oooooh zo lang geleden al dat ik op mijn blog heb geschreven....
Geen nieuws , goed nieuws... Mmmja eigenlijk wel...
We zijn nu exact anderhalf jaar na mijn diagnose, een jaar na mijn laatste chemo....
En ik moet er momenteel van uit gaan dat ik kankervrij ben.
De herceptine is sinds kort ook afgelopen en ik krijg nu enkel nog hormoontherapie.
Een maandelijkse inspuiting en dagelijks een pilletje.
Soms vervloek ik die medicatie wel want die zorgt er wel voor dat ik me als 33 jarige vrouw dikwijls voel als een 50 jarige vrouw....
Al is er 1 lichtpuntje, nog 9 jaar en dan mag k stoppen met die medicatie en zal ik me opeens terug een stuk jonger voelen.
Het aftellen kan beginnen... De tijd vliegt toch zo snel dus voor ik het weet is die 9 jaar voorbij 😉
Ik heb lange tijd niks op mijn blog geschreven omdat er ook niet zoveel te vertellen was...
Ik kon moeilijk wekelijks blijven zagen over mijn kwaaltjes en over mijn angsten...
Maar nu zal ik terug een periode schrijven omdat er wel terug veel te vertellen zal zijn...
Volgende week zal ik een borstreconstructie ondergaan...
De ene kant ( kant van de kankerborst) zal men een nieuwe borst maken en de andere borst ( mijn tot nu toe goeie borst) zal ik preventief laten amputeren en gelijktijdig laten reconstrueren. In dat laatste geval wil dat zeggen dat men de borst zal uithollen ( al het bestaande vet-en klierweefsel gaat eruit) en daarna zal men deze opvullen met vetweefsel en bloedvaten uit de buik. De bestaande huid en tepel blijven behouden. In t andere geval zal men ook echt een borst moeten maken , daarvoor gebruikt men huid en vetweefsel + bloedvaten uit de buik. Een tepelreconstructie is voor later.
De preventieve amputatie...Deze keuze heb ik gemaakt omdat ik borstkanker geen 2 keer wil meemaken . Ik heb geen ( bekend) borstkankergen maar sowieso is de kans toch groter dat ik ooit nog eens borstkanker zou krijgen. En dat risico wil ik weg. Vandaar mijn keuze. Een begrijpbare keuze ook vindt iedereen uit mijn omgeving.
Normaal gezien zou mijn reconstructie al achter de rug zijn want deze was gisteren ingepland op 4 december. Ware het niet dat ik 2 dagen voor de geplande operatie last kreeg van mijn arm. ( de arm met de verwijderde lymfeklieren, ik noem hem mijn slechte arm)
Mijn oksel deed pijn en mijn arm was stijf. Ik dacht in eerste instantie dat dit kwam door mijn arm te veel te belasten. Maar de woensdagavond als ik wou gaan slapen merkte ik een brede rode lijn op mijn arm. Deze voelde ook warm aan. Ik wist direct hoe laat t was. Ontsteking van een lymfebaan...
Ik heb dit de zomer na mijn amputatie ook eens gehad en dit voelde exact hetzelfde aan. Het zag er ook hetzelfde uit.
Ik moest me inhouden om niet in tranen uit te barsten. Maandenlang staat de datum voor de reconstructie ingepland en net nu krijg ik die ontsteking.
Ik had hiervoor nog antibiotica staan en ik besloot onmiddellijk een pilletje te nemen . De dag nadien, op donderdag , heb ik direct gebeld de plastisch chirurg. Ik leg t probleem uit aan de secretaresse en zij gaat hem inlichten en me opnieuw contacteren. Tegen smiddags krijg ik telefoon en ik moest me gewoon zoals afgesproken om 17u laten opnemen in het uz. Daar zou men dan zien hoe erg de ontsteking is en me verder antibiotica toedienen via t infuus. Op vrijdag, de dag van de geplande ingreep zou men dan beslissen of t kan doorgaan...
Dit zag ik niet echt zitten maar ik kon alleen maar hopen dat t wel zou doorgaan.
Maaaaar een 2 tal uur later krijg ik telefoon van de plastisch chirurg himself. Hij vraagt me om nog eens uit te leggen wat er scheelt met mijn arm.
Hij vraagt me ook hoe ik me voel. Ik zeg dat ik geen koorts heb maar dat ik precies niet zo in mijnen haak loop... Hij twijfelt even maar zegt dan dat de ingreep toch beter uitgesteld wordt.
Hij wil geen enkel risico nemen. Snijden in de buurt van een infectie is niet aangeraden en bovendien moet ik t liefste in topconditie zijn.
Eigenlijk ben ik opgelucht, de angst viel opeens weg. Al overviel me ook direct t gedacht dat ik die prothese nu nog langer moet dragen... En ik had me er al op voorbereid om deze morgen weg te smijten...
De chirurg zegt me dat hij me wel zo snel mogelijk wil opereren dus dat hij in de operatieagenda gaat kijken om een andere patiënt op te schuiven .
Een dag later werd me bevestigd dat de nieuwe operatiedatum donderdag 10 december zal zijn. Woensdagavond om 17u moet ik opgenomen worden en dan kan de operatie op donderdag plaatsvinden.
Terug een angstgevoelens in mijn buik....das niet lang meer , maar een week meer....
Sofie
Wordt vervolgd
Ga weg uit mijn lijf!
