Ik ga even terug naar dag van de ingreep op donderdag. Die nacht had ik ook wel redelijk geslapen. Men kwam me wakker maken smorgens om 6u en dan heb k me douche genomen. Kris kwam dan toe om 6u 30 en dan werd ik klaar gemaakt voor naar het operatie kwartier te gaan. Ik was naar de omstandigheden redelijk rustig maar men raadde me toch aan om een kalmeerpilletje te nemen. 

Om goe 7u zijn we vertrokken. Ik in bed en kris naast mij. Door de grote tunnel in t uz naar de K12. 

Aangekomen aan de zaal moest ik afscheid nemen van kris. Dat viel mee , ik was emotieloos van de xanax dus geen verdriet. 

Kris had t op dienen moment zeker moeilijker.

Dan kwam ik in een kamer zoals ontwaakzaal waar iedereen klaar lag die geopereerd moest worden. Ik keek beetje rond en lag redelijk op gemak. Heb daar zeker nog half uur liggen chillen tot men mij kwam halen. Ik denk dat t toen 7u45 was want had dit op een klok gezien. Dan kwam k in operatie zaal.  Dan begon k toch te bibberen van angst. Assistent-chirurgen zeiden me Goeie dag en vroegen of k t zag zitten. Ik heb hun gevraagd of zij t zagen zitten, dat ze Den dag ervoor toch niet blijven hangen waren als Gent moest voetballen? Ze moesten lachen. Den enen zei dat da wel eens kon gebeuren voor kleine ingreep maar niet voor zo n lange ingreep. Dan kwam dr stillaert binnen. Even stijlvol zoals altijd maar nu in operarieoutfit en met een mondmaskertje aan. Hij heeft lijnen afgetekend en dan mocht ik gaan liggen. Infuus gekregen ( dan heb k nog auw gezegd want deed pijn) en dan voelde ik me al beetje wegzakken.  Ik vroeg of ze me al iets hadden gegeven en ze zeiden ja om beetje rustig te worden. Een halve minuut later was mijn licht helemaal uit... naar dromenland...

Wordt vervolgd

Sofie