Een stralende zon bij een vriestemperatuurtje: ideaal om het werk aan de piste te hervatten.
Onder de eeuwenoude beukenbomen prijken de krokussen weer volop in de zonneschijn.
Ook de ganzen zochten een plekje uit de schaduw. Wij kunnen onze medewerker Dré geruststellen: terwijl hij de takken snoeit, wandelen onze ganzen en eenden rond aan de overkant van de vijver. Moeilijk te traceren maar toch aanwezig...
Vandaag neem ik de buitenkant van de oostelijke bocht van de piste onder handen: klimop, onkruid en bladeren verwijderen én de jonge scheuten wegsnoeien zodat de stenen muur (hoe oud zou die wel niet zijn?) terug te voorschijn komt. Een werkje dat veel tijd in beslag neemt maar het resultaat valt mee.
Terwijl ik de buitenzijde van de bocht onder handen nam, was Ludo volop bezig met de binnenkant. Het gras dat de rand van de piste overwoekert, werd verwijderd en de binnenzijde van de piste afgeschraapt zodat je weer volop zicht hebt op de juiste bocht. Vier volle kruiwagens later mag het resultaat gezien worden!
Wat ook gezien mag worden is de zandbak van het verspringen. Nog maar enkele weken geleden werd die helemaal leeg gemaakt en werden de randen netjes afgestoken. Overijverige spelende individuen zorgden ervoor dat verspringen tijdelijk onmogelijk is. Houtstronken, planken en bakstenen werden in de ondergelopen zandbak neergesmeten en zorgen voor extra werk. Jammer...
