Wat heeft de week van de poëzie met ons park te maken?
In overleg met de juffen van het zesde leerjaar bracht ik een bezoekje aan 6A, 6B en 6C van Groenendaal om een woordje uitleg te geven over het schrijven van gedichten. Na dat woordje trokken wij met die klassen (om beurt) het park in om ideeën op te doen voor een goed gedicht. een eerste halt werd gehouden op de brug: wat zie je, waar kan je een gedicht over schrijven? Wat verder gingen wij voorbij de parkklassen (waar iedereen in het eerste leerjaar had gezeten), de fietsenloods, het konijnenhok en zo naar het herinneringshoekje. Hier werden twee boompjes aangeplant: eentje voor Amal en een ander voor juf Tine.
Amal was een meisje van onze school dat na een ongeneeslijke ziekte, enkele jaren geleden overleed. Juf Tine was de juf van het vijfde leerjaar, een lieve collega die eveneens de strijd tegen haar ziekte moest opgeven. Alle kinderen waren heel stil op dit plekje.
Een laatste stop was gepland in de dreef naar het kasteel. Van hier kan je de vijver, de watervogels, het kasteel zelf en een groot deel van het park zien. Eén van de items was de vervuiling van het park door zwerfvuil. Of iemand daar een gedicht zal over schrijven? Wait and see...
Om het park en de gedichten die in het park zijn ontstaan samen te brengen, publiceren wij vanaf nu elke week een gedicht dat de juffen van het zesde naar mij doorsturen. Zo blijft gedichtendag iets langer in ons geheugen hangen.
Hier alvast het eerste gedicht, geschreven door Ilknur, een meisje uit 6 A. Een mooi maar verdrietig gedicht, opgedragen aan juf Tine naar aanleiding van ons bezoekje aan het herinneringshoekje...
Van heel de afvalberg die je op de voorlaatste foto nog eens terug kan zien, blijft uiteindelijk niets meer over op de laatste. Daarmee is de piste volledig vrijgemaakt van bouwpuin.
Tot grote opluchting van de ganse parkploeg, overigens want dit was echt wel heel zwaar werk. Bovendien ligt de beek er eigenlijk prachtig bij dank zij de architecturale talenten van Dré en François!
