Nog steeds is niet elke boomstronk verwerkt, dus trekken Ludo, François en Hugo weer met de boomkliever het park in. Omdat onze tractor het heeft laten afweten, vervoert Ludo alle houtblokken met de handkar: een zwaar karwei, vooral als je de helling naast het kasteel op moet. Terwijl Stan de netels te lijf gaat, hou ik mij bezig met de rand van de atletiekpiste. De onkruidverdelger is duidelijk in gebreke gebleven dus neem ik, zoals vanouds, mijn spade, hark en kruiwagen en schep de slijklaag met zijn begroeiing weg. Zo komt de piste weer boven te liggen en zien wij de stenen rand opnieuw verschijnen: een werkje dat minstens twee maal per jaar moet gebeuren.
De achterkant van het voetbalveld loopt voortdurend onder water tijdens een regenbui. Daarbij komt er steeds een boel slijk mee zodat het niet eenvoudig is om de rand van de piste terug te vinden. Met het nodige graafwerk lukt dat wel maar het blijft een weerkerende zorg. Net zoals het afrijden van het gras trouwens: Dré rijdt weer elke middag met zijn grasmaaier over het voetbalveld en de andere grasperken om alles mooi kort te houden.
