtamtam), we komen in de late namiddag aan en guess what?? Jawel geen chauffeur te bekennen. Geen nood met een taxi komen we er ook. We slapen in Sheraton in Leblon, een hotel met zeezicht en een klein strandje.
De eerste dag besluiten we niet veel te doen, we hebben de afgelopen dagen al wat afgestapt en gezien het vandaag kalkoendag is, gaan we lekker op ons lui gat liggen aan het zwembad. In de late namiddag nemen we de gratis shuttle naar Copacabana beach, waarschijnlijk naast Blankeberge, het meest beroemde strand ter wereld. We lopen er wat rond op zoek naar de al even befaamde Braziliaanse mannen en vrouwen met veel te klein strandkledij. De dag sluiten we af met een diner op het strand, niet speciaals maar wel leuk.
Vrijdag is dan meteen toeristendag. Eerste stop is sugar loaf, nog en van die wonderen van de natuur erkend door UN. Via een dubbele kabelbaan bereiken we de top waar we mooi zicht hebben op Rio. Volgende stop is nog stukje hoger: Christo (bij Ine tijdens de reis omgedoopt tot Jezuske). Hier is het behoorlijk druk en moeten we uurtje wachten vooraleer we met treintje de steile berg opvlammen, nou ja niet echt vlammen. Eens boven is het zicht geweldig, hier kan je wel uren rondkijken want het zicht op Rio en alle stranden is prachtig. Na een stopje in ons hotel gaan we richting shoppingcenter, niet wat we in USA van een mall gewoon zijn maar zoals altijd vindt Bartje wel een t shirt. Ine vindt er een best aardig restaurantje.
Op Zaterdag gaat het eerst richting een historische brug die 2 delen verbindt in Rio en waar we opnieuw een treintje kunnen nemen. Als de taxi ons afzet, vertelt hij ons doodleuk dat er vorig jaar ongevalletje gebeurt was en treinjte niet meer rijdt. Had hij dat niet vroeger kunnen zeggen, de pipo?? Dan maar andere taxi en verder naar een overdekt markt. Het is een aaneenschakeling van kleine winkeltjes met allerhande lokale hebbedingetjes: t shirts, houten beeldjes, enzomeer. Wij zijn naar lokale normen vrij vroeg dus nog niet echt druk. 's Avonds is het tijd voor een typisch vleesrestaurant. Je mag er vlees eten tot je erbij neer valt en het systeem is vrij simpel: al het vlees komt op een spit en als je groen kaartje op tafel ligt snijden ze vlees voor je af, draai je kaartje om naar rood dan lopen ze jouw tafel voorbij. Je mag zo lang blijven zitten als je wil. Ine maakt er een sport van om enkel groen kaartje te leggen als de grote klompen vlees voorbij komen. Natuurlijk eten we beiden veel te veel vlees maar het was wel zeer lekker.
De laatste dag beginnen we op de Zondagmarkt waar ik eindelijk een t shirt kan kopen van wereldkampioenschap voetbal en de aankomende olympische spelen. Gek maar tot vandaag had ik nog geen enkel shop gevonden die dat soort t shirts verkochten. Ine vindt een geweldige koffieshop met nog betere gebakjes. Smullen. We lopen nog wat rond en rond 6 uur vertrekken we richting luchthaven voor onze nachtvlucht naar Atlanta.
En dus reis zit erop, we zijn terug thuis en kunnen we ons langzaam maar zeker klaarmaken voor Kerst.....
Aldus op aanraden van Bart doen we vandaag dagje watervallen. Zeg maar de watervallen van Coo, maar natuurlijk wel beetje groter, beetje veel groter. Igazu Falls behoort tot de 7 wonderen der natuur en men claimt dat het nu ook erkend is door United Nations. Vooraf hadden we besloten om de Argentijnse kants te bezoeken, waterval ligt namelijk op 3 landenpunt met Brazilie en Paragua.
Om 9 uur worden we opgehaald door onze chauffeur - jawel deze keer was er wel eentje die opdaagde - en na 20 minuten staan we aan de ingang van het nationaal park. Hij komt ons om 5 uur opnieuw ophalen, vraag me af wat we hier zo lang gaan doen, waterval bekijken en hop terug naar hotel.
We beginnen bovenaan de waterval, Diablo, en om daar te komen heb je eerst een treintje nodig en dan nog dik halve kilomter stappen. We moeten behoorlijk lang wachten op treintje maar eens aan de waterval gekomen is het wel de moeite, dat is inderdaad stukje groter dan Coo wat een natuurkracht en massa water. Dan met treintje terug naar beneden waar Ine vaststelt dat we afspraak met ons bootje hebben gemist, dus vlug herboeken. Dat geeft ons voldoende tijd om de kleinere watervallen te bekijken. Het park is zo ingericht dat er verschillende lussen zijn gemaakt met wandelingen van halve kilometer tot bijna 2 kilometer. Je kan zo geen enkele waterval missen.
En dan is het tijd voor den dessert, sorry den douche. Met een boot gaat we tegenstroom richting onderkant van de waterval. Eerst gaat het er nog vrij rustig aan toe en maken we aantal rondjes rond de verschillende watervallen, maar dan doet de kapitein zijn pak aan en worden we verzorgd om bril, fototoestel en schoenen op te bergen in een waterdichte zak. We gaan nu richting waterval en krijgen aldus een geweldige douche over ons heen. De kracht van het water is echt onbeschrijfbelijk. En je gaat het niet geloven maar we missen 5 uur afspraak met onze chauffeur en komen zowat een uur te laat, ja zolang kan je rondcrossen in dit park.
Terug in het hotel komen we op adem aan het zwembad, wij zijn nu toch al nat. Eigenlijk hadden we hier best nog wel een dag kunnen op ons gat liggen maar Rio roept, morgen rijden we grens over en vliegen we vanaf Braziliaanse kant naar Rio, de laatste stop op onze trip
Geslapen als een baksteen, maat wat wil je na al dat stappen. Na lekker ontbijtje in het hotel, tijd voor tweede en laatste dag Buenos Aires.
Eerst met de metro richting Zondagmarkt. Ine had geen zin in de metro maar bartje heeft aangedrongen. Ik wil in elke grootstad teniminste 1 keer op de metro zitten. De Zondagmarkt ligt in een hippie buurt en is een aaneenschakeling van pleintje en straatjes met kraampjes. Je vind er leder, muziek, poppetjes, enzomeer. Best leuk om er een uurtje rond te lopen.
Dan verder naar Boca, een bekende buurt in Buenos Aires (met de taxi), dit is een kluerrijke buurt vol met kunstenaar. We drinken er eerst een koffie (ben gek op submarina al duurt het een tijd vooral ik besef dat het warme choco is en niet latte met kleine shot koffie.....) op een van de vele lokale bars. Helaas begint het te regenen en gaan we dus in sneltepo doorheen de buurt gekenmerkt met hun kleurrijke huizen en sculpturen. Tijd voor de laatste schopping in Buenos en natuurlijk nog een terrasje met een drankje en een hapje.
's Avonds willen we wel eens proeven van een echte steak a la Argentina. Blijkt bij de beste ter wereld te horen. Onze eerste keuze is reeds volboekt maar het hotel heeft een aanrader op 5 minuten stappen van het hotel. Ook deze tent loopt rond 9 uur helemaal vol maar wij waren toch wel beetje teleurgesteld over de steak, hadden beter verwacht. Gelukkig maakt de rode wijn en vooral de ijscreme shop om de hoek veel goed.
Op Maandagmorgen vliegen we verder naar Igazu Falls. Blijkbaar is Argentijnse luchtvaartmaatschappij lid van Delta Skyteam en dus versieren we een upgrade, altijd leuk meegenomen. Helaas heeft de vlucht een dik uur vertraging waardoor eigenlijk onze ganse dag verloren gaat. Na anderhalf uur vliegen komen we in Igazu aan om vast te stellen, jawel dat er geen chauffeur staat. Dus bellen en 20 minuten wachten vooaleer onze prive chauffeur ons oppikt en naar ons hotel brengt. Dit hotel ligt midden in jungle,ongeveer kwartierjte buiten Igazu Falls. De kamer is een stuk groter dan in Buenos Aires dus we hebben het gevoel dat we opnieuw kunnen ademen. We gaan ook nog vlug naar het centrum want cash is koning in dit land dus moet er nog wat dollars gewisseld worden. De rest van de avond brengen we door in het hotel en eten lekker met zicht op de zwembaden. Morgen om 9 uur vertrekken we naar een van de wonders van de natuur: igazu Falls.
Als de kalkoendag, Thanksgiving, dichterbij komt vliegen wij erop uit, tijd voor ons jaarlijks verlof. Vorig jaar was het de Grand Canyon, dit jaar kiezen we voor iets verder: Argentinie en Brazilie. We zullen dit jaar zeker geen kalkoen eten.
Vrijdagavond vertrokken voor 9 en half uur durende nachtvlucht naar Buenos Aires waar we om 8 uur 's morgens netjes landen. De emigratie stelt niets voor en we staan zo in de aankomsthal waar we niet meteen onze chauffeur vinden (zal nog gebeuren tijdens deze trip). Na een kwartiertje daagt hij op en weg zijn we naar ons hotel waar we na lekker ontbijtje meteen onze kamer toegewezen krijgen: klein maar fijn.
We besluiten om er maar meteen op uit te trekken en gaan te voet via de zoo en de botanishe tuin richting hoogtepunt van de dag: het kerkhof. Je zou denken wat is er nu aan een kerkhof maar dit is een speciale: ligt midden van het centrum en het zijn niet zo maar graven maar echt kleine huisjes, vaak met een kelderverdiepeing. Best beetje griezelig want het zijn echt wel 'straten' vol met van die doodshuisjes en vaak zie je ook de kisten. Een bijzondere ervaring. We stappen verder richting Stadschouwburg en een zuil (die door ons omgedoopt werd tot 'den piet') die je vanuit alle hoeken opnieuw ziet.
Natuurlijk mogen we shoppen niet vergeten want Ine is op zoek naar een handtas van het plaatselijke merk Pruhne (die wij natuurlijk meteen omdopen tot je weet wel). Blijkbaar had ons Ine al haar voorbereidingswerk gedaan op internet want ze wist perfect wat ze wilde, alleen ze hadden die niet binnen. Jammer voor Ine, goed voor onze bankrekening.
Ons hotel ligt in de hippe Palermo buurt en op wandelafstand hebben we straat vol met restaurantjes en eettenten, de ene al leuker dan de andere. De avond ronden we af met de specialiteit van Argentinie: ijsje! Je ziet ze op elke hoek de ijscreme, het lijkt wel Italie. We bestellen een kwartje kilo en smullen die met gemak op.
Morgen dag 2 en meteen laatste dag in Buenos Aires.
In elke straat zie je prachtige paarse bomen in bloei
Hoogtepunt van de dag: plaatselijk kerkhof
hoogtepunt voor onze maagje: ijsje!!
Buenos Aires heeft veel typisch, oude gebouwen
Op zowat elk plein, vind je stalletjes met leuke hebbedingetjes
Eindelijk hebben we nieuwe buren. Naast ons was wat men hier noemt een short sale, iemand die zijn hypotheek niet meer kan betalen en de bank die bereid is om huis onder uitstaand bedrag te ver- kopen. Het proces is vrij lang want de nieuwe eigneaars hadden reeds in December 2011 een bod uitgebracht en werden pas mid August eigenaar.... Aldus zijn ze er volop ingevlogen om huis opnieuw op orde te krijgen: schilderen, tuin uitmesten, oprit opknappen enzomeer. Ze zijn origineel Perzen maar wonen reeds geruime tijd in USA, zeer leuke mensen, beloofd om eens samen te komen in de volgende weken. En meteen is laatste huis in onze straat verkocht en is alles opnieuw bewoond, goed voor de waarde van ons huis.
Ook mieuwtje brengt - tot tweemaal toe - een nieuw vriendje mee: een klein slangetje. Ine verschiet zicht een ongeluk.
Niet nieuw maar verkozen voor tweede termijn is President Obama, natuurlijk zijn heel veel mensen hier niet blij want zoals je weet leven we hier in een vrij conservatieve buurt en was het allemaal romney wat de klok sloeg. Zowel Ine als ik zijn blij dat de verkiezingen voorbij zijn want het is toch allemaal wel een beetje teveel, je kon niets meer op tv kijken of op radio horen of het was over de verkiezingen, typisch Amerikaans er moet altijd te voorstaan, zoals teveel.
De uitslag op 6 November moet ik missen want wij gaan voor het eerst richting Burkina Faso, dit jaar de markt die voor ons het meest ontwikkeling heeft gekend. Dit keer geen luxe om eigen kantoor te bezoeken maar echt naar klanten op de site om hun projecten te bekijken en hun te bedanken voor de business. Was allemaal vrij vermoeidend want de afstanden zijn niet zo ver maar gezien de staat van de weg rij je toch wel maximum 40 kilimeter per uur. Burkina is helemaal anders dan Ghana en eigenlijk woestijn en zeer droog. Gezien we in konvooi onder bescherming naar de site rijden en wij achteraan in konvooi zitten, vangen we stof, zeer veel stof. Op de site leren we zeer veel bij over mijnproces en dingen met je eigen ogen bekijken is toch wat anders dan heap leaching op papier bekijken. De attractie is dat er in hun waterpond een krokodil zit. Ongeloofelijk want dit pond is eigenlijk afvalwater van de verwerking van goud en zit dus vol modder en chemicals, maar toch overleeft meneer de krokodil. In totaal 4 sites bezocht in een week en daarnaast ook nog wat interne meetings gehad met onze lokale sales man. Aldus week zo voorbij.
Terwijl ik in Burkina was, vond er ook een groot kunstfestival plaats, blijkbaar het grootste in West Afrika. En er was inderdaad veel volk. Had er toen paniek moeten uitbreken waren er zeker gewonden gevallen, ongeloofelijk hoeveel volk er opeengepakt was. Heb mooi masker mee en die hangt ondertussen al aan de muur. Achteraf gezien had ik er eigenlijk nog paar moeten meebrengen want het was er spotgoedkoop.
Thanksgiving komt dichterbij, jammer voor de kalkoenen.....
Hela vriendje nie weglopen he!
En zo ziet een open pit goudmijn eruit
Het weinige water die je onderweg ziet
Moet er nog stof zijn
En zo zien je schoentjes er dan uit
Om de haverklap zie je kleine groep hutjes
En ja we werken af en toe nog, hier met onze sales manager
Hier zijn we weer al is er niet teveel gebeurd. Zuid Afrika was Zuid Afrika we kennen er al goed de weg en weten ook waar het eten lekker is. Volgend jaar komen we hier met Ine op verlof.
Eens terug had ik 3 weken huisarrest want Ine had opnieuw kleine ingreep op haar rug. Tijdens controle was er een plekje gevonden die verdacht van kleur en vorm veranderd was en dus dat moest verwijderd worden. Aldus Bartje verpleeger voor 2 weken met vast ritiueel: plakkerjte afhalen, ontsmetten, blazen, zalfje erop, plakkertje erop en BH helpen aandoen (jajaja dat laatste was nooit geen probleem). Ondertussen is alles ok: alles die verwijderd moest worden is verwijderd, draadjes eruit en volgende controle binnen 6 maanden.
Ine die zal later nog wat foto's posten (hoop ik) waarbij je haar nieuwe kunst zal kunnen bewonderen: het pottebakken. Na een moeilijke start lijkt alles goed te lukken en worden er nu volop potten gemaakt. in de oven gestopt, geschilderd. Voor de familie: je weet al meteen wat jullie nieuwjaarskado zal zijn!
Halloween is vooral aan ons voorbijgegaan. Wij wonen op gans einde van de community en ook nog eens op einde van behoorlijk lange straat aldus weinig verkeer voor snoep. En dit jaar was het ook behoorlijk koud. Wij hadden nl de buitenkant van Sandy en dat bracht ons koude lucht en zo was het slechts 8 graden tijdens de dag en voor Atlanta vrij veel wind (wel 50km per uur!! dat zijn ze hier niet gewoon). Maar eigenlijk mogen we niet klagen want als je de verwoestingen ziet in New York word je toch wel even stil van de kracht der natuur (tot zover mijn filosofisch moment).
Dit week-end is het gelukkig alweer warm en kunnen we lekker buiten in het zonnetje zitten: 25 graden, eigenlijk BBQ weer....
