In afwachting van meer parkgedichten, geschreven door de kinderen van het zesde leerjaar, een kort rijmpje over die gedichtendag.
Gedichtendag in de school van Groenendaal.
De kinderen van het zesde waren er allemaal
om te schrijven over het park in dichterstaal.
Zo maakte ieder kind zijn eigen parkverhaal!
Als die verhalen bij mij komen, plaatsen wij er elke week eentje (zoals beloofd) op deze blog. Nog even wachten dus, maar niet stil zitten! Ha neen, het werk in ons winterpark gaat verder. Terwijl ik zelf terug op de atletiekpiste aan de slag ga, houden de andere parkcollega's zich bezig met het verzagen en verhakselen van bomen en takken. Mijn eerste werk was mijn wekelijks rondje tegen vervuiling. Een of andere onverlaat vond er niets beter op dan zijn zak met PMD (in een grijze zak nog wel!) over de omheining te kieperen. Zoals je overigens aan de inhoud van mijn kruiwagen merkt: een paraplu, een wieldeksel en uiteraard een twintigtal lege flesjes vormen de trieste balans van een kwartiertje rondwandelen. Veel beterschap is er niet!
Een grote hoop dode, bruine bladeren is al wat overblijft van de mooie herfstpracht in september. Weg die handel, achter het doel aan de kant van de sporthal kan dat nog goed dienen als humus!
Daarna de nooduitgang achter de sporthal vrijmaken. Dat is meer het zware werk: boom doorzagen en verwijderen, klimop en onkruid afschrapen en alles wegvoeren.
Als besluit: de stukken plastiek die onder de (inmiddels verdwenen) puinhoop lagen in de kruiwagen en weg ermee. Dit oogt al heel wat beter!
