We hoppen de grens over in Igazu, een vrij eenvoudig grenscontrole en vliegen daarna naar Rio met Tam (tamtamtam), we komen in de late namiddag aan en guess what?? Jawel geen chauffeur te bekennen. Geen nood met een taxi komen we er ook. We slapen in Sheraton in Leblon, een hotel met zeezicht en een klein strandje.
De eerste dag besluiten we niet veel te doen, we hebben de afgelopen dagen al wat afgestapt en gezien het vandaag kalkoendag is, gaan we lekker op ons lui gat liggen aan het zwembad. In de late namiddag nemen we de gratis shuttle naar Copacabana beach, waarschijnlijk naast Blankeberge, het meest beroemde strand ter wereld. We lopen er wat rond op zoek naar de al even befaamde Braziliaanse mannen en vrouwen met veel te klein strandkledij. De dag sluiten we af met een diner op het strand, niet speciaals maar wel leuk.
Vrijdag is dan meteen toeristendag. Eerste stop is sugar loaf, nog en van die wonderen van de natuur erkend door UN. Via een dubbele kabelbaan bereiken we de top waar we mooi zicht hebben op Rio. Volgende stop is nog stukje hoger: Christo (bij Ine tijdens de reis omgedoopt tot Jezuske). Hier is het behoorlijk druk en moeten we uurtje wachten vooraleer we met treintje de steile berg opvlammen, nou ja niet echt vlammen. Eens boven is het zicht geweldig, hier kan je wel uren rondkijken want het zicht op Rio en alle stranden is prachtig. Na een stopje in ons hotel gaan we richting shoppingcenter, niet wat we in USA van een mall gewoon zijn maar zoals altijd vindt Bartje wel een t shirt. Ine vindt er een best aardig restaurantje.
Op Zaterdag gaat het eerst richting een historische brug die 2 delen verbindt in Rio en waar we opnieuw een treintje kunnen nemen. Als de taxi ons afzet, vertelt hij ons doodleuk dat er vorig jaar ongevalletje gebeurt was en treinjte niet meer rijdt. Had hij dat niet vroeger kunnen zeggen, de pipo?? Dan maar andere taxi en verder naar een overdekt markt. Het is een aaneenschakeling van kleine winkeltjes met allerhande lokale hebbedingetjes: t shirts, houten beeldjes, enzomeer. Wij zijn naar lokale normen vrij vroeg dus nog niet echt druk. 's Avonds is het tijd voor een typisch vleesrestaurant. Je mag er vlees eten tot je erbij neer valt en het systeem is vrij simpel: al het vlees komt op een spit en als je groen kaartje op tafel ligt snijden ze vlees voor je af, draai je kaartje om naar rood dan lopen ze jouw tafel voorbij. Je mag zo lang blijven zitten als je wil. Ine maakt er een sport van om enkel groen kaartje te leggen als de grote klompen vlees voorbij komen. Natuurlijk eten we beiden veel te veel vlees maar het was wel zeer lekker.
De laatste dag beginnen we op de Zondagmarkt waar ik eindelijk een t shirt kan kopen van wereldkampioenschap voetbal en de aankomende olympische spelen. Gek maar tot vandaag had ik nog geen enkel shop gevonden die dat soort t shirts verkochten. Ine vindt een geweldige koffieshop met nog betere gebakjes. Smullen. We lopen nog wat rond en rond 6 uur vertrekken we richting luchthaven voor onze nachtvlucht naar Atlanta.
En dus reis zit erop, we zijn terug thuis en kunnen we ons langzaam maar zeker klaarmaken voor Kerst.....
Een pintje op Cobacabana beach
Wie is da?
Zicht vanaf Sugar Load
Moet er ng vlees zijn
Zondagmarkt
Inpakken en naar huis
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
