Op de plek waar vorige week de verhakselaar stond, rest nog een berg houtafval. Dat wordt verspreid tussen de bomen (zie verder).
Vandaag maken wij kennis met een andere machine: de boomkliever. Als je de massa boomstronken bekijkt, die momenteel op de piste liggen, dan vraag je, je af: "Wat gaat daar mee gebeuren?". Het antwoord zie je op de volgende foto's. Eén boomstronk (met soms een diameter van zestig of meer centimeters) wordt onder de machine geplaatst. Hugo bepaalt de kracht, terwijl Stan de boomstronk onder de beitel houdt. Zo wordt er telkens een stuk van de stronk afgesplitst tot er nog enkel kleinere stukken overblijven: geschikt om in je open haard te steken! En dat telkens weer tot alle stukken van de twintig populieren gekliefd zijn. Een werk dat verschillende namiddagen in beslag zal nemen...
In deze tweede reeks foto's zie je hoe de boomstronk (een mooi afgezaagd stam van een heel oude populier) verder in stukken wordt gekliefd tot er enkel nog brandhout overblijft. Gelukkig beschikken wij over een tractor en bekwame chauffeurs om al dat brandhout te vervoeren. Het wordt netjes opgestapeld op een droge plek.
De oudere stronken die nog dienen gekliefd te worden, liggen vooral aan het pomphuisje. Terwijl oud-collega Jos eens poolshoogte komt nemen, is oud-directeur Marc verwoed bezig met het klieven van verse stronken. Met het hout dat uit de verhakselaar kwam, proberen wij de bodem tussen de bomen zoveel mogelijk te bedekken om het onkruid te verstikken. Eén oud zeer blijft: vlak bij de sporthal ligt een beschamende hoeveelheid lege flesjes. Sommige mensen leren het nooit. Anderen een beetje en zij leggen hun flesje toch al OP de container (terwijl die helemaal leeg blijkt te zijn). Er blijft nog veel werk aan de winkel in ons park...
