Verslag van de 20^ste editie van de Käthe Kollwitz Vredesloop te Ieper op zaterdag 22 oktober 2016!

S ’morgens was het nog regenachtig maar na de middag kwam de zon er al af en toe door. Met 14°C en zo goed als windstil was het eigenlijk prima loopweer. Rond 13.00u vertrok ik richting Westhoek. Ik was op voorhand ingeschreven (€8) dus hoefde ik enkel nog mijn borstnummer af te halen. Het was heel druk in de zaal en de jeugdreeksen waren al volop aan de gang. Ik had gelukkig nog wat tijd voor mijn traditioneel kopje koffie. Om 14u30 moest ik dan toch mijn luie stoel verlaten om wat overtollige kledingstukken in de auto achter te laten. Dan snel aan de opwarming beginnen want we zouden er aan beginnen om 15.00u. 471 deelnemers stonden even later onder de startboog om de 10 mijl (16,1km) te lopen in één grote ronde. Ik stond goed vooraan want de eerste kilometers zijn nogal smal op de Ieperse vestingen. Ik kon ongehinderd, mijn eigen tempo, op die smalle wandelwegen lopen. Door mijn (relatief) snelle start werd ik nog door heel wat lopers voorbij gestoken. Even later moesten we over de drukke ringweg en konden we rekenen op enkele politieagenten om ons veilig naar de overkant te loodsen. Ook moesten we over de spoorweg om dan een lang stuk langs het water te lopen. Door wegwerkzaamheden moest er afgeweken worden van het oorspronkelijke parcours. We werden omgeleid via een onverhard modderig pad dat ook nog eens kapotgereden was door allerlei zwaar materieel. Na ongeveer 300 meter kwam ik gelukkig, zonder kleerscheuren, terug op de tarmac. Dan verder langs het water. Na een kilometer of 6 doken we het bos in. Het is natuurlijk wat uitkijken naar uitstekende wortels of putten in de weg maar het viel allemaal nog wel mee. Op het einde van de bosstrook kwamen we aan de befaamde kuitenbijter. Naar omhoog klauteren, niet teveel in het rood gaan want het was nog ver. Boven eventjes terug het juiste ritme zoeken. Gelukkig was er kort daarna een waterbevoorrading en samen met dat water kreeg ik terug moed om het 2^de deel van de wedstrijd aan te vatten. Ik liep toen reeds geruime tijd achter een groepje met de 2^de dame er in. Ik geraakte er echter niet bij. We liepen verder langs talrijke oorlogsmonumenten, oorlogsbegraafplaatsen, rond een bommenkrater, een parcours om duimen en vingers van af te likken. Rond kilometer 10 mochten we terug een prachtig stukje natuur doorkruisen, eerst een weide (oppassen voor de koeievlaaien) dan terug een fase door het bos om via een drassige weide terug op de verharde weg te belanden. Toen liepen we al richting Zillebeke. Op slingerende landweggetjes in dit heuvelachtige landschap werden we getrakteerd op mooi vergezichten. De herfstkleuren en de stralende zon maakten het plaatje compleet. In Zillebeke werden we door de seingevers richting Zillebekevijver geloodst. Daar nog een lang stuk langs deze grote waterpartij, terug zeer mooi maar nu ik had er niet veel aandacht voor. We waren in de laatste kilometers en ik wou niet dat er nog iemand uit de achtergrond zou terug komen. Af en toe keek ik ongerust achterom en zag iemand naderen. We liepen via een fiets en voetgangerstunnel onder de ringweg en dan was het nog ongeveer één kilometer. Ik hield stand tot op de meet maar het mocht zeker niet veel verder zijn. Ik liep deze 16,1 km in een tijd van 1h 09min en 25sec, goed voor een 57^ste plaats algemeen op 471 deelnemers. De eerste heer werd Pieter Vanroose (zie foto 1) en bij de dames was dat Bianca Serroen (zie foto 2). Als naturaprijs was er voor iedereen een T-shirt. Deze wedstrijd staat vooral in het teken van sociaal engagement, er waren enkele toespraken voordat men begon aan de prijsuitreiking. Daardoor duurde het wat lang en waren heel wat mensen reeds vertrokken. Het parcours van deze wedstrijd zit zeker in mijn top 5 van mooiste omlopen. Er was veel volk en de organisatie was in orde. Een wedstrijd die ik ieder jaar wel zou willen lopen!

Mijn volgende wedstrijd wordt waarschijnlijk de Donkmeerloop:

http://donkmeerloop.weebly.com/

Verslag

Geert