Ik ga even terug naar dag van de ingreep op donderdag. Die nacht had ik ook wel redelijk geslapen. Men kwam me wakker maken smorgens om 6u en dan heb k me douche genomen. Kris kwam dan toe om 6u 30 en dan werd ik klaar gemaakt voor naar het operatie kwartier te gaan. Ik was naar de omstandigheden redelijk rustig maar men raadde me toch aan om een kalmeerpilletje te nemen.
Om goe 7u zijn we vertrokken. Ik in bed en kris naast mij. Door de grote tunnel in t uz naar de K12.
Aangekomen aan de zaal moest ik afscheid nemen van kris. Dat viel mee , ik was emotieloos van de xanax dus geen verdriet.
Kris had t op dienen moment zeker moeilijker.
Dan kwam ik in een kamer zoals ontwaakzaal waar iedereen klaar lag die geopereerd moest worden. Ik keek beetje rond en lag redelijk op gemak. Heb daar zeker nog half uur liggen chillen tot men mij kwam halen. Ik denk dat t toen 7u45 was want had dit op een klok gezien. Dan kwam k in operatie zaal. Dan begon k toch te bibberen van angst. Assistent-chirurgen zeiden me Goeie dag en vroegen of k t zag zitten. Ik heb hun gevraagd of zij t zagen zitten, dat ze Den dag ervoor toch niet blijven hangen waren als Gent moest voetballen? Ze moesten lachen. Den enen zei dat da wel eens kon gebeuren voor kleine ingreep maar niet voor zo n lange ingreep. Dan kwam dr stillaert binnen. Even stijlvol zoals altijd maar nu in operarieoutfit en met een mondmaskertje aan. Hij heeft lijnen afgetekend en dan mocht ik gaan liggen. Infuus gekregen ( dan heb k nog auw gezegd want deed pijn) en dan voelde ik me al beetje wegzakken. Ik vroeg of ze me al iets hadden gegeven en ze zeiden ja om beetje rustig te worden. Een halve minuut later was mijn licht helemaal uit... naar dromenland...
tis nu 6u, half uurtje geleden wakker geworden. De darmen beginnen al goed te werken van de stress en begin ook al te bibberen.
Voor een operatie begin ik altijd enorme te bibberen te klappertanden, alsof ik,superkoud heb.
De verpleegsters kwamen zonet binnen en hebben me een xanax gegeven om' rustig te worden.
Vannacht toch een 5tal uur geslapen , dankzij een inslapertje.
Amai ik zit hier nogal aan de pillen hoor 😉
Nu ga k me douchen, tegen dan zal kris er bijna zijn en dan zullen er nog wel paar traantjes vloeien tenzij dat dienen xanax mij emotieloos maakt...
Laatste keer wrijven over mijn "plat stukske" onder de douche 😉
Daaaaag bloggers, tot binnen een paar dagen
Sofie
Wordt vervolgd
nog 1 nachtje slapen met 1 borst...
Anderhalf jaar loop ik al rond met 1 borstje. Alles went , zelf leven met slechts 1 borst. Maar leuk is het zeker niet. Er zijn zeker momenten dat ik het er moeilijk mee had , en dan vooral omdat ik beperkt was bij t aandoen van leuke kledij. Geen kleren met decolletés , geen sexy bikini, geen sexy lingerie,.... Maar echt Veel tranen heb ik er nooit voor gelaten .
Moest men mij zeggen, u krijgt de garantie dat u nooit nog kanker krijgt maar u moet voor altijd met 1 borst verder, dan zou ik daar direct voor tekenen. Maar die garantie zal ik nooit krijgen, of ik nu met 1 of met 2 borsten verder ga...
Maar dé reden waarom ik dan wel een reconstructie laat doen is omdat ik niet elke dag meer geconfronteerd wil worden met de ziekte. Telkens ik in de spiegel kijk word ik ermee geconfronteerd dat ik borstkanker heb. En dat gedacht wil ik weg. Want die gedachten maken me verdrietig en angstig. En als je ermee geconfronteerd wordt denk je eraan en denk je ook hoe de ziekte verder zal verlopen.... En ik hoop dat er ooit een moment komt dat ik kan vergeten dat ik kanker heb (gehad).
Ik lig nu al in t uz in Gent. Morgenvroeg komt men mij wakker maken rond 6u30. Dan mag ik nog een douche nemen en rond 7u zal men mij naar t operatiekwartier brengen.
Kris komt morgenvroeg nog even naar hier zodat hij me nog even kan zien.
Lauren logeert bij mijn ouders dus ik zal haar morgen niet meer zien. Afscheid nemen van haar viel me heel erg zwaar. Zijzelf is er nogal gerust in want de dokter gaat ' mama gewoon een nieuw borstje maken "😊 Ook mijn ouders waren enorm emotioneel. Zij hebben vooral verdriet omdat ze het zo unfair vinden dat ik dit moet doormaken en dat ik al die pijn zal moeten doorstaan.
De totale duur wordt geschat op 9u zei men mij daarnet. Dus als alles goed gaat zal ik rond 16u in de ontwaakzaal komen.
Daar moet ik de nacht doorbrengen omdat men de borsten om de 15 min ongeveer moet komen controleren. Controleren of de doorbloeding goed is. Moest er een zwart plekje verschijnen kan dit wijzen op een slechte verbinding van een bloedvat of een klontertje en dan moet men onmiddellijk terug opereren.
Vrijdag mag ik als alles goed gaar terug naar mijn kamer.
Dan komt men de borst om t uur controleren.
De eerste 2 dagen zijn de ergste. Dan mag ik niet uit bed, zal ik een blaassonde hebben en 6 drains (?!?! 🙀). Deze dagen zijn ook erg uitputtend omdat de verpleegsters je constant komen wakker maken als ze borst komen controleren. Dus je kan nooit doorslapen.
Vanaf de 3 de dag hopelijk eens uit bed en vanaf de 4 de dag zou t beter moeten beginnen gaan en mogen er hopelijk al drains verdwijnen.
Dat we maar snel een week verder zijn!!
Ik ga nu proberen slapen. Ik ben alleszins moe dus hoop dat k goed slaap.
Van zodra ik kan schrijf ik iets op mijn blog.
Als al mijn bloggers morgen een kaarsje branden dan zal alles hopelijk goed verlopen 😃
Tot binnen een paar dagen ( met decolleté) 😉
Sofie
Wordt vervolgd
Ga weg uit mijn lijf!
