Sorry heeft wat geduurd maar hier is dan het vervolg van onze Boston trip.
Blijkbaar is vuurwerk kijken vermoeiend want we slapen tot een stuk in de morgen, vinden we niet erg we zijn toch in verlof. Eerste stop is ontbijt, hotelontbijt in USA is toch veel te duur en eigenlijk willen we wel een Europese bakkerij vinden. Even googlen en hop we vinden een franse bakker in North End. We hebben toch een metrokaart voor volledig trip dus we kunnen volop doorheen de stad crossen. De croissants zijn niet slecht maar kunnen niet tippen aan die van Vancouver. Soit wij met de metro naar het beginpunt van de Freedom Trail.
Deze trail is een fikse wandeling doorheen Boston waar je de ganse geschiedenis van Boston en eigenlijk van Amerika leert. Hier is eigenlijk de onafhankelijkheid begonnen, werd er tegen de Engelsen gevochten nadat hun thee overboord werd gekiepert. We stoppen op verschillende plaatsen o.a. het Capitool en een stukje verder de oudste begraafplaats van Boston. Hier staan het graf van Sam Adams. Bij de meeste Amerikanen bekend voor lokaal bier (uitstekend bier trouwens) maar eigenlijk heeft hij Declaration ondertekend. Kleine kanttekening, het bier heet Sam Adams maar de pipo op het etiket is niet de Sam maar ene Paul Revere (bij Ine en Bart gekend als Paul de Rivier). We komen ook aantal kerken en huizen tegen, die meestal werden gebruikt om samekomsten te organiseren tegen het Engels regime. Het meest bekende is wellicht Old South Church Building. Het leuke aan de Trail is dat je op 2.5 miles eigenlijk gans downtown doorkruist tot je in de haven uitkomt. Hier ligt USS Constitution, dit is blijkbaar het oudste nog varend oorlogsschip ter wereld, we hebben het niet gecontroleerd en mocht het tegenwoordig in een oorlog terecht komen vrees ik dat het vlug gekelderd zal worden. We keren 'savonds terug richting North End (eigenlijk is dit little Italy, want je ziet er alleen maar Italianen) waar we een leuke eettent hebben gezien. En ja het was lekker. We krigen de drank gratis want volgens de ober hadden we te lang moeten wachten. Gekke Amerikanen!
Laatste dag Boston en we zijn nog later op dan gisteren, we voelen onze benen al niet meer. Eerste en meteen meest dringende werk: Duckie Duck want daar is het gisteren niet meer van gekomen. Daar gaan we voor 45 minuten tour doorheen Boston en dan nog eens dikke 30 minuten op het water en Boston vanaf de waterkant. Dankzij de familie Koutstaal zijn we nu echte 'eendekenners' geworden en waren we eigenlijk beetje teleurgesteld in de gans tour. Wie echt 'de eend op wil' moet naar Seattle, the best duck ever! Na een zeer laat ontbijt (het is al na 1 uur), missen we net de watermetro (we hebben met ons pas ook toegang tot ferries) naar downtown en verliezen zo bijna een uur van onze dag. Volgende stop is Cheers cafe. Eigenlijk werd het cafe zelf nooit gebruikt, alleen maar de gevel voor aantal film shots. Boerebedrog maar wel goed excuus dat we dorst hebben... De rest van de laatste namiddag is wat shoppen en diner is Tapas buiten op terras. Laatste stop voor we naar hotel terugkeren: IJSJE!
Voila Boston zit erop. Mogen we schrappen van onze bucket list. We kunnen al gaan nadenken waar we volgend jaar heen moeten met 4th of july.
Ontbijt in North End
The Freedom Trial, volg de rode lijn met rode schoentjes
Sam Adams
Old South Meeting House
Het oudste huis in Boston: Paul de Rivier zijn kotje
Jawel nationale feestdag in de USA en we maken er ondertussen een traditie van, tijd voor een citytrip. Na Savannah en Seattle is het tijd jaar tijd voor Boston.
Zonder veel problemen landen we netjes op tijd in Boston en zijn we reeds rond 1 uur ingecheckt in de Westin op Waterfront. Dit gedeelte ligt net buiten het centrum en is de nieuwste ontwikkeling (en dus een gloednieuw hotel, hipper modern dat hebben we graag) van Boston. Van hieruit zullen we komende dagen alles gemakkelijk kunnen bereiken want het metrostation ligt op een zucht van het hotel. We kopen meteen 7 dagen pass voor metro (al zijn we hier maar 4 dagen) en gaan in de namiddag meteen op verkenning. Het is trouwens bloedheet in Boston met temperaturen rond de 35 graden en geen zuchtje wind (heb foto van Ine tomaat maar wederom is deze niet voor publicatie vatbaar, toch volgens Ine). Eerste stop is Prudential building, hoogste gebouw van de stad. We vinden het te duur - jaja we zijn echte Hollanders - om tot boven te gaan maar profiteren om meteen stukje te eten (Food Court, niks fancy) en te kijken of we nog duckie ritje kunnen doen. Helaas zal het voor morgen zijn want wegens het vuurwerk stoppen ze er vandaag al om 3 uur mee. Jammer maar ik ga Duckie ritje zeker doen, is traditie en moeten we in ere houden Morgen duckie?
Een andere reden waarom we voor snelle hap kiezen is omdat het vuurwerk in Boston tot de top 3 behoort van het land en we willen dit keer ganse vuurwerk zien (vorig jaar in Seattle zaten we nog te eten toen vuurwerk al losbarste). Na wat research werk op internet blijkt de beste kant de overkant van de rivier te zijn. Aan de Cambridge kant is er iets minder volk en zijn er ook minder bomen. Hop daar gaan we met de metro (wist je dat de oudeste metro van het land niet New York is maar Boston. Jawel en dat kan je zowel zien als horen, mijn god hebben wij al in een paar oude stellen gezeten). Om 7 uur zijn we op het grasplein aan de overkant en we zijn niet alleen maar vinden wel nog een goed plekje. Het spektakel begint om 7.30 met een concert die nationaal wordt uitgezonden. Er staan rond de rivier 39 geluidstorens en groot aantal geluidschermen zodat je niets hoeft te missen. Toch zijn er Amerikanen die concert liever van dichtbij zien en die daarvoor om 6 uur 's morgens al staan aan te schuiven voor beste plaatsen (dat gedeelte van het park wordt dan ook rond de middag afgesloten wanneer er 120,000 mensen aanwezig zijn), gekke mensen die Amerikanen. Natuurlijk is de politie overal zeer zichtbaar aanwezig en wordt er zelfs eentje voor onze neus van zijn fiets gesleurd en door de FBI ingerekend. Spektakel nog voor spektakel moet beginnen. Het vuurwerk duurt zowat 25 minuten en is niet te beschrijven, het knalt er op los en je weet echt niet waar eerst te kijken, al die kleuren en combinaties. Nog een paar cijfertjes - want ook daar zijn Amerikanen gek op - meegeven: geschat 600,000 toeschouwers langsheen de rivier, kost van het vuurwerk alleen zowat 500,000 USD. Kost voor dagje 4th of July te organizeren inclusief overuren voor politie 6,000,000 USD! Maar ook hier staan we opnieuw versteld hoe goed alles is georganiseerd. Wanneer we half uurtje na het einde naar de metro stappen is de grote massa al verdwenen: politie die alles in goede banen leidt, voldoende gratis metro en straten die afgezet zijn voor wie te voet of met de fiets komt.
Morgen doen we historisch gedeetle en ook Duckie Duck!
Mijn nieuwe vriend aan de MC drive thru
Boston Down town
Ine is klaar voor het vuurwerk, en welke kleuren heeft Ine aan?
Maar Ine is niet alleen, dit is om 7 uur, zowat 2 en half uur voor het vuurwerk
Knal boem en we zijn begonnen, even half miljoentje in 25 minuten afschieten
Ik weet het, Iphone vuurwerk foto trekt op niet veel, zelf naar Boston gaan!
