De dag na onze laatste blog zat er een verrassing in de bus: een pakketje van lieve mama. Een doos chocolade en een verjaardagskaart. Helaas heeft die de doos ganse dag in de postauto gelegen (bij Bart beter gekend als de matchbox) en met de warmte die wij in Juni hebben gehad schoot er dus wel niet zoveel meer over van die brok chocolade. Dank je wel Martine en Eddy en het heeft toch gesmaakt, allez toch wat er nog over was.
En warmte brengt hier in Atlanta ook onweders mee. Wij zijn na bijna 4 jaar wel al wat gewoon maar op Maandag 10 juni werd Woodstock wel goed geraakt door een korte storm. Ine die was bijna thuis en ik zat er midden in. Regen, wind met snelheden tot 150 km/uur en tornade warnings, we waren beiden blij dat we zonder kleerscheuren thuis geraakt waren. Het onweer duurde niet langer dan een half uur. Gelukkig geen schade aan ons huis, alleen een tak van een boom die afgeknakt was en een tuin die onder water stond. In Atlanta zelf zaten zowat 400,000 mensen zonder stroom. Dit was toch wel tot op heden storm van 2013 voor Atlanta.
Grill geleverd dus Ine klaar met haar kleine verbouwing. Vergeet het maar! Gedeelte van de zonnewering is nog niet geleverd, dus patio maar half klaar. De buitenverlichting die doet het opeens niet meer, dus onze Delta piloot die mocht terugkomen, twee keer zelfs, om het probleem op te sporen. Oplossing op zijn Amerikaans, doe even de zekering uit en aan en hop opgelost! Moet wel zeggen Ine haar keuze qua verlichting is zeker geslaagd, ga nog wel eens foto posten. Enige die wel gesneuveld was in de ganse verbouwing was ons vogelhuisje maar handige Ine lost dit met gemak op! En handige Bart die keek ernaar.
De gril geleverd en aangesloten maar ik vond dat het deksel niet goed sloot en na nader onderzoek bleek er dus vijs tekort. Die man van de grill komt hier op een Vrijdagavond toe en kijkt als een koekoek naar onze grill, nog nooit meegemaakt. Tja moet weer met ons gebeuren. Tijd voor Amerikaanse oplossing deel 2: ding terug meenmenen en volledig nieuwe grill geleverd. En ja die nieuwe is perfect en vandaag voor het eerst uitgetest. Geweldig je kan er zowat alles op bakken zelfs patatjes of een ei voor je ontbijt.
Tussendoor ook al 2 keer bij onze Iraneese buren (weet niet of dat correct woord is voor iemand uit Iran) op terras vertoeft. Eerst diner samen met onze andere buren en Vrijdagavond gewoon spontaan beginnen babbelen en hop voor we er erg in hadden had Ine een shot tequila gefabriceerd en zaten we tot een uur of elf gezellig te kletsen op hun terras. T.o.v. Belgie hebben we hier toch veel burenkontakt.
En dit is wat er overblijft van een blok chocolade met M&Ms
Handige Ine en haar vogelhuisje, vogeltjes heel blij
En dit stormpje trok in half uur over Woodstock en Atlanta
Ingang van onze community, deze chauffeur had duidelijk minder geluk, boom op auto
Onze tuin
Joepie, eindelijk hebben we prive zwembad
De Grill, mijn nieuw speelgoed
Ine mag eerste stuk scallops op gril leggen en doet dat blijkbaar in volle concentratie
Bij ons vorig artikel werd er door onze trouwe lezer Luc naarstig gezocht naar het Nederlandse woord voor een chipmunk en dat is blijkbaar wangzakeekhoorn. Bedankt Luc en familie! (denk niet dat ik vorige week op cruise dat 10 keer na elkaar kon zeggen).
Waar staan we met ons deck? Eens leeg was het tijd voor de contractor om alle planken eruit te halen, toch dagje werk. De volgende morgen werd nieuwe hout geleverd en 2 dagen later lag alles netjes op zijn plaats. Het hout moest dan nog paar weekjes drogen, vooraleer er geverf mocht worden. En dat is dan deze week gebeurd tussen de zomerbuien door was Dinsdag de schilderdag. Poesjes moesten 2 dagen binnen blijven om afdruk van pootjes te vermijden, maar alles is wonderwel goed gelukt. De volgende stap is verlichting en ooooh zoo belangrijk nieuwe grill. Die zijn we na veel beraad vorige week weest bestellen. Volgende week wordt hij geleverd en geinstalleerd. En zo komt er dan een einde aan 4 weken zonder grill, ja dat is wel iets dat we hier hebben ontdekt BBQ met gas. Vlug en gemakkelijk.
Nog even terug in de tijd want de vrijdagavond voor mijn verjaardag hadden we nog een probleempje. Ik kom gehaast uit kantoor met mijn handen vol (laptop, files e.d.) en drop alles in de koffer en smijt die dan maar dicht. En ja hoor dan besef ik dat de sleutel in de koffer zit.... en hoor ik klik (krikkrak op slot) en daar staan we dan. Daar bovenop hadden Ine en ik samen naar het werk gereden dus die zat meteen ook vast zonder vervoer leuke start van het week-end. Ine werd door collega bij mij gedropt en dus ging Ine aan de slag en belde de verzekeringsmaatschappij. Ja hoor we kunnen iemand sturen maar moet wel je polisnummer weten. Ja hallo da gaat niet gaa want da ligt in de gesloten auto. Ah sorry geen polisnummer geen hulp. IPhone dient voor alles en even door oude e-mails snuffelen en voila daar is het polisnummer. Een uurtje later staat een slotenmaker bij ons en die kijkt meteen bezorgd naar ons van: hmhmhm een Audi dat wordt niet gemakkelijk om die open te krijgen. En hop binnen de 3 minuten heeft hij deur open, ik kijk naar Ine en zeg (in het Nederlands wat zegt die pipo niet gemakkelijk!) maar dan blijkt er een extra veiligheid op de koffer te zitten en kan die niet open zonder originele sleutel (blijkbaar bij Audi laten veel vrouwen hun handtas in koffer ligger en is er daarom extra veiligheid, allemaal schuld van de vrouwen.....). Ine breekt helft van de achterbank af maar door het mechanisme van de kap kan ze niet bij de sleutel (er bestaan foto's van Ine op haar knietjes op de achterbank met haar kontje in de lucht maar mag die niet publiceren....). Aldus bijna 2 uur verder zijn we nog altijd niet verder en nog geen sleutel. Er zit dus niets anders op dan mijn bazin te bellen en beleefd te vragen of ze ons naar huis kan brengen zodat we reservesleutel kunnen ophalen en terug rijden met Ine haar auto om dan zo met 2 auto's terug naar huis te rijden (jaja waarom is er ook al weer zoveel verkeer in Atlanta). Na 2 maal 36 km heen en terug zijn we uiteindelijk 4 en half uur later terug thuis, het is net geen middernacht en Ine kan me meteen gelukkige verjaardag wensen. Om eerlijk te zijn ik wens mezelf naar een andere planeet, stommen ezel die ik ben.
En daar staan we dan te blinken op Vrijdagavond 17 Mei 2013
In minder dan 3 minuten had hij de deur open, maar niet de koffer
Kaal deck; dag planken
Ine die heeft iets met grote trucks voor leveringen
