De bergen afval groeien hoe langer hoe hoger. Op foto 1 kan je de voorzijde van het kasteel nog goed bekijken.
De tweede foto toont ons een inkijk langs de keldervenster van de conciergewoning: beneden blijft nog een stuk muur bewaard, op de hoogte van het gelijkvloers is die intussen al verdwenen. De resten liggen op de metershoge puinhopen aan de rand van de looppiste.
Als ik naar de kelderverdieping stap, merk ik pas hoeveel muren reeds verdwenen. De muur die de refter van de voetbalkelder scheidde, alle muren van deze voetbalkelder en de volledige vloer van lerarenrefter en muziekklas zijn inmiddels verwijderd. Uiteraard ook alle tussenmuurtjes van de individuele douches en de tussenmuren van de gelijkvloerse verdieping. Dit wordt in de nieuwe structuur een ontmoetingsruimte met uitzicht op het voetbalveld.
Ongelofelijk welke enorme stukken puin hier boven op de puinhopen liggen.
In het park wordt vandaag niet gewerkt met de houtkliever vanwege een technisch defect.
Verhakselen dus: deze machine doet het wel! De leerlingen van KOCA hebben vorige week de zijkant van het voetbalveld onder handen genomen en het snoeihout ligt te wachten op verwerking. Dré, François, Hugo en Ludo zorgen voor de verwerking van deze bergen snoeihout, terwijl ik nog maar eens de rand van het voetbalveld onder handen neem. Gras losmaken, verwijderen en wegvoeren.
Helaas liet de verhakselaar ons om halfvier in de steek, blijkbaar een beetje oververhit, afgaande op de rookwolken die uit de machine kwamen. Volgende keer dan maar...
