Naast de verbouwing van het kasteel en de heraanleg van de parkzone daar rond, werd ook de naaste omgeving van de sporthal onder handen genomen. Naast de sporthal heb je een mooie kijk op het voetbalveld. Op foto 2 zie je nog hoe de achterzijde van de sporthal was in 2017. Nu zijn de brede trappen daar verdwenen en er licht een volledig nieuw voetpad. Dat eindigt evenwel aan de hoek en zoals je op foto vier kan merken, loopt er geen betegeld pad meer naast de zijmuur van de zaal. Je wandelt nu naar het kasteel toe en vandaar naar de voorzijde om zo in de Ullenshofstraat te komen.
Het park van Groenendaal ademt rust uit, geen leerlingen of leerkrachten, geen werkvolk want iedereen heeft verlof.
Toch merkt de aandachtige bezoeker beweging in het park. Achter het voetbalveld, in de uiterste hoek van Groenendaal, werkt de groenploeg naarstig verder aan een invalsweg tegen de muur aan. De zogenaamde 'chaussée André' wordt nog langer gemaakt zodat ons groenafval beter kan verdeeld worden. Aan de andere muur wordt een nieuwe houtopslagplaats gemaakt met de resten van de vroegere brommerloods.
Een deel van het hout, afkomstig van de bomenkap der laatste weken, wordt vandaag gekliefd tot houtblokken die klaar zijn voor gebruik. Heel veel droog hout en genoeg om een hele winter te stoken. Om de stukken boomstronk te kunnen klieven, heeft de machine uiteraard benzine nodig.
Dat is dan ook het eerste wat wij in orde brengen. Anderhalf uur later ligt er ongeveer twee kubieke meter brandhout klaar.
Toch zijn wij niet de enige bezoekers van het park: een zevental Canadese ganzen brengt de zomer door op het voetbalveld, met alle gevolgen vandien...
Alweer een hete zomerdag, eigenlijk té warm om te werken. Maar de omgezaagde bomen moeten zo snel mogelijk verwerkt worden.
Joost Van Cauwelaert en zijn medewerkers zorgen voor het om- en doorzagen van de bomen, ons groenteam zorgt voor het wegvoeren van de stukken boom om die later te verwerken tot brandhout. Als je de doormeter van de verzaagde stukken boomstam even bekijkt, zal je wel begrijpen dat dit geen peulschil is. Loodzwaar, die stronken beuk!
Foto 1 geeft de stand van zaken weer om 14.00 uur. Op foto 2 zie je het resultaat van twee uren van hard werken: bijna alles weg!
Dat hout belandt allemaal onder de grote paardenkastanje op de hoek van de dreef aan het kasteel.
Hoe gebeurt dat vervoer?
Met de kruiwagen en de tractor, om te beginnen.
Zwaar werk en niet erg effectief, maar bij gebrek aan beter materiaal trekken wij zo ons plan...
Gelukkig is er nog de graafmachine van de firma die de wegen rond het kasteel heeft aangelegd.
Blij als een kermisvogel springt Ludo (die als ervaren chauffeur met deze machine doet wat hij wil) achter het stuur. Op deze manier kunnen ook de zwaarste stukken vervoerd worden: rijden tot aan de boomstronk, met lichte hulp van de anderen de stronk lichten en hup, mooi in de schep gelegd. Zo gaat alles enkele versnellingen hoger en tot onze verbazing is op een tiental stukken na, alle hout opgeruimd om 16.00 uur.
Achter de hoek van de omheining merk je dat ook alle overhangend hout is weggesnoeid. Hier zal in de toekomst een nieuwe omheining komen.
Omdat ik nog altijd nieuwsgierig ben naar al wat reilt en zeilt in Groenendaal wandel ik nog even naar de speelplaats waar ik kinderstemmetjes leek te horen. Inderdaad, in de schaduw zit een groep leerlingen onder leiding van juf Inge en een collega, druk bezig met een kringspel.
Een babbel met juf Stefanie, verantwoordelijke van de GROENE ZONE vertelt mij enthousiast dat er nog altijd voldoende belangstelling is, zowel bij leerlingen als bij leerlingen. GROENE ZONE: de ideale overgang van schooljaar naar grote vakantie, een schitterende spelweek waar ik altijd van heb genoten, 37 jaar lang, eerst als begeleidende leerkracht, daarna als organisator!
Om af te sluiten een eresaluut aan mijn vier vrienden-medewerkers van de groenploeg die in zulke omstandigheden zoveel liters zweet lieten dat zij om 16.00 uur toch even de tijd namen om bij te tanken!
Een loden zon, de vakantie voor de deur maar toch wordt er hard gezwoegd in het park van Groenendaal!
Bij het binnenkomen krijgen wij nu een duidelijk zicht op de nieuwe wegen om en rond het kasteel.
Op de eerste foto zie je de uitgang via de Ullenshofstraat. Daarna volgen wij gewoon de weg: eerst langs de inkom van de sporthal (vanavond viering van de laatstejaars, blijkbaar), naast het kasteel en dan langs het voetbalveld naar de inkom via de nieuwe weg naar het kasteel toe.
De firma die de aanleg verzorgt is hier met heel wat volk aan de slag!
Op foto 7 en 8 zie je de dreef die van het kasteel naar de brug toe leidt. Na zoveel jaren ligt hier eindelijk een wegdek, die naam waardig.
Maar niet alleen de wegenwerkers zijn aan de slag.
De groenploeg is druk bezig met het opruimen van het afvalhout dat langs de verhakselaar werd uitgegooid. De enorme berg die ontstond in de uiterste hoek van de werf, wordt verder met de kruiwagen en de tractor weggewerkt. Alles wat met de tractor is weggevoerd, wordt netjes uitgespreid op de chaussée André (zie laatste foto).Zo kan de tractor weer een eind verder het park in op een plaats waar dat voorheen niet kon.
Op foto 1, 2, 4 en 5 zie je hoe de berg verhakseld hout steeds kleiner wordt en hoe Dirk de laatste kruiwagen heeft vol geschept.
Foto 6 toont de berg die zich vooraan de vroegere fietsparking bevindt en die in de nabije toekomst zal gebruikt worden om de bodem op verschillende plaatsen te bedekken.
Op de laatste foto zie je in de verte nog Stan Van Herck die de finishing touch geeft aan het uiteinde van onze nieuwe weg. Samen met Dré, Hugo, Peter en Joris (een scout van de 24 ste Sint-Frans) hebben zij de hele namiddag besteed aan de afwerking.
Zoals je op de eerste foto kan zien, is de nieuwe parking reeds in gebruik genomen. Vroeger stonden hier bomen, je kwam via de ingangspoort van de Ullenshofstraat in het park. In de toekomst zal een nieuwe hek en dito aanplanting het uitzicht bepalen.
De volgende foto toont ons hoe de voorkant van het kasteel er zal uitzien: een nieuwe inrijlaan via de straat voert je naar de parking en tegelijk naar de uitgang van het park.
Aan de achterkant van het kasteel merk je dat er aan de rechterzijde toch nog plaats werd voorbehouden voor de reuzeboom die al sinds mensenheugenis langs het voetbalveld groeit. Nog meer naar rechts krijg je een kijk op de nieuwe aanleg van het plantsoen naast de sporthal.
Tenslotte wenden wij ons naar de speelplaats en arriveren wij aan de werf waar binnenkort het gebouw voor het eerste leerjaar komt.
De voorbereidende werken tonen ons enkele leidingen die in de grond werden aangebracht.
Op de laatste twee foto's zie je de piste aan de achterzijde van de sporthal (pas heraangelegd) en achter het doel: hier is nog werk aan de winkel om er terug een echte atletiekpiste van te maken!
Het houtafval dat overblijft na het verhakselen kan nog goed gebruikt worden als bodembedekker. Daarom wordt het verzameld en met de tractor naar de verste uithoek van het park gevoerd. Op de eerste foto zie je hoe de houtschilfers in een kruiwagen worden geschept. Vandaar worden zij vervoerd naar een tweede berg die zich vlak bij de uitgang bevindt, zodat zij van daar met de tractor kunnen vervoerd worden naar de plaats van bestemming. Een deel wordt rechtstreeks van de werf met die tractor weggebracht.
In de meest zuidelijke hoek van het park vind je een plek waar een deel van het afgereden gras wordt uitgestrooid. Via deze plek vertrekt de 'Chaussée André', een sluipweg naast de buitenmuur van het park. Om deze plek beter berijdbaar te maken, moet een deel van dat gedumpte gras weggevoerd worden (met de kruiwagen alweer). Zo krijgen wij een keerpunt waar onze tractor vlot kan draaien en wij niet telkens achterwaarts moeten rijden om de aanhangwagen leeg te kappen. De laatste foto toont ons deze weg die genoemd werd naar zijn ontwerper: een strook van pakweg twintig meter, naast de muur die het domein scheidt van de tuinen van de wijk Bordink.
De infrastructuurwerken rond het kasteel krijgen stilaan hun definitieve vorm.
Naar de sporthal toe werden reeds nieuwe tegels geplaatst en de weg van de speelplaats naar het kasteel zal voor het eerst in honderd jaar echt aangelegd worden. Aan de voorkant van het kasteel krijg je een duidelijk zicht op de nieuwe inrit.
Aan de achterzijde van dat zelfde kasteel wordt het hoog tijd om de weinige bomen die nog resten een beetje te verzorgen. Daarom worden alle scheuten die zich onder aan de stam bevinden, weggesnoeid. Een werkje dat eigenlijk elk jaar moet gebeuren maar dat nu door de werken aan het kasteel al twee jaar werd uitgesteld.
Op de plaats waar voorheen de parkklassen waren ( daarvoor een speeltuin voor de eerste leerjaren, nog vroeger een fietsparking en heel lang geleden een zwemvijver voor de bewoners van het kasteel...) is intussen hard gewerkt om plaats te maken voor het nieuwe schoolgebouw.
Via de verhakselaar wordt al het overbodige resthout verwerkt tot een immense berg houtdeeltjes die ideaal zijn als bodembedekker.
Met de graafmachine, van het bedrijf dat de wegenwerken in het park aanlegt, worden de dikkere stukken boom en takken vervoerd naar de paardenkastanjelaar aan de noordzijde van het kasteel. Later zal deze voorraad verwerkt worden tot brandhout. Ludo neemt als chauffeur het vervoer op zich terwijl al de andere leden van de groenploeg zich inspannen om takken, boomstronken en ander plantaardig afval te vervoeren.
Wat blijft, zijn de gigantische stukken van de beukenboom die zich naast de parkklassen bevond. Jarenlang stond hier enkel een stam van een beuk die al jaren geleden afgestorven was, maar wat een gigantisch dikke stam was dit....
De inrijlaan voor het kasteel krijgt een grondige facelift, een kasteel waardig! Langs de zijkanten worden boordstenen gebruikt om de laan te markeren. Wat verder in het park merken wij dat er verschillende bomen werden geveld, langs beide zijden van de dreef. Wij komen Dirk tegen die een volle kruiwagen houtblokken naar onze nieuwe stapelplaats vervoert. Voorlopig verzamelen wij alle boomstronken onder de paardekastanje die zich bevindt op de hoek van de vroegere parkeerstrook. Later zal iedere stronk hier gekliefd worden en naar zijn uiteindelijke bestemming worden vervoerd. Dat wordt intussen een immense berg brandhout, goed voor je open haard!
Om het nieuwe schoolgebouw voor het eerste leerjaar een plaats te geven moesten er heel wat (oudere) bomen verwijderd worden. Dat gebeurt door een professionele firma. De omgezaagde bomen worden door die firma (Van Cauwelaert) in stukken verdeeld en deze stukken worden door de groenploeg afgevoerd om later tot houtblokken te worden verwerkt. Met de opbrengst van dit brandhout kan ons materiaal worden hersteld en/of vernieuwd. Ludo die vroeger al met een vorktruck reed, bestuurde de graafmachine waar heel wat hout mee vervoerd kon worden. Terwijl reden Dirk en ikzelf een deel brandhout weg met de kruiwagen. Dré, Peter en Stan maken dankbaar gebruik van de verhakselaar om kleinere takken en bladeren te verwerken.
Van de parkklassen, die meer dan twintig jaar volop gebruikt werden (eerst voor ASO, daarna door de eerste leerjaren), blijft letterlijk niets meer over. Hier verrijst binnenkort een modern schoolgebouw, aangepast aan de eenentwintigste eeuw, waar de kinderen van het eerste leerjaar hun eerste schooljaar in de grote school zullen doorbrengen.
Daardoor verlegt het arbeidsterrein van de groenploeg zich voorlopig naar de rand van de vijver. Daar gaan wij enkele dode bomen verwijderen met als gevolg dat wij ook een hele hoop takken en stukken boomstam moeten verwerken.
Dirk, onze favoriete kettingzager, neemt een boom aan de rand van de vijver als target terwijl wij met zijn vieren aan het touw trekken om de boom op de oever te krijgen. Dat lukt wonderwel! Daarna is het een koud kunstje om die boom van zijn takken te ontdoen en in mooie blokken te zagen. Die worden dan weer gestapeld onder één van de weinig resterende paardekastanjes die zich vlak bij het kasteel bevinden. Dit hout wordt later gekliefd tot brandhout, klaar voor de verkoop... De dunnere takken verdwijnen in de verhakselaar en kunnen als bodembedekker dienen.
Vandaag kunnen de mensen van de groenploeg nog eens in het park werken. Dat betekent: hout opruimen en verzagen.
Het scoutslokaal dat zich het dichtst bij de vijver bevindt, werd alweer getroffen door een zware afgebroken tak. Op het dak van dit lokaal werd een zeil aangebracht om het doorlekken te voorkomen. De stukken tak worden met de tractor weggevoerd.
Daarna worden de dikkere delen in stukken gezaagd en eveneens naar een stapelplaats voor brandhout gebracht.
Tijdens de werkzaamheden wandelen acht bezoekers parmantig voorbij, de kleintjes netjes begeleid door mama en papa, samen met een witte gids.
Uiteindelijk belandt het meeste hout aan onze werkplaats, waar het later tot bruikbaar brandhout zal gekliefd worden.
Wel jammer dat je op sommige plaatsen in ons park nog een soort sluikstort terug kan vinden (zie laatste foto). Dat moet beter kunnen!
De omgeving van het kasteel wordt grondig gewijzigd. Vandaag werpen wij een blik op de voorzijde waar de oude tegeltjes, die rondom de gevel lagen, allemaal verwijderd werden. Op de plaats waar vroeger een trap naar de kelder leidde (ingang refter) is geen ingang meer, dat kan je op foto drie zien. De ruiten die de kelderramen beschermden, zijn intussen vervangen door roosters.
Zo zijn ook de tegels aan de voorzijde van de sporthal verwijderd. Hier zal dus een nieuwe vloer gelegd worden, net zoals op de trappen die leiden naar de ingang van de zaal.
Voor een laatste keer trekken wij met onze volledige groenploeg naar de parkklassen. Op de eerste foto zie je nog eens hoe dit er twintig jaar lang bij lag.
De volgende foto's tonen de huidige situatie: de parkklassen, het metaalafval van de fietsenrekken, alle metaal weg geruimd, de enorme berg oud ijzer die vlak bij de ingang werd opgestapeld en morgen zal opgehaald worden door een koper.
Nog een laatste blik op de ingang en de zijkant van de parkklassen om af te sluiten.
Als alles naar plan verloopt zullen wij volgende woensdag niets meer van dit tot op de draad versleten containergeheel terugvinden...
Gelukkig blijft er toch een groot deel van het park onaangeroerd.
Dat geeft enkele gasten (allochtone ganzen) de kans om een kroost te stichten op een vreedzame plaats. Deze mama en papa gans brachten zeven kleintjes op de wereld waarvan je er drie of vier op de foto kan terugvinden.
Niet veel verder vind ik de herinneringsboompjes terug die wij moesten verplaatsen met het oog op het bouwen van de nieuwe parkklassen voor het eerste leerjaar. Tot onze grote vreugde is die overplanting geslaagd, de beide boompjes hebben met succes de hele operatie doorstaan!
Vlak bij de sporthal krijgt de nieuwe parking stilaan vorm. Centraal zouden er vier eiken worden geplant wat het verlies aan bomen toch al een beetje compenseert.
Naast de sporthal is de grond vrij veel opgehoogd. Het is nu wel duidelijk dat ook hier het uitzicht volkomen zal gewijzigd worden.
Mogelijk wordt de piste nog onder handen genomen, een grote berg die zich aan de vroegere start van de spurtafstanden bevindt, zou daar kunnen op wijzen.
Groenendaal, dat zijn niet alleen gebouwen, het park, de leerlingen of de leerkrachten. Dat zijn bijvoorbeeld nog een heleboel andere mensen zoals het personeel dat de klassen proper houdt, de gangen, de toiletten, de refters enzovoort.
Eén van die mensen werd op 4 mei gevierd omdat zij deze job al 25 jaar met veel inzet en plezier uitvoert.
Proficiat Linda, met je zilveren jubileum!
Uiteraard werd dat gevierd en dit voor het eerst in het volledig vernieuwde kasteel. Je ziet Linda en haar beste vriendin Yvonne op een bank (in gezelschap van oud-leerkracht Annette Van den Driesche). Zij bevinden zich in de nieuwe omnivalente ruimte op de benedenvloer van het kasteel, daar waar zich vroeger de voetbalkelder bevond.
Een woordje en een bloemetje van Geert De Sitter, directeur van het ASO en daarna een toespraak van Hilde Van Thielen, directrice van de lagere school: op die manier bracht de directie hulde aan poetsvrouw en reftermadam Linda. En of het verdiend was!
Daarna was het de beurt aan de leerkrachten. Met het lied : 'Qué sera, Linda ?' werd een muzikale hulde gebracht aan de voorbije 25 jaren die Linda in onze school werkte. Een tweede lofzang, begeleid met veelzeggende beelden, sloot daar naadloos bij aan.
En dan, onverwacht, de apotheose. Yvonne (nog meer dan 25 jaren poetsvrouw in Groenendaal) en Jef (de werkman, zoals iedereen hem kent) brachten in een grappige sketch en op Linda's wijze een geslaagd jubileumnummer ten tonele.
De receptie achteraf gebeurde op de nieuwe speelplaats achter het kasteel, in open lucht en in volle zon.
Een geslaagde jubileumviering in een supernieuw kasteel!
