Terwijl de wekelijkse activiteiten (gras maaien, hout verhakselen, bloemetjes verzorgen) hun gewoon verloop kennen, neem ik de gelegenheid te baat om de weg van de maandelijkse jogging even onder handen te nemen. Inderdaad, sinds het schooljaar 2000 - 2001 lopen onze kinderen van de lagere school elke maand een jogging. Vroeger op woensdagvoormiddag, nu op vrijdagnamiddag. Daarbij volgen zij een parkoers van 900 meter dat hen door heel het park van Groenendaal voert. De start is op de speelplaats van de lagere school. Van daar gaat het over de speelplaats van ASO (vijvervelden) naar het park. Op het einde van die speelplaats loopt een onoplettende jogger de kans om met zijn hoofd in de doornstruiken te belanden... Even halt houden en de snoeischaar boven halen lijkt mij aangewezen.
Achter het voetbalveld door, wordt de weg versperd door enkele, grote afgebroken takken. Een overval? Een hinderlaag of een stakingspost? Gelukkig niet, eerder een flauwe grap; opruimen die handel en dan weer verder naar het kasteel lopen. Tijd om daar nog eens een gedicht over te publiceren!
HET KASTEEL
Het kasteel zit vol schietgaten
en dat gaan wij zo laten.
Sommige dingen zijn van hout
en o ja, het kasteel is al 147 jaar oud!
Het kasteel is natuurlijk gemaakt van steen
daarom ga ik er vaak heen.
In mijn ogen is het kasteel erg prachtig,
en nog één ding: het bestond al in de jaren tachtig!
Sven Le Page
Naast het kasteel zijn wij op het moeilijkste stuk van de joggingomloop want: steil (nou ja) naar boven! Gelukkig gaat het daarna ook bergaf naar de ijzeren ingangspoort toe.
Daar draaien wij naar links, het smalle weggetje in dat naast het hekken ligt. Aan het einde van dit pad komen wij aan een draad waar het herinneringshoekje achter verscholen is. Vandaag een gedichtje voor Amal, geschreven door haar lieve vriendin, Hellen.
AMAL
Je bent zo lief.
Je bent een hartendief.
Kijk: je prachtige boom!
Ik zie je altijd in mijn droom.
En bij wiskunde vloog je er ineens in.
Je was een fiere pauw.
En ik hou nog steeds van jou!
Nu dat je in de hemel zit voel je, je vrij.
En daarom ben ik blij.
Liefs, Hellen
Wij lopen naar links nu, richting vijver. Oei, hier stoot een min of meer grotere loper zich vast het hoofd... Na het betere snoeiwerk zien wij terug het bos door de bomen en de dreef naar het kasteel. Een laatste bocht naar rechts brengt ons terug naar het vertrekpunt: de brug. De betere lopers van het zesde leerjaar leggen deze omloop een tiental keren af in 50 minuten, toch goed voor zo'n 9 kilometer, bravo!
